Σχόλια

iereas: "...(με λιγαααακι Ηπειρώτικο στοιχείο)" Πλάκα έχεις,Σπύρο Μασούρα.Αφού δεν έβαλες εσύ κανένα τραγουδάκι τους,βάζω εγώ ολόκληρο άλμπουμ: https://www.youtube.com/watch?v=CMYILBkw2UQ

iereas: "Αλήθεια τι είναι σκληράδα?" Σκληράδα είναι όταν από τη στιγμή που γεννιέσαι,το σύστημα σε έχει συνεχώς στην "απ' έξω" και μεγαλώνοντας αρχίζεις να "φορτώνεις",ώσπου φτάνεις στο σημείο να μην υπολογίζεις τίποτα και κανέναν.Μόλις φτάσεις στο σημείο αυτό,ό,τι λες και ό,τι κάνεις είναι πηγαίο,αυθόρμητο και,κυρίως,ΑΛΗΘΙΝΟ.Γι' αυτό και περνάει στον κόσμο,όσο και αν σε πολεμάει το σύστημα. «Ενδιαφέρομαι να διαδώσω αυτές τις ιδέες μέσω της τέχνης, επειδή η μουσική έχει τη δύναμη να διασχίζει τα σύνορα, να σπάει τις στρατιωτικές πολιορκίες και να καθιερώνει πραγματικό διάλογο» TRUE! "Μεγάλο παράδειγμα μια δωρεάν (αφού δεν τους άφηναν να κάνουν μια κανονική) συναυλία που έκαναν και έκλεισε μέχρι και το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Ο τότε πρόεδρος George Bush τους χαρακτήρισε τρομοκράτες (χα χα χα)" Τώρα,αν πω ότι η τρομοκρατία είναι εφεύρεση του George Bush και των ομοίων του,θα γίνω συνωμοσιολόγος,ε;Άσε που μεγαλύτερη τρομοκρατία από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης δεν υπάρχει... "Ζήτησαν δλδ από την μπάντα που στα 90s ΟΥΡΛΙΑΞΕ το «δεν θα κάνω αυτό που μου λες» να κάνει... αυτό που της λένε" Όντως,πολύ αστείο. "Τελικά τι ήταν αυτή η μπάντα;" Η μπάντα αυτή ήταν ένας επιθανάτιος ρόγχος.Τώρα έχουμε περάσει στον "άλλο κόσμο" και ζούμε μόνο με τη φαντασία μας. Υγ1. Με τρελαίνει αυτή η μπάντα! Υγ2. Ωραίο άρθρο.

iereas: "Θα αναφερθώ στις τσαμπούνες Κυκλάδων που δοκίμασα να μάθω, τις βρήκα εύκολες αλλά λόγω Χ.Α.Π (απαιτούν αρκετή ενέργεια τουλάχιστον στο φούσκωμα του ασκιού) τα παράτησα". Τι είναι το Χ.Α.Π;

