Απ' την ψυχή, ως την ψυχή!

Γράφει ο ΦΑΙΔΩΝ ΑΛΚΙΝΟΟΣ (faidonalkinoos)
39 άρθρα στο MusicHeaven

31-40

31. ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ - ΑΡΜΕΝΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΜΑ – Α ΚΑΠΕΛΑ

{ΦΩΣ ΝΕΡΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ – 1966}

32. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΕΛΜΗ - ΣΕΒΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ

Έμεινα μόνη!
Σιμώνει βροχή!
Που να σε κρύψω πικρή μου ψυχή;
Που να βρω, ένα χέρι ζεστό, να πιαστώ;

Γέμισε κλάμα η ακρογιαλιά!
Μοιάζει θαρρείς στ’ όνειρο μου!
Με πουλιά, που τους πήρε ο βοριάς, τη φωλιά
και τα τρομάζει, η βουή του δρόμου.

Νύσταξ’ ο ήλιος…

Πλαγιάζει νωρίς…
Έγιν’ ο ίσκιος πικρός και βαρύς
κ’ η ψυχή, ξαγρυπνά μοναχή, στη βροχή…

Μάζεψε λύπη, σπασμένη καρδιά!
Είναι η χαρά περιστέρι!
Σαν παιδί, που πηδά, στ’ αψηλό το κλαδί

και…
δε σ’ απλώνει ποτέ το χέρι…

(απίστευτο άκουσμα)

{ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ – 1963}

33. ΔΕΣΠΩ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ - Η ΧΟΝΤΡΟΜΠΑΛΟΥ

ΣΤΙΧΟΙ-ΠΟΙΗΣΗ: ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ

Μια Κυριακή στην Κοκκινιά,
στην παιδική μου γειτονιά,
είδα, μία γριά χοντρομπαλού,
που ο νους της έτρεχε αλλού,

την κοίταξα με κοίταξε,
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου ’πε με φωνή θολή,
που μάνα θύμιζε τρελή:

«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ’ το Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.

Μα σαν προχώρησε ο καιρός,
έγινε ο κόσμος μοχθηρός,
και με βατέψανε, που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές,

Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί,
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί…
τότε κατάλαβα γιατί…
καμένο ήμουνα χαρτί,
δίχως χαρά, δίχως γιορτή…

Σιγά-σιγά και ταπεινά,
μ’ αγώνες και με βάσανα,
καινούργια έβγαλα φτερά,
μα ήρθαν τα χειρότερα…

Είδα, το ίδια μου παιδιά,
να δίνουν σ’ άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα,
με προδοσίες κι αίματα,
να μου σπαράζουν την καρδιά…

Γι' αυτό, μια νύχτα σκοτεινή,
θ' ανέβω στην Καισαριανή,
με κουρασμένα βήματα,
να κλάψω για τα θύματα,
στ’ αραχνιασμένα μνήματα…

Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό,
αντίκρυ στο Λυκαβηττό,
μικρό κεράκι θα κρατώ,
να φέγγει, χρόνους, εκατό

να φέγγει χρόνους εκατό».

(αφήγηση Σταύρος Ξαρχάκος)

{ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ – ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ 1991}

34. ΑΝΤΖΕΛΑ ΖΗΛΕ(Ι)Α - ΟΙ ΜΟΡΤΕΣ

ΣΤΙΧΟΙ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΖΑΚΗΣ

Στις μισάνοιχτες τις πόρτες,
στις παλιές ανηφοριές,
τραγουδούν τα βράδια οι μόρτες,
κάποιες τους παλικαριές…

και κλαίει,

κάποια γλυκιά διπλοπενιά,
πρίμο σεγκόντο,

στου φεγγαριού τη γειτονιά…
πρίμο σεγκόντο,

στου φεγγαριού τη γειτονιά,
αναστενάζει,

κάποια γλυκιά διπλοπενιά…

Με τ’ αράπικο φιστίκι,
που μασάνε που και που,
σμίγουνε το τσίκι τσίκι,
με τις χάντρες του παλιού κομπολογιού…

