Πόσο μετράει ο στίχος στις μέρες μας;;

Πιστεύω πως κάποιοι νοιάζονται για τους στίχους και κάποιοι όχι

Είναι σημαντικό να ξέρουμε τους στίχους ενός τραγουδιού,

διαφορετικά ας ακούσουμε κομμάτια  μόνο με μουσική και δίχως στίχους.

Για κάποιο λόγο έχουν γραφτεί οι στίχοι

Όπως είπατε έγιναν σουξέ τα 'μωρο μου bye' και άλλα τέτοια 'τραγούδια' τους στίχους αυτών τον 'σουξέ' άμα τους εννώσεις όλους μαζι δεν μπορούν να φτάσουν στο ελάχιστο π.χ τον στίχο

Σκυφτός εγώ, γονατιστός,

θα του ζητούσα

να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς

Σαββόπουλος.

αυτοί έιναι στίχοι και αυτά ειναι τραγούδια.

-----------------
Θα 'θελα να 'μουν βασιλιάς στα παραμύθια της γιαγιάς ο μαχητης και ο γεναιος δρομους να ανοιγα πλατιους με πλοια να εβρισκα γυαλους σημαια να εχω την ψυχη μου

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : SuspiciousMind στις 07-06-2008 12:28 ]

Δίχως να ξέρω το λόγο, έχω σταματήσει εδώ και χρόνια να δίνω σημασία στους στίχους.

Ό,τι έμαθα, έμαθα!

Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, αλλά πλέον προσέχω μόνο τη μουσική.

Σχεδον καθολου δεν δινεται σημασια στον στιχο σημερα, δυστυχως ή ευτυχως!

καποιες σκορπιες προσπαθειες των Arctic Monkeys, των The Streets και του Ζακ Στεφανου κρινονται προς το παρον ως ευφάνταστες, "ρομαντικες", πλιν ομως ακινδυνες

πλεον αν και υπαρχουν αξιολογα κομματια απο αποψη στιχου κανεις δεν δινει σημασια  στο στιχο εκτος αν αυτος αποτελειται δυστυχως  απο διαφορες ανουσιες προτασεις οπως στο κορμι σαν μπλουζακι και αλλα τετοια

( Γνώμη μου πάντα... ) :

Φυσικά και μετράει ο στίχος στις μέρες μας...!!

Παρ'όλα αυτά...υπάρχουν στιγμές που δεν σε ενδιαφέρει τι λέει ένα τραγούδι !! Απλά θέλουμε να ακούσουμε κάτι και να απολαύσουμε τη μουσική....τότε βέβαια θα βρεθεί κάποιος να πει : " Και γιατί τότε να μην ακούσω Beethoven που δεν έχει καθόλου στίχους ?"

Και έρχομαι τώρα να απαντήσω στους κυρίους από πάνω που λένε για το " σουξεδάκι "  Μωρό μου bye ! Εμαι σίγουρη ότι όσοι ακούνε αυτό το τραγούδι...δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο για το στίχο ! Απλά το ακούνε γιατί είναι κάπως εύθυμο...και αστείο...ώστε να διασκεδάσουν...δηλαδή όταν πας σε ένα κλαμπ να χορέψεις και να διασκεδάσεις θέλετε να ακούμε ποιότητα? Αυτό είναι ενάντια στη φύση των ανθρώπων !

Σαφώς και ακούμε τραγουδάκι με ηλίθιο στίχο !

Έτσι κι αλλιώς...για μένα μετράει τελείως ο στίχος...έτσι μόνο καταλαβαίνουμε τι ακριβώς ένιωθε αυτός που το έγραψε...

oi stixoi stis meres mas einai apla apairaithtoi eidika gautous pou 3eroun ti paei n pei pragmatikh mousikh

Νομίζω πως στις μέρες μας, που δεν έχουν αλλάξει και τόσο σημαντικά από παλιότερες μέρες, και βέβαια εξακολουθεί να μετράει ο στίχος, γιατί εξακολουθεί να είναι σοβαρό και αναντικατάστατο κομμάτι του τραγουδιού. Λίγα τραγούδια αντέχουν στο χρόνο χωρίς να έχει μια κάποια αξία ο στίχος τους αντίστοιχη με τη μουσική που τον ντύνει.

