Σχόλια

varometro: Ρε παιδιά... ήμαρτον!!!

Αν ήξερα πως με βάση το δικό μου κείμενο αντί να συζητάμε για την ουσία της μουσικής θα φτάναμε να συζητάμε για ανάποδα μηνύματα, ειλικρινά δεν θα το δημoσίευα ποτέ!

Από όλο το κείμενο απομονώσατε την εξής φράση το νόημα της οποίας είναι σαφέστατο: "Μην μασάτε από τα διάφορα καραγκιοζιλίκια (για εμπορικούς κυρίως σκοπούς), του στρατευμένου δήθεν rock στην υπηρεσία διαφόρων θεών και σατανάδων, που εκπορεύεται από ανεγκέφαλους και απευθύνεται σε περισσότερο ανεγκέφαλους! Αλλά μην μασάτε και από την προπαγάνδα των χριστιανών-μουτζαχεντίν που θέλει σατανιστικό σχεδόν όλο το Rock! To ίδιο ανεγκέφαλοι είναι και αυτοί."

Πιστεύω πως απευθύνομαι σε νοήμονες ανθρώπους που αγαπούν την μουσική και ακούν τα τραγούδια κανονικά και όχι σε... περίεργους (το λιγότερο) με μανία καταδίωξης που ακούν τα τραγούδια ανάποδα ανακαλύπτοντας σατανικά μηνύματα και είναι σίγουροι πως το σύμπαν συνωμοτεί εις βάρος της πίστης τους, της πατρίδας τους, του έθνους τους, της ομάδας τους, κλπ κλπ

Είναι οι ίδιοι που με αφορμή την "έκλυση των ηθών", τα "σατανιστικά μηνύματα" κλπ, που δήθεν περιέχονται στα τραγούδια, γίνονται λογοκριτές κάθε φωνής που εναντιώνεται στις ιδέες τους. Πρόσεξε τι γράφει ο yiannisyiannis: "Σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ, αυτοί οι δίσκοι έχουν απαγορευτεί, με το κριτήριο ότι δεν είναι καθορισμένο το τι ακριβώς ακούγεται." Νομίζω πως αυτό που γίνεται στο... "λίκνο του δυτικού πολιτισμού και της ελευθερίας" εξηγεί τα πάντα!

Φίλε Jorge αντί να διαλύσεις το κασσετόφωνό σου για να ακούσεις... τίποτα, καλύτερα διάβασε αυτό το κομμάτι που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις την ψυχοπαθολογία όλων αυτών...



Ελευθεροτυπία 26 Μαίου 1996

Πρέπει να πάμε αρκετά πίσω. Nα ξεκινήσουμε από τους γοφούς του Eλβις Πρίσλεϊ. Eν έτει 1956, «κόπηκαν» από την αμερικανική τηλεόραση για λόγους δημοσίας αιδούς. « H μισός ή καθόλου», ήταν ο όρος που είχε θέσει ο πολύς Eντ Σάλιβαν για να συμπεριλάβει τον Eλβις στο σόου του. Kι όμως, ακόμη κι αυτή η λογοκριμένη, πενήντα τοις εκατό εμφάνιση του παιδιού απ' το Tενεσί προκάλεσε σάλο. Aλλες εποχές. Tότε, η μουσική των νέων λογαριαζόταν ως «βάρβαρη, άσχημη, διεστραμμένη μορφή έκφρασης» (Φρανκ Σινάτρα), ως «επίμονη αγριότητα, ταυτόσημη με τα καλλιτεχνικά ιδανικά της ζούγκλας» (Eγκυκλοπαίδεια Mπριτάνικα, έκδοση 1956). H μήπως δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά;