και κλαίει,

κάποια γλυκιά διπλοπενιά,
πρίμο σεγκόντο,

στου φεγγαριού τη γειτονιά…
πρίμο σεγκόντο,

στου φεγγαριού τη γειτονιά,
αναστενάζει,

κάποια γλυκιά διπλοπενιά…

{ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΖΑΚΗΣ – ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΚΥΡΑ ΜΟΥ – LEGEND 2010}

35, 36, 37. ΜΑΡΘΑ ΒΟΥΡΤΣΗ - ΗΤΑΝ 18 ΝΟΕΜΒΡΗ - ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ – ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΘΥΜΑΜΑΙ

ΣΤΙΧΟΙ: Brendan Behan – ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΗΤΑΝ 18 ΝΟΕΜΒΡΗ

Ήταν 18 Νοέμβρη,
πέρα, στο Μακρούν μπροστά,
φτάσαν ταχτικοί χακένιοι,
με τα μεταγωγικά…

τα παιδιά τους καρτερούσαν,
του στρατού του λαϊκού
και με τις χειροβομβίδες,
τους εκάναν τ’ αλατιού

ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ

Ήταν πρωί του Αυγούστου,

κοντά στη ροδαυγή,
βγήκα να πάρω αέρα,

στην ανθισμένη γη…

βλέπω μια κόρη κλαίει,

σπαραχτικά θρηνεί,
σπάσε καρδιά μου εχάθη,

το γελαστό παιδί…

είχεν αντρειά και θάρρος

και αιώνια θα θρηνώ,
το ζωηρό του βήμα,

το γέλιο το γλυκό…

ανάθεμα την ώρα,

κατάρα τη στιγμή,
σκοτώσαν οι εχθροί μας,

το γελαστό παιδί…

ανάθεμα την ώρα,

κατάρα τη στιγμή,
σκοτώσαν οι εχθροί μας,

το γελαστό παιδί…

μόν’ να ’ταν σκοτωμένο,

στου αρχηγού το πλάι,
και μόνον από βόλι,

Εγγλέζου να ’χε πάει…

κι από απεργία πείνας,

μέσα στη φυλακή,
θα 'ταν τιμή μου που ’χασα,

το γελαστό παιδί…

Βασιλικιά μου αγάπη,

μ’ αγάπη θα στο λέω,
για το ό,τι έκανες,

αιώνια θα σε κλαίω…

γιατί όλους τους εχθρούς μας,

θα ξέκανες εσύ,
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο,

το γελαστό παιδί…

γιατί όλους τους εχθρούς μας,

θα ξέκανες εσύ,
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο,

το γελαστό παιδί…

ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΘΥΜΑΜΑΙ

Το Σεπτέμβριο θυμάμαι, όταν άδειαζαν οι πάγκοι
κι έπαψ’ ή βουή του κόσμου, πήγαν τα παιδιά για τσάι...

Άσε μας θεέ ψηλά,

να θυμόμαστε τ’ απλά,
να θυμόμαστε τ’ απλά,

τώρα ’πο’ χουν πια πεθάνει…

όλοι που μας αγαπάνε,

λοχαγοί και βασιλιάδες…

όλοι που μας αγαπάνε,

λοχαγοί και βασιλιάδες...

Πέρα στην παλιά μας Κύπρο και στην Κένυα την καημένη,
όλοι εκεί βασανισμένοι, μαύροι κι άσπροι από τους άσπρους...

Και στα ξωτικά τα μέρη κι όπου ρίξουμε το μάτι,
το κουδούνι του σχολείου, στο μισό Μπέλφαστ σημαίνει,
κι αχ, ή Αγγλία μας, η καημένη, λοχαγοί και βασιλιάδες...

κι αχ, ή Αγγλία μας, η καημένη, λοχαγοί και βασιλιάδες...

Σκόνταψα σ’ ένα βραχνά μου και στο πάρκο κει του Ουΐνσδορ,
τι θαρρείτε κει πώς ηύρα, περπατώντας στο σκοτάδι…;

Μισοδαγκωμένο μήλο και το πιο αστείο απ’ όλα…
και το πιο αστείο απ’ όλα… χαραγμένα πέντε δόντια…

πέντε δόντια από παιδάκι… λοχαγοί και βασιλιάδες….