Τα όποια σουξεδάκια που κάνουν «επιτυχία», είναι σχεδόν βέβαιο ότι γρήγορα θα ξεχαστούν αν δεν έχουν αξιόλογη μουσική που να δένει με ανάλογο στίχο. Βέβαια μπορεί να αντέξει και κάποιο τραγούδι λόγω των τρισάθλιων στίχων του, αλλά και σε αυτή την περίπτωση ως τέτοιο θα παραμείνει…

Στη σημερινή ποπ μουσική, το μόνο που μετρά είναι ο στίχος... Όσο παράξενο κι αν ακούγεται θα προσπαθήσω να το δικαιολογήσω.

Καταρχήν, σήμερα δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη φωνή, σε βαθμό που η φωνή μονοπωλεί τα μελωδικά μέρη της μουσικής. Σε ένα σύγχρονο ποπ κομμάτι, η φωνή καταλαμβάνει περίπου το 80-90% χρονικά ολόκληρης της σύνθεσης. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε πως η φωνή έχει εκτοπίσει την υπόλοιπη μουσική, κάτι που δεν συνέβαινε παλαιότερα σε τόσο μεγάλο βαθμό.

Ο στίχος ακολουθεί την ελαφρότητά μας. Ο κόσμος πλέον βαρέθηκε (κουράστηκε από) τις φιλοσοφίες και την υψηλή τέχνη, μιας και τα όνειρα και οι προσδοκίες από αυτά μοιάζουν ουτοπικά (το πώς και το γιατί δημιουργήθηκε αυτή η στρεβλή αντίληψη είναι θέμα που αφορά τις φιλοσοφικές συζητήσεις). Το σύνολο των πληροφοριών είναι πλέον τεράστιο, οπότε και η επεξεργαστική ικανότητα επί των ερεθισμάτων αναγκαστικά "πέφτει". Με λίγα λόγιαμ, όσο πιο πολλά κομμάτια ακούμε καθημερινά, τόσο λιγότερο εμβαθύνουμε σε αυτά. Σα να διαβάζουμε κάθε μέρα 8 διαφορετικά βιβλία... φεύγουμε από το νόημα του καθενός ξεχωριστά.

Έτσι, η μουσική βιομηχανία, εκμεταλλεύεται τη δική μας αδυναμία να ανταπεξέλθουμε στο βομβαρδισμό που υποβαθμίζει και την ποιότητα, όπως εξήγησα παραπάνω. Ο στίχος αρχίζει να μοιάζει με παιδικά λεκτικά παιχνίδια που ψάχνουν να βρουν την υποτυπώδη ρίμα, μιας και όλοι αποζητάμε την "χαμένη" παιδικότητα. Ακόμα, έχει αλλάξει το τάργκετ γκρουπ της παγκόσμιας οικονομίας και μεταφέρθηκε ηλικιακά κατά τουλάχιστο 10 χρόνια κάτωδε. Τα ποπ τραγούδια ,πλέον, στοχεύουν κυρίως τις παιδικές και προεφηβικές ηλικίες, οπότε και η ποιότητα/βαθύτητα των στίχων είναι αντίστοιχη και ανάλογη.

Η συνολική αναφορά γίνεται με βάση τη διαδεδομένη ποπ μουσική. Οι υπόλοιπες πάνω-κάτω δεν έχουν αλλάξει, όπως εύστοχα εξηγεί ο Μεσόγειος.

Mesogeios και StavmanR, μενω αφωνος!!!

Εκπληκτικες αναλυσεις!

panta metrane oi stixoi.aneksartita se ti epoxi zoume panta mporoume na prwtotypoume se stixous.kai na xoun megali varytita

Ααα....και θελω να προσθέσω...ότι υπάρχουν τραγούδια που δεν έχουν καλό στίχο...αλλά μου αρέσουν γιατί η μουσική σε ταξιδεύει από μόνη της !

