Υπάρχει Θεός;

Οι θρησκειολάτρες έχουν πολλά επιχειρήματα να αντιπαραθέσουν στα πραγματικά κείμενα, οι αθρησκειολάτρες δεν έχουν αυτιά να τα ακούσουν, μάτια να τα δουν,  και διάθεση να τα μελετήσουν!

Να απαντήσω σε τι; Σε κάτι που δεν έγινε ποτέ; Θα φτιάχνω και εγώ δικούς μου μονολόγους και εσύ και οποιοσδήποτε εσύ θα κάθεσθε να ασχολείστε με τις δικές μου μαλ…….ς;

 Ξέρεις πόσους διαλόγους από την δική μου την πλευρά μπορώ να παραθέσω και που ήταν αληθινοί; Δεν έχει νόημα όμως! Νόημα θα έχει να τεθεί ένα θέμα να καταθέσει ό κάθε ένας τις απόψεις του και μετά να γίνει ο διάλογος με επιχειρήματα και σεβασμό στην αντίθετη άποψη και τότε να δούμε ποιος τα λέει καλά ή όχι!

Αυτό το φωνάζω εδώ και καιρό αλλά μούγκα!!!!

Για να μιλήσεις και να κάνεις όμως διάλογο περί του χριστιανισμού πρέπει πρώτα να τον γνωρίζεις  και όχι να αναμασάς και να παπαγαλίζεις της απόψεις άλλων αβίαστα.

Ένας που όντος αναζητά απαντήσεις δεν παπαγαλίζει! Ακούει κάτι που αφορά την μια πλευρά και αμέσως στρέφεται προς τα εκεί και ρωτάει: εσύ τι λες για αυτό που σε κατηγορούν, ή σου προσάπτουν, ή σε αμφισβητούν;

Να αρχίσω και έγώ να παραθέτω ότι φιλικό προς τον Χριστιανισμό υπάρχει; Δεν τελειώνουμε ούτε σε χίλια χρόνια.

Σίγουρα μπορούμε να ασχοληθούμε με πιο χρήσιμα πράγματα απο το να μονολογούμε.

Τα ψευτοδιλλήματα του τύπου τα έχασαν, δεν ξέρουν τι να πουν, δεν απαντάνε να τα πείτε εκεί που σας παίρνει!

Αν θέλετε μια σοβαρή συζήτηση κάντε το. αν είναι να λέμε απλά για να ακουστεί το δικό μας πείτε μας να μην ξανά ασχοληθούμε!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fotis70 στις 16-07-2008 20:47 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fotis70 στις 16-07-2008 20:48 ]

Βλεπω ενα πανικο εκ μερους των πιστων στο Θεο,αλλα οφειλετε να διατηρησετε την ψυχραιμια σας.Το ερωτημα ειναι "υπαρχει θεος?".Σ'αυτο απανταει οποιος θελει,οπως θελει και οποτε θελει.Και μην ξεχνατε πως το θεμα βρισκεται στην ενοτητα "φιλοσοφικες συζητησεις",οποτε οφειλουμε να φιλοσοφησουμε πανω σ'αυτο.Επισης το θεμα ειναι "υπαρχει θεος ?",εχει το ερωτηματικο στο τελος,αρα εμπριεχει την αμφισβητηση.Οσον αφορα αυτο περι διαλογου...Μα ειναι σαφες πως ουσιαστικος διαλογος δεν μπορει να γινει,οταν οι 2 πλευρες εχουν τοσο αντιθετες αποψεις σε ενα τοσο σημαντικο ζητημα.Φανταζομαι συμφωνουμε οτι...διαφωνουμε.Απο εκει και περα πιστευω εχει μεγαλυτερη αξια σ'αυτο το θεμα να ακουστουν ολες οι αποψεις και οποιος διαβαζει να συγκρινει και να εξαγει μονος του συμπερασματα χωρις να χειραγωγειται απο κανεναν.Ας πουμε αυτος ο υποθετικος διαλογος του Φιλοσοφου με τον Προφητη ειναι πολυ σημαντικος.Δεν εχει σημασια ποιος τον εγραψε,γιατι τον εγραψε και αν ειναι χριστιανος,αθεος η' εξωγηινος.Απλα αξιζει και γι'αυτο παρατιθεται.Στην ουσια το προβλημα καποιων ειναι αυτο:δεν γουσταρουν την αμφισβητηση προς τα πιστευω τους."Ο Θεος υπαρχει,ειναι γιγαντας,μας αγαπαει,ειναι παντου,ειναι αγαπη και παει και τελειωσε ναοοουμε γιατι ετσι εμεις το λεμε".Και μεχρι τωρα δεν εχουμε μπει στα καλυτερα:τον αποσυμβολισμο του προπατορικου αμαρτηματος(εκανε ενα στα γρηγορα ο Φιλοσοφος,αλλα υπαρχουν κι αλλα),να αναλυσουμε τον θεο της παλαιας Διαθηκης,το Θεο της Καινης,τις αντιφασεις του Ιησου,να δουμε επιστημονικα γιατι ο ανθρωπος πιστευει(υπαρχει και η...νευροθεολογια!),να αναλυσουμε ψυχοπαθολογικα γιατι ο ανθρωπος κατα την εξελικτικη του πορεια ξεκινισε με πολλους θεους,πηγε στον εναν και σιγα-σιγα οδηγειται...στον κανεναν(!),ποια αναγκη των ωθησε να αναζητα κατι ηψηλοτερο απ'αυτον και να αναζητα "πατερουλη" να τον κρατα απ'το χερι τοσες χιλιαδες χρονια,επισης γιατι σημερα αυξανονται οι αθεοι με μεγαλο ρυθμο και γιατι,τι εχει αλλαξει κ.α.Χαλαρωστε λοιπον εν Χριστω αδελφοι,εχουμε πολλα να πουμε ακομα,ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!

-----------------
http://komposta.blogspot.com

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 16-07-2008 23:33 ]

ego tha po ti diki mou apopsi sto erotima ean uparxei theos...pisteyo oti theos den einai i theiki parousia pou mas exei plasei i koinonia apo tote pou imastan paidia alla einai mia anoteri dynami...kai ayti einai i fysiki dynami pou yparxei mesa mas..arkei na mporesoume na tin vgaloume stin epifaneia..kai oso gia ayta pou graftikan sto vivlo,polloi lene oti efoson graftikan sti vivlo kaneis de mporei na arnithei oti eginan..omws i apopsi mou einai oti o,ti yparxei sti vivlo einai ithika didagmata pou skopo exoun na mas kanoun sostous anthropous..to legomeno ''LAZARE DEYRW EKSO'' einai gia na pistepsoume sto apisteyta..o ioudas ena paradeigma oti den akoloythoun oloi to sosto to dromo..i stayrosi tou xristou oti gia na thysiaseis kati kai na paleyeis gia ayto prepei na thysiasteis alla de se ponaei giati esy ekanes ayto pou eprepe.paradeigmata k ithika didagmata zwhs..alla paramenoun didagmata..amfivalo an apoteloun tin ali8eia..ayta einai ta ''pisteyw'' mou

Y.G.mporei na eimai se adithesi me pollous alla exo tin eleytheria gnomis mou os anthropos

Διονύσιος Σολωμός - Ἡ καταστροφὴ τῶν Ψαρῶν

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

Στῶν Ψαρῶν τὴν ὁλόμαυρη ράχη
περπατώντας ἡ Δόξα μονάχη,
μελετᾶ τὰ λαμπρὰ παλληκάρια,
καὶ στὴν κόμη στεφάνη φορεῖ,
καμωμένο ἀπὸ λίγα χορτάρια,
ποὺ εἶχαν μείνει στὴν ἔρημη γῆ.

Δεν μπορείς να πεις! η απάντησή μου ήταν φοβερή!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fotis70 στις 17-07-2008 11:56 ]

Μπράβο...

Εγω δεν θα απαντησω αν υπαρχει θεος η οχι, (εχω το πιστευω μου και το αφηνω για τον ευατο μου) ομως ειναι τραγικο, τετοιες συζητησεις παντα να καταληγουν σε αντιπαραθεσεις, οχι μονο εδω, ή οχι μονο αθεος με χριστιανο αλλα ακομα και χριστιανος με χριστιανο, (διαφορετικου δογματος) να μην μπορουν ουτε αποψη να ανταλαξουν.....Ο καθενας που εχει μια αποψη (οποια και αν ειναι) δεν μπορει επουδενι να δεχτει και την αποψη του αλλου......Ουτε ο χριστιανος τον αθεο, ουτε χριστιανος τον χριστιανο κτλ.....

Εχωντας μελετησει λιγο την καινη διαθηκη, αυτο που πηρα ηταν ενα......Αγαπη.....Αυτο κυριαρχει σε ολη την γραφη......Που;;;;....Υπαρχει εστω απο οσους πιστευουν στον Χριστο, και στα λεγομενα του;

Εχει αναγκη ο θεος απο υπερασπιστες;;

Σε ενα σημειο μεσα αναφερει ενα περιστατικο.....Πηγαν καπου οι μαθητες του Χριστου και ειδαν καποιον να διδασκει για τον θεο ομως δεν ηθελε να ακολουθησει μαζι τους μαθητες και τον Χριστο και αυτοι (οι μαθητες) τον εμποδισαν να μιλαει.....Οταν το ειπαν στον Χριστο αυτος τους απαντησε, αφηστε τον......Αυτο το αφηστε τον για μενα λεει πολλα....Δεν πηγε να τον εμποδισει ωστε να εχει τα (προνομια)....

Δεν το εκανε.......Εστω και σαν διδασκαλια να το δει κανεις (ασχετα αν πιστευει ή οχι) νομιζω οτι ειναι ενα πολυ καλο παραδειγμα....Σαν διδασκαλια πριν δυο χιλιαδες χρονια.....Ουτε ο ιδιος ο Χριστος -συμφωνα με τα λεγομενα της γραφης- ενωπιον του Ποντιου Πιλατου δεν ζητησε το δικιο του.......

Και ποιο ειναι το απιθανο; Πριν 2000 χρονια......Εγω δεν θα μπω στην λογικη αν ειναι αληθεια ή οχι, αυτα που γραφει η γραφη, ομως φανταστειτε εν ετει 2008 τι λογικη επικρατει σε κρατη οπως Ιρακ, Ιραν, Αφγανισταν, κτλ, φανταστειτε λοιπον πριν 2000 χρονια τι λογικη επικρατουσε στον κοινο νου εκεινα τα χρονια......Αρα οποιος και να τα εγραψε αυτα, ειχε παρα πολυ φωτεινο μυαλο......εκει καπου ιστορικα εζησε ο Χριστος.....

Φιλοι μου.....Δεν ειναι κριμα; Γιατι να χωριζομαστε σε ομαδες;Υπαρχει λογος; Γιατι να δινουμε τροφη στο μισος, στο ονομα της......αγαπης.....τραγικο εεε......Ο θεος (για οσους πιστευουν) αγαπη εστι.....Αυτο διδασκει ολη η αγια γραφη....για οσους δεν πιστευουν τον λεν οπως θελουν....

Βλεπουμε σε μια δυσκολη κατασταση (φυσικη καταστροφη κτλ) ολοι γινομαστε μια γροθια....φιλοι και εχθροι.....αυτη νομιζω ειναι η φυση μας......

Ας προσπαθησουμε ολοι στην χωρα που γεννησε τον πολιτισμο και την δημοκρατια να κανουμε πραξη αυτα τα ιδανικα......

Τωρα θα μου πειτε δεν ηθελες Σωκρατη να πεις τι πιστευεις αλλα μαλλον το εδειξες.....

Ισως......ομως ειλικρινα οπως θα διαβαζα μια διδασκαλια του Δαλαϊ Λαμα (και εχω διαβασει) και θα επερνα ολα τα θετικα στοιχεια του, το ιδιο με εχει συγκινησει και η διδασκαλια του Χριστου.......ουτε ενα θαυμα να μην εκανε για μενα ηταν αρκετο, να τον δεχτω.....

Τελος θα ηθελα να πω οτι ειλικρινα θιγω μονο το ασχημο της υποθεσης....... δεν εχω προθεση να θιξω κανενα προσωπο....

-----------------
Σωκρατης Ηρακλειο Κρητη.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Sokratis121974 στις 17-07-2008 13:20 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Sokratis121974 στις 17-07-2008 14:36 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Sokratis121974 στις 17-07-2008 14:41 ]

Όχι γιατί η Θρησκεία δεν στηρίζεται σε επιχειρήματα, δεν στηρίζεται στην λογική. Επιχειρήματα και τεκμήρια δεν έχει η Θρησκεία. Ρώτα οποιονδήποτε Θεολόγο. Αυτό είναι έτσι, τέλος.

Μπράβο. Έπιασες το νόημα. Η συζήτηση και ποτέ να μην έγινε το ίδιο νόημα έχει. Όποιος κι αν την επινόησε το μήνυμα είναι το ίδιο.