πέντε δόντια από παιδάκι… λοχαγοί και βασιλιάδες….

πέντε δόντια από παιδάκι… λοχαγοί και βασιλιάδες….

πέντε δόντια από παιδάκι… λοχαγοί και βασιλιάδες….

{ΗΡΩΔΕΙΟ - ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΨΑΝ ΤΟ ΣΑΝΙΔΙ – ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ 2008}

38. ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ – ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ – ΝΤΟΥΟ ΧΑΡΜΑ(ΝΤΑ) - ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΙ ΜΟΥ ΘΑ ΚΑΝΩ

ΣΤΙΧΟΙ: ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Το (γκιουλέκα) σατράπη, εμένα μη μου παριστάνεις,
γιατί όσο, αν σ’ εκτιμώ κι αν σ' αγαπώ,
σα γλεντώ, δε θέλω έλεγχο να κάνεις,
σ’ ό,τι πιω σ’ ό,τι χορέψω σ’ ό,τι πω…

σα γλεντώ, δε θέλω έλεγχο να κάνεις,
σ’ ό,τι πιω, σ’ ό,τι χορέψω, σ’ ό,τι πω…

Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω,
και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω…

είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω,
και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω…

Απ’ τη σούρα μου τη μύτη μου δε βλέπω,
μα γλεντάω, δίχως να παρεκτραπώ,
και γι αυτό ελέγχους δε σου επιτρέπω,
σ’ ό,τι πιω σ’ ό,τι χορέψω σ’ ό,τι πω…

και γι αυτό, ελέγχους δε σου επιτρέπω,
σ’ ό,τι πιω, σ’ ό,τι χορέψω, σ’ ό,τι πω…

Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω,
και θα πιω κι ένα ποτήρι παραπάνω…
είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω,
και θα πιω κι ένα ποτήρι παραπάνω…

Πάρ’ το απόφαση, πως δεν σου πέφτει λόγος,
βρε η γυναίκα, πρέπει να ’ναι πάντα υπό,
κ’ υποτάξου και εξηγήσου αναλόγως,
σ’ ό,τι πιω σ’ ό,τι χορέψω σ’ ό,τι πω…

υποτάξου και εξηγήσου αναλόγως,
σ’ ό,τι πιω σ’ ό,τι χορέψω σ’ ό,τι πω.


Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω
και θα ρίξω και μια βόλτα παραπάνω….

είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω
και θα ρίξω και μια βόλτα παραπάνω….

{ΛΑΤΕΡΝΑ ΦΤΩΧΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ – 1955}

39. ΖΩΗ ΦΥΤΟΥΣΗ - ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΜΑΝΤΟΛΙΝΟ

ΣΤΙΧΟΙ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

http://serversrd.net/liso/videos/--r9V!k8hmx6pqzt0.html

Φέρτε μ' ένα μαντολίνο,
για να δείτε πως πονώ
κι ύστερα θα γίνω κρίνο
κι ύστερα πια θα χαθώ…

Τι με νοιάζει κι αν χαθώ,
αφού θα 'χω γίνει κρίνο;
φέρτε μ' ένα μαντολίνο…

Το παιδί που μ΄ αγαπάει,
όλο θέλει να ρωτά,
τι σημαίνει Κυριακή;

Σκέφτομαι γιατί ρωτάει;
και φοβάμαι ότι ξεχνά,
πως τον είδα Κυριακή…

Φέρτε μ' ένα μαντολίνο,
για να δείτε πως πονώ
κι ύστερα θα γίνω κρίνο
κι ύστερα πια θα χαθώ…

Τι με νοιάζει κι αν χαθώ,
αφού θα 'χω γίνει κρίνο;
φέρτε μ' ένα μαντολίνο…

Το παιδί που μ’ αγαπάει,
όλο θέλει να ρωτά,
που πηγαίνουν τα πουλιά;

Μα το δάκρυ μου κυλάει
και καθώς αυτός κοιτά,
τον σκεπάζω με φιλιά…

(η μελωδία είχε γραφτεί για το θεατρικό έργο

Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε – του Λουίτζι Πιραντέλλο)

{ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ – ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ – LYRA LEGEND 2010}