Μαγκες οι στιχοι μετρανε αλλα η μελωδια ειναι 2 τζουρες πιο πανω κατ εμε.Σιγουρα πρεπει να υπαρχει αρμονια μεταξυ τους αλλα αναποφευκτα υπερτερει η μια της αλλης ειτε γιατι το τραγουδι ειναι ξενογλωσσο(κ πρεπει να σπασεις τ αρχιδια σου να καταλαβεις τι λεει) ειτε δεν αντιλαμβανεσαι τι θελει να πει ο ποιητης οποτε ο στιχος μενει μετεωρος και δεν αγγιζει τον ακροατη ειτε γιατι η μελωδια η ιδια και ο ρυθμος δε βοηθα να σκασει μυτη ο στιχος και να κλιψαρει μαζι της προκειμενου να τελεσφορησει η παντρεια(πραγμα ουδολως σπανιο που σε ξενερωνει).Αρα ατροφει ο στιχος και ζει στη σκια της δεσποζουσας μελωδιας ΔΥΣΤΥΧΩΣ.Να μην πω για τον ελεηνο τρεντικο και φειδωλο σε ποιοτητα στιχο που σκεπαζει τα νεοφερτα καγκουρικα δηθεν λαικα και ποπ ελληνικα "απειρου καλλους" τραγουδια.Αξιο λογου ειναι επισης και το τι καθρεφτιζει ο εκαστοτε στιχος.Στα μπουζουκοτραγουδα πρεσβευει το εγω κατα κυριο λογο.Στα εντεχνοειδη αντανακλα την τοσο γαμημενα απλη μετριοφροσυνη.Τα μεν πρωτα τι λενε;Εγω ο γιος του γαμαω που ειμαι αψεγαδιαστος και εκανα τα παντα για σενα και συ η καριολα που φερθηκες σκαρτα κτλ με καποιους αδαεις να οδηγουν και να ακουνε αυτες τις παπαριες στ αμαξι στη διαπασον και να κουραζουν τ αυτια των περαστικων.ΕΛΕΟΣ.Τα δε δευτερα περα απο τον απαραμιλλο ρομαντισμο που αποπνεουν επικεντρωνονται πρωτα στο πως θα σμιλευσουμε σωστα τον αμαρτωλο εαυτο μας και επειτα κοιτανε τους αλλους.Παραδεχονται εμφατικα τα λαθη μας κατι το οποιο απαιτει αρχιδια και μας κανουν να μην εθελοτυφλουμε.Απ τη μια εχουμε το"ησουν αδιορθωτη υποπτο το αισθημα σου υποπτο αχαριστη κ αλητισσα"και απο την αλλη μεταξυ των αλλων  εχουμε τον υπερμεγιστο "καθρεφτη" του Αλκινοου και τον τρομακτικα αληθινο Μαλαμα με στιχους που σπανε κοκκαλα.(Βεβαια ο τυπος αγγιζει κ τα ορια της σκατοψυχιας λεγοντας σε γνωστο στιχο "κορονα γραμματα η ζωη μα εγω το κερμα χανω"αλλα τον συγχωρουμε ευκολα).Μαγκες αρκετα σας εσπασα τ αρχιδια.Παντως πιστευω η μια παρατεταμενη για δευτερολεπτα  ευηχη νοτα απ τα πληκτρα που σε ταξιδευει  η σαγηνευτικη χροια ενος βιολιου ενα πορωτικο riff απο τον πρωτεργατη που λεγεται κιθαρα το "πιασαρικο" του χαρακτηρα που αντιπροσωπευει το υποχθονιο  αδικημενο κ στα ορια της αφανειας δυστυχως μπασο και τα τυμπανα που ψυθηριζουν στ αυτια σου τη λεξη ρυθμος και σε οδηγουν στα ορια της εκσπερματωσης πρωπορευονται του στιχου και αμα ενωσουν τις δυναμεις τους, φιλε την γαμησες,στα κανουν ολα μπουρδελο.    

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΙΧΟ ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ. ΣΤΟ 99% ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ Ο ΣΤΙΧΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ.

Εγώ πιστεύω πως μετράει..Πρέπει να τον πετύχεις όμως τον καλό τον στίχο..

σε κάποια κομμάτια οπως αυτά που αναφέρατε πράγματι παρότι ο στιχος ισως ειναι φτωχός η όμορφη μουσική μελωδία και οι τυμπανοκρουσίες ωστόσο διατηρούν το κομμάτι ευχάριστο και ρυθμικό....βάλε και το μεγάλο ονομα που τραγουδάει...ε ο κοσμος στο κέντρο πινει και γλεντά δεν τον απασχολεί τοσο ο στίχος..

αλλα κομμάτια απο μουσικούς με ολη την έννοια της λέξεως οπως οι Οναρ , Πυξ-Λαξ , Διαφανα Κρινα

, Καζούλης    , χώρια απο τις πανέμορφες μελωδίες που συνήθως ντυνουν τα κομμάτια τους , ο στίχος εχει δώσει την θέση του σε μια μορφή ενορχήστρωμένης ποίησης....... ξερω καποιοι ισως πιστεύτε οτι στιχος = ποιηση αλλα τοτε πρέπει να διαχωρίσουμε και στιχους τυπου
"μωρο μου σορρυ"  απο αυτούς του Πέτα με ψηλά απο Οναρ ή του Μονο να μου γελάς του Καζούλη

χωρίς να υποτιμάω κανέναν απο αυτούς τους στίχους πάντα

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : toumba στις 16-08-2008 11:42 ]