Σχόλια

STEFANOS604: sv2dxa Καλησπέρα Φυσικά εννοώ είδη μουσικών κομματιών. Πάντως και σκέτη η Μελωδία είναι αρκετή ώστε να φτιάξει μόνη της μουσική (πχ ακούστε έναν παπά που διαβάζει μελωδικά το Ευαγγέλιο, τα άπειρα παραδοσιακά μας τραγούδια – τα λεγόμενα καθιστικά…..). Η βυζαντινή μουσική είναι φωνητική και η εδώ και αιώνες δογματική ιδιαιτερότητα απαγόρευσης χρήσης μουσικών οργάνων συνοδείας ,αντίθετα το τι συμβαίνει στην Καθολική Εκκλησία ,δεν την μείωσε λόγω της έλλειψης ρυθμού. Σίγουρα όμως η σκέτη μελωδία ακούγεται άδεια και μοναχική χωρίς συνοδεία ρυθμού. Εδώ σαν γονιός δεν κατάφερα να ‘’επιβάλω’’ στα παιδιά να ακούνε κλασική και δημοτική μουσική πόσο μάλλον σε άλλους. Το ότι όμως (προσωπικά πάντα μιλώντας αλλά πιστεύω δεν είμαι μοναχικός) η κακογουστιά της μονότονης "ντουκου ντουκου" μουσικής λειτουργεί και αυτή αποσβεστικά , όπως λες και για να το λέει κάποιος ειδικός έτσι θα είναι, προσωπικά με θλίβει βαθύτατα, για τον απλό λόγο ότι έχει εξελιχθεί σε αδηφάγο τέρας, εξαφανίζοντας τα πάρα πολλά άλλα είδη μουσικής . Κι αφού ανέφερες το παράδειγμα με τις τηγανιτές πατάτες να συμπληρώσω κι εγώ ότι η "ντουκου ντουκου" είναι πατάτες τηγανισμένες με φοινικέλαιο και μάλιστα πάντα το ίδιο για εκατοντάδες ‘τηγανιές’ που στο τέλος καταντά χειρότερο κι από δηλητήριο. Σίγουρα λοιπόν είναι , όπως λες: ‘’Μεγάλο θέμα που προσεγγίζεται με προσοχή , ανοιχτό μυαλό και ιστορική μελέτη’’ κι εγώ απλά διατύπωσα μια ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ σαν γονιός εμπειρία και προσωπική άποψη.

STEFANOS604: Το παρών , αλλά και το προηγούμενο σχόλιο σου αξίζει περισσότερο από την απόσυρση του.(Όχι εσύ δεν έχεις δυνατότητα ούτε διαγραφής ούτε τροποποίησης)

Hastaroth: Στέφανε,δέν ξέρω άν δίνεται η δυνατότητα σε σχολιαστή άρθρου τού περιοδικού ν'αποσύρη σχόλιο,αλλά όπως είδες έγραψα δεύτερο σχόλιο,όπου εξηγούσα κάποια πράγματα στον αρθρογράφο.

sv2dxa: Όπως και να έχει όμως και οι δύο θα σηκωθούν απο το τραπέζι χορτάτοι.

sv2dxa: Ας μου επιτραπεί να σχολιάσω ότι ρυθμός και μελωδία είναι ένα πράγμα κι όχι 2 ξεχωριστά. Το ένα υποστηρίζει το άλλο κι ας μου επιτραπεί επίσης να τονίσω ότι ο ρόλος του ρυθμού είναι λίγο πιο σημαντικός. Να υποθέσω Στέφανε ότι κάνεις αναφορά στο ύφος των μουσικών κομματιών ( είδος , φόρμα ) και όχι στο γεγονός ότι επικρατεί ο ρυθμός της μελωδικής γραμμής. Μεγάλο θέμα που προσεγγίζεται με προσοχή , ανοιχτό μυαλό και ιστορική μελέτη. Άλλωστε πρώτα ο ρυθμός ( κρουστά ) υπήρξε και κατόπιν η μελωδία. Ούτε όμως το να επιβάλεις σε κα΄ποιον να ακούει κλασική μουσική δίνει "άφεση αμαρτιών" ή όπως αλλιώς μεταφράζεται αυτό. Οπως είπα και νωρίτερα , η επιλογή στη μουσική έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες αλλά εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το αποτέλεσμα. Ν α μπορεί δηλαδή η μουσική να λειτουργεί αποσβεστικά. Είτε ακους κλασική ή "ντουκου ντουκου" ή ότι μα ότι άλλο. Η διαφορά είναι στην αναζήτηση και στο επίπεδο της μουσικής. ( όπως ανέφερα παραπάνω μπορεί κάποιος να χορτάσει τρώγοντας τηγανητές πατάτες , ενώ κάποιος άλλος να μην αρκείται σ αυτό ).

