(συνέχεια...)

Ζ) Δευτέρα 30/07/2007

Πρωινό ξύπνημα...κλασσικό καφεδάκι....ανοιγμα χάρτη...σκέψη... και ωρα αποφάσεων! Πάμε για εξερεύνηση! Ειναι αλλωστε και η τελευταία μέρα που θα εχουμε τον Τουίτι! Αποφασίζουμε να πάμε να εξερευνήσουμε μια παραλία χαμένη στο πουθενά, τον ορμο φοινικιές, κατω απο την περιοχή που ονομάζεται Λεύκες, νοτιοδυτικά απο τα Κατάπολα.

Ο τουίτι λοιπόν παιρνει μπροστά...και δεν αφήνει τιποτα πισω του! ;-). Συναντησαμε κάποιες μικρές δυσκολίες μέχρι να βρούμε τον δρόμο, καθώς απουσίαζαν οι πινακίδες... τελικά όμως τα καταφέραμε! Στο ενδιάμεσο της διαδρομής, περάσαμε και απο τον αρχαίο οικισμο-κάστρο Μινώα, που βρίσκεται στο υψωμα πάνω απο τα Κατάπολα (φωτο). Ενδείκνυται για οσους εχουν αρχαιολογικές ανησυχίες, εμένα πάντως οι κατεστραμμένες οχυρώσεις δεν με συγκίνησαν ιδιαίτερα! :-)

Απο το υψος της αρχαίας Μινώας ξεκινούσε ο χωματόδρομος μηκους περι τα 2-3 χιλιόμετρα, που οδηγούσε στην παραλία... υπήρχαν λίγα σημεία με κάτι νεροφαγώματα τα οποία δεν ενδείκνυνται για επιβατικό, οπότε καλύτερα να το αποφύγετε. Μην κοιτατε εμένα, τ Ατος μας μπορούσε να πάει παντού! ;-) Εξάλλου η μικρή παραλία ηταν μια σκέτη απογοήτευση, αφούειχε ενα βουνό απο ξεβρασμένα φύκια, και δεν θα μπορούσες να κάνεις με καμία δυναμη μπάνιο εκεί. Τουλάχιστον το ειδαμε και αυτο! :-)

ΑΠοφασίσαμε στα γρήγορα να φύγουμε και να επιστρέψουμε Αιγιαλη για μπανάκι...έλα όμως που το κάλεσμα της Χωρας ήταν και πάλι ιδιαίτερα δυνατό, οπότε σταματήσαμε για ενα ακόμα Pit-stop στο μαγαζάκι της Λόζας! Η συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια μας αναγνώρισε αμέσως και γέλαγε μαζί μας, όταν ειχαμε σταθεί μπροστά απο την βιτρίνα, προσπαθώντας να αποφασίσουμε τι γλυκό θα παίρναμε! Τελικά η επιδρομή κατέγραψε μια μελόπιτα (καλή), ένα μπισκοτογλυκό (επίσης καλο), μια πανακότα (πολύ καλή) και ψημένη ρακή (κόλλαγε απίστευτα!). Κρίμα που ειχε τελειώσει η καραμελέ που ειχαμε δει την προηγούμενη μέρα! Α!, και για να μην το ξεχάσω, καθώς φεύγαμε, πήραμε και για το σπίτι 2 κομμάτια ποροκαλόπιτα (+1 δώρο, με τόσο τζίρο που καναμε...χα-χα-χα)...

Μετά απο αυτό το οργιο γλυκόζης, επιστροφή στην Αιγιάλη και εν συνεχεία το απογευμα - και κατόπιν οδηγίας του κυρ Νίκου - ανεβήκαμε στο χωριο Ποταμός, ακριβώς πα΄νω απο την Αιγιάλη, στο μαγαζί Ουρανός. Το μαγαζί δεν ειχε κατι το ιδιαίτερο, αλλά απο την αυλή του, παρέα με το καφεδάκι, μπορούσες να απολαύσεις το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα που μπορεί να φανταστείς. Μην το αμελήσετε, να πάτε! ;-)

Με το που δύει ο ήλιος, αρπάζουμε τον Τουίτι και φεύγουμε ξανά για Θολάρια, για να εξετάσουμε την 2η ταβέρνα για την οποία ειχαμε πάρει καλές συστάσεις, το Σαντουράκι. Να πάτε οπωσδήποτε!!! Πολύ ωραίο φαγητό (όλα του τα προϊοντα σχεδόν είναι απο το μποστάνι του και τη στάνη του), και ζωντανή μουσική σε χαλαρούς ρυθμούς, από 2 παλικάρια τα οποία ειναι πρόθυμα να παίξουν ο,τι ζητήσεις! Το πιο ωραίο ομως ειναι η παρεϊστικη ατμόσφαιρα που υπήρχε. Θα με θυμηθείτε! Α! Και Unick, δοκίμασε οπωσδήποτε την σπιτική κρεμμυδόπιτα και θα με θυμηθείς!!! ;-)))

Αρκετά αργά πλέον, φουσκωμένοι απο το φαγητό και το καλό κρασάκι, επιστρέψαμε στην Αιγιάλη. Αποφασίσαμε ξαφνικά να κάνουμε μια στάση στον αγαπημένο Αμοργιαλό (δες Πεμπτη) όπου οριακά βρηκαμε ενα μικρό τραπεζάκι να κάτσουμε! Η ψημένη ρακή άρχισε να ρέει αφθονη, κάνοντας μας να αρχίσουμε σε λίγο να κουνιόμαστε σαν χαζά στους ρυθμούς της μουσικής! Τελικώς, οταν αδειάσαμε ολα τα βαρέλια του μαγαζιού, αποφασίσαμε πως ειναι καιρός να σηκωθούμε και να επιστρέψουμε σπίτι! ;-)

Τοπικά Αθλητικά Νέα: Γλάρος - Βραδύποδας: 6-0!: Απρόσμενη τροπή έλαβε το παιχνίδι από τα πρώτα λεπτά του, καθώς η ομάδα του Γλαρου μπήκε πολύ δυνατά και σκόραρε πολύ νωρις απο το πρώτο ημιχρονο. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με το σκορ στο 3-0, και απαντες περιμένανε την απάντηση της ομαδας του Βραδύποδα, η οποία όμως δεν ηρθε ποτέ, παρότι έχασε αρχικά αρκετές ευκαιρίες για να πετύχει 1 ή και 2 τέρματα.Μοιραία όμως ο πήχης του σκορ ανέβηκε στο 6-0, αφού η ομάδα του Γλαρου, παίζοντας εξυπνα το σύστημα των αντεπιθεσεων, σκόραρε κατά βούληση! Το τελικό πρωτοφανές σκορ δημιούργησε αναστάτωση στις τάξεις των φιλάθλων, με ορισμένους εξ αυτών να ύποψιάζονται περίεργα σενάρια, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά την λέξη "Τσατσιλίκια!"