Σχόλια

geordan: Ο πιο αγαπημένος μου.

Όλα του τα τραγούδια είναι μέσα στη ψυχή μου. Με εκφράζει απόλυτα από τότε που ήμουν 14-15 χρόνων και τον ανακάλυψα.

Με έχουν επηρεάσει πολλοί και διάφοροι μέσα στο ελληνικό τραγούδι, όχι μόνο στο λαϊκό. Ο Κορακάκης, ίσως, περισσότερο από όλους. Να είναι καλά.

geordan: Πολλά συγχαρητήρια και από μένα για τη συνέντευξη.

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος είναι από τους αγαπημένους μου και τον θαυμάζω χρόνια γιατί ό,τι κάνει, από τα τόσα πολλά κια διαφορετικά, το κάνει με μεράκι και αγάπη.

Θέλω όμως κι εγώ να τονίσω ιδιαιτέρως ότι η εκπομπή του "Χάριν ευφωνίας" είναι μακράν η καλύτερη διαχρονικά μουσική εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης και τόσα χρόνια μετά λείπει πολύ. Και αν το λέω εγώ που δεν είμαι μουσικός, πόσο μάλλον θα λείπει στους ερασιτέχνες μουσικούς. Με την ευκαιρία θα ήθελα να ρωτήσω τα μέλη αν θα μπορούσαμε να βρούμε μεταξύ μας υλικό από αυτές τις εκπομπές. Προσωπικά θα με ενδιέφερε και για λόγους αρχειακούς, αλλά και για να δω εκπομπές που έχω χάσει.

Ευχαριστώ

geordan: Δηλώνω θαυμαστής της Μαρίας Λούκα.

Εξαιρετική φωνή πρώτα από όλα, με ιδιαίτερο χρώμα και προσωπική ερμηνεία. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έχει κάνει και σαν δημιουργός, από την πρώτη φορά που άκουσα τραγούδια της, πριν βγει στη δισκογραφία. Όσο για το δίσκο, είναι από τους καλύτερους στο είδος αυτό τα τελευταια χρόνια και με το σπάνιο στις μέρες μας πλεονέκτημα να ακούγετια όλος και όχι μόνο ένα δυο κομμάτια. Ελπίζω και ο δεύτερος δίσκος να είναι αναλόγου αξίας.

Το καλύτερο όμως είναι ότι, από ότι μπορώ να κρίνω από αυτή τη συνέντευξη, πρόκειται για μια προσγειωμένη και συγκροτημένη προσωπικότητα. Θέλω να πιστέυω πως με προσεκτικές κινήσεις θα πάει πολύ μπροστά. Φαίνεται πως σιγά σιγά η γενιά μας βγάζει καλλιτέχνες για τους οποίους μπορούμε μα είμαστε υπερήφανοι όσο και για αυτούς που αγαπάμε από προηγούμενες γενιές.

Ευχαριστώ

Υ.Γ. Συγχαρητήρια για τη συνέντευξη. Για τη θεματολογία, τη δομή, την αμεσότητα, όλα. Σαφώς πολύ καλύτερη από τους επαγγελματίες του είδους.

geordan: Αν και το θέμα είναι πιο συγκεκριμένο (περί μουσικής και γλώσσας), το άρθρο αυτό μου έφερε στο μυαλό το εξαιρετικό τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά "Λέξεις". Αυτό, χωρίς περαιτέρω σχόλια. Α, και να προσθέσω ότι μου τη "σπάει" υπερβολικά που σήμερα όποιος μιλάει σωστά ελληνικά θεωρείται γραφικός. Ευχαριστώ.

geordan: Σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο. Όταν διάβαζα το άρθρο σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να το έχω γράψει εγώ. Όπως το λες, ποσότητα εις βάρος της ποιότητας. Άλλωστε όλα τα πράγματα έτσι δεν είναι σήμερα; Και ακόμα, απουσία ποικιλίας, χρωμάτων, ιδεών... Όλα γίνονται ένα. Μαζικότητα. Τελικά, έχουν καταφέρει να κάνουν το ραδιόφωνο τηλεόραση...