Hastaroth: "Κι όσο για τον σεμνό και ευγενή γαστρολόγο σχολιαστή, έχω προ καιρού ασκηθεί με επιτυχία στην ιδέα του θυμού, μνησικακίας, εκδικητικότητας, Φρονώ ότι είναι μια παθητική στάση απέναντι στη ζωή το μίσος και η αδιαλλαξία. Ας δεχτεί την αγάπη και τη συμπάθειά μου." Ο "σεμνός και ευγενής γαστρολόγος σχολιαστής"-δηλαδή η αφεντιά μου-είδε ένα κείμενο καθ'ολοκληρίαν απορριπτικό τής όλης μουσικής παραγωγής από κτίσεως κόσμου και σ'αυτό απάντησα. Μπορούσες να μήν το είχες γράψει αυτό και να ξεκινούσες από το δεύτερο και "επεξηγηματικό" σου σχόλιο-που θ'αποτελούσε και το κυρίως άρθρο σου.Αυτό που έδειξε σε όλους μας πως είσαι πράγματι ένας συνειδητοποιημένος και προβληματιζόμενος (δηλαδή "ψαγμένος",που λένε στην καθομιλουμένη) ακροατής,που δέν "χάφτει" ό,τι ήχο προσκρούει πάνω στο ακουστικό του τύμπανο,αλλά αναλύει,εξετάζει,αναρωτιέται και εξερευνά αυτό που ακούει. Διότι-όπως σού είπαν και οι λοιποί σχολιαστές-μουσική δέν είναι μόνο το σύγχρονο "ντούκου-ντούκου" που πλημμυρίζει τίς παραλίες τα καλοκαίρια και τίς ντισκοτέκ τον χειμώνα.Μουσική είναι κάθε συνδυασμός ήχων που γίνεται βάσει κάποιου σχεδίου.Μουσική είναι όλα τα είδη που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται στο πέρασμα τού χρόνου. Δέν θα σχολιάσω τα περί μαρξισμού και καπιταλισμού-γιατί εδώ είναι μουσικό και όχι πολιτικό φόρουμ.Θα πώ μόνο πως ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως ζώο που επιδιώκει να είναι ανεξάρτητο και όχι "καλουπωμένο" σε ομοιόμορφες συμπεριφορές-και μόνον όταν αφήνεται ελεύθερος να σκεφτή από μόνος του,δημιουργεί και ενίοτε μεγαλουργεί.Γιά όποιον διαφωνεί,άς εξετάσει ποιά κοινωνία δημιούργησε Παρθενώνες,επιστήμες και φιλοσοφικά ρεύματα,η Σπαρτιατική ή η Αθηναϊκή;(εντάξει,υπήρξε και ο Χείλων ο Λακεδαιμόνιος,αλλά τί να κάνη ο ένας φουκαράς απέναντι σε μιά μεραρχία από Σωκράτηδες,Πλάτωνες,Κρίτωνες,Θουκυδίδες και λοιπούς Αθηναίους;). Και ούτε θα μιλήσω γιά το "χαμηλό προσδόκιμο επιβίωσης" τού σημερινού ανθρώπου που φτάνει μέχρι τα 90 και 100 έτη πολλές φορές,όταν στην αρχαιότητα,που οι άνθρωποι ζούσαν "ανάμεσα στα περιβόλια και τα ψηλά βουνά",μόλις και μετά βίας έφταναν τα 50-60. Αυτά από μένα,μαζί με την δική μου αγάπη και συμπάθεια,αλλά και την συμβουλή ενός μεγαλύτερού σου που σε ορμηνεύει να μήν είσαι απορριπτικός σε όλα....

