Σχόλια

geordan: Το μεγαλείο του είναι δεδομένο. Απλώς θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες.
Το δικό μου σχόλιο έχει να προσθέσει πως ναι μεν είναι άδικο να κρίνουμε κάποιον καλλιτέχνη από μια αποτρόπαια πράξη, αλλά ιδιαίτερα στην περίπτωση του Άκη Πάνου οφείλουμε να είμαστε πιο αυστηροί. Δυστυχώς, τα ίδια του τα τραγούδια -όλα αριστουργήματα- μας αναγκάζουν να τον κρίνουμε πιο αυστηρά, χωρίς να του αναγνωρίζονται ελαφρυντικά και κυρίως χωρίς εξαιρέσεις. Έτσι ή αλλιώς ο Άκης Πάνου δικαιώνεται από την ιστορία και από τους νέους υπηρέτες του λαϊκού τραγουδιού.

geordan: Πολύ καλή αναφορά για μια παράδοση που πάει να ξεχαστεί.

Μιας και είναι επίκαιρο, να σας θυμήσω και το δίσκο των αδελφών Κατσιμίχα "η αγέλαστη πολιτεία και η καλλικάντζαροι", όπου οπου οι "συμπαθέστατοι" αυτοί φίλοι μας συμμετέχουν σε ένα παραμύθι μετά μουσικής.

Gate, και πάλι ευχαριστούμε.

geordan: Έρωτας η Μελίνα!

Για λοιπούς λάτρες προτείνω:
www.clubs.pathfinder.gr/melina_kana/
www.geocities.com/kanamelina/
Ειδικά στο πρώτο γίνεται εξαιρετική δουλειά. Να είναι καλά τα παιδιά.

geordan: Έχω ξαναδώσει τα συγχαρητήριά μου σε προηγούμενο άρθρο της σειράς.
Ίσως τα άρθρα αυτά να είναι ό,τι πιο περιεκτικό και συμπυκνωμένο έχει γραφτεί για το ελληνικό αστικό τραγούδι.
Ελπίζω η σειρά να μην τελειώνει εδώ. Περιμένουμε και τη συνέχεια.

geordan: Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον άρθρο και για την τεχνική του και για το αντικείμενό του.

Οφείλω να ομολογήσω πως στην πρώτη ανάγνωση μου φάνηκε απλώς λογοπαίγνιο που αποσκοπεί στον εντυπωσιασμό από την πρωτοτυπία της χρήσης της δοτικής.
Τη δευτέρα αναγνώσει... βέβαια, με κέρδισε και ως περιεχόμενο.
Πολλές μαζεμένες αλήθειες...

geordan: Καλό το άρθρο, δεκτές και οι ενστάσεις.

Ήθελα να προσθέσω πως με εμένα συμβαίνει κάτι αντίθετο ως προς την πλειοψηφία στη σχέση μου με το Μαχαιρίτσα. Λοιπόν, όσο μεγαλώνω τόσο περισσότερο και τον εκτιμώ. Και σίγουρα δεν τον ανακαλύπτω τώρα.

Να σημειώσω ότι εκτός από τα κλασικά του, τα ιταλικά του και τα σουξεδιάρικά του εκτιμώ πολύ τις προσπάθειες του στα λαϊκά. Έχει αξιολογότατες, πλην ψιλοάγνωστες, στιγμές με Νταλάρα, Λεονάρδου και λοιπούς. Επίσης να σημειώσω και την ικανοποίησή μου για το μάλλον αποτυχημένο εμπορικά "ξύλινο αλογάκι", που με συγκίνησε αρκετά, αν και συμφωνώ για τις όποιες ενστάσεις ως προς τους στίχους.

Γενικά, όσο ο Λαυρέντης θα έχει αυτήν την όρεξη, την... άγνοια κινδύνου και το γνώθι σαυτόν, που- κατά τη γνώμη μου- τον διακρίνουν, θα είναι χρησιμότατος στο ελληνικό τραγούδι.

geordan: Ωραιότατη περίληψη μιας τεράστιας, σε ποιότητα και επιρροή, παρά σε διάρκεια, εποχής της ελληνικής μουσικής.

