Σχόλια

yiannisyiannis: ¶κρως συγκλονιστικό, συγκινητικό κι ευαίσθητο Orpheus. Μου χάραξες την γλυκόπικρη γεύση της Σμύρνης στον ουρανίσκο. Όπως και να το κάνουμε, σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι στον ντουνιά δεν έχει γίνει.

yiannisyiannis: Επειδή κάποια πράγματα που είπα διαστρεβλώθηκαν, ελπίζω όχι ηθελημένα...παρότι ήμουνα αρκετά σαφής, θα προσπαθήσω να γίνω σαφέστερος. Δεν μίλησα για ΑΝΑΚΤΗΣΗ χαμένων πατρίδων αλλά για ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ και εξήγησα γιατί. Θα το ξαναεξηγήσω όμως γιατί μου φαίνεται πως δεν έγινα κατανοητός. Οι διεκδικήσεις αποτελούν ισχυρότατο διαπραγματευτικό χαρτί στις διμερείς ή μη συζητήσεις. Είναι προφανές ότι οι διαφορές μας με την Τουρκία θα εξεταστούν συνολικά, κάτι που εύχεται η Τουρκία, γιατί την συμφέρει. Αν ακούσατε τη χθεσινή δήλωση Μπους για τις εναέριες παραβιάσεις θα καταλάβετε που οδηγούμαστε. Θα τεθούν λοιπόν επί τάπητος καμιά 50αριά τουρκικές διεκδικήσεις και καμιά ελληνική, πέρα από το νομικό θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Έστω κι αν ακόμη και οι 50 τουρκικές αξιώσεις δεν ευσταθούν, οι Τούρκοι θα απαιτήσουν κάποιες έστω και λίγες απ’ αυτές να ικανοποιηθούν. Έτσι είναι η πολιτική καθαρό παζάρι, δούναι και λαβείν. Όσο πιο πολλές διεκδικήσεις έχουμε να αντιπαραθέσουμε, τόσο πιο ισχυρή είναι θα είναι η θέση μας στο τραπέζι. Αυτή τη στιγμή όμως δεν έχουμε ούτε μια.
Κάτι άλλο τώρα, κανένας κατακτητής δεν νομιμοποιείται από τα χρόνια κατοχής του, παρά μόνο από την πολιτιστική κληρονομιά που δημιουργεί. Στη Σμύρνη πριν να συμβεί το κακό... τι να σας πω για να δώσω στο ελάχιστο την κλίμακα της καταστροφής; Θα πω μόνο το εξής, υπήρχαν 40 θέατρα, η Θεσ/νίκη σήμερα έχει μόνο 5. Η Σκάλα του Μιλάνου έδινε τη δεύτερη πρεμιέρα των παραστάσεών της στη Σμύρνη. Πηγαίνετε σήμερα να δείτε την πολιτιστική εξαθλίωση της περιοχής.
Δηλαδή οι Τούρκοι νομιμοποιούνται π.χ. στην Σμύρνη επειδή εκείνες οι γενιές παρήλθαν, αλλά πρέπει να φύγουν από την Κύπρο επειδή εκείνοι οι άνθρωποι είναι ζωντανοί ακόμη και πρέπει να επιστρέψουν στον τόπο τους! Σύμφωνα με αυτή τη λογική, μετά από αρκετά χρόνια που θα έχει παρέλθει κι αυτή η γενιά των Κυπρίων, θα νομιμοποιηθεί και η τουρκική κατοχή. Αυτή ακριβώς είναι η πολιτική των Τούρκων και λυπάμαι πολύ που κάποιοι από εδώ μέσα την στηρίζουν. Το κυπριακό θα παραπέμπεται από τον ΟΗΕ (=Οργανισμό Ηλεγμένων Εκκρεμοτήτων) στο ΔΔΧ και πάει λέγοντας, από τη μια κωλυσιεργία στην άλλη θα φεύγουν οι δεκαετίες χωρίς να γίνεται τίποτε. Ο χρόνος κυλάει πάντα υπέρ του κατακτητή, που θα έχει πλέον αξιώσεις να προβάλει δικαιώματα κτησιχρησίας. Και κάτι τελευταίο, αναφέρθηκε επίσης ότι επιχειρήθηκε από την Ελλάδα να ενσωματωθεί η Κύπρος χωρίς τη θέληση των Κυπρίων με το πραξικόπημα του Σαμψών. Το πραξικόπημα αυτό όπως και κάθε πραξικόπημα είναι αποτρόπαιο. Έγιναν πολλά λάθη και από τις δύο πλευρές. Ο τρόπος ήταν λανθασμένος, όμως η συνείδηση των Κυπρίων ήταν συντριπτικά υπέρ της ένωσης, όπως φάνηκε από το αντίστοιχο δημοψήφισμα που είχε γίνει αρκετά παλαιότερα.
Συμπέρασμα, κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να εκλείψουν τόσο οι εθνικιστικές όσο και οι αντεθνιστικές κορώνες. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Οι ίδιοι κύκλοι που στο παρελθόν προωθούσαν τον εθνικισμό σήμερα προωθούν την αντεθνική προπαγάνδα. Ο λόγος είναι γνωστός, τα συμφέροντά τους σήμερα είναι υπέρ της διάλυσης των εθνικών κρατών και υπέρ της ομογενοποίησης-παγοσμιοποίησης. Ευχαριστώ για την ανοχή.