STEFANOS604: Είναι δυνατό δυο άνθρωποι να χρησιμοποιούν τη λέξη ‘’μουσική’’ αλλά ο καθένας να την αντιλαμβάνεται με διαφορετική έννοια; Ας πάρουμε 2 παραδείγματα: Πχ ο ένας από μικρή ηλικία ακούει κομμάτια κλασσικής και ο άλλος λόγω περιβάλλοντος, από μικρή ηλικία ακούει ‘’ντούκου – ντούκου’’ και δεν κατάφερε ν’ αποκτήσει το αισθητήριο της μελωδίας. Μπορούμε απ’ αυτά τα 2 να πούμε ότι : Μια μελωδία συνεπάγεται ότι κατά μεγάλο ποσοστό θα έχει και ρυθμό . Ακόμα και οι μελωδίες της Βυζαντινής έχουν ρυθμό (πολλές φορές μη σταθερό) που καθορίζεται από τον τονισμό των λέξεων του απολυτίκιου. Όμως στο είδος ‘’ντουκου-ντούκου’’ της “μουσικής” που ακούει και ευχαριστιέται με την όποια ‘’μελωδία’’ εμπεριέχει, όταν εθιστεί , μήπως στο μέλλον ακούγοντας εκκωφαντικά τον ίδιο μονότονο ρυθμό ευχαριστιέται και χωρίς καν να υπάρχει ίχνος ‘’μελωδίας’’ έστω και με την ετυμολογική της έννοια ; Εκεί θέλουν να μας οδηγήσουν. Θα τους αφήσουμε; Ένας που μπορεί να πείσει ,γράφοντας ίσως όχι τόσο φιλοσοφημένα κείμενα , είναι ο Costas που πιστεύω , η διεύθυνση πρέπει να τον ευχαριστήσει και να τον προτρέψει να μας προσφέρει κι άλλα τέτοια άρθρα (ήδη η πολυήμερη έκθεση του σαν πρωτοσέλιδο δείχνει αυτή την ευχαριστία) , αν και είμαι σίγουρος ότι ήδη θα πρέπει να έχει ή τουλάχιστον θα έχει στο εγγύς μέλλον τέτοιο συγγραφικό έργο.

sven: tallos, ευστοχότατος ο παραλληλισμός σου...

STEFANOS604: Το δεύτερο κείμενο είναι τόσο επεξηγηματικό που δείχνει έναν άνθρωπο ευαίσθητο που όχι μόνο ακούει κλασσική μουσική αλλά και τέτοια μοντέρνα που να σε οδηγεί στην κλασσική (Penderecki) αλλά και δημοτική “Μαύρο μου χελιδόνι”..... Τώρα το γιατί τα στοιχεία του αυτά δεν έγιναν γνωστά από το αρχικό ‘’αιρετικό’’ κείμενο του ίσως ήταν ένας τρόπος (μάλλον εσκεμμένα) να εισάγει κάτι το καινούριο στην ιστοσελίδα μας , εγείροντας ερωτήματα που κρύβονται πίσω από φράσεις ‘’μεγάλων’’ και το κατάφερε αφού: • Η μεν διεύθυνση της ιστοσελίδας διατηρεί το θέμα πρωτοσέλιδο για πάνω από 5 ημέρες , γεγονός, που δεν θυμάμαι να ξανασυνέβη • Είχε ποικίλα σχόλια από ειδικούς μουσικούς και μη , τα οποία χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης (ελπίζω και τον προτρέπω να συνεχίσει με τέτοια άρθρα) • Πιστεύω ότι ο Costas είναι ένας εκκολαπτόμενος συγγραφέας που θα γίνει γνωστός γρήγορα με τις ‘’αιρετικές’’ αντιλήψεις με την έννοια της λέξης ως ‘’καινοτόμες’’ . • Costas παρακαλώ να με ενημερώσεις με ΠΜ όταν εκδόσεις σχετικό βιβλίο σου • Καλή επιτυχία • Θα παρακαλούσα τον Hastaroth που εκτιμώ και διαβάζω ανελλιπώς τις απόψεις του, μετά το δεύτερο επεξηγηματικό κείμενο του Costas να αποσύρει το αρνητικό και προσβλητικό σχόλιο του.

tallos: Και ο Τομας Στερν Ελιοτ όταν εγραψε το Wasteland,παρεθεσε άλλες 50 σελιδες για να βοηθησει στην κατανοηση του.