Δυο παρατηρήσεις μόνο.
Αν και συμφωνώ ότι πάει να χαθεί η μαγεία του ραδιοφώνου, δε νομίζω ότι αυτό είναι απόρροια της τεχνολογικής αλλαγής (mp3, playlists κλπ). Άλλοι είναι οι λόγοι, καθαροί εμπορικοί. Από την μία όψη, η τεχνολογία σου δίνει τη δυνατότητα να γίνεις κάνεις σήμερα ραδιόφωνο από το σπίτι σου (π.χ. MusicHeaven Radio). Μαγεία; Επιστημονική φαντασία για μια γενιά πριν από μας. Απόλυτη αίσθηση ελευθερίας ταυτόχρονα. Από την άλλη, πάνε οι "πειρατές" και οι αληθινοί εραστές του ραδιοφώνου. Είμαστε περισσότεροι, αλλά όλο και πιο ίδιοι (παραγωγοί και ακροατές εννοώ). Οι αληθινοί "μάγκες" του ραδιοφώνου παραμένουν αυτοί που ήταν και πριν 15-20 χρόνια, στην απελευθέρωση της ραδιοφωνίας. (Αν διαφωνείτε, ενστάσεις δεκτές).

Πάντως, νομίζω ότι η μαγεία τελικά δεν χάνεται. Ναι, η ποιότητα υποβαθμίζεται, αλλά η αναζήτηση της "βελόνας" δεν μπορεί να σταματήσει. Είναι συνήθεια που δεν φεύγει με τίποτα. Παραμένει η καλύτερη παρέα. Όρεξη να έχεις να ψάχνεις χρειάζεται μόνο...

geordan: Εγώ χαίρομαι που συνεχίζεται η συζήτηση και αυτό θα επιχειρήσω με αυτό το σχόλιο.

Αν και προσωπικά με καλύπτουν απόψεις όπως αυτή του Astron και χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι που αντιστέκονται μοναχικά ή συλλογικά στο ρεύμα της εποχής, θέλω να επανατοποθετήσω το πρόβλημα λίγο διαφορετικά.

Όλοι συμφωνούμε ότι όλοι όσοι συντηρούν τη λεγομένη "λαϊκοπόπ" κουλτούρα -όνομα κι αυτό- το κάνουν για να ξεφύγουν από τα καθημερινά προβλήματα, γιατί αυτή είναι η εύκολη, ανέξοδη και άκοπη λύση, γιατί έτσι τους ωθεί το κατεστημένο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, γιατί άλλο διασκέδαση και άλλο ψυχαγωγία, γιατί έτσι το χρήμα ρέει πιο εύκολα και πολλοί ζουν από αυτό το φαύλο κύκλο και για χίλιους δυο ακόμα λόγους. Σωστά; Έχετε όμως αντιληφθεί ότι υπάρχει κόσμος που γουστάρει αυτόν τον τρόπο ζωής και το κάνει αποκλειστικά από συνειδητή επιλογή; Κόσμος που δεν το κάνει από νεοπλουτισμό και για επίδειξη, αλλά κόσμος μορφωμένος, καλλιεργημένος -υποτίθεται-, οικονομικά αποκαταστημένος και ενεργά μέλη της κοινωνίας που όμως επιλέγουν στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στη δουλειά, στη διασκέδαση -παντού- τη maistream κουλτούρα, τον αμερικάνικο τρόπο ζωής και τη βρίσουν με το τελευταίο σουξεδάκι του Φοίβου. Παράλληλα αδιαφορούν για το Μέγαρο Μουσικής, απορρίπτουν τη λογική και την αισθητική της συναυλίας και απλά αγνούν το Φοίβο Δεληβοριά (λογοπαίγνιο). Με όλους αυτούς -και είναι πάρα πολλοί- μπορούμε να τα βάλουμε; Ακόμα περισσότερο έχουμε το δικαίωμα; Μας απειλούν ή όχι;

