(συνέχεια...)

Δ) Σάββατο 28/07/2007

Για άλλη μία μέρα, καταφέραμε να ξυπνήσουμε... :-) Καφεδάκι στο μπαλκόνι του δωματίου, συνοδευόμενο απο βουτήματα και μηλοπιτάκια τα οποία φρόντισα να απαλλοτριώσω πρωί πρωί απο τον διπλανό φούρνο. Εν συνεχεία, ανοιγμα του χάρτη για να παρθεί η απόφαση για την επόμενη απόδραση μας... με συνοπτικές διαδικασίες, αποφασίζεται επίσκεψη στην παραλία του Μούρου, στα νότια σχετικά του νησιού.

Ο Τουίτι μας (φωτο) ανέλαβε για μία ακομη φορά το δυσκολο έργο της μεταφοράς. Βέβαια, το αμοργιανό μας Ατος είχε μάθει για τα καλά τους δρόμους του νησιού, οπότε μας μετέφερε γρήγορα και με ασφάλεια στον προορισμό μας!

Για να κατέβει κανείς στην παραλία του Μουρου, και πάλι πηγαίνει μέχρι ενα σημείο με τα πόδια, και μετά αρχίζει να κατεβαίνει σκαλάκια, μόνο που αυτή τη φορά τα σκαλάκια ειναι ψιλοσκαλισμένα στο βράχο, και θέλει προσοχή για να μην φας καμιά τούμπα προς τον γκρεμό! Προσοχή στις κυρίες λοιπόν, να μην διανοηθούν να φορούν κανένα τακουνάκι, όπως η δυστυχη κοπελιά που κατεβαινε μπροστά μας, γιατί θα αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες! Για να μην τα πολυλογώ, η παραλία αποτελείται απο ενα μικρό κολπίσκο με βότσαλα. Μεγαλύτερη βέβαια απο την Αγία Αννα, αλλά σε καμία περίπτωση τεράστια. Πολύ όμορφο μέρος, στο οποίο επίσης θα πρέπει να πάτε σίγουρα για μπάνιο!

Μετά το μπάνιο, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την εξερεύνηση του νησιού, κάνοντας μια αυτοψία σε άλλες 2 παραλίες που ειχε σημειωμένες ο χάρτης στο νότιο άκρο του νησιου. Αρχικά πήγαμε στην παραλία Καλοταρίτισσα, ακριβώς στο άκρο της αμοργού, όπου αποτελείται απο μια μικρή αμμουδιά. Συμπαθητική μας φάνηκε, και αργότερα μάθαμε πως υπάρχει και καραβάκι απο εκεί που σας μεταφέρει στο απέναντι νησάκι για μπάνιο. Δεν το εξακριβώσαμε, αλλά αξίζει να το ψαξετε! Εν συνεχεία, πήγαμε και μέχρι την κοντινή παραλία παραδείσια στην Αγια Παρασκευή, όπου η προσωπική μου άποψη λέει πως δεν ειναι τίποτα το ιδιαίτερο, οπότε μην κάτσετε εκεί, εκτός και εάν εχετε χρόνο πάνω στο νησί.

Ξεκινώντας για την επιστροφή προς την Αιγιάλη ή την χώρα, στο οικισμό της Καλοταρίτισσας - σχεδόν πάνω στη διασταυρωση για την Αγια Παρασκευη και την παραλία - το μάτι μου πήρε μια ταβέρνα με το όμονα Απανεμο. Δεν ξέρω, μου έκανε ενα κλικ, οπότε αντί για να πάμε στην Χωρα όπως το ειχαμε προγραμματίσει, σταματήσαμε εκεί για φαγητό. Με λίγες λέξεις.... υπέροχα! Πολλοί καλοί θαλασσινοί μεζέδες και ψαρικά - φρέσκα που τα διαλέγεις επιτόπου εαν θες - και διάφορες άλλες λιχουδιές! (Τα μελιτζανο-κατι με παρμεζάνα φοβερά - δοκιμάστε τα!). ¨Εχοντας σκάσει απο το φαί, και αφού χτυπησαμε και την απαραίτητη ψημένη ρακή για την χώνεψη, ξεκινήσαμε και το μακρύ ταξίδι του γυρισμού (αστειά αστεια ειναι καμια 40αριά χιλιόμετρα!).

Επιστροφή λοιπόν στην Αιγιάλη, χαλάρωση για τις απαραίτητες ανάσες και για το βραδάκι, εξόρμηση για να δούμε τα Κατάπολα. Η αλήθεια είναι πως τα Κατάπολα όπως τα ειδα το βράδυ δεν μου πολυαρέσανε, αλλά αυτό ισως οφείλεται στο οτι ειχα ενθουσιαστεί από την Χώρα. Το στραβό κλίμα για τα Κατάπολα συνεχίστηκε στο μαγαζί που κάτσαμε για το 1ο ποτό. Το μαγαζί όμορφο, αλλά ο μπάρμαν ασχετος απο κοκτέιλ! Το Ντάκιουρι (Ντάκουρι-Ντακιουρι-Ντακουιρι κτ΄΄ κτλ) λεμόνι που πήραμε ηταν λύσσα από το φρέσκο χυμό λεμονιού (ουτε να μας αυγοκόβανε!) ενώ και το υποτίθεται σπέσιαλ ομωνυμο κοκτέιλ του μαγαζιου αποδείχτηκε κάτι σαν φρουτόκρεμα μπανάνας με ολιγον απο αλκοόλ...

Δεν βαριέσαι όμως, ο Τουίτι να ειναι καλά... μπαίνουμε μέσα και πηγαίνουμε αμέσως στα  γνωστα μας μέρη στην Αιγιάλη...σε ενα εκ των 3 απο τα μπαράκια που βρίσκονται δίπλα απο το λιμάνι στα σκαλάκια...θα τα βρείτε ευκολα. Χτυπήσαμε λοιπόν εκέι τόσο τα ρακόμελα μας, όσο και την ψημένη μας ρακή, απολαμβάνοντας την μουσικούλα, αλλά και τα κουνούπια τα οποία αποφάσισαν να μας (ξανα)κάνουν παρέα... στο τέλος - και αφου ειχαμε μείνει τελευταίοι, αναγκαστήκαμε να φύγουμε για να μην μας βάλουν να σκουπίσουμε και το μαγαζί! ;-)))

Τοπικά Αθλητικά Νέα: Γλάρος - Βραδύποδας: 3-2. Σε ένα πολύ καλό και αμφίρροπο παιχνίδι, οι 2 ομάδες προσέφεραν απλόχερα θέαμα και γκολ στους πιστούς τους θεατές. Στο ημίχρονο το παιχνίδι βρισκόταν στο 1-1, όμως με την αρχή της επανάληψης, η ομάδα του Γλάρου ανέβασε το δείκτη του σκορ στο 3-1. Με μια όμως σαρωτική αντεπίθεση, η ομάδα του Βραδύποδα πήρε τα ηνία του αγώνα και πίεσε - διχως αποτέλεσμα - για την ισοφάρηση. Αξιο αναφοράς παντως αποτελεί το 2ο τέρμα της ομάδας του Βραδύποδα, ενα γκολ ανεπανάληπτο, το οποίο εμεινε χαραγμένο στη μνήμη των θεατών και ανάγκασε ακομα και τους παίκτες της ομάδας του Γλάρου να χειροκροτήσουν!

(συνεχίζεται...)