Σκόνταψα πάνω στη πέτρα της τιμής μου
που ξέχασε να σηκώσει το κορμί μου
Η ματιά μου την είδε την προσπέρασε
μα η μοίρα πάνω της με πέταξε.

Μια πέτρα έρημη στης ζωής το δρόμο
στάθηκε και μου΄κοψε στα δυό το πόνο
μου χώρισε τη χαρά από τη πίκρα
μου ξεχώρισε τη μέρα από τη νύχτα.

Πέτρα στη ζωή μου
η μοίρα η δική μου
είναι η καρδιά σου
πάρ' τα όλα δικά σου.

Ξέρω ανθρώπους που την πήραν, την πετάξαν
ξέρω κι άλλους που καλά τη φυλάξαν
ξέρω κι αυτούς που μ' αυτήν γίνανε ένα
μα σα και μένα δε βρήκα κανένα.

Τη πέτρα της ζωής
τη πήρα μαζί
τη δίνω στη τιμή μου
να πάει να βρει τη ζωή μου.

29/9/2000