iereas: Παρακαλώ.Δεν νομίζω πως έβαλα ταμπέλα σε κάποιον.Εννοείται ότι ο καθένας μας έχει τις δικές του προτιμήσεις και τη δική του αισθητική.Όταν,όμως,αυτές οι προτιμήσεις μετριούνται με αριθμούς,τότε δημιουργείται μία στατιστική ανάλυση,από την οποία εξάγονται κάποια συμπεράσματα.Το συμπέρασμα,για παράδειγμα,ότι το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα είναι το αποτέλεσμα τέτοιων στατιστικών μετρήσεων.Αντίστοιχα,η δημοτική μουσική είναι σαφώς δημοφιλέστερη της σύγχρονης στην Ελλάδα.Και η ροκ μουσική είναι δημοφιλέστερη της τζαζ παγκοσμίως. Μην ξεχνάς ότι οι προτιμήσεις του κόσμου,γενικά,εξαρτώνται από πολλές παραμέτρους:πολιτική,οικονομία,γεωγραφία,παιδεία κλπ.Όπως και εσύ πολύ σωστά έγραψες,όποιος θέλει να μάθει σάμπα,θα πρέπει να πάει στη Βραζιλία.Με την ίδια λογική,δεν μπορείς να περιμένεις από την πλειοψηφία των Ελλήνων να λατρέψουν την τζαζ.Η τζαζ είναι η μουσική των μαύρων της Αμερικής.Έχει τις ρίζες της στην μπλουζ και η μπλουζ στην αφρικανική μουσική.Οι μαύροι που έπαιζαν μπλουζ στις βαμβακοφυτείες είχαν μουσικές γνώσεις;Ή μήπως οι πρώτοι τζαζίστες γνώριζαν τη wholetone και τη diminished κλίμακα;Η μπλουζ είναι η αυθόρμητη έκφραση των καταπιεσμένων μαύρων της Αμερικής.Γι' αυτό είναι και τόσο διαδεδομένη,επειδή είναι γνήσια και ανεπιτήδευτη. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πολλές φορές,για πολλούς και διάφορους λόγους,φτάνουμε στο σημείο να υπεραναλύουμε τα πράγματα,με αποτέλεσμα να χάνουμε την ουσία και την όρεξή μας.Υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθεις να γράφεις μουσική σαν τον J.S.Bach από το να ακούσεις τις συνθέσεις του;Αν κάποιος μάθει όλη τη θεωρία της τζαζ απ' έξω,σημαίνει ότι μπορεί να παίξει τζαζ;Για να μάθεις τζαζ,πρέπει να ακούς και να παίζεις τζαζ.Και απ' όλα αυτά που θα ακούσεις,κάποια θα σ' αρέσουν περισσότερο και κάποια λιγότερο.Αυτό θα καθορίσει και το δικό σου μοναδικό στιλ παιξίματος. Η τέχνη δεν υπάρχει για να την καταλαβαίνουμε,αλλά για να δημιουργεί εντυπώσεις και συναισθήματα.Μπορεί να δεις έναν πίνακα ζωγραφικής και να μην καταλάβεις τι απεικονίζεται.Αυτό,όμως,δεν σημαίνει ότι δεν σου δημιουργεί εντυπώσεις και συναισθήματα.Ο δωδεκαφθογγισμός ή σειραϊσμός είναι ένας καθαρά μαθηματικός τρόπος σύνθεσης μουσικής:βάζεις τους δώδεκα φθόγγους σε μία σειρά χωρίς να επαναλαμβάνεται κάποιος και "παίζεις" μ' αυτή τη σειρά(την αναστρέφεις,την αντιστρέφεις,τη μεγεθύνεις κλπ).Κάθε συναίσθημα που δημιουργείται από το άκουσμα τέτοιων συνθέσεων είναι τελείως συμπτωματικό,διότι ο συνθέτης δεν ξεκινά με αφετηρία τη δημιουργία συναισθημάτων.Τι αξία μπορεί,λοιπόν,να έχει αυτή η σύνθεση για τον κοινό ακροατή; Καταλαβαίνω τον μαθητευόμενο σαξοφωνίστα που θα πάει να αποθεώσει το ίνδαλμά του που παίζει "παπάδες",φυσώντας σε τρία σαξόφωνα ταυτοχρόνως,όμως ποια είναι η μουσική αξία αυτής της πράξης;Κάποιος κατασκεύασε ένα μπασοκίθαρο με οκτώ χορδές,τρείς μπάσου και πέντε κιθάρας,και έπαιζε ο ίδιος το μέρος του μπάσου και το μέρος της κιθάρας ταυτοχρόνως.Και λοιπόν;Θα παίρνει περισσότερα λεφτά όταν παίζει,επειδή δεν θα χρειάζεται να πληρώνει μπασίστα...Αν αυτή είναι η εξέλιξη της τζαζ,τότε να με συγχωρείς αλλά προτιμώ την πρωτόγονη μορφή της!