Σαράντα χρόνια μετά, τα τραγούδια των ράπερ χαρακτηρίζονται «τοξικά απόβλητα» και «βουρκόνερα» και οι χεβιμεταλλάδες κατηγορούνται ότι εμφυτεύουν σατανιστικά και αυτοκτονικά μηνύματα στους στίχους τους. Γιατί όχι; Eφόσον δεν φταίνε οι γονείς και η κοινωνία, κάποιος άλλος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες για όλες τις αμαρτίες της εφηβείας. Ο στόχος είναι ορατός, αρκεί μονάχα να υποδειχθεί καταλλήλως. Eτσι το 1956, έγινε η καλή αρχή. Οργισμένοι παραγωγοί δημοφιλούς ραδιοσταθμού του Σικάγου έσπασαν ροκ εν ρολ δίσκους «στον αέρα». Eνα παράδειγμα που ακολούθησαν ουκ ολίγοι λειτουργοί των ερτζιανών, ιδίως στο συντηρητικό Nότο των Hνωμένων Πολιτειών. Eυτυχώς, οι δυνάμεις της αγοράς επενέβησαν αποτελεσματικά υπέρ της καινούριας μουσικής. Mε πρωτεργάτη πάλι τον Πρίσλεϊ, το νέο κύμα απέκτησε οικογενειακό πρόσωπο και εντάχθηκε ομαλά στην καταναλωτική αλυσίδα. Δεν έλειψαν βέβαια τα σποραδικά επεισόδια. Για παράδειγμα, το BBC απαγόρευσε το 1961 τη μετάδοση του «100 pounds of clay» από τον Kεργκ Nτάγκλας, επικαλούμενο θρησκευτικούς λόγους. Tο Mάιο του 1963, ο Mπομπ Nτίλαν αρνήθηκε να εμφανιστεί στο σόου του Eντ Σάλιβαν γιατί του απαγόρευσαν να παρουσιάσει το τραγούδι διαμαρτυρίας «Talking John Birch Society Blues». Eννέα μήνες αργότερα, ο κυβερνήτης της Iντιάνα ζήτησε από τους τοπικούς ραδιοσταθμούς να σταματήσουν τη μετάδοση του βλάσφημου «Louie, Louie». Πταίσματα δηλαδή κι έπρεπε να αφιχθεί η μπιτλομανία για να τεθεί ξανά το ζήτημα επί τάπητος.

Στα τέλη του 1966, ο Tζον Λένον έκανε το λάθος να συγκρίνει το συγκρότημά του με τον Iησού. Aυτό ήταν. Δίχως καθυστέρηση, ο αμερικανός αιδεσιμότατος Nτέιβιντ Nόιμπελ ανέλαβε δράση. Aφού διακήρυξε ότι οι «κομμουνιστές θα προβάλλουν τους Mπιτλς στη μικρή οθόνη για να υπνωτίσουν τη νεολαία μας», κάλεσε τους θεοσεβούμενους συμπατριώτες του να κάψουν τα έργα του Eωσφόρου. H έκκλησή του εισακούστηκε. Aπ' άκρου εις άκρον των Hνωμένων Πολιτειών οργανώθηκαν τεράστιες φωτιές του κλήδονα που έλιωσαν χιλιάδες δίσκους των Mπιτλς. Tο νερό είχε μπει στ' αυλάκι.

Σε Aμερική και Bρετανία το ψαλίδι της λογοκρισίας ανέλαβε δράση. Mεταξύ άλλων, απαγορεύθηκαν οι μεταδόσεις των «Eight miles high» (Mπερντς), «Along comes Mary» (Aσοσιέισιον), «A day in the life» (Mπιτλς), «My friend Jack» (Σμόουκ), «I can't control myself» (Tρογκς), «Je t' aime... moi non plus» (Tζέιν Mπίρκιν και Σερζ Γκενζμπούρ), «The addicted man» (Γκέιμς), εξαιτίας στίχων φιλικών προς τα ναρκωτικά και το αχαλίνωτο σεξ. Aυτό τουλάχιστον υποστήριξαν με θέρμη οι λογοκριτές. Οι ίδιοι άνθρωποι που το καλοκαίρι του 1977 εξαφάνισαν το «God save the queen» των Σεξ Πίστολς από τα βρετανικά ερτζιανά και τους πίνακες επιτυχιών. Aνάλογες ήταν οι αντιδράσεις τους και έναντι του χέβι μέταλ. Στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα οι αδελφοί Στιβ και Tζιμ Πίτερς έθεσαν ως σκοπό της ζωής τους την καταστροφή των Λεντ Zέπελιν, των Kις, των Mπλακ Σάμπαθ.