yiannisyiannis: από KostasLadas στις 10.06.2003, ώρα 22:26:39
"Gate, σωστά όλα αυτά, και ενδιαφέροντα, αλλά αυτό το "αλλά και την ελπίδα της επανάκτησης των «αλησμόνητων πατρίδων»." μου φαίνεται καθαρά εθνικιστικό. "
&
"Α, και δεν είναι σωστό να ωραιοποιείς το Βυζάντιο. Φρικτός μεσαίωνας ήταν και τίποτα παραπάνω. Το 1/4 του πληθυσμού, λέει, ήταν ακρωτηριασμένοι από τους σκληρότατους νόμους. Υπήρχε σκοταδισμός και αρνητική αντιμετώπιση της επιστήμης, της φιλοσοφίας και του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Επίσης η ανισότητα και η διαφθορά ήταν τεράστια."

Αν και ο δικτυακός τόπος αυτός που φιλοξενεί τις απόψεις μας δεν είναι πολιτικός, εντούτοις δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο ερέθισμα για να πω κι εγώ δυο λόγια.
Κώστα σέβομαι απόλυτα την άποψή σου, αλλά διαφωνώ κάθετα. Κατ’ αρχάς δεν αποδέχομαι τις ταμπελίτσες τύπου εθνικιστής, σωβινιστής κλπ. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί ειδικά όταν δίδονται από κάποιους πολιτικούς, αποτελούν μάλλον καμουφλάζ για την εφαρμογή των ύποπτων σχεδίων τους, παρά λειτουργούν υπερασπιστικά υπέρ της ειρήνης. Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ της διεκδίκησης των αλησμόνητων πατρίδων, όχι όμως μέσω πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά με πολιτικά μέσα. Αυτές οι διεκδικήσεις σε πολιτικό επίπεδο είναι χρήσιμες για δυο λόγους. Πρώτον για να μη βρεθούμε προ εκπλήξεων, όπως συνέβη με τα Σκόπια. Δεύτερον για να έχουμε κάτι να ανταλλάξουμε στα διεθνή forum, που δυστυχώς δεν είναι σαν αυτό του musicheaven. Τι θα ανταλλάξουμε και τι θα διαπραγματευθούμε όταν κάποτε μας σύρουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, αν δεν έχουμε ποτέ προβάλει ούτε μια διεκδίκηση; Αποτελεί μέγα σφάλμα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, το δόγμα δεν διεκδικώ τίποτε, παρά μόνο απαιτώ την τήρηση των διεθνών συνθηκών.

Τώρα σε ότι αφορά το Βυζάντιο, έχω την εντύπωση ότι είτε οι ιστορικές πηγές που χρησιμοποιείς είναι ακραίες είτε μελετάς ιστορία αποσπασματικά. Το Βυζάντιο είναι κατ΄ αρχάς τίτλος που δόθηκε όψιμα από τους Γερμανούς ηγεμόνες για να σφετεριστούν τον απόλυτο τίτλο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αν ζούσαμε εκείνη την εποχή και λέγαμε σε κάποιον βυζαντινή αυτοκρατορία, δεν θα καταλάβαινε για ποιο πράγμα μιλάμε. Εν πάση περιπτώσει, το Βυζάντιο ή πιο σωστά η Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, σε αντίθεση με τη δύση δεν βίωσε μεσαίωνα. Αντίθετα υπήρξε μια αδιάκοπη και διαρκής ανάπτυξη κι εξέλιξη όλων των τεχνών και ειδικά της μουσικής. Σήμερα όταν λέμε βυζαντινή μουσική, το μυαλό όλων πάει στην εκκλησιαστική μουσική. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ σωστά η εκκλησία φρόντισε για τη διάσωση και διατήρηση των καταπληκτικών θρησκευτικών ύμνων της εποχής εκείνης. Υπάρχουν όμως ΑΞΙΟΛΟΓΟΤΑΤΟΙ συνθέτες κοσμικής μουσικής, με τους οποίους κανείς δεν ασχολείται, διότι η ανάδειξη της πνευματικής κληρονομιάς του Βυζαντίου ενοχλεί αφόρητα κάποιους κύκλους στη δύση, που καθοδηγούν συνειδήσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η περίοδος του Βυζαντίου αποτελεί την πιο χαλκευμένη ιστορική περίοδο στην παγκόσμια ιστορία.
Στο Βυζάντιο δεν υπήρξε ούτε σκοταδισμός ούτε φωταδισμός, αυτά ήταν παράγωγα της δύσης. Σε ότι αφορά την αρνητική αντιμετώπιση επιστήμης, ελληνικού πνεύματος κλπ. που αναφέρεις, νομίζω ότι χρησιμοποίησες αποσπασματικά κάποιες ιστορικές πηγές για να βγάλεις κάποια συμπεράσματα. Ότι έγιναν κάποιες ακρότητες κυρίως επί Μ. Θεοδοσίου και Μ. Κων/νου είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο αλλά...μη χάνουμε το δάσος για το δέντρο. Το ότι σώζονται σήμερα οι αρχαίες τραγωδίες (μαζί με τη μουσική τους επένδυση) το οφείλουμε στους Βυζαντινούς αντιγραφείς.