iereas: Ωραίο άρθρο.Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ' αυτό το θέμα; Δεν είναι μόνο το καλλιτεχνικό ταξίδι ατελείωτο,αλλά το πνευματικό γενικότερα.Η γνώση δεν τελειώνει ποτέ.Η ζωή μας,όμως,κάποτε τελειώνει.Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ορίσουμε τις προτεραιότητές μας.Ακόμα και αν κάποιος επιλέξει να ασχοληθεί με τη μουσική,θα πρέπει να προσδιορίσει το είδος,το όργανο,την εποχή κλπ,διότι ο χρόνος του είναι περιορισμένος.Το σίγουρο είναι ότι όλοι θα πεθάνουμε ημιμαθείς. Από την άλλη,πάντα πίστευα πως το ζητούμενο στη ζωή μας είναι να εκδηλώνουμε τη διαφορετικότητά μας.Και για να συμβεί αυτό δεν χρειάζονται γνώσεις,αλλά τόλμη και αυθορμητισμός.Ο Chuck Berry πάντρεψε την μπλουζ με την κάντρι και δημιούργησε το ροκ εν ρολ,χωρίς να γνωρίζει πολλά πράγματα από μουσική.Ο Μπετόβεν τόλμησε να ξεφύγει από την πεπατημένη και οδήγησε τον κλασικισμό στον ρομαντισμό. Ωραίος ο Wynton Marsalis,αγαπητέ Χρήστο,αλλά είναι για λίγους και ψαγμένους.Αναγνωρίζω το ταλέντο του Charlie Parker,αλλά δεν μπορώ να τον ακούω.Ούτε τον Wayne Shorter.Νομίζω πως από κάποιο σημείο και μετά η τζαζ έχασε τη μαγεία της,γιατί έγινε τεχνοκρατική.Το ίδιο ισχύει και για την κλασική μουσική που εξελίχθηκε στη σύγχρονη(δωδεκαφθογγισμός).Ωραίος ο Σκαλκώτας και ο Κωνσταντινίδης,αλλά ο περισσότερος κόσμος προτιμά να ακούει τον Πετρολούκα Χαλκιά. Έχω την εντύπωση πως η αναγωγή της μουσικής σε επάγγελμα και η υπερβολική ανάλυσή της είναι το δηλητήριο που τη σκοτώνει.Από αυτή την άποψη,λοιπόν,είναι απολύτως βέβαιο ότι "ποτέ δεν είναι αργά".

iereas: Τελικά,δεν πίνω μόνο εγώ εδώ μέσα... jethroomi,τώρα διψάω εγώ για γνώση.Ποιος,ακριβώς,είναι ο ρόλος σου εδώ μέσα;Είσαι το ντόμπερμαν του MusicHeaven;Έρχεσαι μετά από 11 μέρες και στις 4 το πρωί(σε αγρυπνία ήσουνα;) να απαντήσεις σε σχόλιό μου,που δεν απευθυνόταν καν σε εσένα,και να πεις τι;Σεμνά και ταπεινά;Πρωθυπουργός είσαι ή διαχειριστής του site;Και αν όλα δεν πάνε καλά,τι θα γίνει μετά;Θα βάλεις τον Μήτσο τον Σουγιά και τον Σάκη τον Καραμπίνα να με βρούνε και να με στείλουν στην κόλαση πριν την ώρα μου;Και γιατί απαιτείς χαμηλούς τόνους;Κοιμάται κανένας;Και ποιος είσαι εσύ που απαιτείς κιόλας;Και γιατί απαιτείς από εμένα;Εγώ την ξεκίνησα την κόντρα;Ή μήπως μου ζήτησε συγγνώμη ο bonjovi και εγώ δεν τη δέχτηκα; Έτσι από περιέργεια,πώς το βλέπεις το σχήμα μου,δηλαδή;Τετράγωνο,τρίγωνο ή κυλινδρικό; ΥΓ. Τώρα,αν σε διορθώσω και σου πω ότι η σωστή φράση είναι "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω",θα αρχίσεις να λες πάλι για την ξερολίασή μου,ε; Ήμαρτον Κύριε!

iereas: Ααααα,για μουσική μιλάμε;Νόμιζα πως μιλούσαμε για το Νόμπελ λογοτεχνίας στον Μπομπ Ντίλαν.Θα με μπέρδεψε ο τίτλος και το περιεχόμενο του άρθρου σου φαίνεται... Εγώ πίνω,εσύ μεθάς.Διαβολοκατάσταση... Πάω να λουστώ με Άγιο Μύρο,γιατί νιώθω να με κυριεύει ο Σατανάς...