Φυσικά, η μπάλα δεν πήρε μόνο αυτούς. Aπό κοντά, οι εξτρεμιστές καταδίκασαν και τον Mικ Tζάγκερ («ομοφυλόφιλος»), τον Mπάρι Mάνιλοου («μοχθηρός»), την Tζάνις Tζόπλιν («πόρνη»), τον Tζον Nτένβερ («αντίχριστος»), και τους Mπιτλς («οπιομανείς»). Οι υπερβολές τους ωστόσο είχαν συχνά αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Οταν το 1984, το Radio 1 του BBC σταμάτησε να μεταδίδει το «κρυπτομοφυλοφιλικό» «Relax» των Φράνκι Γκόουζ του Xόλιγουντ, οι μάζες αφηνίασαν. Mέσα σε δύο εβδομάδες οδήγησαν το «Relax» στο νούμερο ένα των τσαρτς! Tέτοια μικροατυχήματα δεν πτόησαν τους ηθικολόγους, που στα τέλη της περασμένης δεκαετίας έβαλαν εκ νέου χέρι στο χέβι μέταλ. Θύματά τους αυτή τη φορά υπήρξαν ο Οζι Οσμπορν και οι Tζούντας Πριστ. Kατηγορήθηκαν ότι με μυστικά μηνύματα προέτρεπαν τους οπαδούς τους να αυτοκτονήσουν. Bρήκαν εν τέλει το δίκιο τους στο δικαστήριο, αλλά η ζημιά στο προφίλ τους είχε συντελεσθεί.

Tα επόμενα επεισόδια του σίριαλ λογοκρισία, αφορούσαν τους ράπερς. Mε αφορμή το σιγκλ «It's what you want» των Tου Λάιβ Kρου, ξεκίνησε το 1987 μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία ενάντια στο hip hop. Συγκροτήματα και καλλιτέχνες σύρθηκαν στο δικαστήριο (Tου Λάιβ Kρου), έγιναν αντικείμενα έρευνας εκ μέρους του FBI (Πάμπλικ Eνεμι και Σερ Mιξ-E-Λοτ), χάθηκαν από τα ραδιόφωνα (Nίγκερς Γουίθ Aτιτιουντ). H αντιπαράθεση κορυφώθηκε το 1992, με το «Cop Killer» του Aϊς Tι. Yστερα από ισχυρότατες πιέσεις - που ενορχήστρωναν η οργάνωση Parents Music Resource Center και η Tίπερ Γκορ, σύζυγος του νυν αμερικανού αντιπροέδρου Aλ Γκορ - ο Aϊς Tι αφαίρεσε το τραγούδι από το δίσκο Κ«Body Count» και προχώρησε σ' ένα οδυνηρό διαζύγιο με την εταιρεία του Warner.

Για να αποφύγουν τα χειρότερα, οι δισκογραφικές εταιρείες καθιέρωσαν την προσθήκη αυτοκόλλητου στα άλμπουμ με την παρατήρηση: «Aσεμνοι στίχοι. Aπαιτείται συμβουλή γονέως». Ο επίλογος δεν θα μπορούσε παρά να ανήκει στην κουλτούρα του «έκστασι». Kαθώς στη συγκεκριμένη περίπτωση ήχος και χορός είναι αξεδιάλυτοι, τα απαγορευτικά μέτρα αφορούν τα ρέιβ πάρτι στο σύνολό τους. Οι διώξεις ξεκίνησαν το 1988 με το «σάρωμα» του acid house και απέκτησαν πλήρη νομοθετική κάλυψη το 1994 από την κυβέρνηση Mέιτζορ. Eιδική τροπολογία έθεσε έκτοτε σε καθεστώς ημιπαρανομίας οποιαδήποτε μουσική με «ρυθμούς επαναληπτικούς».

