Σχόλια

stipiothliptis: Αλέξη Αλέξη!!!!

Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο! Κάθε μέρα που περνάει, μου το επιβεβαιώνει. Δεν θα έκανα ποτέ την «σύνδεση» από μόνη μου. Να που εμφανίστηκες εσύ και με σόκαρες! Για να είμαστε συγκεκριμένοι, το όχι τυχαίο του συγκεκριμένου πράγματος είναι η «μελισσούλα» που λες εσύ και η «άγρια μέλισσα ξανθή» που λέω εγώ! Με έβαλες σε βαθιές σκέψεις φίλε-ποιητή των μεγάλων θαλασσών. Τελικά ποιά είμαι, που πάω! Από θύμα-θύτης, βρίσκομαι να είμαι και η πρόκληση για «συνέχεια»;

- «Ερήμην!!!! Ερήμην!!!»....φώναξε και αποχώρισε ο ήρωας!

stipiothliptis: Φίλε zappa,

πολύ ευχαρίστως να σου απαντήσω, αν και δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις με τη λέξει «πνίγει». Οπότε προχωρώ και σου λέω πως όχι, θυμός στο συγκεκριμένο δεν υπάρχει. Υπάρχει απογοήτευση, κούραση, απορία. Αν τον θυμό τον εισπράτεις στο τελευταίο τετράστιχο, τότε το λάθος είναι δικό μου. Η αίσθηση που ήθελα να μεταφέρω είχε να κάνει με ότι απέμεινε από τη δύναμη του πρωταγωνιστή , σχετικά με το βαθύ του «θέλω». Και αυτό ήταν το να είναι ξανά μαζί με αυτόν που «...τη βροχή του στάζει...», «...σβήνει την Αλκυόνη...», «...τη μυρωδιά του πόνου του περήφανα θαυμάζει...» κτλ. Αν πράγματι εισπράτεις θυμό από το τελευταίο τετράστιχο, και συγκεκριμένα από το «Σαν άγρια μέλισσα, ξανθή μια σπίθα σου πετάει», τότε απέτυχα!
¶σχετα όμως με αυτό, θα με ενδιέφερε πολύ να μου πεις τι εννοείς λέγοντας πως κάτι το πνίγει. Εννοείς πως το «μπουκώνει», το βαραίνει νοηματικά ή δεν το αφήνει να γίνει σαφές και κατανοητό;

Φιλικά,
Βάγια.

stipiothliptis: Evelina, αρχικά να σε ευχαριστήσω για τον σχολιασμό σου.

Αυτό που κάνω μέσα από το «Παραδέχτηκα», είναι μια προσπάθεια να δώσω την εικόνα ενός ανθρώπου, έτσι όπως εγώ τον γνώρισα ή τον φαντάστηκα αν θέλεις (δεν έχει σημασία). Επομένως, για μένα και για τον ήρωα, ούτε η πρώτη, ούτε και κάποια άλλη στροφή είναι άσχετη. Σχετικά με την ομοιοκαταληξία, δεν παλεύω. Πόσο μάλλον «τόσο». Ο στίχος είναι έμμετρος, με ομοιοκαταληξία και απλά οφείλω να σεβαστώ μέχρι τέλους τη φόρμα γραφής την οποία και διάλεξα από την αρχή, για το «Παραδέχτηκα». Όσο για το συναίσθημα, συμφωνώ απόλυτα. Σε καμία περίπτωση δεν βρίσκεται στην ομοιοκαταληξία. Η ομοιοκαταληξία είναι θέμα «δομής» και όχι μέσο μετάδοσης συναισθήματος! Αυτό είναι γνωστό! Όπως και να έχει, η γνώμη και το τι εισπράττει ο αναγνώστης, είναι το ζητούμενο για τον κάθε έναν που αποφασίζει να «εκτεθεί» μέσω της γραφής του.
Και πάλι σε ευχαριστώ που ασχολήθηκες!

Βάγια.