iereas: Ξαφνικά έχασα το φως μου.Δεν ξέρω αν με θάμπωσε η αιώνια λιακάδα του αψεγάδιαστου μυαλού σου ή αν αλληθώρισα από τη βλακεία που έγραψες. Έχω σοβαρές υπόνοιες ότι είσαι δαιμονισμένος,τέκνον μου.Να σε ενημερώσω ότι κάνω και εξορκισμούς.Αν σ' ενδιαφέρει μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου στο 6966666666.Μία προσωρινή λύση είναι να βουτήξεις το κεφάλι σου,που ξεχειλίζει από εγκέφαλο,σε κανέναν κουβά με κρύο νερό μπας και συνέλθεις.Εκτός αν έχεις πουλήσει την ψυχή σου στον διάβολο όπως ο Ντίλαν.Ξέρω τι σου λέω.Μπορεί να είμαι ο γενικός αντιπρόσωπος του παραδείσου επί της γης,αλλά έχω άκρες και στην κόλαση... Εφόσον παριστάνεις τον σοβαρό,τον έγκυρο,τον μελετημένο και επιτίθεσαι στον συνομιλητή σου μ' αυτόν τον τρόπο,θα πρέπει να είσαι σίγουρος γι' αυτό που έγραψες και να μπορείς να το αποδείξεις.Έτσι δεν είναι;Διαφορετικά είσαι για πρωταγωνιστική φιγούρα στο θέατρο σκιών...Περιμένω,λοιπόν,να μου αποδείξεις ότι ο Ντίλαν δώρισε το χρηματικό έπαθλο(περίπου 1 εκατομμύριο δολλάρια) από την αποδοχή του βραβείου Νόμπελ σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.Γιατί εγώ,ο κουφιοκέφαλος,έψαξα σε όλο το διαδίκτυο και δεν βρήκα τίποτα σχετικό.Αντιθέτως,βρήκα δύο ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες που αποδεικνύουν πόσο μεγάλος φραγκοφονιάς και πόσο μεγάλο ψώνιο είναι το ίνδαλμά σου: 1) http://www.rollingstone.com/music/news/bob-dylan-sells-6-000-item-private-collection-for-15-million-20160302 2) http://seamheads.com/blog/2013/12/27/hes-a-great-humanitarian-hes-a-great-philanthropist/ Γι' αυτούς που δεν γνωρίζουν αγγλικά θα εξηγήσω τι περιγράφεται σ' αυτές τις δύο ιστοσελίδες: 1)Στον πρώτο σύνδεσμο ανακοινώνεται η είδηση ότι ο Μπομπ Ντίλαν αποφάσισε ο ίδιος,και ενώ βρίσκεται εν ζωή(το γράφω για να δείξω την ταπεινότητα του χαρακτήρα του),να πουλήσει 6.000 προσωπικά του αντικείμενα για 15-20 εκατομμύρια δολλάρια σε ένα ίδρυμα.Κάποιος(θα ήθελα να ήξερα ποιος είναι αυτός) εκτίμησε ότι αυτά τα αντικείμενα αξίζουν 60 εκατομμύρια δολλάρια και γι' αυτό το λόγο-κρατηθείτε-η κίνηση αυτή του Ντίλαν θεωρήθηκε "δωρεά" με αποτέλεσμα να έχει και φοροαπαλλαγή!!!Το ξαναγράφω για καλύτερη εμπέδωση.Ο Ντίλαν "δώρισε" προσωπικά του αντικείμενα για 15-20 εκατομμύρια δολλάρια και τιμήθηκε γι' αυτήν του την πράξη με φοροαπαλλαγή!!!Όποιος θέλει να πηδηχτεί από το παράθυρο,τώρα είναι μία καλή ευκαιρία να το πράξει!Βέβαια,ο Ντίλαν το έχει ξανακάνει αυτό στο παρελθόν για μερικά εκατομμύρια δολλάρια... 2)Ο δεύτερος σύνδεσμος είναι από μία ιστοσελίδα που ασχολείται με το μπέιζμπολ και το αμερικανικό ποδόσφαιρο.Ο τίτλος του άρθρου “He’s A Great Humanitarian, He’s A Great Philanthropist”("Είναι ένας μεγάλος ανθρωπιστής,ένας μεγάλος φιλάνθρωπος") είναι στίχοι από ένα τραγούδι του Ντίλαν και δεν απευθύνεται στον ίδιο,αλλά σε έναν ιδιοκτήτη μιας ομάδας αμερικανικού ποδοσφαίρου.Στις δύο πρώτες παραγράφους του άρθρου αναφέρεται ότι στις δύο τελευταίες μέρες των Ολυμπιακών αγώνων,που έγιναν στην Ατλάντα των Η.Π.Α. το 1996,θέλησαν οι διοργανωτές να καλέσουν τον Ντίλαν να τραγουδήσει.Όμως,οι διοργανωτές συγκλονίστηκαν από το υπέρογκο ποσό που ζητούσε ο Ντίλαν!Τελικά,οι εμφανίσεις έγιναν και ο Ντίλαν πήρε τα λεφτά που ζήτησε... Σου φτάνει τόσο "ξύλο" που έφαγες,bonjovi,ή θέλεις κι άλλο; ΥΓ. Την επόμενη φορά που θα θελήσεις να κουρευτείς,να πας να σε κουρέψει ο Jon Bon Jovi,γιατί εγώ-όπως κατάλαβες-κουρεύω με την ψιλή!

iereas: Μερακλώθηκα και...μου τελείωσε και το τσίπουρο!

iereas: Το βραβείο το πήρε για όλους και τα λεφτά για την πάρτη του...