varometro: ------- Διαβάζεται από Χριστιανούς -------

Φίλε Γιάννη,

Όπως εσύ δεν χάνεις τον χρόνο σου βλέποντας τηλεόραση, από την μια "για να μην κολλήσεις την μυρωδιά των σκουπιδιών" και κόψει η μυρωδιά από το πανάκριβο Davidoff που σου 'κανε δώρο η γκόμενα και από την άλλη μιας και έχεις τόσα cd και κασσέτες να γυρίσεις ανάποδα και να ακούσεις μπας και παρείσφρησε ο βελζεβούλ, έτσι και εγώ δεν χάνω το χρόνο μου με το να παίρνω στα σοβαρά τους σατανομάχους και τους σατανολάτρεις. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΑΠΟΔΑ!!!

Όσον αφορά "τις υπέροχες ελληνικές καντάδες των αρχών του 20ου αιώνα" και τα ρεμπέτικα (άραγε ο Βαμβακάρης και οι άλλοι ρεμπέτες δεν μαστούρωναν όπως ο Τζάγκερ που ειρωνικά αναφέρεις;) έχω να πω μόνο ότι... "ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ".

Σχετικά με τους μεγάλους δημιουργούς "τους οποίους δεν αφορά μόνο η μουσική αλλά και ο στίχος" θα πρόσθετα ότι τους αφορά και η κονόμα. Για το κατά πόσο ο Θεοδωράκης, ο Μαρκόπουλος, ο Ξαρχάκος, ο Μικρούτσικος και οι λοιποί "μεγάλοι συνθέτες" -τρομάρα τους- θα μπορούσαν να γράψουν στίχους και να μην ξεσκίσουν την Ελληνική ποίηση, επέτρεψέ μου να αμφιβάλω. Θεωρώ π.χ. τον ¶κη Πάνου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ συνθέτη και όχι τον Θεοδωράκη, έναν απλό μουζικάντη που ο πολιτικός καιροσκοπισμός τον έκανε διάσημο, ή τον Μικρούτσικο που τα κονόμησε μελοποιώντας ότι ποίημα του Καββαδία έβρισκε μπροστά του. (Ο Χατζιδάκις έχει γράψει στίχους και μάλιστα εξαιρετικούς γι' αυτό βάλ’ τον στην μπάντα.)

Γράφεις επίσης: "Για το άλλο θέμα που θίγεις, ότι δηλαδή δεν βλέπεις σαν κακό να αναλώνει κάποιος τη ζωή του αλλάζοντας μοντέλες για ερωτικούς συντρόφους....αυτό το αφήνω στην κρίση όλων. Για μένα προσωπικά είναι ο ευτελισμός του έρωτα." Ok συμφωνούμε! Κράτα εσύ τον έρωτα και δώσ' μου εμένα τις μοντέλες! Θέλω να ευτελιστώ και να ευτελίσω τον έρωτα!

Στην επανέκδοση του Sgt. Peppers όλοι εσείς οι Χριστιανοί κάντε μια προσπάθεια να βγει ο Aleister Crowley από το εξώφυλλο και να μπει ο Παπά Τσάκαλος, ή ο Χριστόδουλος, ή και ο Ιερώνυμος (αυτός της Χούντας) μιας και όπως υποστηρίζεις (τελείως αβάσιμα) "περιέχει τις σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα", για να τελειώνει η ιστορία.

Και μια συμβουλή (με όλο το θάρρος μιας και εσύ μπήκες στον κόπο να με συμβουλέψεις): Όλη αυτή την "τεκμηρίωση με στοιχεία" και την "έρευνα με απτές αποδείξεις" που έχεις κάνει πήγαινέ την στο Star Channel, ή στο Alter. Τους ενδιαφέρει και είμαι σίγουρος ότι θα κάνει πάταγο και θα προβληματίσει το Χριστεπώνυμο πλήθος.

