Δε μπορείς πια να κοιμηθείς απ'τη σιωπή σου
Σε ταράζει η στιγμή που μένεις μόνος εκεί
και βγαίνει δυνατά δε σ' αντέχει η φωνή σου.
Το μυαλό σου σε σφίγγει πιο δυνατά στη σκέψη
------------------------------------------------------
Τι θα ζήσουμε να πούμε
τι θα θυμηθούμε να δούμε
στο τρόμο που στεγνώνει
το θάνατο στα δάχτυλά σου
------------------------------------------------------
Θλιβερά γλέντια γυρνάνε σ' ένα άψυχο δωμάτιο
σκιές που βγαίνουν στους ρόλους τους κωμικοί
σηκώνεσαι στη πίκρα τους τα βράδυα
κι έχεις το μάτι σου σκυφτό, στο χορό
-------------------------------------------------------
Ποιος θα μιλήσει, στη φράση
ποιος θα σ' ακούσει, ω! τι θλίψη!
στα πρόσωπα βλέπεις πουλιά.
Στα πουλιά βλέπεις το χρόνο
                                    μακριά
                                    Πέρα από τη ζωή σου
                                                  τη ψυχή σου
-------------------------------------------------------
’σ' τα όλα εδώ να γυρνάνε
                                   να λιώνουν
                                            να σωπαίνουν
τίποτα πια δε σε σταματάνε
--------------------------------------------------------
Στάσου να δεις το μύνημά μου
κάτσε να σ' ανοίξω τη καρδιά μου
Μέρα μεσημέρι και χάθηκες στη γή
χάθηκες σ' απόμερους βράχους στη ζωή
                                             στη μοίρα σου.
--------------------------------------------------------
Μετανιώνεις;
Είμαι εδώ. Εσύ λείπεις.
Φοβάσαι;
Είμαι εδώ. Χαζεύω τα διαμάντια σου.
Θυμάσαι;
Είμαι εδώ. Μαζεύω τη φρίκη σου.
Με κοιμάσαι.
--------------------------------------------------------
Το βέλος σου στο στόχο μου δε φτάνει
το νόημα στο στίχο μου ίσα που σε πιάνει
θέλω ν' ακούσω τη φωνή μου δυνατά να ουρλιάζει
θέλω να καει το χέρι μου να πάψει να φωνάζει.
---------------------------------------------------------

06/04/2002 (σκιες ονείρων ... ανθρώπων φωνές)