Καλησπέρα σας!

Επιστρέψαμε και παλι στην Αθήνα...και αυτή τη φορά ειναι οριστικό! ;-)

Κρατώντας ζωντανές τις παραδόσεις του συγκεκριμένου μπλογκ, προχωρώ άμεσα στο παραδοσιακό τραγούδι της εβδομάδας... για αυτη τη εβδομάδα λοιπόν, ενα ομοεφο τραγούδι απο Σωκράτη Μάλαμα, το οποίο μου κρατούσε συντροφιά σήμερα στην Εθνική Αθηνών-Πατρώμ κατά την διάρκεια της επιστροφής.

Ετοιμοι? Φυγαμε!

Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
μ’ ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό.


Τσιγάρο ατέλειωτο, βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο
Ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνά τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο

Σ’ ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά
και το μυαλό μου που ’ναι πάλι θολωμένο
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά.


Τσιγάρο ατέλειωτο, βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο
Ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνά τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο

Καλό Σ/Κ!