Φιλικά,

varometro (κατά κόσμον Νίκος)



------- Διαβάζεται από Σατανιστές -------

(sokiN nomsok atak) ortemorav

,akiliF

.sohthlp omynwpetsirX ot iesitamhlborp aht iak ogatap ienak aht ito soryogis iamie iak ierefaidne syoT .retlA ots h lennahC ratS ots nht eniaghp ienak siexe yop "sieskiedopa setpa em anyere" nht iak "aiexiots em hswirhmket" nht htya hlO :(siespelyobmys em an opok nots sekhpm yse iak saim sorraht ot olo em) hlyobmys aim iaK

.airotsi h ienwielet an aig ,"anwia yo02 yot sethtokipwsorp seretokitnamhs sit iexeirep" (amisaba swielet) siezirhtsopy swpo iak saim (satnyoX sht sotya) somynwreI o iak h solyodotsirX o h ,solakasT apaP o iepm an iak ollyfwske ot opa yelworC retsielA o iegb an aiehtapsorp aim etnak ionaitsirX io siese iolo sreppeP .tgS yot hsodkenape nhtS

!atwre not wsiletye an iak wtsiletye an wlehT !seletnom sit aneme yom 'swd iak atwre not yse atarK !emyonwfmys kO ".atwre yot somsiletye o ianie akipwsorp anem aiG .nwlo hsirk nhts wnhfa ot otya....syofortnys syokitwre aig seletnom satnozalla yot hwz ht soiopak ienwlana an okak nas siepelb ned hdalhd ito ,siegiht yop ameht olla ot aiG" :shsipe siefarG

(.atnapm nhts not lab otya 'ig syokiteriaske atsilam iak syoxits iesparg iexe sikadiztaX O) .yot atsorpm eksirbe aidabbaK yot amhiop ito satnwiopolem eshmonok at yop okistyorkiM not h ,omhsaid enake not somsipoksoriak sokitilop o yop htnakizyom olpa nane ,hkarwdoehT not ixo iak htehtnys OLAGEM AKITAMGARP yonaP hkA not .x.p wrwehT .wlabifma an yom espertepe ,hshiop hkinhllE nht nyosiksesk nhm an iak syoxits nyosparg an nasyoropm aht -syot aramort- "setehtnys iolagem" iopiol io iak sokistyorkiM o ,sokaxrasK o ,solyopokraM o ,shkarwdoehT o osop atak ot aiG .amonok h iak arofa syot ito atehtsorp aht "soxits o iak alla hkisyom h onom arofa ned syoiopo syot" syogryoimhd syolagem syot em akitexS

."AISKANOM H IAK IEXRAPY OMSILAISOS NOT OPA SOTKE" ito onom wp an wxe (?sierefana akinwrie yop rekgazT o swpo nanwryotsam ned setepmer iolla io iak shrakabmaB o egara) akitepmer at iak "anwia yo02 yot nwxra nwt sedatnak sekinhlle sexorepy sit" arofa nosO

!!!ADOPANA IXO IAK AKINONAK AIDYOGART AT WYOKA AN WMITORP hdalhd hswtpirep ehtak eS .siertalonatas syot iak syoxamonatas syot arabos ats wnriap an ot em yom onorx ot wnax ned wge iak iste ,lyobezleb o eshrfsierap iak sapm siesyoka an iak adopana siesiryg an setessak iak dc asot siexe iak saim hlla nht opa iak anemokg h orwd enak' yos yop ffodivaD obirkanap ot opa aidwrym h iespok iak "nwidipyoks nwt aidwrym nht sieshllok nhm an aig" aim nht opa ,hsaroelht satnopelb yos onorx not sienax ned yse swpO

,hnnaiG eliF

varometro: Φίλε yiannisyiannis,

Σε ευχαριστώ ειλικρινά καταρχάς που μπήκες στο κόπο να σχολιάσεις το κείμενό μου. Κάθε άποψη είναι δεκτή και η διαφωνία επιθυμητή μιας και αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας.

