Σχόλια

ALKIBIADES: Οι ειδικοί που το είπαν αυτό είναι άσχετοι. Το αγγείο είναι της γεωμετρικής εποχής και παριστάνει πομπή των Παναθηναίων.

ALKIBIADES: Κάνεις λάθος, όσον αφορά το τσοφτετέλι. Ο Ηδυπαθής χορός της κοιλιάς [τσιφτετέλι οριεντάλ] είναι γυναικείος χορός αρχαιόθεν [κόρδακας] . Ωστόσο το τσιφτετέλι γενικώς, χορός αυτοσχεδιαστικός σε ρυθμό 2/4, χορεύεται στην μέση ανατολή, τόσο από άντρες όσο κι από γυναίκες, κατά μόνας, ομαδικώς ή αντικρυστά [καρσιλαμάς]. Και δεν αναφέρομαι στον κλασικο καρσιλαμά αλλά σε τσιφτετέλι. Θαύμασα ο ίδιος κάποτε καμιά δεκαριά Παλαιστίνιους φοιτητές να χορεύουν εκπληκτικά τσιφτετέλι, υπό τους ήχους του "σήκω χόρεψε κουκλί μου".

ALKIBIADES: Το άρθρο αυτό, του πάντα συγκινητικού Δ. Χαριτόπουλου, αναφέρεται στον Ζεϊμπέκικο χορό, όπως διαμορφώθηκε κατά τον μεσοπόλεμο μέσα από το ρεμπέτικο και τον τρόπο ζωής των Ελλήνων στην σύγχρονη Ελλάδα.
Βέβαια ο Ζεϊμπέκικος [ χορεύεται πάνω σε ενεάσημο ρυθμό] έχει πολλές μορφές. πέρα από αυτόν τον αντρίκιο ομφαλοσκοπικό χορό του Ρεμπέτη, υπάρχει ο χορός των ζεϊμπέκηδων, που έίναι ή αντικρυστός [από δυο ένοπλους άντρες] ή ατομικός [όπου αντίκρυ στον χορευτή στέκεται ο Χάρος]. Υπάρχει επίσης ο Καμηλιέρικος, ομαδικός χορός [ας θυμηθούμε την σκηνή από το "ρεμπέτικο" όταν η ορχήστρα πάιζει το "έλα απόψε στου Θωμά"]. Ακόμη υπάρχει και ο Απτάλικος ή αττάλικος, όπως τον χορεύουν δλδ οι εξ Ατάλειας πρόσφυγες, που είναι κλασικός καρσιλαμάς που χορεύεται από άντρα και γυναίκα.
Αν ψάξουμε θα βρούμε κι άλλους τρόπους που χορεύεται ο ζεϊμπέκικος. όμως, το Ζεϊμπέκικο που μάθαμε, καθιερώθηκε ως αντρικός σόλο και ομφαλοσκοπικός χορός, όπως ακριβώς τον περιγράφει ο Χαριτόπουλος. Και οι μόνες γυναίκες που "δικαιούνται" να τον χορεύουν, είναι οι "ισότιμες" των ανδρών σύγχρονες εταίρες. Αλλά φυσικά αυτό αφορά μια τυπολογία, που μάλλον έχει παρέλθει....

ALKIBIADES: Κατ' αρχήν συμφωνώ με την ανάλυσή σου΄ ωστόσο, στο θέμα της εμπορευματοποίησης του τραγουδιού, έχεις άδικο. Όλες οι ιστορικές αναφορές που κατάφερα να βρω, ακόμα και περιστατικά που παρεμπιπτώντως αναφέρονται σε αρχαία κείμενα, συντείνουν στο γεγονός πως επαγγελματίες μουσικοί έγραφαν τα τραγούδια. και επιμένω πως η ρομαντική εικόνα του ερασιτέχνη μουσικού είναι μύθος.
Φυσικά, η χαλιναγώγηση των μαζών μέσω της μουσικής είναι έργο των όποιων εξουσιών - ακόμα και αυτών που εκ πρώτης όψεως δεν μοιάζουν τέτοιες.
Η επιβίωση είναι συνδεδεμένη με την εμπορευματική μορφή, όσον αφορά τον καλλιτέχνη, όχι μόνο στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία, αλλά σε όλες τις κοινωνίες από καταβολής ιδιοκτησίας.
Ειδικότερα για το αστικό λαϊκό τραγούδι, από την στιγμή που αυτό διαμορφώνεται ως καλλιτεχνικό ρεύμα, είναι εμπορευματοποιημένο. Οι πλανόδιοι μπουζουκτσήδες που ο Μάρκος λάτρεψε και μιμήθηκε, ήταν επαγγελματίες μουσικοί. Πολύ περισσότερο οι λαϊκές ορχήστρες της Σμύρνης.
Ο δισκογραφικές εταιρείες δεν εξέδιδαν τραγούδια από αγάπη στον πολιτισμό, ούτε οι πανηγυρτζήδες οποιουδήποτε καιρού έπαιζαν δωρεαν.
Το εν γένει πνεύμα του κειμένου σου, αν και εριστικό - με μεγάλη δόση πάθους [καλοπροέραιτου πάντως] επιβεβαιώνει την δική μου ανάλυση.
Τέλος, επειδή πουθενά στά κείμενά μου δεν διέκρινα εργατισμό, θεωρώ την δεύτερη παράγραφο του κειμένου απλώς παρεμπίπτουσα στο θέμα και δεν τη σχολιάζω.
Και για να μην υπάρχουν και άλλες παρεξηγήσεις, δεν είμαι επαϊων, οπότε τα όποια εκφραστικά, λογοτεχνικά ή άλλα λάθη μου είναι αναπόφευκτα.

ALKIBIADES: Έχω επισημάνει την βιβλιογραφία για την σειρά αυτήν των άρθρων σε προηγούμενες δημοσιεύσεις. κάποια πράγματα για την τετράδα [έγκυρα και ξεψαχνισμένα] μπορείς να βρείς στα Βιβλία του Νέαρχου Γεωργιάδη «Ο Ακρίτας που έγινε ρεμπέτης» και «Από το Βυζάντιο στο Μάρκο Βαμβακάρη» [εκδόσεις «Σύγχρονη εποχή»].

ALKIBIADES: Εντελώς προχείρως, θα μπορούσα ανεπιφύλακτα να προτείνω δύο βιβλία του Νέαρχου Γεωργιάδη από τις εκδόσεις «Σύγχρονη εποχή»
«Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΡΕΜΠΕΤΗΣ»
«ΑΠΟ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ»

ALKIBIADES: Ειναι εξακριβωμένο πια πως οι Μάγκες, συνιστούσαν μια κυριολεκτί αστική κλεφτουριά.
Αν ξεχάσουμε για λίγο τους συνειρμούς που δημιουργούν οι όροι αυτοι, λόγω της εθνεγερσίας, θα βρούμε άμεσες σχέσεις.
Αλλά μην τους κάνουμε και ρομπέν των Δασσών.
Αν και , εδώ που ταλέμε, και οι Ρομπέν των δασσών, πέρα απ΄οτον ρομαντισμο της λογοτεχνίας, κα΄τι σαν τους κλέφτες και τους μάγκες ήσαν.

ALKIBIADES: Εγώ έχω την πρόθεση να τα δημοσιεύσω όλα, και εδώ. Φυσικά αυτό εξαρτάται και από την διαχείριση τoy MusicHeaven