Σχόλια

mmm: Το να γράφει κανείς για τα δικά του συναισθήματα δεν είναι μόνο θέμα εγωισμού. Θέμα επικοινωνίας είναι! Επικοινωνίας με το σύντροφό μας, με τους γύρω μας, αλλά πολλές φορές και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Μην αφορίζουμε όμως έτσι εύκολα την προσπάθεια έκφρασης... Ολα έχουν γίνει τόσο δύσκολα στις μέρες μας, που το να καταφέρει κανείς να απομονώσει και να συνειδητοποιήσει τι πραγματικά αισθάνεται μέσα στο συνεχές τρέξιμο, τη ρουτίνα και το άγχος που μας παγιδεύει, είναι ένας μικρός άθλος! Συμφωνώ πως θα' πρεπε να είναι αυτονόητο, είναι όμως; Το να μη γράφει κανείς για τα αισθήματα του άλλου, δε σημαίνει απαραίτητα ότι δε νοιάζεται γι΄αυτά, σημαίνει μάλλον ότι δε μπορεί να τα καταλάβει - ένα κλασσικό σημάδι των καιρών δηλαδή. Η πλειοψηφία των ανθρώπων ζει διεκπεραιωτικά και με τον ίδιο τρόπο ενεργεί και εκφράζεται (ή κατ' επέκταση γράφει τραγούδια). Οπως λοιπόν ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που μπαίνουν στον κόπο να ρίξουν μια ματιά κάτω από την επιφάνεια, έτσι είναι και ελάχιστα τα τραγούδια που αντέχουν να βουτήξουν στα βαθιά της ψυχής.

mmm: Να σου πω την αλήθεια, αυτό που μου κίνησε την περιέργεια ήταν ότι υπάρχει και τραγούδι στο cd με τίτλο "Γυμνά κορμιά" (και το να βγάλουν τραγούδι με τίτλο το ... όνομά τους, μου φάνηκε λίγο τραβηγμένο).
Φαίνεται ότι πολύς κόσμος μπερδεύτηκε με το ΔΤ, γιατί το είδα και αλλού καταχωρημένο έτσι, οπότε δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ποιό είναι το σωστό. Πάντως στο greekbooks που γενικώς είναι ψαγμένο site, φαίνεται το γκρουπ να ονομάζεται "Εκτός Εαυτού". Δες εδώ...

http://www.greekbooks.gr/cd/showcd.asp?itemCode=102923

Οπως και να λέγονται όμως τελικά, η ουσία είναι ότι η δουλειά τους είναι πολύ αξιόλογη και συμφωνώ μαζί σου ότι δεν ακούγονται όσο θα 'πρεπε.

mmm: Jorge, η συγκεκριμένη δουλειά είναι όντως πολύ καλή, αλλά νομίζω ότι "Εκτός εαυτού" ονομάζεται το συγκρότημα και όχι το cd. Μάλιστα, αν δεν κάνω λάθος, πέρισυ κέρδισαν το Β' βραβείο στο διαγωνισμό του Νάκα για ποπ και ροκ συγκροτήματα.

mmm: Εγώ πάλι έχω "κολλήσει" ανεπανόρθωτα στο ομώνυμο κομμάτι ! Το κακόμοιρο το cdάκι έχει λιώσει σ'εκείνο το σημείο... Μπράβο Μιχάλη, πραγματικά πάρα πολύ καλό το αποτέλεσμα !!! Περιμένουμε με αγωνία και την ολοκληρωμένη δουλειά όμως γιατί το single απλώς ... μας άνοιξε την όρεξη !!!

mmm: Να σου πω τι αποκομίζουμε από μια τέτοια ήττα : την ευκαιρία να μάθουμε από τα λάθη μας και να μην τα επαναλάβουμε. Την ευκαιρία να παρατηρήσουμε πώς σκέφτεται και πράττει κάποιος άλλος, που προφανώς κατάφερε να σκεφτεί κάτι που εμάς μας ξέφυγε. Την ευκαιρία να τεστάρουμε τον εαυτό μας στα δύσκολα (εγώ τουλάχιστον έχω ανακαλύψει ότι πολλές φορές όταν πρέπει να λειτουργήσω υπό πίεση, τελικά καταφέρνω περισσότερα από όσα είχα υπολογίσει στην αρχή ότι μπορώ). Και σε τελική ανάλυση, την ευκαιρία να χαρτογραφήσουμε και να μεταφέρουμε τα προσωπικά μας όρια ένα βήμα πιο μακριά. Γιατί ο μόνος τρόπος να βρεις τα όριά σου είναι να τα ξεπεράσεις.