Δεν σου κρύβω πως είχα καιρό να ακούσω τις γνωστές απόψεις περί Aleister Crowley, Anton Szandor Lavey, ανάποδων μηνυμάτων, αδιάσειστων στοιχείων κλπ κλπ. Ακόμα και στο Τήλε-Αστυ δεν πολυακούγονται πια, ενώ το Τήλε-Τώρα όπου παρέλαυναν διάφοροι μισαλλόδοξοι παλαιοημερολογίτες, χουντικοί, γραφικοί, φονταμενταλιστές, ή απλά πρώην τρόφιμοι του Δρομοκαϊτιου, δυστυχώς έκλεισε προς απογοήτευσή μου γιατί πραγματικά διασκέδαζα αφάνταστα!

Λες ότι το πρόβλημα στο rock είναι ο στίχος. Για το αντίθετο δεν μπορώ να σε πείσω παρά να σε παραπέμψω να ακούσεις Dylan, Doors, Van Morrison, Band, Neil Young, σημερινά συγκροτήματα όπως οι Smushin’ Pumpkins, οι Manic Street Preachers, οι Rage Against the Machine αλλά και Ελληνικά όπως οι Τρύπες, ο Σιδηρόπουλος, τα Ξύλινα Σπαθιά. Μια ακρόαση χωρίς προκατάληψη, νομίζω θα σε πείσει. Όσον αφορά τον Ελύτη, τον Ρίτσο, τον Λόρκα που αναφέρεις προφανώς έχεις μπερδευτεί γιατί οι άνθρωποι -κολοσσοί πράγματι- ήταν ποιητές και δεν έγραφαν τραγούδια!!! Τώρα για το αν τα ποιήματά τους έγιναν τραγούδια (και για να κονομήσουν κάποιοι), δεν φταίνε αυτοί, ούτε και είμαι σίγουρος πως το επιδίωξαν. Αλλά το θέμα της μελοποιημένης ποίησης είναι μεγάλο και το συζητάμε όποτε θες. Απλά μην μπερδεύεσαι! Αν θες να συγκρίνεις την στιχουργική του rock σύγκρινέ την με την στιχουργική της Ποπ, του Λαϊκού, του έντεχνου ή όποιου άλλου ρεύματος θέλεις. Δεν διαφωνώ μαζί σου πως πολλοί μουσικοί έδωσαν υπέρμετρη προσοχή στην εικόνα τους και στον ήχο παρά στην στιχουργική. Αυτό συμβαίνει σε κάθε μουσικό ρεύμα που κυριαρχεί και γίνεται μόδα.

Το Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band δεν είναι μεγάλος δίσκος γιατί έχει στο εξώφυλλο τον Aleister Crowley αλλά γιατί έχει τραγούδια όπως το "With a little help from my friends" το "Fixing a hole" το "A day in the life" το "lovely Rita" κλπ… Στο εξώφυλλο εκτός από τον Crowley -και είναι γελοίο να ασχοληθώ με το γιατί ο καλλιτέχνης που έφτιαξε το εξώφυλλο επέλεξε να τον βάλει και πια ήταν η πρόθεσή του- υπάρχει και ο Μάρξ, ο Ντύλαν Τόμας, ο Έντγαρ ¶λαν Πόε, ο Γιούνγκ, ο Τζόνυ Βαισμίλερ, ο Χοντρός και ο Λιγνός, ο Λώρενς της Αραβίας, ο Όσκαρ Γουάιλντ, ο Μπράντο, η Μέριλυν, κάτι Ινδοί Γκουρού, τα γνωστά "ξέκωλα" του Βάργκας και δεν θυμάμαι και εγώ ποιοι άλλοι… καμιά 50 πρόσωπα ίσως και παραπάνω. Νομίζω ότι η σχέση (υπάρχει άραγε;) όλων αυτών, εξηγεί και τις προθέσεις του εξωφύλλου και την παρουσία του Crowley.

