@ Εδώ η "γκρινιάρα" nefos
.
Όπως τα λέει ο vouliakis έγιναν τα πράγματα, το φλαουτάκι δέχτηκε την εξερεύνηση των μαθητών, των παιδιών και άλλων γνωστών του και φυσικά καταπονήθηκε από εμένα αφού έπαιξα από (σχεδόν) όλα τα στυλ!
Οι μαθητές, καλά παιδιά και σωστά μεθοδευμένα από τον δάσκαλό τους, έπαιξαν όμορφα στην συναυλία και κυρίως γίναμε μια όμορφη παρέα στις πρόβες, στα παρακσκήνια, κτλ. Το να βρίσκομαι με νέους έφηβους μ΄έκανε μεν να νιώσω πως πούρεψα αλλά πως είναι όμορφο να μεταφέρω την αγάπη μου για τη μουσική σε αυτούς. Όσο για τον Αντρέα Βουλιάκη (τον γιο), είναι λίγο το να γράψω πως το παίξιμό του στην drums είναι τόσο ώριμο και σωστό που τύφλα να έχουνε οι άλλοι drummers.
Επίσης, ο Μανώλης Θαλασσινός, ένας συμπαθέστατος τραγουδοποιός. μου επέτρεψε απλόχερα να συμμετέχω σε ένα από τα όμορφα τραγούδια του. Ελπίζω σε μια επόμενη φορά να παίξω τους μύθους του, που τόσο μου άρεσε η μουσική και οι στίχοι του.
Χμ, μην ξεχάσω τον Thief, τον Αντώνη που αν και μου χρωστά να μου τραγουδήσει κατιτίς, με μάγεψε με την κλασσική του
κιθάρα το βράδυ στην Πηγή (εννοείται πως ήπια νερό από όλα τα μαρκούτσια που έτρεχε νερό και τα παιδιά γελούσαν). Και μιας και γράφω για Πηγή, κατά τη διάρκεια της συναυλίας διαβάστηκε ο "Αιώνιος Αύγουστος" της AlienP, Πηγής Καφετζοπούλου που τόσο άδικα πέθανε πριν λίγες βδομάδες. Κι όμως, εκείνη την ώρα, ήτανε σαν να βρισκότανε ανάμεσα στον Αχαίρευτη και στον Χαραμοφάη της.
Μαζεύω τα μπογαλάκια μου, παίρνω χαμόγελα, αρκετή γκρίνια (βέβαια άλλη το παίρνει το βραβείο της θεατρίνας γκρινιάρας), μια απλόχερη φιλοξενία και και πετάω πίσω στην Αθήνα απόψε.
)