Βέβαια όλα αυτά προϋποθέτουν μια γερή δόση αυτοκριτικής ΜΕΤΑ τη μάχη, είτε χάσεις είτε κερδίσεις.Κάπου εκεί, αν είσαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό σου, όντως μπορεί και να ανακαλύψεις αυτό που είπες κι εσύ, ότι δηλαδή και οι δικές σου προθέσεις ίσως να μην ήταν οι καλύτερες. Κι αυτό μέσα στο παιχνίδι δεν είναι όμως ; Δεν είπε κανείς ότι είμαστε άγιοι, άνθρωποι είμαστε. Και τα λάθη μας θα κάνουμε, και οι εγωισμοί θα μας πιάσουν καμιά φορά, και θα πληγώσουμε ίσως κάποιον άθελά μας... Προσωπικά, δεν θεωρώ αυτοσκοπό κάθε φορά να τα κάνω όλα σωστά, αυτό θα ήταν άτοπο. Θέλω μόνο να παίξω όσο γίνεται πιο τίμια, λίγο καλύτερα από την προηγούμενη φορά, και να μην κάνω δυο φορές το ίδιο λάθος. Κι ας χάσω...

Ξέρεις πότε η ήττα με πληγώνει; Όταν αιστανθώ ότι ο άλλος μου έκλεψε τη νίκη χωρίς να την αξίζει. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή κάποιος με νικήσει στα ίσια, τότε απλώς θα με πεισμώσει, θα με κάνει την επόμενη φορά να προσπαθήσω περισσότερο. Και σε αντίθεση με αυτό που λες εσύ, μου φαίνεται πολύ πιο εύκολο (ή μάλλον αυτονόητο) το να συγχαρώ τον συναγωνιστή που με κέρδισε, και όχι τον "σύμμαχο που ΕΚΑΝΕ ότι πάλευε μαζί μου" ! Γιατί αν κατάλαβα καλά, εννοείς κάποιον που με την πρόφαση να σε βοηθήσει, την τελευταία στιγμή σου βάζει τρικλοποδιά. Ε, αυτόν όχι μόνο δεν θα μπορούσα ποτέ να τον συγχαρώ, αλλά ... ( είμαστε σε δημόσιο forum και δεν μου επιτρέπεται να σου πω τι ακριβώς θα ήθελα να του κάνω !!! )

mmm: Ας το αναλύσουμε λίγο παραπάνω λοιπόν... Έχουμε τις μάχες και τις "μάχες", τον ανταγωνισμό και τον συναγωνισμό αντίστοιχα. Για μένα τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Αν μιλάμε για ανταγωνισμό, και με δεδομένο ότι σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να πατήσουν επί πτωμάτων για να πάρουν αυτό που θέλουν, τότε υπάρχουν δύο επιλογές. Ή να γίνεις ένα με τους αντιπάλους και να κάνεις τα πάντα για τη νίκη (με ό,τι αυτό περικλείει ή συνεπάγεται ως επιλογή) ή να μην δώσεις τη μάχη καθόλου. Προσωπικά, σε τέτοιου είδους μάχες προτιμώ να μην μπαίνω εκτός αν πραγματικά έχω εξαντλήσει κάθε άλλη δίοδο, γιατί τις θεωρώ τρομερά ψυχοφθόρες και όσα κι αν κερδίσω θα είναι πάντα λιγότερα από αυτά που θα έχω χάσει στην πορεία.
Αν όμως μιλάμε για συναγωνισμό, τότε αυτή είναι μια "μάχη" που τη δίνω πάντα. Μου είναι αδιάφορο αν ο συναγωνιστής μου είναι αποδεδειγμένα καλύτερος από μένα (μη σου πω ότι το επιδιώκω κιόλας να είναι). Προτιμώ να "τα δώσω όλα" και να τον συγχαρώ με κάθε ειλικρίνεια ΑΝ καταφέρει να με κερδίσει, και παράλληλα να απολαύσω τον αγώνα (ή μάλλον την άμιλλα). Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι αυτό που δίνει αξία στη νίκη είναι η δυναμικότητα του αντιπάλου. Και τελικά σε μία τέτοια "μάχη", μήπως δεν είσαι πάντα κερδισμένη ακόμα κι αν χάσεις;