Για να μιλήσεις για τον χριστιανισμό πρέπει να τον αγαπάς? Από πότε? Τι είναι αυτό? Για να μιλήσεις για τον χριστιανισμό (και για οτιδήποτε άλλο) χρειάζεσαι κριτική ικανότητα, και σκέψη. Τίποτα άλλο. Επί 2000 χρόνια η Θρησκεία προσπαθεί με τόσα μέσα να κάνει τους ανθρώπους να μην έχουν τα παραπάνω δυο. Και όπως φαίνεται ακόμα τα καταφέρνει.

Αν υπάρχει αυτός ο Θεός σας, μας έδωσε 1 πολύτιμο εργαλίο. Τον εγκέφαλο. Ας αρχίσουμε να τον χρησημοποιούμε επιτέλους.

Υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει Θεός μπλα μπλα μπλα.

Άνθρωπος υπάρχει και ως τώρα μόνος του είναι και έχει κάνει τόσα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Τέλος για να επανέλθω στο κείμενο, απλά να πώ ότι εντυπωσιάστηκα γιατί..

Με τόσο απλές ερωτήσεις οι απαντήσεις που δίνει η Θρησκεία είναι τόσο αντιφατικές, παράξενες, φτιαγμένες "έτσι όπως την συμφέρει" ενώ σε μερικές κυριαρχεί το συνηθισμένο "άγνωσταις οι βουλαις του Κυρίου" (το γράφω σωστα?).. Είναι τραγικό, πλέον κουραστικό, και ψεύτικο αυτό το πράγμα.

Να πιστεύει μπορεί όποιος θέλει. Αλλά αν τόσα μυαλά σε αυτόν τον κόσμο, δεν ήταν τόσο "κλειστά" και λειτουργούσαν και έπρατταν, αντί να προσεύχονται από το πρωί ώς το βράδυ θα ήμαστα σε πολύ καλύτερο δρόμο όχι μόνοεξελικτικά αλλά και ώς κοινωνία.

Παρατηρω εχεις χασει την ψυχραιμια σου και διακρινω μια επιθετικοτητα που δεν συναδει με οσα ελεγε ο Χριστος,χαιρομαι ομως γιατι ετσι αποκαλυπτεται η ψυχοσυνθεση των δογματικων.Επισης εσυ που ξερεις πως εγω "δεν ξερω τιποτα" οπως λες?Αποδειξε το.Τελος αφου δεν εχω κατι να πω,οπως λες,τοτε τι ασχολεισαι?Ασε με να εκτιθεμαι.Σε καταλαβαινω ομως,η φιλοσοφια,η επιστημη και η αναλυση σε βαθος ηταν ανεκαθεν ο μεγας εχθρος των δογματικων.Χαλαρωσε λοιπον,παρε βαθιες ανασες και παρακολουθα καθως με μελετημενη και μαθηματικα δοδημενη σκεψη αποκαθηλωνω ολα τα πιστευω σου,take it easy,YO!