geordan: Φίλε μου, απλά είσαι υπερβολικός. Δεν έχεις άδικο σε τίποτα, κατά τη γνώμη μου. Όμως, η λύση δεν είναι να τους βλέπεις όλους εχθρικά. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του και κανείς δεν έχει δικαίωμα να του το απαγορεύσει. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς, σαν άτομα, ο καθένας ξεχωριστά.
Κι εγώ θα μπορούσα να είχα γράψει ένα τέτοιο κείμενο πριν 5-6 χρόνια. Τώρα όμως συμβιβάστηκα και δεν το συνυπογράφω. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι. Ο ένας είναι ότι αν εξακολουθούσα να τα βλέπω έτσι θα έπρεπε να απομονωθώ, να αρνηθώ τους φίλους μου και να ζω σε μια εικονική πραγματικότητα. Έλα όμως που ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο με όλα του τα στραβά και μάλιστα στην Ελλάδα, τη χώρα των άκρων και της υπερβολής... Ο άλλος λόγος, ο πιο σημαντικός, είναι ότι είται σαν αίτιο είτε σαν αποτέλεσμα του προβλήματος που αναφέρεις ζούμε σε μια κοινωνία με πολλά περισσότερα και πολύ σημαντικότερα προβλήματα. Όσο μεγαλώνω, τόσο τα αντιλαμβάνομαι στην πραγματική τους διάσταση. Προβλήματα επιβίωσης, στοιχειώδη πράγματα που τα έχουμε υποτιμήσει και απαξιώσει στο έπακρο: Δημόσια υγεία, δημόσια παιδεία, αθλητική κουλτούρα (λόγω επικαιρότητας) και πολλά άλλα.
Κλείνοντας, θα σου πω μια δική μου αντιμέτώπιση. Συμβιβάζεσαι πως στην Ελλάδα είμαστε χωρισμένοι στα δύο. Οι πολλοί και οι λίγοι. Εγώ ακολουθώ την κουλτούρα των λίγων και σέβομαι το δικαίωμα των άλλων να επιλέγουν την κουλτούρα των πολλών. Φτάνει να μην μου στερούν το διακαίωμα να εκφράζομαι.

geordan: Συγχαρητήρια για μια ακόμα αξιόλογη συνέντευξη με ένα σημαντικό καλλιτέχνη.

Για τη Γιώτα Νέγκα πρέπει να (ξανα)εκφράσω το θαυμασμό μου και τίποτα άλλο. Άλλωστε, ανήκω ήδη στους θαυμαστές της. Απλά να προσθέσω μερικές προσωπικές μου σκέψεις για αυτήν. Πρέπει να είναι η πιο "φορμαρισμένη" ελληνίδα τραγουδίστρια των δύο τελευταίων χρόνων. Ό,τι κάνει είναι χρυσός. Όσο για τη δισκογραφία της, καλύτερα που είναι ακόμα μικρή, γιατί μέχρι στιγμής είναι όλη άψογη και σημαντικότατη. Μακάρι να συνεχίσει έτσι. Καλό για μας, δηλαδή.

geordan: Συγχαρητήρια και για αυτή τη συνέντευξη παιδιά. Είναι πολύ ωραίο να διαβάζουμε απόψεις σημαντικών ανθρώπων σε κλίμα οικογενειακό, δηλαδή εκτός των κοινών Μ.Μ.Ε..

Για τον κ. Κατσούλη τι να πρωτοπώ; Δύο μόνο σχόλια.
Πρώτον, μου έχουν λήψει οι ραδιοφωνικές του εκπομπές. Εύχομαι να τον ακούσουμε ξανά σύντομα, έστω και όχι σε μόνιμη βάση. Έχει μια απίστευτη ευγένεια στη φωνή του.
Δεύτερον, μακάρι να τον είχα καθηγητή στο σχολείο...Θα ήμουν καλύτερος σε πολλούς τομείς.

geordan: Όντως αξίζει να το ακούσει κανείς. Δεν ξέρω αν θα σας εντυπωσιάσει, δεν το αποκλείω πάντως, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Σημασία έχει ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό, με λόγο ύπαρξης, καλοφτιαγμένο και ευχάριστο. Να διευκρινιστεί ότι τα τραγούδια δεν είναι για μικρά παιδιά, αλλά απευθύνονται κυρίως σε ενήλικες. Βέβαια, μπορούν να ακουστούν και από παιδιά, διαφορετικής ηλικίας το κάθε κομμάτι να σημειωθεί. Αυτό που εγώ ξεχωρίζω είναι η "Γιορτή των αστεριών" με τη Σοφία Παπάζογλου. Ακούστε και νομίζω ότι οι παλιότεροι θα θυμηθούν κάτι από Λιλιπούπολη. Εγώ δεν την έχω προλάβει, αλλά έχω μια τέτοια αίσθηση. Επίσης, ένα απίστευτο highlight είναι η ερμηνεία της Αρβανιτάκη σε άπταιστα κυπριακά σε ένα κομμάτι που θα σας μπερδέψει τη γλώσσα. Καλή ακρόαση.