Το θέμα χωράει πολύ συζήτηση, αλλά θα ήθελα να σταθώ σε κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα αναφορικά με τη μουσική παιδεία της γενιάς μου.

Δεν συμφωνείτε ότι είναι εξαιρετικά εκνευριστικός ο όρος "ρεμπετάδικο", που χρησιμοποιείται κατά κόρον τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια σε ότι αφορά τη νυχτερινή διασκέδαση;
Γιατί ο νεοέλληνας να μην έχει ιδέα για όλα αυτά τα βασικά που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο και να καυχιέται ότι ξενυχτάει -λέει- σε "ρεμπετάδικα", εννοώντας μαγαζιά που παίζουν αποκλειστικά λαϊκά τραγούδια, ωραιότατα και σημαντικότατα φυσικά, της περιόδου μετά το 50-60; Εδώ, βέβαια, μάλλον τους μπερδεύει η ιδιοφυία του Τσιτσάνη, ο οποίος ανήκει ΚΑΙ στο ρεμπέτικο ΚΑΙ στο λαϊκό ΚΑΙ δική του σχολή αποτελεί από μόνος του ΚΑΙ άλλαξε την ιστορία.

Έναν προβλήματισμό μου έθιξα, μήπως όμως κάποιοι ευθύνονται για αυτήν την "αγραμματοσύνη" μας;

geordan: Συγχαρητήρια και από εμένα!

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ μικρό για κρίνω τους όποιους στίχους, αλλά οι δικοί σας μου δίνουν την ευκαιρία να κάνω ένα γενικό σχόλιο για την ποίηση και ιδιαίτερα για τους στίχους που πρόκειται να γίνουν τραγούδι ντυμένοι από κάποια μουσική.

Από πολύ μικρός έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι τελειότεροι στίχοι είναι όσο το δυνατόν πιο λιτοί και απλοί. Έτσι και δω με πέντε-δέκα καθημερινές λέξεις, χωρίς πρωτοτυπίες, ούτε προσφυγές στα άδυτα της ελληνικής γλώσσας, επιδειξιομανίες και λοιπά, βγαίνει ένα ωραιότατο σκηνικό, κατάλληλο για να εμπνέυσει στον καθένα και μια δική του προσωπική ιστορία, ανάλογη με τα συναισθήματα και τις ευαισθησίες του. Μεγάλο χάρισμα αυτό, χωρίς να θέλω να αδικήσω όσους καταπιάνονται με λόγια πιο βαριά και "ψαγμένα".

geordan: Εγώ πάντως προτείνω να μην τους κάνουμε τη χάρη να ασχοληθούμε με αυτό το κάκιστης αισθητικής και άνευ ουσίας πανηγυράκι. Καλύτερα να σχοληθούμε με το ελληνικό τραγούδι...

geordan: Συγχαρητήρια.

Χωρίς να έχω διαβάσει τη συνέχεια, την οποία περιμένω εναγωνίως, ομολογώ πως έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος από αυτή την προσέγγιση του θέματος, το οποίο με ενδιαφέρει εξαιρετικά.

Επιτέλους ένα κείμενο που βάζει τα πράγματα με τη σειρά τους και σε σωστή βάση. Φυσικά, οι γνωρίζοντες από μέσα το θέμα -οχι εγώ δηλαδή- μπορούν να έχουν κάποιες ενστάσεις σε επιμέρους θέματα, αλλά αυτό είναι μέρος της συζήτησης και είναι θετικό όταν παρουσιάζονται όλες οι απόψεις, όπως εδώ. Ελπίζω σε ανάλογη συνέχεια.

Μια απορία μόνο. Η συνέχεια θα δημοσιευτεί και στο Musicheaven, ώστε να μπορούμε να επέμβουμε κάνοντας σχόλια, όπως αυτά;

Ευχαριστώ.