Διάλογος μεταξύ γέροντα και αθέου

Γέροντας: Έτσι είναι, παιδάκι μου. Δεν υπάρχουν άθεοι. Ειδωλολάτρες υπάρχουν, οι οποίοι βγάζουν τον Χριστό από τον θρόνο Του και στη θέση Του τοποθετούν τα είδωλά τους. Εμείς λέμε: «Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι». Αυτοί λένε: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Διαλέγεις και παίρνεις.
Άθεος: Και σεις, παππούλη, το παίρνετε το ναρκωτικό σας. Μόνο που εσείς το λέτε Χριστό, ο άλλος το λέει Αλλάχ, ο τρίτος Βούδα κ.ο.κ.
Γέροντας: - Ο Χριστός, παιδί μου, δεν είναι ναρκωτικό. Ο Χριστός είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Αυτός που με σοφία κυβερνά τα πάντα: από το πλήθος των απέραντων γαλαξιών μέχρι τα απειροελάχιστα σωματίδια του μικρόκοσμου. Αυτός που δίνει ζωή σε όλους μας. Αυτός που σ’ έφερε στον κόσμο και σου’ χει δώσει τόση ελευθερία, ώστε να μπορείς να Τον αμφισβητείς, αλλά και να Τον αρνείσαι ακόμη.
Άθεος: - Παππούλη, δικαίωμά σας είναι να τα πιστεύετε όλα αυτά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και αληθινά. Αποδείξεις έχετε;
Γέροντας: - Εσύ όλα αυτά τα θεωρείς παραμύθια, έτσι δεν είναι;
Άθεος: - Βεβαίως.
Γέροντας:
- Αποδείξεις έχεις; Μπορείς να μου αποδείξεις ότι όσα πιστεύω εγώ είναι ψεύτικα;
Άθεος: - ...
Γέροντας: - Δεν απαντάς, διότι και συ δεν έχεις αποδείξεις. Άρα και συ πιστεύεις ότι είναι παραμύθια. Κι εγώ μεν ομιλώ περί πίστεως, όταν αναφέρομαι στον Θεό. Εσύ όμως, ενώ απορρίπτεις τη δική μου πίστη, στην ουσία πιστεύεις στην απιστία σου, αφού δεν μπορείς να την τεκμηριώσεις με αποδείξεις. Πρέπει όμως να σου πω ότι η πίστη η δική μου δεν είναι ξεκάρφωτη. Υπάρχουν κάποια υπερφυσικά γεγονότα, πάνω στα οποία θεμελιώνεται.
Άθεος: - Μια στιγμή! Μια και μιλάτε για πίστη, τι θα πείτε στους Μωαμεθανούς π.χ. ή στους Βουδιστές; Διότι κι εκείνοι ομιλούν περί πίστεως. Κι εκείνοι διδάσκουν υψηλές ηθικές διδασκαλίες. Γιατί η δική σας πίστη είναι καλύτερη από εκείνων;
Γέροντας: - Μ’ αυτή την ερώτηση σου τίθεται το κριτήριο της αληθείας? διότι βεβαίως η αλήθεια είναι μία και μόνη. Δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες. Ποιος όμως κατέχει την αλήθεια; Ιδού το μεγάλο ερώτημα. Έτσι, δεν πρόκειται για καλύτερη ή χειρότερη πίστη! Πρόκειται για τη μόνη αληθινή πίστη!  Δέχομαι ότι ηθικές διδασκαλίες έχουν και τα άλλα πιστεύω. Βεβαίως οι ηθικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού υπερέχουν ασυγκρίτως. Εμείς όμως δεν πιστεύουμε στον Χριστό για τις ηθικές Του διδασκαλίες. Ούτε για το «Αγαπάτε αλλήλους», ούτε για τα κηρύγματά Του περί ειρήνης και δικαιοσύνης, ελευθερίας και ισότητος. Εμείς πιστεύουμε στον Χριστό, διότι η επί γης παρουσία Του συνοδεύθηκε από υπερφυσικά γεγονότα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι είναι Θεός.
Άθεος: - Κοιτάξτε. Κι εγώ παραδέχομαι ότι ο Χριστός ήταν σπουδαίος φιλόσοφος και μεγάλος επαναστάτης, αλλά μην τον κάνουμε και Θεό τώρα...
Γέροντας: - Αχ, παιδί μου! Όλοι οι μεγάλοι άπιστοι της ιστορίας εκεί σκάλωσαν. Το ψαροκόκαλο που τους κάθισε στο λαιμό και δεν μπορούσαν να το καταπιούν, αυτό ακριβώς ήταν. Το ότι ο Χριστός είναι και Θεός. Πολλοί από αυτούς ήσαν διατεθειμένοι να πουν στον Κύριο: Μη λες ότι είσαι Θεός ενανθρωπήσας. Πες ότι είσαι απλός άνθρωπος και μεις είμαστε έτοιμοι να σε θεοποιήσουμε. Γιατί θέλεις να είσαι Θεός ενανθρωπήσας και όχι άνθρωπος αποθεωθείς; Εμείς δεχόμαστε να σε αποθεώσουμε, να σε αποκηρύξουμε τον μέγιστο των ανθρώπων , τον αγιώτατο, τον ηθικώτατο, τον ευγενέστατο, τον ανυπέρβλητο, τον μοναδικό, τον ανεπανάληπτο. Δεν σου αρκούν όλα αυτά;
Ο κορυφαίος του χορού των αρνητών, ο Ερνέστος Ρενάν, βροντοφωνεί περί του Χριστού: «Για δεκάδες χιλιάδες χρόνια ο κόσμος θα ανυψώνεται δια σου», είσαι «ο ακρογωνιαίος λίθος της ανθρωπότητας ώστε το να αποσπάσει κάποιος το όνομά σου από τον κόσμο τούτο θα ήταν ίσο με τον εκ θεμελίων κλονισμό του», «οι αιώνες θα διακηρύσσουν ότι μεταξύ των υιών των ανθρώπων δεν γεννήθηκε κανένας υπέρτερός» σου. Εδώ όμως σταματούν, και αυτός και οι όμοιοί του. Η επόμενη φράση τους; «Θεός όμως δεν είσαι!»
Και δεν αντιλαμβάνονται οι ταλαίπωροι ότι όλα αυτά συνιστούν για την ψυχή τους μια ανέκφραστη τραγωδία! Το δίλημμα αναπόφευκτα είναι αμείλικτο: Ή είναι Θεός ενανθρωπήσας ο Χριστός, οπότε πράγματι, και μόνον τότε, αποτελεί την ηθικωτέρα, την αγιωτέρα και την ευγενεστέρα μορφή της ανθρωπότητος, ή δεν είναι Θεός ενανθρωπήσας, οπότε όμως δεν είναι δυνατόν να είναι τίποτε απ’ όλα αυτά. Αντιθέτως αν ο Χριστός δεν είναι Θεός, τότε πρόκειται για την απαισιοτέρα, τη φρικτοτέρα και την απεχθεστέρα ύπαρξη της ανθρωπίνης ιστορίας.
Άθεος: - Τι είπατε;
Γέροντας: - Αυτό που άκουσες! Βαρύς ο λόγος, απολύτως όμως αληθής. Και ιδού γιατί: Τι είπαν για τον εαυτό τους, ή ποια ιδέα είχαν για τον εαυτό τους όλοι οι πράγματι μεγάλοι άνδρες της ανθρωπότητος;
Ο «ανδρών απάντων σοφώτατος» Σωκράτης διεκήρυσσε το: «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα».
Όλοι οι σπουδαίοι άνδρες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, από τον Αβραάμ και τον Μωϋσή μέχρι τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον Παύλο, αυτοχαρακτηρίζονται «γη και σποδός (=στάχτη)», «ταλαίπωροι», «εκτρώματα» κ.τ.τ.[1]
Η συμπεριφορά, αντιθέτως, του Ιησού είναι παραδόξως διαφορετική! Και λέω παραδόξως διαφορετική, διότι το φυσικό και το λογικό θα ήταν να είναι παρόμοια η συμπεριφορά Του. Αυτός μάλιστα, ως ανώτερος και υπέρτερος από όλους του άλλους, θα έπρεπε να έχη ακόμα κατώτερη και ταπεινότερη ιδέα για τον εαυτό Του[2]. Ηθικώς τελειότερος από κάθε άλλον έπρεπε να υπερακοντίζει σε αυτομεμψία και ταπεινό φρόνημα όλους τους παραπάνω και οποιονδήποτε άλλον, από την δημιουργία του κόσμου μέχρι τη συντέλεια των αιώνων.
Συμβαίνει όμως το ακριβώς αντίθετο!
Πρώτα – πρώτα διακηρύσσει ότι είναι αναμάρτητος: «Τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας;» (Ιωάν. η’ 46). «Έρχεται ο του κόσμου τούτου άρχων, και εν εμοί ουκ έχει ουδέν» (Ιωάν. ιδ’ 30).
Εκφράζει επίσης πολύ υψηλές ιδέες περί Εαυτού: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ιωάν. η’ 12). «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. ιδ’ 6).
Εκτός όμως αυτών, προβάλλει και αξιώσεις απολύτου αφιερώσεως στο Πρόσωπό Του. Εισχωρεί ακόμη και στις ιερώτερες σχέσεις των ανθρώπων και λέει: «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος? και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος» (Ματθ. ι’ 37). «Ήλθον διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής» (Ματθ. ι’ 35). Απαιτεί ακόμη και μαρτυρική ζωή και θάνατο από τους μαθητές  Του: «Παραδώσουσιν υμάς εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς? και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού... Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς? και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου? ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται... Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα... Όστις αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ... Ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν» (Ματθ. ι’ 17 κ.ε.).
Και τώρα σε ρωτώ: Τόλμησε ποτέ κανείς να διεκδικήσει υπέρ αυτού την αγάπη των ανθρώπων πάνω κι απ’ την ίδια τους τη ζωή; Τόλμησε ποτέ κανείς να διακηρύξει την απόλυτη αναμαρτησία του; Τόλμησε ποτέ κανείς να εκστομίσει το: «Εγώ ειμί η αλήθεια»; (Ιωάν. ιδ’ 6). Κανείς και πουθενά! Μόνο ένας Θεός θα μπορούσε να τα κάνη αυτά. Φαντάζεσαι τον δικό σας τον Μαρξ να ‘λεγε κάτι τέτοια; Θα τον περνούσαν για τρελό και δεν θα βρισκόταν κανείς να τον ακολουθήσει.
Για σκέψου, τώρα, πόσα εκατομμύρια άνθρωποι θυσίασαν τα πάντα για χάρη του Χριστού, ακόμα και αυτή τη ζωή τους, πιστεύοντας στην περί εαυτού αλήθεια των λόγων Του! Εάν οι περί εαυτού διακηρύξεις του ήσαν ψευδείς, ο Ιησούς θα ήταν η απαισιοτέρα μορφή της ιστορίας οδηγώντας τόσους πολλούς σε τόσο βαριά θυσία. Ποιος άνθρωπος, όσο μεγάλος, όσο σπουδαίος, όσο σοφός κι αν είναι, θα άξιζε αυτή τη μεγάλη προσφορά και θυσία; Ποιος; Κανένας! Μόνο εάν ήταν Θεός!
Μ’ άλλα λόγια: Όποιος άνθρωπος απαιτούσε αυτή τη θυσία από τους οπαδούς του, θα ήταν η απαισιοτέρα μορφή της ιστορίας. Ο Χριστός όμως και  την απαίτησε και την πέτυχε. Παρά ταύτα από τους αρνητές της θεότητός Του αναγορεύθηκε η ευγενεστέρα και αγιωτέρα μορφή της ιστορίας. Οπότε: Ή παραλογίζονται οι αρνητές ονομάζοντας αγιώτερο τον απαισιώτερο, ή, για να μην υπάρχει παραλογισμός, αλλά να έχη λογική η συνύπαρξι απαιτήσεων του Χριστού και αγιότητός Του, θα πρέπει αναγκαστικά να δεχθούν ότι ο Χριστός εξακολουθεί να παραμένει η ευγενεστέρα και αγιωτέρα μορφή της ανθρωπότητος μόνο όμως υπό την προϋπόθεσι ότι είναι και Θεός! Αλλιώς είναι, όπως είπαμε, όχι η αγιωτέρα, αλλά η φρικτοτέρα μορφή της ιστορίας, ως αιτία της μεγαλυτέρας θυσίας των αιώνων, εν ονόματι ενός ψεύδους! Έτσι η θεότητα του Χριστού αποδεικνύεται με βάσι αυτούς τους ίδιους τους περί αυτού χαρακτηρισμούς των αρνητών Του!...
Άθεος: - Όσα είπατε είναι πράγματι εντυπωσιακά, δεν αποτελούν όμως παρά συλλογισμούς. Ιστορικά στοιχεία, που να θεμελιώνουν την Θεότητά του, έχετε;
Γέροντας: - Σου είπα και προηγουμένως ότι τα πειστήρια της Θεότητας Του είναι τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν όσο καιρό ήταν εδώ στη γη. Ο Χριστός δεν αρκέσθηκε μόνο να διακηρύσσει τις παραπάνω αλήθειες, αλλά επικύρωνε τους λόγους Του και με πλήθος θαυμάτων. Έκανε τυφλούς να βλέπουν, παράλυτους να περπατούν, έθρεψε με δύο ψάρια και πέντε ψωμιά πέντε χιλιάδες άνδρες και πολλαπλάσιες γυναίκες και παιδιά, διέτασσε τα στοιχεία της φύσεως και αυτά υπάκουαν, ανέστησε νεκρούς μεταξύ των οποίων και τον Λάζαρο τέσσερις μέρες μετά τον θάνατό του. Μεγαλύτερο όμως από όλα τα θαύματα είναι η Ανάσταση Του.
Όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού στηρίζεται στο γεγονός της Αναστάσεως. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ει Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις ημών» (Α’ Κορ. ιε’ 17). Αν ο Χριστός δεν ανέστη, τότε όλα καταρρέουν. Ο Χριστός όμως ανέστη, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι είναι Κύριος της ζωής και του θανάτου, άρα Θεός.
Άθεος: - Εσείς τα είδατε όλα αυτά; Πως τα πιστεύετε;
Γέροντας: - Όχι, εγώ δεν τα είδα. Τα είδαν όμως άλλοι, οι Απόστολοι. Αυτοί στη συνέχεια τα γνωστοποίησαν και μάλιστα προσυπέγραψαν τη μαρτυρία τους με το αίμα τους. Κι όπως όλοι δέχονται, η μαρτυρία της ζωής είναι η υψίστη μαρτυρία.
Φέρε μου και συ κάποιον να μου πει πως ο Μαρξ απέθανε και ανέστη και να θυσιάσει τη ζωή του για την μαρτυρία αυτή κι εγώ θα τον πιστεύσω ως τίμιος άνθρωπος.
Άθεος: - Να σας πω. Χιλιάδες κομμουνιστές βασανίσθηκαν και πέθαναν για την ιδεολογία τους. Γιατί δεν ασπάζεστε και τον κομμουνισμό;
Γέροντας: - Το είπες και μόνος σου. Οι κομμουνιστές πέθαναν για την ιδεολογία τους. Δεν πέθαναν για γεγονότα. Σε μια ιδεολογία όμως είναι πολύ εύκολο να υπεισέλθει πλάνη. Επειδή δε είναι ίδιον της ανθρώπινης ψυχής να θυσιάζεται για κάτι στο οποίο πιστεύει, εξηγείται γιατί πολλοί κομμουνιστές πέθαναν για την ιδεολογία τους. Αυτό όμως δεν μας υποχρεώνει να την δεχθούμε και ως σωστή.
Είναι άλλο πράγμα να πεθαίνεις για ιδέες κι άλλο για γεγονότα. Οι Απόστολοι όμως δεν πέθαναν για ιδέες. Ούτε για το «Αγαπάτε αλλήλους» ούτε για τις άλλες ηθικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Οι Απόστολοι πέθαναν μαρτυρούντες υπερφυσικά γεγονότα. Κι όταν λέμε γεγονός, εννοούμε ό,τι υποπίπτει στις αισθήσεις μας και γίνεται αντιληπτό από αυτές. Οι Απόστολοι εμαρτύρησαν δι’ «ο ακηκόασι, ο εωράκασι τοις οφθαλμοίς αυτών, ο εθεάσαντο και αι χείρες αυτών εψηλάφησαν» (Α’ Ιωάν. α’ 1)[3]. Με βάση έναν πολύ ωραίο συλλογισμό του Πασκάλ λέμε ότι με τους Αποστόλους συνέβη ένα από τα τρία: Ή απατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν την αλήθεια.
Ας πάρουμε την πρώτη εκδοχή. Δεν είναι δυνατόν να απατήθηκαν οι Απόστολοι, διότι όσα αναφέρουν δεν τα έμαθαν από άλλους. Αυτοί οι ίδιοι ήσαν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες όλων αυτών. Εξ άλλου δεν ήσαν καθόλου φαντασιόπληκτοι ούτε είχαν καμία ψυχολογική προδιάθεση για την αποδοχή του γεγονότος της Αναστάσεως. Αντιθέτως ήσαν τρομερά δύσπιστοι. Τα Ευαγγέλια είναι πλήρως αποκαλυπτικά αυτών των ψυχικών τους διαθέσεων: δυσπιστούσαν στις διαβεβαιώσεις ότι κάποιοι Τον είχαν δει αναστάντα[4].
Και κάτι άλλο. Τι ήσαν οι Απόστολοι πριν τους καλέσει ο Χριστός; Μήπως ήσαν φιλόδοξοι πολιτικοί ή οραματιστές φιλοσοφικών και κοινωνικών συστημάτων, που περίμεναν να κατακτήσουν την ανθρωπότητα και να ικανοποιήσουν έτσι τις φαντασιώσεις τους; Κάθε άλλο. Αγράμματοι ψαράδες ήσαν. Και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πιάσουν κανένα ψάρι να θρέψουν τις οικογένειές τους. Γι’ αυτό και μετά τη Σταύρωση του Κυρίου, παρά τα όσα είχαν ακούσει και δει, επέστρεψαν στα πλοιάρια και στα δίχτυα τους. Δεν υπήρχε δηλ. σ’ αυτούς, όπως αναφέραμε, ούτε ίχνος προδιαθέσεως για όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν. Και μόνο μετά την Πεντηκοστή, «ότε έλαβον δύναμιν εξ ύψους», έγιναν οι διδάσκαλοι της οικουμένης.
Η δεύτερη εκδοχή: Μήπως μας εξαπάτησαν; Μήπως μας είπαν ψέματα; Αλλά γιατί να μας εξαπατήσουν; Τι θα κέρδιζαν με τα ψέματα; Μήπως χρήματα, μήπως αξιώματα, μήπως δόξα; Για να πη κάποιος ένα ψέμα, περιμένει κάποιο όφελος. Οι Απόστολοι όμως, κηρύσσοντες Χριστόν και Τούτον εσταυρωμένον και Αναστάντα εκ νεκρών, τα μόνα τα οποία εξασφάλισαν ήσαν: ταλαιπωρίες, κόποι, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, ναυάγια, πείνα, δίψα, γυμνότητα, κίνδυνοι από ληστές, ραβδισμοί, φυλακίσεις και τέλος ο θάνατος. Και όλα αυτά για ένα ψέμα; Είναι εντελώς ανόητο και να το σκεφθή κάποιος.
Συνεπώς ούτε εξαπατήθηκαν ούτε μας εξαπάτησαν οι Απόστολοι. Μένει επομένως η Τρίτη εκδοχή? ότι μας είπαν την αλήθεια.
Θα πρέπει μάλιστα να σου τονίσω και το εξής: Οι Ευαγγελιστές είναι οι μόνοι οι οποίοι έγραψαν πραγματική ιστορία. Διηγούνται τα γεγονότα και μόνον αυτά. Δεν προβαίνουν σε καμμία προσωπική κρίσι. Κανένα δεν επαινούν, κανένα δεν κατακρίνουν. Δεν κάνουν καμμία προσπάθεια να διογκώσουν κάποιο γεγονός ή να εξαφανίσουν ή να υποτιμήσουν κάποιο άλλο. Αφήνουν τα γεγονότα να μιλούν μόνα τους.
Άθεος: - Αποκλείεται να έγινε στην περίπτωση του Χριστού νεκροφάνεια; Τις προάλλες έγραψαν οι εφημερίδες για κάποιον Ινδό, τον οποίο έθαψαν και μετά από τρεις μέρες τον ξέθαψαν και ήταν ζωντανός.
Γέροντας: - Αχ, παιδάκι μου. Θα θυμηθώ και πάλι το λόγο του ιερού Αυγουστίνου: «Άπιστοι, δεν είσθε δύσπιστοι. Είσθε οι πλέον εύπιστοι. Δέχεσθε τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα, τα πιο αντιφατικά, για να αρνηθείτε το θαύμα!».
Όχι, παιδί μου. Δεν έχουμε νεκροφάνεια στον Χριστό. Πρώτα – πρώτα έχουμε την μαρτυρία του Ρωμαίου κεντυρίωνος, ο οποίος βεβαίωσε τον Πιλάτο ότι ο θάνατος είχε επέλθει.
Έπειτα το Ευαγγέλιο μας πληροφορεί ότι ο Κύριος κατά την ίδια την ημέρα της Αναστάσεώς Του συμπορεύθηκε συζητώντας με δύο μαθητές Του προς Εμμαούς, που απείχε πάνω από δέκα χιλιόμετρα από τα Ιεροσόλυμα.
Φαντάζεσαι κάποιον να έχει υποστεί όσα υπέστη ο Χριστός και τρεις μέρες μετά το «θάνατό» του να του συνέβαινε νεκροφάνεια; Αν μη τι άλλο θα ‘πρεπε για σαράντα μέρες να τον ποτίζουν κοτόζουμο για να μπορεί να ανοίγει τα μάτια του, κι όχι να περπατά και να συζητά σαν να μη συνέβη τίποτα.
Όσο για τον Ινδό, φέρε τον εδώ να τον μαστιγώσουμε με φραγγέλιο – και ξέρεις τι εστί φραγγέλιο; Μαστίγιο στα άκρα του οποίου πρόσθεταν σφαιρίδια μολύβδου ή σπασμένα κόκκαλα ή μυτερά καρφιά -, φέρε τον, λοιπόν, να τον φραγγελώσουμε, να του φορέσουμε ακάνθινο στεφάνι, να τον σταυρώσουμε, να του δώσουμε χολή και ξύδι, να τον λογχίσουμε, να τον βάλουμε στον τάφο, κι αν αναστηθεί, τότε τα λέμε.
Άθεος: - Παρά ταύτα όλες οι μαρτυρίες, τις οποίες επικαλεσθήκατε, προέρχονται από Μαθητές του Χριστού. Υπάρχει κάποια μαρτυρία περί αυτού, που να μην προέρχεται από τον κύκλο των Μαθητών του; Υπάρχουν δηλ. ιστορικοί, που να πιστοποιούν την Ανάσταση του Χριστού; Αν ναι, τότε θα πιστέψω κι εγώ.
Γέροντας: - Ταλαίπωρο παιδί! Δεν ξέρεις τι ζητάς! Αν υπήρχαν τέτοιοι ιστορικοί που να είχαν δει τον Χριστό αναστημένο, τότε αναγκαστικά θα πίστευαν στην Ανάσταση Του και θα την ανέφεραν πλέον ως πιστοί, οπότε και πάλι θα αρνιόσουν τη μαρτυρία τους, όπως ακριβώς απορρίπτεις τη μαρτυρία του Πέτρου, του Ιωάννου κ.λ.π. Πως είναι δυνατόν να βεβαιώνει κάποιος την Ανάσταση και ταυτόχρονα να μη γίνεται Χριστιανός; Μας ζητάς «πέρδικα ψητή σε κέρινο σουβλί και να λαλεί»! E, δεν γίνεται!
Σου θυμίζω πάντως, εφ’ όσον ζητάς ιστορικούς, αυτό το οποίο σου ανέφερα και προηγουμένως: ότι δηλ. οι μόνοι πραγματικοί ιστορικοί είναι οι Απόστολοι.
Παρ’ όλα αυτά όμως έχουμε και μαρτυρία τέτοια όπως την θέλεις: από κάποιον δηλ. που δεν ανήκε στον κύκλο των Μαθητών Του. Του Παύλου. Ο Παύλος όχι μόνο δεν ήταν Μαθητής του Χριστού, αλλά και εδίωκε μετά μανίας την Εκκλησία Του.
Άθεος: - Γι’ αυτόν όμως λένε ότι έπαθε ηλίαση και εξ αιτίας της είχε παραίσθηση.
Γέροντας: - Βρε παιδάκι μου, αν είχε παραίσθηση ο Παύλος, αυτό που θα ανεδύετο θα ήταν το υποσυνείδητό του. Και στο υποσυνείδητο του Παύλου θέση υψηλή κατείχαν οι Πατριάρχες και οι Προφήτες. Τον Αβραάμ και τον Ιακώβ και τον Μωυσή έπρεπε να δη κι όχι τον Ιησού, τον οποίο θεωρούσε λαοπλάνο και απατεώνα!
Φαντάζεσαι καμία πιστή γριούλα στο όνειρό της ή στο παραλήρημά της να βλέπει τον Βούδα ή τον Δία; Τον Άϊ Νικόλα θα δη και την Αγία Βαρβάρα. Διότι αυτούς πιστεύει.
Και κάτι ακόμη. Στον Παύλο, όπως σημειώνει ο Παπίνι, υπάρχουν και τα εξής θαυμαστά: Πρώτον, το αιφνίδιο της μεταστροφής. Κατ’ ευθείαν από την απιστία στην πίστη. Δεν μεσολάβησε προπαρασκευαστικό στάδιο. Δεύτερον, το ισχυρόν της πίστεως. Χωρίς ταλαντεύσεις και αμφιβολίες. Και τρίτον, πίστι δια βίου. Πιστεύεις ότι αυτά μπορεί να λάβουν χώρα μετά από μια ηλίαση; Δεν εξηγούνται αυτά με τέτοιους τρόπους. Αν μπορείς, εξήγησέ τα. Αν δεν μπορείς, παραδέξου το θαύμα. Και πρέπει να ξέρης ότι ο Παύλος με τα δεδομένα της εποχής του ήταν άνδρας εξόχως πεπαιδευμένος. Δεν ήταν κανένα ανθρωπάκι να μην ξέρη τι του γίνεται.
Θα προσθέσω όμως και κάτι επί πλέον. Εμείς, παιδί μου, ζούμε σήμερα σε εξαιρετική εποχή. Ζούμε το θαύμα της Εκκλησίας του Χριστού.
Όταν ο Χριστός είπε για την Εκκλησία Του ότι «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. ις’ 18), οι οπαδοί Του αριθμούσαν μόνο μερικές δεκάδες πρόσωπα. Έκτοτε πέρασαν δυο χιλιάδες περίπου χρόνια. Διαλύθηκαν αυτοκρατορίες, ξεχάσθηκαν φιλοσοφικά συστήματα, κατέρρευσαν κοσμοθεωρίες, η Εκκλησία όμως του Χριστού παραμένει ακλόνητη παρά τους συνεχείς και φοβερούς διωγμούς εναντίον της. Αυτό δεν είναι ένα θαύμα;
Και κάτι τελευταίο. Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο αναφέρεται πως, όταν η Παναγία μετά τον Ευαγγελισμό επισκέφθηκε την Ελισάβετ, τη μητέρα του Προδρόμου, εκείνη την εμακάρισε με τα λόγια: «Ευλογημένη συ εν γυναιξί». Και η Παναγία απάντησε ως εξής: «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον.. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (α’ 48).
Τι ήταν τότε η Παναγία; Μια άσημη κόρη της Ναζαρέτ ήταν. Ποιος την ήξερε; Παρά ταύτα από τότε ξεχάσθηκαν αυτοκράτειρες, έσβησαν λαμπρά ονόματα γυναικών, λησμονήθηκαν σύζυγοι και μητέρες στρατηλατών. Ποιος ξέρει ή ποιος θυμάται τη μητέρα του Μεγ. Ναπολέοντος ή τη μητέρα του Μεγ. Αλεξάνδρου; Σχεδόν κανείς. Όμως εκατομμύρια χείλη σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και σ’ όλους τους αιώνες υμνούν την ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ, «την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Ζούμε ή δεν ζούμε εμείς σήμερα, οι άνθρωποι του εικοστού αιώνα, την επαλήθευσι του προφητικού αυτού λόγου της Παναγίας;
Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν όσον αφορά και σε μια «δευτερεύουσα» προφητεία του Χριστού: Όταν στην οικία του Σίμωνος του λεπρού μια γυναίκα περιέχυσε στο κεφάλι Του το πολύτιμο μύρο, είπε ο Κύριος: «Αμήν λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εν όλω τω κόσμω, λαληθήσεται και ο εποίησεν αύτη εις μνημόσυνον αυτής» (Ματθ. κς’ 13). Πόσος ήταν ο κύκλος των οπαδών Του τότε, για να πη κανείς ότι αυτοί θα έκαναν τα αδύνατα δυνατά ώστε να εκπληρωθεί η προφητεία αυτή του Διδασκάλου τους; Και μάλιστα μια τέτοια προφητεία, η οποία  με τα κριτήρια του κόσμου δεν έχει και καμιά σημασία για τους πολλούς;
Είναι ή δεν είναι θαύματα αυτά; Αν μπορείς, εξήγησέ τα. Αν δεν μπορείς όμως, παραδέξου τα ως τέτοια.
Άθεος: - Ομολογώ ότι τα επιχειρήματα σας είναι ισχυρά. Έχω όμως να σας ρωτήσω κάτι ακόμη: Δεν νομίζετε ότι ο Χριστός άφησε το έργο του ημιτελές; Εκτός κι αν μας εγκατέλειψε. Δεν μπορώ να φαντασθώ έναν Θεό να παραμένει αδιάφορος στο δράμα του ανθρώπου. Εμείς να βολοδέρνουμε εδώ κι εκείνος από ψηλά να στέκεται απαθής.
Γέροντας: - Όχι, παιδί μου. Δεν έχεις δίκιο. Ο Χριστός δεν άφησε το έργο Του ημιτελές. Αντιθέτως είναι η μοναδική περίπτωση ανθρώπου στην ιστορία, ο οποίος είχε τη βεβαιότητα ότι ολοκλήρωσε την αποστολή Του και δεν είχε τίποτα άλλο να κάνη και να πη.
Ακόμη κι ο μέγιστος των σοφών, ο Σωκράτης, ο οποίος μια ολόκληρη ζωή μιλούσε και δίδασκε, στο τέλος συνέθεσε και μια περίτεχνη απολογία και, αν ζούσε, θα είχε κι άλλα να πει.
Μόνο ο Χριστός σε τρία χρόνια δίδαξε ό,τι είχε να διδάξει, έπραξε ό,τι ήθελε να πράξη και είπε το «τετέλεσται». Δείγμα κι αυτό της θεϊκής Του τελειότητας και αυθεντίας.
Όσο για την εγκατάλειψι, την οποία ανέφερες, σε καταλαβαίνω. Χωρίς Χριστό ο κόσμος είναι θέατρο του παραλόγου. Χωρίς Χριστό δεν μπορείς να εξηγήσης τίποτε. Γιατί οι θλίψεις, γιατί οι αδικίες, γιατί οι αποτυχίες, γιατί οι ασθένειες, γιατί, γιατί, γιατί; Χιλιάδες πελώρια «γιατί».
Κατάλαβέ το! Δεν μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει με την πεπερασμένη λογική του τα «γιατί» αυτά. Μόνο με τον Χριστό εξηγούνται όλα: Μας προετοιμάζουν για την αιωνιότητα. Ίσως εκεί μας αξιώσει ο Κύριος να πάρουμε απάντηση σε μερικά από τα «γιατί» αυτά.
Αξίζει τον κόπο να σου διαβάσω ένα ωραίο ποίημα από τη συλλογή του Κωνσταντίνου Καλλινίκου «Δάφναι και Μυρσίναι» με τον τίτλο «Ερωτηματικά».

