Παράθεση:
... Εδώ θέλω να σε ρωτήσω πως αν ο/η συντροφος σου δεν ήταν μαζί σου και στις δύσκολες στιγμές τότε πιστεύεις πραγματικά πως πρέπει να μείνεις μαζί του/της; Τελικά αν θα ήσουν υποχρεωμένος κάποια στιγμή στη ζωή σου να διαλέξεις ανάμεσα στη σύντροφο σου ή στον καλήτερο σου φίλο ποιον θα διάλεγες και γιατί;( ήταν υποχρεωτικό να διαλέξεις έναν άπό τους δύο)
|
|
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος της ερώτησης δεν υπάρχει λόγος να το διαχωρίζουμε μεταξύ φιλίας και έρωτα. Ο άνθρωπος που τρέφει πραγματικά αισθήματα για εσένα δεν θα φύγει από κοντά σου. Αυτό όμως σημαίνει ότι κι εσύ τρέφεις τα αντίστοιχα αισθήματα για εκείνον και δεν θα προσπαθήσεις να εκμεταλλευθείς τη συναισθηματική επιρροή σου στους άλλους, κατά τη στιγμή αδυναμίας σου , όπως συχνά συμβαίνει στις μέρες μας.
Όσον αφορά το δεύτερο, δεν το κατανοώ στην πράξη. Ποτέ δεν τίθεται πραγματικό θέμα κρίσεως σε ένα από τα δύο, όταν αυτά είναι υγιή. Ακόμα και αν χρειαστεί να απομακρύνω τη φυσική μου υπόσταση από εκείνη του φίλου μου (πάω να κατοικήσω αλλού για λόγους οικογένειας) δε σημαίνει ότι έπαψα να τον έχω φίλο. Αυτά τα διαδικού τύπου διλήμματα (άσπρο- μαύρο, αγάπη- μίσος, όλα -τίποτα) είναι κατά βάση ψευτοδιλήμματα, τα οποία απορρίπτονται μέσα από την γνώση και την εμπειρία της ζωής. Όσο για το πιο είναι ισχυρότερο σε
στιγμιαία επιρροή, κατά βάση είναι ο έρωτας, όπως εξήγησα και σε προηγούμενο ποστ. Έχει άμεση σχέση με την επιβολή των ενστίκτων τα οποία δύσκολα παρακάμπτονται σε ένα μέσο άνθρωπο.
Η όλη μου παρατήρηση βασίστηκε στην επιλεκτική χρήση του προσδιορισμού 'πραγματικοί' στο πρώτο σου ποστ. Πραγματικοί σύντροφοι (συν-τρεφω) στη ζωή μας θα εμφανιστούν ελάχιστοι, είτε φίλοι, είτε έρωτες. Μεταξύ τους δεν πρόκειται ποτέ να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, εφόσον είναι πραγματικοί φίλοι και δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό και κατανόηση. Αλλά πάνω από όλα πρέπει εμείς να είμαστε ξεκάθαροι στον τρόπο που τους βλέπουμε.
Θα δειξει........
:)