Και μια διευκρίνιση σχετικά με την τελευταία σου σκέψη. Δεν εννοούσα ότι η αναγνώριση των δυνάμεων και των ικανοτήτων μας πρέπει να γίνεται μόνο από εμάς τους ίδιους, αλλά ότι πρέπει να ξεκινάει από 'κει. Γιατί είναι πολύ επικίνδυνο να βασίζει κανείς την αυτοεκτίμηση ή την αυτογνωσία του στις κρίσεις των άλλων. Ελάχιστες απ' αυτές είναι καλοπροαίρετες (ώστε να πρέπει να τις λάβουμε σοβαρά υπόψη), ίσως μόνο αυτές που προέρχονται από ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για μας.

mmm: Πολύ ενδιαφέρον το θέμα και ωραία όλα αυτά, αλλά εγώ θέλω να το πάω λίγο πιο μακριά : γιατί πρέπει όλα σ' αυτή τη ζωή να είναι μια μάχη ; Γιατί κάποιος καλύτερος από μας (κι ας μη γελιόμαστε, πάντα κάπου υπάρχουν και καλύτεροι) είναι αυτομάτως αντίπαλος και όχι κάποιος από τον οποίο μπορούμε να μάθουμε κάτι παραπάνω ; Γιατί πρέπει όλα να είναι αγώνας δρόμου και όλοι ξεχνάνε να απολαύσουν τη διαδρομή ; Μήπως τελικά όσοι προσπαθούν απεγνωσμένα να αποδείξουν στους άλλους ότι είναι "number one", έχουν απλώς ξεχάσει να κοιτάνε στον καθρέφτη της ψυχής τους για να θυμηθούν ποιοί πραγματικά είναι ; Μήπως τα εύσημα πρέπει να τα αναζητάμε μέσα μας και όχι να τα περιμένουμε από τους άλλους ;

Και για να προλάβω πιθανές ενστάσεις, δεν είναι και τόσο ουτοπικά όσο φαίνονται όλα αυτά. Κατανοητό ότι ζούμε σε μια ανταγωνιστική κοινωνία και πρέπει να δίνουμε τις μάχες μας για να επιβιώσουμε (και ποτέ μα ποτέ δεν έχω παρατήσει μια μάχη στη μέση, ακόμα κι αν φαίνεται χαμένη). Αρνούμαι όμως πεισματικά να κραδαίνω απειλητικά το σπαθί (έστω και ξύλινο) προς πάσα κατεύθυνση από το πρωί ως το βράδυ για να πιάσω πρώτη ένα λαμπερό "βραβείο", όποιο κι αν είναι αυτό, που κάποιος άλλος το'στησε μπροστά μου για να με δελεάσει. Για μένα η μεγαλύτερη και η δυσκολότερη μάχη είναι το στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου, στο τέλος της ημέρας να είμαι έστω και ελάχιστα καλύτερος άνθρωπος από ό,τι ήμουν χτες.

Ισως τελικά τα περισσότερα προβλήματα της εποχής μας προέρχονται από το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να κρίνουν και απλώς ... συγκρίνουν !!! Ποιός όμως τελικά καθορίζει το νικητή μιας μάχης, αν όχι εμείς οι ίδιοι ; Ποιός θα μου πει π.χ. , ο Λεωνίδας και οι 300 κέρδισαν ή έχασαν ;

Και για να μην είμαι τελείως εκτός θέματος, (sorry Νεκταρία, αλλά ... παρασύρθηκα) να κλείσω με ένα ψήγμα από τη φιλοσοφία της ανατολής : Αυτός που ξέρει πότε πρέπει να φύγει από μια μάχη είναι σοφός, αλλά αυτός που ξέρει να διαλέγει τις μάχες του είναι σοφότερος !

mmm: Δυστυχώς δεν υπάρχει οργανωμένος δικτυακός τόπος για μαντινάδες, αν και βάζοντας τη λέξη σε ένα «ψαχτήρι», θα βγουν αρκετές σελίδες ( προσωπικές στην πλειοψηφία τους ). Το μόνο site που υπάρχει είναι το www.mantinades.com το οποίο όμως δεν έχει λίστα αλλά μόνο αναζήτηση με βάση συγκεκριμένες λέξεις.

Ενα μπράβο κι από μένα στο σύντεκνο που είχε την ιδέα αυτής της πρώτης παρουσίασης. Αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι η λέξη «Κρητικός» δεν είναι απλά ένδειξη καταγωγής αλλά τρόπος ζωής.


Όπου κι αν πάω θα βαστώ,
χώμα απ΄τον Ψηλορείτη,
για να το σπέρνω να γενεί
όλος ο κόσμος Κρήτη !