 Είπα στον γέροντα ασκητή τον εβδομηκοντάρη,
που κυματούσε η κόμη του σαν πασχαλιάς κλωνάρι:
Πες μου, πατέρα μου, γιατί σε τούτη ‘δω τη σφαίρα
αχώριστα περιπατούν η νύχτα και η μέρα;
Γιατί, σαν να ‘σαν δίδυμα, φυτρώνουμε αντάμα
τ’ αγκάθι και το λούλουδο, το γέλιο και το κλάμα;
Γιατί στην πιο ελκυστική του δάσους πρασινάδα
σκορπιοί φωλιάζουν κι όχεντρες και κρύα φαρμακάδα;
Γιατί, προτού το τρυφερό μπουμπούκι ξεπροβάλει
και ξεδιπλώσει μπρος στο φως τ’ αμύριστά του κάλλη,
μαύρο σκουλήκι έρχεται, μια μαχαιριά του δίνει
κι ένα κουρέλι άψυχο στην κούνια του τ’ αφήνει;
Γιατί αλέτρι και σπορά και δουλευτάδες θέλει
το στάχυ, ώσπου να γενή ψωμάκι και καρβέλι
και κάθε τι ωφέλιμο κι ευγενικό και θείο
πληρώνεται με δάκρυα και αίματα στο βίο,
ενώ ο παρασιτισμός αυτόματα θεριεύει
κι η προστυχιά όλη τη γη να καταπιή γυρεύει;
Τέλος, γιατί εις του παντός την τόση αρμονία
να χώνεται η σύγχυσι κι η ακαταστασία;
Απήντησε ο ασκητής με τη βαρειά φωνή του
προς ουρανούς υψώνοντας το χέρι το δεξί του:
Οπίσω από τα χρυσά εκεί επάνω νέφη
κεντά ο Μεγαλόχαρος ατίμητο γκεργκέφι (=κέντημα).
Κι εφόσον εις τα χαμηλά εμείς περιπατούμεν
την όψι την ξανάστροφη, παιδί μου, θεωρούμε.
Και είναι άρα φυσικό λάθη ο νους να βλέπη
εκεί που να ευχαριστή και να δοξάζη πρέπει.
Πρέπει σαν Χριστιανός να έλθη η ημέρα
που η ψυχή σου φτερωτή θα σχίση τον αιθέρα
και του Θεού το κέντημα απ’ την καλή κοιτάξης
και τότε... όλα σύστημα θα σου φανούν και τάξις!

 Ο Χριστός, παιδί μου, δεν μας εγκατέλειψε ποτέ. Παραμένει κοντά μας, βοηθός και συμπαραστάτης, μέχρι συντέλειας των αιώνων. Αυτό όμως θα το καταλάβεις, μόνο αν γίνεις συνειδητό μέλος της Εκκλησίας Του και συνδεθείς με τα Μυστήριά της.

 Αναδημοσίευση από το βιβλίο: ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, «ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ»

Συνήθως δεν αποδεικνύεις αυτό που ΔΕΝ υπάρχει αλλά αυτό που υπάρχει. Γι αυτό και η επιστήμη δεν κάθεται να ασχοληθεί και "απαξιεί" για τις θρησκείες, και προσπαθεί να εξηγήσει τα φαινόμενα που όντως υπάρχουν. Μεγάλη διάφορά!

ΥΓ Όσα είπατε είναι πράγματι εντυπωσιακά, δεν αποτελούν όμως παρά συλλογισμούς. Ιστορικά στοιχεία, που να θεμελιώνουν την Θεότητά του, έχετε?

