Σχόλια

sven: Πολύ ευχάριστη συνέντευξη, CHE! Ο λόγος του Θοδωρή Γκόνη λιτός, απέριττος, ανθρώπινος, ευαίσθητος και καθόλου σοφιστικέ. Μ΄αρέσει πολύ να διαβάζω ή να ακούω αυτού του είδους τις αφηγήσεις και, ιδιαίτερα, από ανθρώπους που μπορούν να μετουσιώνουν το λόγο αυτό σε δημιουργία, σε ένα απόσταγμα που σου ζεσταίνει την ψυχή και έχει πολύ γλυκιά και ευχάριστη επίγευση... Το τραγούδι "Ο μικρός μου αδελφός" είναι από τα πολύ αγαπημένα μου, υπέροχος στίχος, απόλυτα ταιριαστή και ταξιδιάρα μουσική και μια καταπληκτική ερμηνεία από έναν πολύ σπουδαίο ερμηνευτή, τον Μανώλη Λιδάκη. Κάθε φορά που το ακούω, και αυτό γίνεται συχνά, με καταλαμβάνει μια αδιόρατη θλίψη που, όμως, μου αρέσει... Ευχαριστούμε!!!

sven: Γηράσκω αεί διδασκόμενος... Ευχαριστούμε, Γιώργο!!!

sven: Δεν πάω καλά! Διάβασα το σύντομο βιογραφικό σου και νόμισα πως είναι του...Ά. Δαβαράκη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Άλλο κακό μη με βρει...

sven: Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, CHE! Μία παρατήρηση μόνο γιατί από παρατηρητικότητα τίποτα άλλο... Πως είναι δυνατόν να έχει γεννηθεί ο Άρης Δαβαράκης, όπως γράφεις, το 1968 και να λέει με ένα σημείο της συνέντευξης και συγκεκριμένα στη ερώτησή σου " Όλο το υπόλοιπο τί απέγινε;" πως είναι τώρα 67 ετών;

sven: Μπράβο, Γιώργο! Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση! Γηράσκω αεί διδασκόμενος! Θέλουμε κι άλλα! Ευχαριστούμε!

sven: Μπράβο, βρε Γιώργο. Αξιοθαύμαστη η δημιουργικότητά και η παραγωγικότητά σου! Απορώ που βρίσκεις χρόνο ΚΑΙ να...ερωτεύεσαι ΚΑΙ να...ερωτοτροπείς...!!!!!!!! Πάντα ΤΕΤΟΙΟΣ!!!!!!

sven: Κωνσταντίνε, συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιό σου. Απλά, ήθελα να τονίσω το πως έχω ανάγκη να βλέπω έναν αγαπημένο μου καλλιτέχνη. Είναι κι αυτή ενός είδους ερωτική σχέση που, ως τέτοια, έχει κάποιες προσδοκίες και ανάγκες για να συνεχίσει να υφίσταται και να εμπνέει. Το έχω ξαναβιώσει αρκετές φορές αυτό και, στο τέλος, σχεδόν πάντα συγχωρώ. Απλά, στη φάση αυτή, είμαι όπως ένας απατημένος που, αν και εξακολουθεί να είναι ερωτευμένος, επειδή έχει πληγωθεί/"προδοθεί", χτυπιέται και φωνάζει πως δεν πρόκειται να συγχωρήσει, πως θέλει να χωρίσει, μα που, στο τέλος, επειδή ακριβώς υπερισχύει ο έρωτας και τα θετικά κομμάτια του Άλλου, συγχωρεί... Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, βρίσκομαι στη φάση της "διαμαρτυρίας" ή της "άρνησης", θα ακολουθήσει η φάση της επεξεργασίας και στο τέλος θα έρθει και η φάση της αποδοχής... Άνθρωπος είμαι κι εγώ...όχι άγιος!!!