yiannisyiannis: Gate, η ευχαρίστηση είναι δική μου, όταν έχω την ευκαιρία να ανταλλάσσω απόψεις και πληροφορίες, με ανθρώπους που αγαπούν την αυθεντικότητα.

yiannisyiannis: Εύχομαι κάποτε οι νεοέλληνες να εκτιμήσουν και να εντρυφήσουν στον απέραντο πλούτο της Βυζαντινής και παραδοσιακής μας μουσικής, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την αρχαία Ελληνική μουσική. Τα περισσότερα από τα γνήσια ρεμπέτικα κι αρκετά από τα πρώιμα έντεχνα λαϊκά τραγούδια είναι γραμμένα στην οκτάηχο. Είναι μια μουσική για μυημένους, δύσκολη, ειδικά οι λόγιες συνθέσεις, αυτή όμως είναι και η ομορφιά της. Μήπως ο Μπαχ ακούγεται εύκολα στην αρχή; Υπήρξαν Έλληνες συνθέτες πολυφωνικής Βυζαντινής μουσικής, σύγχρονοι του Μπαχ, που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τις φούγκες και τις τοκάτες του ευφυέστερου ίσως μουσικού δημιουργού της Δύσης. Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω την gate για το άρθρο της και να ευχηθώ οι νεοέλληνες να ξεκολλήσουν λίγο από τα εύκολα ακούσματα και να στραφούν σε μουσικούς δρόμους αρχαίους, Βυζαντινούς ή έστω νεώτερους πιο παραδοσιακούς, για να αντλήσουν από εκεί αποθέματα ψυχής και να νοιώσουν περισσότερο Έλληνες και λιγότερο ισοπεδωμένοι.

yiannisyiannis: Σε ευχαριστούμε gate για το επίκαιρο σχόλιό σου, έπρεπε όλοι σήμερα να είμαστε ιδιαίτερα προβληματισμένοι και προπαντός να φρεσκάρουμε τη μνήμη τέτοιων γεγονότων, γιατί κάποιοι σήμερα τα έχουν όλα λησμονήσει και λειτουργούν λες και το έθνος μας γεννήθηκε χθες. Τέλος παντων, για όσους είναι σήμερα στην Αθήνα προτείνω την παρακάτω εκδήλωση:

Στο Βυζαντινό Μουσείο
Ο Χρήστος Λεοντής συμπληρώνει φέτος 40 χρόνια δημιουργικής μουσικής δραστηριότητας. Το έργο του «Ακάθιστος Υμνος» και διάφορες συνθέσεις του από το θέατρο θα παρουσιαστούν σήμερα (29 Μαΐου) στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείου (οδός Βασ. Σοφίας 22) ώρα 9.00 μ.μ. στη συναυλία που διοργανώνει ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων.

Τη συναυλία στον περίβολο του Μουσείου θα διευθύνει ο Χρήστος Λεοντής. Ερμηνεύουν οι τραγουδιστές Λάκης Χαλκιάς, Μαρία Σουλτάτου, Δώρος Δημοσθένους και Ιωάννα Φόρτη. Συμμετέχει η Μεικτή Χορωδία του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Κηφισιάς.

Να σημειωθεί ότι το έργο «Ο Ακάθιστος Υμνος» έγραψε ο Χρήστος Λεοντής το 2001, κατόπιν παραγγελίας της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Ορους. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

yiannisyiannis: Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο, ότι οι βαθμολογίες στα τραγούδια της Eurovision δυστυχώς δίνονται κυρίως βάσει πολιτικών κριτηρίων και όχι καλλιτεχνικών όπως θα έπρεπε. Αυτός ο δικτυακός τόπος δεν ασχολείται με την πολιτική, οπότε είναι νομίζω άσχετο να αναλύσω με ποια πολιτικά κριτήρια ψηφίσθηκε το τραγούδι της Τουρκίας.
(Προσωπικά δεν μου άρεσε το τραγούδι της Τουρκίας, του Βελγίου όμως νομίζω ήταν υπέροχο). Για του λόγου όμως το αληθές, θα υπενθυμίσω ότι η Κύπρος πάντα βραβεύει την Ελλάδα με το μέγιστο βαθμό κι αντιστρόφως η Ελλάδα την Κύπρο. Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι δεν είναι τυχαίο πως το αγγλικό τραγούδι δεν πήρε ούτε ένα βαθμό!!! Τέλος να θυμίσω στους πιο παλιούς, πως σε περιόδους κρίσεων είχε βγει πρώτο 2 συνεχόμενες χρονιές το Ισραήλ με κάποια τραγούδια αμφίβολης ποιότητας και στυλ (''Αμανιμπί αμποεμπέ'' & ''Αλληλούϊα λάου λάου'').