Απάντηση: Όχι

ΥΓ οι μόνοι πραγματικοί ιστορικοί είναι οι Απόστολοι.

Σχόλιο: Γι αυτό το λόγο οποιοσδήποτε που δεν ήταν απόστολος και έκανε καταγραφή γεγονότων (διαφορετικών από εκείνων που ήθελε η εκκλησία) κρίνεται αιρετικός!

ΥΓ3 Χωρίς Χριστό δεν μπορείς να εξηγήσης τίποτε.

Σχόλιο: Στον Stephen Hawking να πάνε να το πούνε αυτό!

(και κάνω και μια τελευταία παιδιάστικη ερώτηση: Που είναι ο Θεός σε αυτούς που δεν κάνανε τίποτα και την πληρώνουνε? Όπως ο κύριος παραπάνω. Ναι το ξέρω. Είναι η πιο γελοία και παιδική ερώτηση που όμως αντικατοπτρίζει όλη την αλήθεια στην απάντησή της).

Καὶ ἡ ψυχούλα του,
εἰς τὸν ἀέρα
γλήγορα ἀνέβαινε
πρὸς τὸν αἰθέρα,
σὰν λιανοτρέμουλη
σπίθα μικρή.

Ὅλα τὴν ἔκραξαν,
ὅλα τ᾿ ἀστέρια,
κι ἐκείνη ἐξάπλωνε
δειλὴ τὰ χέρια,
γιατὶ δὲν ἤξευρε
σὲ ποῖο νὰ μπεῖ.

Ἀλλά, νά, τοὔδωσε
ἕνα ἀγγελάκι
τὸ φιλὶ ἀθάνατο
στὸ μαγουλάκι
ποὺ ἔξαφνα
ἔλαμψε σὰν τὴν αὐγή.

ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΘΕΟ ΕΝΑΝ ΠΙΟ ΕΝΕΡΓΟ ΡΟΛΟ,SHALL WE?

Διάλογος μεταξύ γέροντα και αθέου

Γέροντας: Έτσι είναι, παιδάκι μου. Δεν υπάρχουν άθεοι. Ειδωλολάτρες υπάρχουν, οι οποίοι βγάζουν τον Χριστό από τον θρόνο Του και στη θέση Του τοποθετούν τα είδωλά τους. Εμείς λέμε: «Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι». Αυτοί λένε: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Διαλέγεις και παίρνεις.

Άθεος:Γεροντα ομως οι εικονες ειδωλα δεν ειναι?Γιατι κατα τις λειτουργιες φιλαμε εικονες,περιφερονται επειδικτικα,γιατι γινεται ο επιταφιος,γιατι υπαρχουν ειδωλα του Χριστου παντου?Δεν ειναι και αυτο μια μορφη ειδωλολατριας?Επιπλεον δεν μπορεις να συγκρινεις τον Χριστο με τον Μαο.Ο ενας ηταν ενας θεοπνευστος διδασκαλος,ενω ο αλλος απλα ενας πολιτικος.Αν καποια στιγμη θα ηθελες κανε μια συγκριση του Χριστου με τον Μωαμεθ,,τον Ζωροαστρη,τον Μιθρα,τον Θωθ η' ακομα και το Δαλαι Λαμα,να συγκρινουμε αυτους του μεγαλους διδασκαλους,θα ηταν πιο ορθο νομιζω.

Γέροντας: - Ο Χριστός είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Αυτός που με σοφία κυβερνά τα πάντα: από το πλήθος των απέραντων γαλαξιών μέχρι τα απειροελάχιστα σωματίδια του μικρόκοσμου. Αυτός που δίνει ζωή σε όλους μας. Αυτός που σ’ έφερε στον κόσμο και σου’ χει δώσει τόση ελευθερία, ώστε να μπορείς να Τον αμφισβητείς, αλλά και να Τον αρνείσαι ακόμη.

Άθεος: -Κατ'αρχας Γεροντα τα εχεις μπερδεψει λιγακι.Ο θεος ειναι ο δημιουργος του συμπαντος εαν δεν κανω λαθος και ο οχι ο Χριστος..Αγιε Γεροντα πως μου εχει δωσει ομως τοση ελευθερια και να τον αρνουμαι ακομα οταν στας ΙΕΡΑΣ ΓΡΑΦΑΣ λεει ξεκαθαρα:

Κατά Ιωάννη 14:6 "ο Ιησους λεγει:εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· κανείς δεν έρχεται προς τον πατέρα παρά μόνο μέσα από εμένα"

Αποκάλυψις Ιωάννου 21:8 "και στους δειλούς, και στους άπιστους και στους βδελυρούς και στους φονείς και στους πόρνους και στους μάγους και στους ειδωλολάτρες και σε όλους τους ψεύτες, η θέση τους είναι η λίμνη η καιόμενη με φωτιά και θειάφι, κι αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος"

Πράξεις Αποστόλων 4:12 "και δεν υπάρχει μέσω κανενός άλλου σωτηρία· γιατί δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό που να έχη δοθή στους ανθρώπους, δια του οποίου θα σωθούμε."

Δηλαδη 2 δις Αθεοι Κινεζοι και κανενα δις αλλων θρησκειων θα καουν.Σκιαχτηκα Γεροντα...

Γέροντας: - Εσύ όλα αυτά τα θεωρείς παραμύθια, έτσι δεν είναι;

Άθεος: - Βεβαίως.

Γέροντας: Αποδείξεις έχεις; Μπορείς να μου αποδείξεις ότι όσα πιστεύω εγώ είναι ψεύτικα;

Άθεος: -Θα σε δυσαρεστησω Γεροντα!Εισαι καπως μεγαλος και δεν θελω να παθεις και κανενα καρδιακο,αλλα ξερεις,παροτι καψατε την Βιβλιοθηκη της Αλεξανδρειας,παροτι εχετε απαγορευσει την διαχυση της γνωσης,παροτι πολεμησατε τους φιλοσοφους και τους επιστημονες,υπαρχουν στοιχεια πως ολα οσα πιστευεις ειναι κατασκευασμα ανθρωπων και τιποτα περισσοτερο.

Γέροντας: - Άρα και συ πιστεύεις ότι είναι παραμύθια. Κι εγώ μεν ομιλώ περί πίστεως, όταν αναφέρομαι στον Θεό. Εσύ όμως, ενώ απορρίπτεις τη δική μου πίστη, στην ουσία πιστεύεις στην απιστία σου, αφού δεν μπορείς να την τεκμηριώσεις με αποδείξεις. Πρέπει όμως να σου πω ότι η πίστη η δική μου δεν είναι ξεκάρφωτη. Υπάρχουν κάποια υπερφυσικά γεγονότα, πάνω στα οποία θεμελιώνεται.

Άθεος:Εγω αγιε Γεροντα πισευω στον Ανθρωπο και στις δυναμεις του να δημιουργει,αρα δεν πιστευω σε καποια απιστια.Δεν πολυστεκει αυτο που λες..Αλλα Αγιε Γεροντα δεν σου κανει εντυπωση πως τα παλαιοτερα χρονια γινοταν περισσοτερα θαυματα ενω πλεον σημερα ελαχιστα εως κανενα?Μηπως πλεον σημερα ο κοσμος εχει τη γνωση και την κριτικη ικανοτητα να καταλαβει απατες,μηπως σημερα υπαρχουν επιστημονες που μπορουν να τεκμηριωσουν εαν οντως η εικονα της Παναγιτσας κλαιει η' εαν εσεις βαλατε κατι στα κρυφα το βραδυ? Γιατι κανενας Μωυσης δεν ανοιγει θαλασσες στα 2 σημερα,γιατι Λαζαροι δεν αναστενονται και γιατι τυφλοι ως δια μαγειας δεν βρισκουν το φως τους?Και ειλικρινα Αγιε Γεροντα δεν καταλαβαινω,ειδικα σημερα που υπαρχουν τοσες καμερες και δυνατοτητα προβολης μιας θεικης παρεμβασης,θα ηταν οτι πιο καλο να γινονται θαυματα ωστε ολοι αυτοι οι "ξερολες" να καταπιουν τη γλωσσα τους και να αποδειχθουν ολα οσα λες.Γιατι ομως δεν συμβαινουν πια υπερφυσικα γεγονοτα?Μηπως επειδη τα εχουμε κατανοησει με την προοδο της επιστημης και δεν υπαρχουν υπερφυσικα γεγονοτα?

Γέροντας: - Μ’ αυτή την ερώτηση σου τίθεται το κριτήριο της αληθείας? διότι βεβαίως η αλήθεια είναι μία και μόνη. Δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες. Ποιος όμως κατέχει την αλήθεια; Ιδού το μεγάλο ερώτημα. Έτσι, δεν πρόκειται για καλύτερη ή χειρότερη πίστη! Πρόκειται για τη μόνη αληθινή πίστη! Δέχομαι ότι ηθικές διδασκαλίες έχουν και τα άλλα πιστεύω. Βεβαίως οι ηθικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού υπερέχουν ασυγκρίτως. Εμείς όμως δεν πιστεύουμε στον Χριστό για τις ηθικές Του διδασκαλίες. Ούτε για το «Αγαπάτε αλλήλους», ούτε για τα κηρύγματά Του περί ειρήνης και δικαιοσύνης, ελευθερίας και ισότητος. Εμείς πιστεύουμε στον Χριστό, διότι η επί γης παρουσία Του συνοδεύθηκε από υπερφυσικά γεγονότα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι είναι Θεός.

Άθεος: -Αγιε Γεροντα πως μπορεις να εισαι σιγουρος πως η αληθεια ειναι μια και μονη?Δεν ειναι λιγο απολυτο αυτο που λες?Επισης δε νομιζεις πως αυτο που λες οτι οι "ηθικες διδασκαλιες του Χριστιανισμου υπερεχουν ασυγκριτως" ειναι υπερβολικο?Εχει διαβασει ποτε το κορανι?Εχεις διαβασει τα ιερα βιβλια των Εβραιων?Εχεις διαβασει για τον Βουδα?Πως εαν δεν εχεις αποκτησει γνωση ολων το θρησκειων καταληγεις στο συμπερισμα πως ο Χριστιανισμος υπερεχει ασυγκριτως?Αγιε γεροντα η πεποιθηση πως η παρουσια του Χριστου επι της Γης συνοδευτηκε απο υπερφυσικα γεγονοτα οπως μας μεταφερεται απο ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ αμφισβητειται εντονα.Δεν υπαρχουν ιστορικοι που να το επιβεβαιωνουν,περαν ελαχιστων και αυτοι απλα λενε 2-3 γραμμες.Υπαρχουν πολλα στοιχεια πως ο Ιησους δεν υπηρξε καν και πως ολα οσα μας παραδιδονται ειναι λογοτεχνηματα.Το οτι πολλοι πιστευουν σ'αυτα δεν συνιστα και αυτοματη τεκμηριωση.Εχεις διαβασει κανενα τεκμηριωμενο βιβλιο που να προσεγγιζει ιστορικα τον Ιησου?Επισης το οτι ο Ιησους ηταν Θεανθρωπος απεφασισθη στην Α' οικουμενικη συνοδο,απο τους πρωτοχριστιανους δεν ηταν κατι το δεδομενο.Το γνωριζεις πως στην Γ' οικουμενικη συνοδο αποφασιτηκε η Παναγια να αποκαλειται "θεοτοκος"?Θελω να σου πω δηλαδη πως προκειται για ανθρωπινες αποφασεις,ιερεις αποφασισαν να ειναι ετσι τα πραγματα.Ποιος μας λεει πως δεν εσφαλαν η' πως απο δολο ηθελαν να υπαρχει αυτη η εντυπωση στους πιστους?Μηπως εδωσαν θεικη υποσταση στον Ιησου ωστε ο απλος λαος να μην μπορει απο δεος να αμφισβητησει το θρησκευτικο δογμα που τοτε χτιζοταν?Ενας ανθρωπος ευκολα αποκαθηλωνεται,ενας Υιος θεου ομως δυσκολα..