sven: Ένας πολύ αγαπημένος μου καλλιτέχνης που συνδυάζει όλα όσα, για 'μένα, αποτελούν κριτήριο και απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να μπορώ να αφήνομαι και να ταξιδεύω με τη μουσική και τα τραγούδια του κάθε μουσικού δημιουργού /καλλιτέχνη... Τα κριτήρια αυτά, πέραν της όποιας καλλιτεχνικής αξίας -που από μόνη της, για μένα, δεν αρκεί, είναι απαραίτητα το ήθος, η σεμνότητα/ταπεινότητα και οι ανθρώπινες αξίες που ένας καλλιτέχνης έχει ή αντιπροσωπεύει. Ο Γ. Ανδρέου τα διαθέτει όλα σε μέγιστο βαθμό... Μέχρι και χθες, ένας καλλιτέχνης, που, κάποια στιγμή, είχα την τύχη να γνωρίσω καλύτερα από κοντά, που εκτιμούσα, αγαπούσα και άκουγα με ιδιαίτερη πάντα ευχαρίστηση, ήταν ο Π. Θαλασσινός. Απλός, ταπεινός, αυθεντικός και άλλα πολλά. Η εκτίμησή μου γι΄αυτόν πολλαπλασιάσθηκε για πρώτη φορά όταν, πριν από 20 περίπου χρόνια, καθόμασταν με την κοπέλα μου σε ένα ταβερνάκι δίπλα στη θάλασσα, στις Ν. Φώκιες Χαλκιδικής, στο πρώτο πόδι και πίναμε το τσιπουράκι μας. Εκείνη τη στιγμή, δεν υπήρχε κανείς άλλος πελάτης στο μαγαζάκι εκείνο. Ήταν ένα πολύ όμορφο και γαλήνιο ανοιξιάτικο απόγευμα που ο μόνος ήχος που ακούγονταν μέσα στην απόλυτη ησυχία του αρχόμενου δειλινού ήταν ο ελαφρός φλοίσβος της θάλασσας. Ξάφνου, εμφανίζεται μία παρέα 6 ατόμων, μεταξύ αυτών ο Π. Θαλασσινός και η Α. Μουτσάτσου, που κάθισαν ακριβώς πίσω μας. Απ΄ότι φάνηκε, είχαν καλή διάθεση και γι΄αυτό μιλούσαν και γελούσαν δυνατά συνεχώς. Μετά από ένα τέταρτο περίπου, γυρνά ο Θαλασσινός προς το μέρος μας και μας λέει: "Παιδιά, σας ζητώ συγνώμη, εκ μέρους της παρέας μου, για την όποια ενόχληση σας έχουμε προκαλέσει". Εκτίμησα πάρα πολύ αυτή του την ενέργεια που ελάχιστοι, αν κάποιοι, θα έκαναν. Από τότε τον αγάπησα ακόμα περισσότερο ως καλλιτέχνη και άνθρωπο, πριν ακόμα τον γνωρίσω περισσότερο προσωπικά. Όλα αυτά μέχρι και χθες, οποτε τυχαίνει να διαβάσω στο διαδίκτυο μία ανάρτησή του στην οποία αναφέρει ακριβώς τα εξής: «Εγώ που δεν πιστεύω τίποτα, που είμαι καχύποπτος, που δεν τους εμπιστεύομαι και τους θεωρώ θρασείς και δειλούς, γιατί πιστεύω ότι η ένεση που έκαναν οι ίδιοι είναι φυσιολογικός ορός; Θα μπορούσε ή μπα;» Αυτό το γενικό τσουβάλιασμα ανθρώπων και η εξαγωγή τόσο σοβαρών συμπερασμάτων χωρίς την παραμικρή ύπαρξη όχι μόνον επιστημονικών, αλλά και κριτηρίων κοινής λογικής, με συγκλόνισε... Έσφιξε η ψυχή μου, η απογοήτευσή μου ήταν τεράστια και, από χθες, είναι σαν να πενθώ κάτι πολύτιμο που έχασα. Αν δεν αλλάξει κάτι, αν δεν ανασκευάσει κάποια στιγμή αυτήν τη συνωμοσιολογική μπούρδα που εκστόμισε, σε στιγμή τόσο κρίσιμο για την κοινωνία, νομίζω πως δεν θα; μπορέσω, ΑΝ το επιχειρήσω, να ξανακούσω με την ίδια ευχαρίστηση τα τραγούδια του. Μάλλον, δεν θα μπορέσω να τα ακούσω καν... Ο Γ. Ανδρέου, ευτυχώς, εξακολουθεί την καθάρια του πορεία, διατηρώντας αυτούσιες τις προϋποθέσεις εκείνες που μου επιτρέπουν να μπορώ να ταξιδεύω στην αγκαλιά της μουσικής του. Ευχαριστούμε, για μία ακόμη φορά, Γ. Ανδρέου και 'σένα CHE που μας αποκάλυψες μερικές ακόμα πτυχές και λεπτομέρειες της τόσο αξιόλογης πορείας του που εύχομαι να διαρκέσει για πολλά πολλά ακόμα χρόνια. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

sven: Χαχαχαχαχαχαχα!!!! Ευφυέστατο!!!!!!

sven: Τι υπέροχη ανάρτηση, ιδιαίτερα για όλους εμάς που λατρεύουμε τις μέρες αυτές, βρε Γιώργο! Μας έφτιαξες τη διάθεση! Πολύ όμορφα τραγούδια και, πράγματι, το τελευταίο είναι υπέροχο και ως τραγούδι αλλά και ως περιεχόμενο (βίντεο). "Επειδή τα χριστουγεννιάτικα πάρτι χωρίς μουσική είναι απλώς συναντήσεις, ακολουθεί μια λίστα με τραγούδια χριστουγεννιάτικα αλλά όχι απαραίτητα θρησκευτικά.", γράφεις, στην αρχή, Γιώργο. Μήπως πρέπει να το τροποποιήσεις κάπως, μπας και εκληφθεί ως προτροπή για "ξεσάλωμα" και "συγχρωτισμό", δηλαδή ως καταστάσεις ποινικά...κολάσιμες....;;;;!!!!! Καλά Χριστούγεννα να ΄χουμε ΟΛΟΙ μας, με υγεία και καλή διάθεση!!!