Το Σαββατόβραδο για τους παντρεμένους με παιδιά είναι ....κάπως.Είμαι μέσα σήμερα και προσέχω τα παιδιά. Η Μαίρη (σύζυγος) έχει έξοδο απόψε, πάει να τα πιει στα μπαράκια.

Μόλις έβαλα τα παιδιά για ύπνο και ησύχασε το σπίτι και έτσι ξεκίνησα να γράψω λίγες σκέψεις ,ποιός να τις διαβάσει όμως τώρα , όλοι θα είναι με καμιά παρέα, κάπου χωμένοι και καλά θα κάνουν βέβαια, θα πίνουν κανένα ποτηράκι για να πάνε κάτω τα φαρμάκια, ποιά φαρμάκια ,τέλος πάντων.Όσο είσαι νέος και όταν σου συμβαίνουν διάφορα, δίνεις άλλη διάσταση στα γεγονότα, τα βλέπεις λίγο πιο δραματικά,πιο μονόπλευρα, νομίζεις ότι τίποτα δεν θα ξαναπάει καλά ,ότι τελειώνει η ανάσα σου ότι τίποτα δεν θα είναι ίδιο.Βλέπεις αγάπες,φιλίες -προδοσίες, στεναχώριες όλα μαζί, συναισθήματα πολύ δυνατά που σίγουρα κάνουν το νέο πιο ευαίσθητο πιο ευάλωτο τελικά πιο δημιουργικό.Διάβαζα πριν σε μια συζήτηση στο φόρουμ αν γράφεται δικούς σας στίχους? Είναι δυνατόν νέος που ερωτεύεται που μισει ,που αγαπάει , να μη γράφει στίχους. Έτσι λοιπόν και εγω όταν ήμουν ερωτευμένος με τη Μαιρούλα, ότι μου συνέβαινε το μετέφραζα σε στίχο η κείμενο.Και τώρα , καμιά φορά πιο αραιά βέβαια, γράφω.Θα μου πείτε ....τώρα δεν είσαι ερωτευμένος? Τι είναι ο έρωτας δεν ξέρω , υπάρχει? Εγώ πάντα το βίωνα σαν αγάπη, από μικρός δηλαδή, τι είναι ο έρωτας?...Ο έρωτας σε κάνει εγωιστή - η αγάπη αλτρουιστή , ο έρωτας αλαζόνα -η αγάπη συμπονετικό ο έρωτας εγωπαθή - η αγάπη πονόψυχο. Μετά απο αρκετά χρόνια αυτή η αγάπη δεν μπορεί να αλλάξει ότι και αν συμβεί, έχει τη δική της μύτη, τα δικά της αυτιά , τα δικά της μάτια και μέσα της κτυπά μια αθάνατη καρδιά. Με πήρε η ώρα η Μαιρούλα δεν γύρισε ακόμα αλλά νύσταξα και λέω να σας καλυνυχτίσω , γειά χαρα.