Γέροντας: - Αχ, παιδί μου! Όλοι οι μεγάλοι άπιστοι της ιστορίας εκεί σκάλωσαν. Το ψαροκόκαλο που τους κάθισε στο λαιμό και δεν μπορούσαν να το καταπιούν, αυτό ακριβώς ήταν. Το ότι ο Χριστός είναι και Θεός. Πολλοί από αυτούς ήσαν διατεθειμένοι να πουν στον Κύριο: Μη λες ότι είσαι Θεός ενανθρωπήσας. Πες ότι είσαι απλός άνθρωπος και μεις είμαστε έτοιμοι να σε θεοποιήσουμε. Γιατί θέλεις να είσαι Θεός ενανθρωπήσας και όχι άνθρωπος αποθεωθείς; Εμείς δεχόμαστε να σε αποθεώσουμε, να σε αποκηρύξουμε τον μέγιστο των ανθρώπων , τον αγιώτατο, τον ηθικώτατο, τον ευγενέστατο, τον ανυπέρβλητο, τον μοναδικό, τον ανεπανάληπτο. Δεν σου αρκούν όλα αυτά; Ο κορυφαίος του χορού των αρνητών, ο Ερνέστος Ρενάν, βροντοφωνεί περί του Χριστού: «Για δεκάδες χιλιάδες χρόνια ο κόσμος θα ανυψώνεται δια σου», είσαι «ο ακρογωνιαίος λίθος της ανθρωπότητας ώστε το να αποσπάσει κάποιος το όνομά σου από τον κόσμο τούτο θα ήταν ίσο με τον εκ θεμελίων κλονισμό του», «οι αιώνες θα διακηρύσσουν ότι μεταξύ των υιών των ανθρώπων δεν γεννήθηκε κανένας υπέρτερός» σου. Εδώ όμως σταματούν, και αυτός και οι όμοιοί του. Η επόμενη φράση τους; «Θεός όμως δεν είσαι!» Και δεν αντιλαμβάνονται οι ταλαίπωροι ότι όλα αυτά συνιστούν για την ψυχή τους μια ανέκφραστη τραγωδία! Το δίλημμα αναπόφευκτα είναι αμείλικτο: Ή είναι Θεός ενανθρωπήσας ο Χριστός, οπότε πράγματι, και μόνον τότε, αποτελεί την ηθικωτέρα, την αγιωτέρα και την ευγενεστέρα μορφή της ανθρωπότητος, ή δεν είναι Θεός ενανθρωπήσας, οπότε όμως δεν είναι δυνατόν να είναι τίποτε απ’ όλα αυτά. Αντιθέτως αν ο Χριστός δεν είναι Θεός, τότε πρόκειται για την απαισιοτέρα, τη φρικτοτέρα και την απεχθεστέρα ύπαρξη της ανθρωπίνης ιστορίας.

Άθεος: Ισα-ισα,Αγιε πατερα εαν ο Χριστος δεν εχει θεια φυση τοτε θα μπορουσαμε να πουμε πως ηταν ενας φιλοσοφος με απλα λιγο μαγαλομανεις εξαρσεις,καποιοι τον χαρακτηριζουν ακομα και μεγαλο επαναστατη,αλλοι ως και τον πρωτο κομμουνιστη.Αυτη την εμμονη με τη θεια φυση δεν την κατανοω..Μηπως εαν δεν αποφασιζαν τοτε στην Οικουμενικη συνοδο για την Θεικη φυση του Ιησου, εσεις σημερα,οι Ιερεις,δεν θα χατε καμμια εξουσια?Μηπως δεν θα υπηρχατε καν?Διοτι θρησκειες με λιβανια,ψαλμωδιες και περιφορα ιερων λειψανων για φιλοσοφους και επαναστατες δεν μπορουν να γινουν,αλλα για Υιους Θεων,σιγουρα...Για σκεψου και συνεχιζουμε αυριο...

-----------------
http://komposta.blogspot.com

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 17-07-2008 20:41 ]

ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Κωνσταντίνος ο μικρός κι ο Αλέξης ο αντρειωμένος
και το μικρό Βλαχόπουλο, ο καστροπολεμίτης,
αντάμα τρών και πίνουνε γλυκοκουβεντιάζουν,
κι αντάμα έχουν τους μαύρους των στον πλάτανο δεμένους.
Του Κώστα τρώει τα σίδερα, τ' Αλέξη τα λιθάρια,
και του μικρού Βλαχόπουλου τα δέντρα ξεριζώνει.
Κι εκεί που τρώγαν και έπιναν και που χαρακοπούσαν,
πουλάκι πήγε κι έκατσε δεξιά μεριά στην τάβλα.
Δεν κελαϊδούσε σαν πουλί, δεν έλεε σαν αηδόνι,
μόν' ελαλούσε κι έλεγεν ανθρωπινή κουβέντα.

-- Εσείς τρώτε και πίνετε και λιανοτραγουδάτε,
και πίσω σας κουρσεύουνε Σαρακηνοί κουρσάροι.
Πήραν τ' Αλέξη τα παιδιά, του Κώστα τη γυναίκα,
και του μικρού Βλαχόπουλου την αρραβωνιασμένη.

Ώστε να στρώσει ο Κωνσταντής και να σελλώσει ο Αλέξης,
εβρέθη το Βλαχόπουλο στο μαύρο καβαλάρης.
-- Για σύρε σύ Βλαχόπουλο στη βίγλα να βιγλίσεις
αν είν' πενήντα κι εκατό χύσου μακέλεψέ τους,
κι αν είναι περισσότεροι, γύρισε μίλησέ μας.

Πηγαίνει το Βλαχόπουλο στη βίγλα να βιγλίσει.
Βλέπει Τουρκιά Σαρακηνούς κι Αράπηδες κουρσάρους,
οι κάμποι πρασινίζανε, τα πλάγια κοκκινίζαν
άρχισε να τους διαμετράει, διαμετρημούς δεν είχαν.
Να πάει πίσω ντρέπεται, να πάει εμπρός φοβάται.

Σκύβει φιλεί το μαύρο του, στέκει και τον ρωτάει:
--Δύνεσαι, μαύρε μ', δύνεσαι στο γαίμα για να πλέξεις;
-- Δύναμ' αφέντη, δύνομαι στο γαίμα για να πλέξω,
κι όσους θα όψει το σπαθί τόσους θενά πατήσω.
Μόν' δέσε το κεφάλι σου μ' ένα χρυσό μαντήλι,
μην τύχει λάκκος και ριχτώ και πέσεις απ' τη ζάλη.

-- Σαΐτες μ' αλεξανρινές, καμιά να μη λυγίσει,
και σύ σπαθί μουντιμισκί, να μην αποστομώσεις.
Βόηθα μ' ευχή της μάνας μου και του γονιού μου βλόγια,
ευχή του πρώτου μ' τ' αδερφού, ευχή και του στερνού μου.
Μαύρε μ' άϊντε να μπούμε, κι όπ' ο Θεός τα βγάλει!

Στα έμπα του μπήκε σαν αιτός, στα ξέβγα σαν πετρίτης
στα έμπα τ' χίλιους έκοψε, στα ξέβγα δυό χιλιάδες,
και στο καλό το γύρισμα κανένα δεν αφήνει.
Πήρε τ' Αλέξη τα παιδιά, του Κώστα τη γυναίκα,
και το μικρό Βλαχόπουλο την αρραβωνιασμένη.
Προσγονατίζει ο μαύρος του και πίσω τους πηγαίνει.

Στο δρόμο όπού πάγαινε σέρνει φωνή περίσσια.
--Πού είσ' αδερφέ μου Κωνσταντή κι Αλέξη αντρειωμένε;
Αν είστε ομπρός μου φύγετε και πίσω μου κρυφτείτε,
τί θόλωσαν τα μάτια μου, μπροστά μου δεν σας βλέπω,
και το σπαθί μου εράγισε, κόβοντας τα κεφάλια,
κι ο μαύρος λιγοκάρδισε πατώντας τα κουφάρια.

Ερωτήσεις και απαντήσεις επί διαφόρων θεμάτων, που προεβλήθησαν από διάφορα πρόσωπα , των οποίων τις διευκρινίσεις δεν τις έκανε αφʼ εαυτού, αλλά από την πείρα και την ανάγνωση των αγίων Γραφών.


ΕΡΩΤΗΣΗ 1Η
Ποιο είναι το γνώρισμα του τελείου Χριστιανού;
Απάντηση
Άλλοι μεν ισχυρίζονται ότι είναι η ορθή πίστη και τα ευσεβή έργα. Ο Ιησούς όμως δεν περιορίζει μόνο σʼ αυτά τον πραγματικά αληθινό χριστιανό. Γιατί μπορεί και πίστη να έχει και έργα καθαρά, αλλά να υπερηφανεύεται γιʼ αυτά και να μην είναι τέλειος χριστιανός. Γιατί ο χριστιανός είναι πραγματικός οίκος του Χριστού, που αποτελείται από καλά έργα και ευσεβή δόγματα. Η αληθινή πίστη δηλαδή δοκιμάζεται από τα έργα. Διότι η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή, όπως και τα έργα χωρίς την πίστη. Γιʼ αυτό πρέπει με όλη μας την δύναμη να διατηρούμε τους εαυτούς μας σταθερά καθαρούς από έργα ακάθαρτα. Για να μη ειπωθεί και για μας το «Ομολογούν , με το στόμα τους ότι γνωρίζουν το Θεό, αλλά με τα έργα τους τον αρνούνται». Γιʼ αυτό ο Κύριος λέει: «Εάν κάποιος με αγαπά, θα τηρήσει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σʼ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του. Λοιπόν από αυτά μαθαίνουμε , ότι με την ορθή πίστη και τα καλά έργα κτίζεται ο οίκος της ψυχής μας, και έτσι κατοικεί ο Θεός μέσα μας. Διότι θα κατοικήσω μέσα τους λέει, και θα περπατήσω». Και λέγοντας αυτό ο Απόστολος εννοούσε . « Ή δεν αναγνωρίζετε ότι ο Χριστός βρίσκεται μέσα σας, εκτός εάν είσαστε αποτυχημένοι. Δεν γνωρίζει λοιπόν ο διάβολος ποιο από τα δύο συμβαίνει, αν δηλαδή ο οικοδεσπότης Χριστός βρίσκεται μέσα στη σκέψη σου, ή όχι; Και όταν σε βλέπει να οργίζεσαι ή να κραυγάζεις, ή να ορκίζεσαι , ή να αισχρολογείς, ή να κατηγορείς, ή να περιπαίζεις, ή να κατακρίνεις, ή να μισείς, ή να αδικείς κάποιους, ή να υπερηφανεύεσαι, ή να επαίρεσαι, ή να γελάς πολύ και να αεροβατείς, ή να μη προσεύχεσαι συνεχώς, και να μνημονεύεις τον θάνατο, τότε καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει μέσα στην ψυχή σου ο Θεός που σε φυλάει και σε φροντίζει. Και έτσι λοιπόν μπαίνοντας μέσα σου σαν κλέφτης ο πονηρός, αφού δεν υπάρχει θεϊκό λυχνάρι μέσα στην καρδιά σου , λεηλατεί το σπίτι της ψυχής σου, και γίνονται τα τελευταία σου χειρότερα από τα πρώτα. ]

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ

Συνεννοήθηκα, βέβαια, πρώτα με το βασιλιά όλων των μουσικών οργάνων καθώς και νόμιμο εκπρόσωπό μας, το βιολί ! Του είπα να κανονίσει συνάντηση με τον Πλάστη όλων των μουσικών οργάνων την ίδια κιόλας νύχτα ...

Ο δρόμος ήταν μακρύς αλλά το βιολί τον ήξερε πολύ καλά γιατί τον είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν σε παρόμοιες ακροάσεις.

- Να ξέρεις, μου είπε αυστηρά, ότι μπορεί ο Θεός να μην μας δεχτεί αμέσως και να περιμένουμε. Επίσης, μπορεί να μη δεχτεί να Σου κάνει τη χάρη ! Αυτό, όσο και να προσπαθήσω εγώ να στηρίξω το αίτημά σου ! Εγώ δεν έχασα πάντως το κουράγιο και την ελπίδα μου παρά τα λόγια του συνομιλητή μου.

Αργότερα, το βιολί άρχισε να λέει ιστορίες από διάφορες συναυλίες και παραστάσεις που είχε πάρει μέρος καθώς και κουτσομπολιά εντός και εκτός σκηνής με πρωταγωνιστές μουσικά όργανα. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά ότι τις τούμπες τις παίρνει ο ύπνος εάν κάνουν να παίξουν νότα για πολύ ώρα, ότι το όμποε και το κλαρινέτο συνέχεια τσακώνονται, ότι το φλάουτο δεν θέλει να αναγνωρίσει τα άλλα μέλη της οικογένειας του για να μην του πάρουν μερίδιο από τη δόξα του και άλλα πολλά τέτοια που φυσικά αγνοούσα. Δεν ήξερα ότι μια συμφωνική ορχήστρα είχε τέτοιο ζωηρό παρασκήνιο ! Εγώ είμαι απλά μία ταπεινή φυσαρμόνικα !

Ηταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα ! Μετά από ένα αρκετά μακρύ ταξίδι φτάσαμε τελικά στην κατοικία του Θεού ! Ηταν ένα σπιτάκι ξύλινο, πολύ φτωχικό που εσωτερικά φωτιζότανε με κεριά και είχε μέσα ορισμένα παλιά έπιπλα. Αυτός ήταν καθισμένος και διάβαζε προσεκτικά τις γήινες εφημερίδες τραβώντας κάθε τρεις και λίγο τα άσπρα του μαλλιά !

Το βιολί χτύπησε διακριτικά την πόρτα ... Ο Θεός είπε να περάσουμε ! Του έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση που ήρθαν να Τον δουν δύο απλά μουσικά όργανα !

