Σχόλια

Kotsiraki: Μια υπογραφή της στο πακέτο των τσιγάρων του ξαδελφού μου κάποια χρόνια πριν, στάθηκε η αφορμή να γνωρίσω αυτή την εξαίσια φωνή και να γίνει μια από τις αγαπημένες μου!

Ευχαριστούμε για το άρθρο, ageras!

Kotsiraki: Tώρα έχω ένα σπίτι
που ποτέ δεν έχεις δει.
Τώρα έχω ένα αμάξι
που ποτέ δεν έχεις μπει.
Και μια λύπη, αχ μια λύπη
που δεν έχεις φανταστεί.
Γιατί όλα προχωρούν ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
κι αυτό τώρα λέγεται ζωή...

Kotsiraki: Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο γι' αυτόν το σπουδαίο μουσικοπαιδαγωγό και συνθέτη. Αν και τον έχω διδαχθεί σε παλαιότερο εξάμηνο της σχολής μου, έμαθα πολλά περισσότερα μέσα από το άρθρο. Ευχαριστούμε vouliakis!

Kotsiraki: Είναι πραγματικά υπέροχο που μπορούμε πλεον να ακούμε το "Σου τηλεφωνώ" οποιαδήποτε στιγμή, όπως όλα τα τραγούδια που αγαπάμε! Και είναι εξίσου υπέροχο που μπορούμε να ακούσουμε όλα αυτά τα υπέροχα τραγούδια που υπάρχουν μέσα στο Cd των Graviton.

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλα τα παιδιά για αυτή τους την προσπάθεια και φυσικά, καλή επιτυχία για τη συνέχεια.

Kotsiraki: H πρώτη φορά, θυμάμαι, που εγώ πήγα σε συναυλία του Βασίλη, ήταν περίπου όταν τέλειωνα το γυμνάσιο, τότε δηλαδή που άρχισα να κατασταλάζω κάπου μουσικά... Όλο αυτό που έβλεπα στη σκηνή, πραγματικά με ενθουσίασε! Όχι μόνο ο τρόπος με τον οποίο ο Βασίλης στεκόταν πάνω στη σκηνή ή ο τρόπος με τον οποίο ερμήνευε τα κομμάτια του, αλλά και η θέρμη με την οποία τον αντιμετώπιζε το κοινό του, κυρίως αυτό που βρισκόταν ακριβώς κάτω από τη σκηνή.

Από εκείνη, τη χρονιά και μετά δεν έχασα ούτε μια συναυλία του..μας κάνει την τιμή να μας επισκέπτεται κάθε χρόνο, οπότε κι εμείς πρέπει να τον ευχαριστήσουμε!! Η αίσθηση στις συναυλίες του είναι κάτι το ανεπανάληπτο. Προσωπικά νιώθω τρομερή εκτόνωση μετά από κάθε συναυλία... και φυσικά βρίσκομαι πάντα ακριβώς κάτω από τη σκηνή, με όλους να γίνονται ένα με το κλασσικό πλέον "συνθηματάκι"!!!

Kotsiraki: Παρέλειψα να αναφέρω πως αρκετά στοιχεία τα δανείστηκα από το : www.musiccorner.gr

Kotsiraki: Mαράκι,

διαβάζοντας το μήνυμά σου ξύπνησαν μέσα μου διάφορα συναισθήματα, τα οποία είχα βέβαια εκφράσει παλιότερα μέσα από ένα κείμενό μου. Είναι πραγματικά άδικο αυτό που συμβαίνει, να φεύγουν οι άνθρωποι τόσο νέοι από κοντά μας.. Δυστυχώς όμως, αποφασίζει κάποιος ¶λλος γι' αυτό κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ,είναι να αποδεχτούμε την απόφασή του.

Δεν έχει σημασία που το αγαπημένο μας πρόσωπο δεν υπάρχει πια σαν "σώμα". Βρίσκεται πάντα στη ζωή μας μέσα από τις αναμνήσεις αλλά και μέσα από την αγάπη μας προς αυτό. Γιατί, ένας άνθρωπος πεθαίνει, όχι όταν "φύγει" αλλά όταν ξεχαστεί. Όσο λοιπόν υπάρχει στη θύμηση και στη καρδιά μας, είναι ζωντανός! Ειναι πλαι μας!

Θέλω να αναφερθώ σε κάτι ακόμη :

Πριν λίγες μέρες χάθηκε ένας ακόμη άνθρωπος με τον οποίο πηγαίναμε μαζί σχολείο. Μόλις στα 22 του χρόνια από την επάρατη νόσο... Γνωριζόμαστε ελάχιστα, υπήρξαμε μαζί στη χορωδία΄, κι όμως πόνεσα πολύ στην είδηση του θανάτου του. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, αυτό το γελαστό παιδί μ' εκείνο το φωτεινό χαμόγελο να χαθεί και να ξεχαστεί ποτέ! Θα υπάρχει πάντα στις καρδιές μας να μας θυμίζει πόσο όμορφη είναι η ζωή, αυτή που τόσο γλυκά είχε υμνήσει μέσα από τη μουσική του..

"Ό,τι θυμάσαι δε βουλιάζει
μη με ξεχνάς που σ΄αγαπώ".

Καλό ταξίδι.....

Kotsiraki: Πολύ πολύ καλό και αντιπροσωπευτικό για όλα τα μέλη υποθέτω! :-))

Kotsiraki: Πολύ όμορφα και ευαίσθητα τα λόγια σου. Αγγίζουν κατευθείαν την καρδιά...

Kotsiraki: Πραγματικά δεν έχω λόγια για να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι! Δεν περίμενα, όταν έστελνα για δημοσίευση το κείμενο αυτό, το οποίο γράφτηκε σε μια δύσκολη στιγμή, πλυμμυρισμένη από όχι και τόσο ευχάριστα συναισθήματα, πως θα το αγκαλιάζατε έτσι όλοι εσείς λέγοντάς μου τόσο όμορφα λόγια υποστήριξης και δίνοντάς μου τη δύναμη που μου έλειπε για να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα.
Τώρα πια, πιστεύω πως σίγουρα ξέρει ότι τον αγαπάω και σίγουρα θα ξέρει πως έχει κερδίσει και την δική σας αγάπη!

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.