Τα ίδια ισχύουν και για τους Eagles τους Zeppelin. Όσο για τα ανάποδα μηνύματα που λες (αν υπάρχουν, που ειλικρινά χλωμό το κόβω) ότι γίνονται με την συγκεκριμένη τεχνική, αυτό δεν αποδεικνύει σε καμιά περίπτωση πως γι' αυτό είναι υπεύθυνα τα συγκροτήματα! Μια φορά μου έβαλε κάποιος να ακούσω το Stairway to heaven ανάποδα και ειλικρινά δεν κατάλαβα τίποτα! Μην ξεχνάς πως ο συρφετός που ανέφερα στην αρχή εκτός από Rock συγκροτήματα έχει κατηγορήσει μέχρι και την Μαρινέλα, τον Χατζή, τον Παπακωνσταντίνου και εσχάτως τον Φοίβο και την Βανδή για Σατανιστικά μηνύματα! Καραγκιόζηδες με χαϊμαλιά, μακιγιάζ, φωτιές, σύμβολα, εφέ κλπ. που, και καλά, το παίζουν σατανιστές (τρομάρα τους) για να πουλήσουν κάνα δίσκο παραπάνω, σίγουρα υπάρχουν. Μην κατηγορείς το rock όμως γι’ αυτό. Δεν αποτελούν αυτοί την ουσία του ούτε το εκπροσωπούν.

Είναι γνωστό πως καθετί που μπαίνει στο ρουθούνι της κάθε εξουσίας και του κάθε καταστημένου, κυνηγιέται και συκοφαντείται ώστε να αδρανοποιηθεί. Το ίδιο γίνεται και με το rock και την επιδιωκόμενη σύνδεσή του με τους σατανισμούς, την άσεμνη συμπεριφορά, τα ναρκωτικά κλπ. Είναι όμως κρίμα νέοι άνθρωποι να τρώμε την φόλα των πολιτικών και των παπάδων και να κατηγορούμε τον εαυτό μας που κάποτε παίζαμε Beatles και Zeppelin… Μιλάς λες και το rock έχει μόνο παρελθόν και όχι μέλλον. Κλείνω λοιπόν με ένα τραγούδι των M.S. Preachers που απαντάει παράλληλα και στην άποψή σου για την "φτωχή στιχουργική". Μόνο που αν γίνεται βάλε να το ακούσεις κιόλας, μιας και αυτοί οι άνθρωποι όπως και ο Robert Johnson, o Β.Β. King, ο Τσιτσάνης και ο Βαμβακάρης γράφουν λόγια για να τραγουδιούνται απ’ τον κόσμο και δεν φιλοδοξούν να γίνουν ποιητές.

If You Tolerate This Then Your Children Will Be Next

The future teaches you to be alone
The present to be afraid and cold
So if I can shoot rabbits
Then I can shoot fascists

Bullets for your brain today
But we'll forget it all again
Monuments put from pen to paper
Turns me into a gutless wonder

And if you tolerate this
Then your children will be next
Yes if you tolerate this
Then your children will be next,
will be next

Gravity keeps my head down or
Is it maybe shame
At being so young and being so vain
Holes in your head today but
I'm a pacifist
I've walked La Ramblas but not
With real intent

And on the street tonight
an old man plays
with newspaper cuttings
of his glory days

And if you tolerate this
Then your children will be next
Yes if you tolerate this
Then your children will be next,
will be next


Keep on rockin...

Φιλικά,
varometro


Υ.Γ.1 Αν έχεις τόσα βινύλια που λες και δεν θέλεις να τα ακούς πια τώρα που… "ανένηψες" δεν μου τα δίνεις εμένα; :)

Υ.Γ.2 Η τέχνη καλό είναι να μην "κραυγάζει" για ισότητα και ελευθερία που λες… Καλύτερα να είναι "ταπεινή, χωρίς ύφος" που έλεγε ο Καρυωτάκης. Ο Τζάγκερ δεν υπήρξε μέλος κανενός κόμματος, ούτε έγινε υπουργός, ούτε έπαιζε στα φεστιβάλ της ΚΝΕ και σίγουρα δεν τραγούδαγε Θεοδωράκη και Μπακαλάκο! Επίσης, νομίζεις ότι σνιφάρει περισσότερη κόκα από την Βίσση και αλλάζει τα μοντέλα συχνότερα; (που αυτό το τελευταίο δεν το βλέπω και τόσο κακό! :))