- Πού είναι οι άνθρωποι ; Γιατί κάνουν τόσο κακό ο ένας στον άλλον ; Γιατί δεν έρχονται να με βρούνε πλέον ; Μόνον τα μουσικά όργανα θυμούνται το Δημιουργό τους ;! Ηταν φανερό ότι ήταν δυσαρεστημένος. Επειτα, έριξε μια ματιά προς το μέρος μου γεμάτη ενδιαφέρον και καλοσύνη.

- Βιολί, τί θέλει αυτό το μικρό χαριτωμένο μουσικό όργανο από μένα ; Αυτό σου ζήτησε να έρθετε να με βρείτε ;

Το βιολί άρχισε να διηγείται την ιστορία μου - την οποία είχα ευτυχώς προλάβει να του πω στα γρήγορα ανάμεσα στα κενά της μεγάλης του φλυαρίας (μην ξεχνάτε ότι τα βιολιά έχουν απίστευτα καλή μνήμη !) και την οποία ο Πανάγαθος άκουσε με συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον !

- Μην το συζητάτε πλέον ! είπε ο Θεός, το παιδί είναι πια καλά και το πρωί θα βγει από το νοσοκομείο για πάντα, μαζί μάλιστα με όλα τα υπόλοιπα παιδάκια που είναι άρρωστα εκεί μέσα ! Μπράβο καλή μου φυσαρμόνικα ! Μπορεί να μη σε πάρω ακόμη μαζί μου εδώ στα ουράνια, όμως, είσαι από τα πιο πιστά όντα που έχω δημιουργήσει πάνω στη Γη - Μπράβο ! Μπράβο σου ! Συγκινημένοι, το βιολί κι εγώ πήραμε το δρόμο του γυρισμού !

"Η Ψυχή μιας Φυσαρμόνικας" - Αφιερωμένο στη μνήμη Αντώνη Σαμαράκη

Μικρή Ιστορία για Παιδιά και Μεγάλους - δημοσιεύτηκε ακριβώς 20 ημέρες μετά το θάνατο του Μεγάλου Ανθρώπου και Λογοτέχνη ...

Οσοι εχουν την πιστη τους, μπορουν να στηριζονται πανω της χωρις να βροντοφωναζουν γι'αυτη. Ειναι υπεραρκετη για να καλυψει τις αναγκες τους, και μεσα απο τη συμπεριφορα τους, να δωσει παραδειγμα για τους υπολοιπους.

Οταν "γκαριζεις" και "βροντοφωναζεις" για τα πιστευω σου, 2 μπορουν να συμβαινουν:

1) Δεν μπορεις να βρεις ησυχια με τα "πιστευω" σου και τρωγεσαι με τα ρουχα σου, προσπαθωντας να αποδειξεις πως εισαι ο πιο καλος και ο πιο σοφος.

2) Δεν εχεις μελετησει οσο πρεπει αυτο που πιστευεις και θελεις να σιγουρευτεις πως τα αυτια σου ακουνε αυτο που δεν ακουει η καρδια σου...

Με τα λογια αυτα ενος γεροντα απο τη μονη Χρυσοπηγης Καπανδριτιου θα απαντησω και στους μεν και στου δε... Κι εγω Χριστιανος ειμαι, ομως θεωρω πως ο Disaster τρωγεται με τα ρουχα του ( ελπιζω να ειναι μικρο μεγεθος ). Πρεπει κι εμεις να του δινουμε τροφη; Δεν νομιζω.. Πιστευετε και αφηστε τον να τρωγεται με ο,τι βρει μπροστα του...Κακο δεν κανει..Ισως στην αναζητηση του ( κι αν ανοιξει αντικειμενικα την καρδια και το μυαλο του σε ο,τι διαβαζει ) να βρει το δρομο του ( κι αυτο ισχυει για ολους ), ειτε ειναι ο χριστιανικος, ειτε ο οποιοσδηποτε αλλος.
-----------------
Noiz Reduction Team DreamCatcher

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : noizreduction στις 17-07-2008 21:40 ]

Χαμογελώ με τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων. Τρύγος, όλοι είναι σκυφτοί και ο θεοσεβούμενος Δανιήλ, λέει δυνατά τα λόγια από το Λευϊτικό, στην πανέμορφη γλώσσα που γράφτηκε:

Και όταν θερίζητε τον θερισμόν της γης σας, δεν θέλεις θερίσει ολοκλήρως τας άκρας του αγρού σου και τα αποπίπτοντα του θερισμού σου δεν θέλεις συλλέξει. Και τον αμπελώνα σου δεν θέλεις επανατρυγήσει ούτε τας ρώγας του αμπελώνος σου θέλει συλλέξει· εις τον πτωχόν και εις τον ξένον θέλεις αφήσει αυτοίς. Εγώ ειμί ο Κύριος, ο Θεός σας. (ΙΘ 9-10)

Τον Ντάνιελ οι μεγάλοι τον περιέπαιζαν γιατί ήταν λίγο κουζουλός, σαν ήρωας του Παπαδιαμάντη αλλά κατά τον Τρύγο, κανείς δεν του ζητούσε να σταματήσει τους μονολόγους του από την Παλαιά Διαθήκη που τόσο τους ενοχλούσαν όλο τον υπόλοιπο καιρό. Νομίζω πως ένιωθαν αυτό που έχει περιγράψει με τους στίχους του ο Γιάννης Ρίτσος: 

"και μέσα από τα φύλλα της κληματαριάς, μας κοίταζαν γλυκά, τα γαλανά μάτια του Θεού".

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!

....

Γέροντας: - Τι είπαν για τον εαυτό τους, ή ποια ιδέα είχαν για τον εαυτό τους όλοι οι πράγματι μεγάλοι άνδρες της ανθρωπότητος;Ο «ανδρών απάντων σοφώτατος» Σωκράτης διεκήρυσσε το: «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα».Όλοι οι σπουδαίοι άνδρες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, από τον Αβραάμ και τον Μωϋσή μέχρι τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον Παύλο, αυτοχαρακτηρίζονται «γη και σποδός (=στάχτη)», «ταλαίπωροι», «εκτρώματα» κ.τ.τ.[1]
Η συμπεριφορά, αντιθέτως, του Ιησού είναι παραδόξως διαφορετική! Και λέω παραδόξως διαφορετική, διότι το φυσικό και το λογικό θα ήταν να είναι παρόμοια η συμπεριφορά Του. Αυτός μάλιστα, ως ανώτερος και υπέρτερος από όλους του άλλους, θα έπρεπε να έχη ακόμα κατώτερη και ταπεινότερη ιδέα για τον εαυτό Του[2]. Ηθικώς τελειότερος από κάθε άλλον έπρεπε να υπερακοντίζει σε αυτομεμψία και ταπεινό φρόνημα όλους τους παραπάνω και οποιονδήποτε άλλον, από την δημιουργία του κόσμου μέχρι τη συντέλεια των αιώνων.
Συμβαίνει όμως το ακριβώς αντίθετο!
Πρώτα – πρώτα διακηρύσσει ότι είναι αναμάρτητος: «Τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας;» (Ιωάν. η’ 46). «Έρχεται ο του κόσμου τούτου άρχων, και εν εμοί ουκ έχει ουδέν» (Ιωάν. ιδ’ 30).
Εκφράζει επίσης πολύ υψηλές ιδέες περί Εαυτού: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ιωάν. η’ 12). «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. ιδ’ 6).
Εκτός όμως αυτών, προβάλλει και αξιώσεις απολύτου αφιερώσεως στο Πρόσωπό Του. Εισχωρεί ακόμη και στις ιερώτερες σχέσεις των ανθρώπων και λέει: «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος? και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος» (Ματθ. ι’ 37). «Ήλθον διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής» (Ματθ. ι’ 35). Απαιτεί ακόμη και μαρτυρική ζωή και θάνατο από τους μαθητές  Του: «Παραδώσουσιν υμάς εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς? και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού... Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς? και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου? ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται... Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα... Όστις αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ... Ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν» (Ματθ. ι’ 17 κ.ε.).
Και τώρα σε ρωτώ: Τόλμησε ποτέ κανείς να διεκδικήσει υπέρ αυτού την αγάπη των ανθρώπων πάνω κι απ’ την ίδια τους τη ζωή; Τόλμησε ποτέ κανείς να διακηρύξει την απόλυτη αναμαρτησία του; Τόλμησε ποτέ κανείς να εκστομίσει το: «Εγώ ειμί η αλήθεια»; (Ιωάν. ιδ’ 6). Κανείς και πουθενά! Μόνο ένας Θεός θα μπορούσε να τα κάνη αυτά. Φαντάζεσαι τον δικό σας τον Μαρξ να ‘λεγε κάτι τέτοια; Θα τον περνούσαν για τρελό και δεν θα βρισκόταν κανείς να τον ακολουθήσει.
Για σκέψου, τώρα, πόσα εκατομμύρια άνθρωποι θυσίασαν τα πάντα για χάρη του Χριστού, ακόμα και αυτή τη ζωή τους, πιστεύοντας στην περί εαυτού αλήθεια των λόγων Του! Εάν οι περί εαυτού διακηρύξεις του ήσαν ψευδείς, ο Ιησούς θα ήταν η απαισιοτέρα μορφή της ιστορίας οδηγώντας τόσους πολλούς σε τόσο βαριά θυσία. Ποιος άνθρωπος, όσο μεγάλος, όσο σπουδαίος, όσο σοφός κι αν είναι, θα άξιζε αυτή τη μεγάλη προσφορά και θυσία; Ποιος; Κανένας! Μόνο εάν ήταν Θεός!
Μ’ άλλα λόγια: Όποιος άνθρωπος απαιτούσε αυτή τη θυσία από τους οπαδούς του, θα ήταν η απαισιοτέρα μορφή της ιστορίας. Ο Χριστός όμως και  την απαίτησε και την πέτυχε. Παρά ταύτα από τους αρνητές της θεότητός Του αναγορεύθηκε η ευγενεστέρα και αγιωτέρα μορφή της ιστορίας. Οπότε: Ή παραλογίζονται οι αρνητές ονομάζοντας αγιώτερο τον απαισιώτερο, ή, για να μην υπάρχει παραλογισμός, αλλά να έχη λογική η συνύπαρξι απαιτήσεων του Χριστού και αγιότητός Του, θα πρέπει αναγκαστικά να δεχθούν ότι ο Χριστός εξακολουθεί να παραμένει η ευγενεστέρα και αγιωτέρα μορφή της ανθρωπότητος μόνο όμως υπό την προϋπόθεσι ότι είναι και Θεός! Αλλιώς είναι, όπως είπαμε, όχι η αγιωτέρα, αλλά η φρικτοτέρα μορφή της ιστορίας, ως αιτία της μεγαλυτέρας θυσίας των αιώνων, εν ονόματι ενός ψεύδους! Έτσι η θεότητα του Χριστού αποδεικνύεται με βάσι αυτούς τους ίδιους τους περί αυτού χαρακτηρισμούς των αρνητών Του!...

Άθεος: - Αγιε Πατερα ολα αυτα που λες για τον Ιησου δεν τεκμηριωνουν πως ηταν Θεος.Ισα-ισα συμφωνα με την Ψυχολογια του βαθους και την συγχρονη ψυχιατρικη μας οδηγουν στο συμπερασμα πως προκειται για παρανοικη προσωπικοτητα με τασεις μεγαλομανιας.Ποτε Αγιε Πατερα δεν το ειχα δει ετσι και ακομα και αν συμπαθουσα τον Χριστο τωρα ετσι οπως μου τα πες εχασα πασα ιδεα.Με σοκαρες.Βεβαια κανεις ενα σφαλμα:δεν αναγορευτηκε απο τους αρνητες του ως η ευγενεστερα και αγιωτερα μορφη της ιστοριας,αλλα μαλλον επιβληθηκε δια τις βιας ΣΤΟΥΣ αρνητες του μεσω σφαγων,σταυροφοριων και Ιερας Εξετασης.Βεβαια το γεγονος πως πολλοι αναγνωριζουν ποσο καταλυτικο ρολο επαιξε στην εξελιξη της ανθρωπινης πολιτισμου το αναγνωριζω ακομα και εγω ο Αθεος.Το αναγνωριζω ομως οπως αναγνωριζω την σημασια στην εξελιξη της ανθρωπινης ιστοριας τον Χιτλερ,τον Πολ τοτ και τον Τσενγκις Χαν.Δηλαδη αρνητικα.Αγιε Πατερα εχεις σκεφθει ποτε το ενδεχομενο,εστω και το ελαχιστο,ο Ιησους οντως να μην ηταν Θεανθρωπος και να ηταν οντως,οπως εσυ λες,"η φρικτοτερα μορφη της ιστοριας,ως αιτια της μεγαλυτερης θυσιας των αιωνων,εν ονοματι ενος ψευδους"?

Γέροντας: - Σου είπα και προηγουμένως ότι τα πειστήρια της Θεότητας Του είναι τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν όσο καιρό ήταν εδώ στη γη. Ο Χριστός δεν αρκέσθηκε μόνο να διακηρύσσει τις παραπάνω αλήθειες, αλλά επικύρωνε τους λόγους Του και με πλήθος θαυμάτων. Έκανε τυφλούς να βλέπουν, παράλυτους να περπατούν, έθρεψε με δύο ψάρια και πέντε ψωμιά πέντε χιλιάδες άνδρες και πολλαπλάσιες γυναίκες και παιδιά, διέτασσε τα στοιχεία της φύσεως και αυτά υπάκουαν, ανέστησε νεκρούς μεταξύ των οποίων και τον Λάζαρο τέσσερις μέρες μετά τον θάνατό του. Μεγαλύτερο όμως από όλα τα θαύματα είναι η Ανάσταση Του.
Όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού στηρίζεται στο γεγονός της Αναστάσεως. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ει Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις ημών» (Α’ Κορ. ιε’ 17). Αν ο Χριστός δεν ανέστη, τότε όλα καταρρέουν. Ο Χριστός όμως ανέστη, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι είναι Κύριος της ζωής και του θανάτου, άρα Θεός.

Άθεος: -Εχεις μια επιμονη Γεροντα με το να θεοποιεις τον Χριστο.Απ'οσο ξερω θεωρειται θεανθρωπος,μηπως εισαι αιρετικος?Γιατι ξερεις εγω τα λεω συνηθως με Ορθοδοξους Χριστιανους και αποφευγω τους Μονοφυσιτες.Επισης μεγαλη αληθεια αυτη που ειπε ο Απ.Παυλος,εαν ειναι ετσι οντως η πιστη σου ειναι ματαια.Φανταζεσαι να ειναι ετσι και να μην αναστηθηκε ποτε?Καποιοι ισχυριζονται πως εχουν βρει τον ταφο του Ιησου και το σωμα του,ξερεις...Εσυ εισαι πολυ σιγουρος για ολα αυτα τα υπερφυσικα γεγονοτα?

Γέροντας: - Όχι, εγώ δεν τα είδα. Τα είδαν όμως άλλοι, οι Απόστολοι. Αυτοί στη συνέχεια τα γνωστοποίησαν και μάλιστα προσυπέγραψαν τη μαρτυρία τους με το αίμα τους. Κι όπως όλοι δέχονται, η μαρτυρία της ζωής είναι η υψίστη μαρτυρία.Φέρε μου και συ κάποιον να μου πει πως ο Μαρξ απέθανε και ανέστη και να θυσιάσει τη ζωή του για την μαρτυρία αυτή κι εγώ θα τον πιστεύσω ως τίμιος άνθρωπος.

Άθεος: - Κατ'αρχας γιατι παιρνουμε σαν δεδομενο πως οι Αποστολοι ηταν τιμιοι?Στα πλαισια μιας μηχανορραφιας ο καθενας μπορει να πει το οτιδηποτε,Γεροντα.Κανενας δεν μπορει με σιγουρια να βαλει το χερι του στη φωτια.Και εγω σου λεω πως ο Μαρξ αναστηθηκε και αμα θες στο υπογραφω με αιμα,αποδεικνυω τιποτα?Επισης παρατηρω πως εχεις μια εμμονη με την Ανασταση.Γιατι ειναι τοσο σημαντικο?Μα τοσο πολυ φοβασαι τον θανατο,Γεροντα?Ο Ιησους ποσους ανεστησε με την δικια του Ανασταση?Απλα εδωσε μια ψευδαισθηση στον ανθρωπο πως δεν θα πεθανει ποτε και πως υπαρχει αιωνια ζωη.Αυτη ειναι η τραγικοτητα ολης της ανθρωπινης υπαρξης:o θανατος.Ετσι ειπε σε ολο τον κοσμο αυτο που ηθελε να ακουσει.Αληθεια ποσο ηθικο εκ μερους θα λεγαμε οτι ειναι να εχει πει κατι που μπορει να αποδειχθει ανυποστατο?Εκτοτε κανεις δεν εχει αναστηθει ξερεις,οι ανθρωποι απλα πεθαινουν απ'οτι φαινεται.Οι δε επιστημονες εκει καταληγουν σε μεγαλο βαθμο,ενω οι Εβραιοι,απο τους οποιους πηρατε την παλαια διαθηκη και τα γραφτα τους ειναι η βαση της θρησκεια σας και ειναι ενας μονοθειστικος λαος με πολλες χιλιαδες χρονια θεολογικων αναζητησεων,δεν μιλανε ξεκαθαρα για μεταθανατον ζωη,το αφηνουν να αιωρειται στις γραφες τους,οπως λεμε κοινως "φλου"".. Εσεις πως ειστε τοσο σιγουροι?

Γέροντας: - Είναι άλλο πράγμα να πεθαίνεις για ιδέες κι άλλο για γεγονότα. Οι Απόστολοι όμως δεν πέθαναν για ιδέες. Ούτε για το «Αγαπάτε αλλήλους» ούτε για τις άλλες ηθικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Οι Απόστολοι πέθαναν μαρτυρούντες υπερφυσικά γεγονότα. Κι όταν λέμε γεγονός, εννοούμε ό,τι υποπίπτει στις αισθήσεις μας και γίνεται αντιληπτό από αυτές. Οι Απόστολοι εμαρτύρησαν δι’ «ο ακηκόασι, ο εωράκασι τοις οφθαλμοίς αυτών, ο εθεάσαντο και αι χείρες αυτών εψηλάφησαν» (Α’ Ιωάν. α’ 1)[3]. Με βάση έναν πολύ ωραίο συλλογισμό του Πασκάλ λέμε ότι με τους Αποστόλους συνέβη ένα από τα τρία: Ή απατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν την αλήθεια.
Ας πάρουμε την πρώτη εκδοχή. Δεν είναι δυνατόν να απατήθηκαν οι Απόστολοι, διότι όσα αναφέρουν δεν τα έμαθαν από άλλους. Αυτοί οι ίδιοι ήσαν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες όλων αυτών. Εξ άλλου δεν ήσαν καθόλου φαντασιόπληκτοι ούτε είχαν καμία ψυχολογική προδιάθεση για την αποδοχή του γεγονότος της Αναστάσεως. Αντιθέτως ήσαν τρομερά δύσπιστοι. Τα Ευαγγέλια είναι πλήρως αποκαλυπτικά αυτών των ψυχικών τους διαθέσεων: δυσπιστούσαν στις διαβεβαιώσεις ότι κάποιοι Τον είχαν δει αναστάντα[4].
Και κάτι άλλο. Τι ήσαν οι Απόστολοι πριν τους καλέσει ο Χριστός; Μήπως ήσαν φιλόδοξοι πολιτικοί ή οραματιστές φιλοσοφικών και κοινωνικών συστημάτων, που περίμεναν να κατακτήσουν την ανθρωπότητα και να ικανοποιήσουν έτσι τις φαντασιώσεις τους; Κάθε άλλο. Αγράμματοι ψαράδες ήσαν. Και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πιάσουν κανένα ψάρι να θρέψουν τις οικογένειές τους. Γι’ αυτό και μετά τη Σταύρωση του Κυρίου, παρά τα όσα είχαν ακούσει και δει, επέστρεψαν στα πλοιάρια και στα δίχτυα τους. Δεν υπήρχε δηλ. σ’ αυτούς, όπως αναφέραμε, ούτε ίχνος προδιαθέσεως για όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν. Και μόνο μετά την Πεντηκοστή, «ότε έλαβον δύναμιν εξ ύψους», έγιναν οι διδάσκαλοι της οικουμένης.
Η δεύτερη εκδοχή: Μήπως μας εξαπάτησαν; Μήπως μας είπαν ψέματα; Αλλά γιατί να μας εξαπατήσουν; Τι θα κέρδιζαν με τα ψέματα; Μήπως χρήματα, μήπως αξιώματα, μήπως δόξα; Για να πη κάποιος ένα ψέμα, περιμένει κάποιο όφελος. Οι Απόστολοι όμως, κηρύσσοντες Χριστόν και Τούτον εσταυρωμένον και Αναστάντα εκ νεκρών, τα μόνα τα οποία εξασφάλισαν ήσαν: ταλαιπωρίες, κόποι, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, ναυάγια, πείνα, δίψα, γυμνότητα, κίνδυνοι από ληστές, ραβδισμοί, φυλακίσεις και τέλος ο θάνατος. Και όλα αυτά για ένα ψέμα; Είναι εντελώς ανόητο και να το σκεφθή κάποιος.
Συνεπώς ούτε εξαπατήθηκαν ούτε μας εξαπάτησαν οι Απόστολοι. Μένει επομένως η Τρίτη εκδοχή? ότι μας είπαν την αλήθεια.
Θα πρέπει μάλιστα να σου τονίσω και το εξής: Οι Ευαγγελιστές είναι οι μόνοι οι οποίοι έγραψαν πραγματική ιστορία. Διηγούνται τα γεγονότα και μόνον αυτά. Δεν προβαίνουν σε καμμία προσωπική κρίσι. Κανένα δεν επαινούν, κανένα δεν κατακρίνουν. Δεν κάνουν καμμία προσπάθεια να διογκώσουν κάποιο γεγονός ή να εξαφανίσουν ή να υποτιμήσουν κάποιο άλλο. Αφήνουν τα γεγονότα να μιλούν μόνα τους.

Αθεος:Κατ'αρχας γεροντα οι Ευαγγελιστες δεν εγραψαν ιστορια.Κανεις σοβαρος ακαδημαικος φορεας δεν αποδεχεται κατι τετοιο.Ισα-ισα αρκετοι επιστημονες και μελετητες των ιερων γραφων παρατηρουν μεγαλες ομοιοτητες με γραφες των Σουμεριων,των Αιγυπτιων κ.α και...εσχατως των Εσσαιων(μια εβραικη σκετα),ενω θεωρουνται πολλα πλαστογραφημενα λογοτεχνηματα.Εγω λαμβανω υποψη την πρωτη εκδοχη,αλλα συγκλινω προς την δευτερη..Κατ'αρχας τον Χριστιανισμο τον εδραιωσε ο αρχικα μεγαλυτερος πολεμιος του,ο Αποστολος Παυλος.Ενω κατεδιωκε τους Χριστιανους συνελαβε την ιδεα πως φτιαχνοντας ενα δογμα που θα ειχε ως προσχημα την "αγαπη" και την "ειρηνη" και φυσικα προωθωντας το ωστε να γιγαντωθει μεσα στη ρωμαικη αυτοκρατορια,αυτη θα καταρεε εκ των εσω.Οι ιδιοι αυτοι που σταυρωσαν στην ουσια τον Χριστο αυτοι μετα τον ανεστησαν:για πολιτκους λογους.Υπαρχουν ολοκληρες μελετες πανω σ'αυτο Γεροντα,οποτε θες στις αποστελλω ταχυδρομικως στο Αγιο Ορος.Επιπλεον το να φτιαχτει μια  μεγαλη θρησκεια απο τα σπαργανα του Ιουδαισμου και να απλωθει σε ολη την "παγανιστικη" και "ειδωλολατρικη' Ευρωπη ηταν μια μεγαλη πολιτιστικη νικη για τους Εβραιους εναντι των απεχθων κατ'αυτους  "ειδωλολατρες" και "εθνικους".Δεν τα ονοματα μας Γεροντα..Στην πλειοψηφια τους ειναι Εβραικα.Δες την Παλαια Διαθηκη,Γεροντα.Στην ουσια τι ειναι?Η Αρχαια ιστορια των Εβραιων,Καναμε την ιστορια τους θρησκεια!Ο Θεος,ο ΓΒΓΧ οπως ορθα λεγεται,αναφερεται συνεχεια στον λαο του Ισραηλ και οχι σε ολο τον κοσμο.Δεν ειναι λιγο περιεργο?Εαν οι Εβραιοι εχουν δικιο και ο ΓΒΓΧ(που αυθαιρετα εμεις λεμε Θεο) ειναι ο θεος και μονο του Ισραηλ και προστατευει μονο αυτους και εργαζεται μονο γι'αυτους και υπαρχει κιολας(!),μηπως εχουμε πεσει σε παγιδα και κακως τον υμνουμε γιατι δουλευει γι'αλλους?Ξερω,Γεροντα,λιγο παρατραβηγμενη η συλλογιστικη μου,αλλα βασιζεται στας ΓΡΑΦΑΣ.Επισης λες γεροντα και τι κερδισαν με το να πουν ψεμματα?Οντως οι πρωτοι χριστιανοι,οχι και πολλα.Αλλα μετα και τι δεν κερδισαν:υποσταση,πλουτη,πολιτικη δυναμη μεχρι η μιση Ελλαδα περιουσια της Εκκλησιας ειναι,να εσυ Γεροντα κυκλοφορησες βιβλιο και αλλοι με 50 πτυχια τους τα καινε.Παντως θα συμφωνησω Γεροντα "τα γεγονοτα μιλουν απο μονα τους".