Σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα χωρίς καμιά επιφύλαξη…
Στα υπόλοιπα αφού διαπιστώσουμε τις διαφορετικές – εκ διαμέτρου αντίθετες --αφετηρίες από όπου ξεκινούν οι συλλογισμοί μας, λέω, σε χοντρές γραμμές, ότι τα τελευταία συμπεράσματά σου στέκουν…
Πρέπει όμως να διευκρινίσω:
Παράθεση:
η ύλη δεν είναι παρά συμπυκνωμένη ενέργεια και η ενέργεια είναι πληροφορία.
Ο "υλικός κόσμος" γύρω μας είναι ένας ωκεανός ενέργειας, δηλαδή "ωκεανός πληροφοριών" που αλληλεπιδρούν.
|
|
Ετσι κι αλλιώς η ενέργεια, συμπυκνωμένη ή όχι, είναι ύλη, αναμφισβήτητη. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω όμως το επόμενο άλμα που θέλει την ενέργεια = πληροφορία. Δεν πειράζει, ας παραμείνουμε στη διαπίστωση της διαφωνίας.
Και
Παράθεση:
Εχεις, εκ των προτέρων, απορρίψει κάθε πιθανότητα ύπαρξης της πνευματικής και επέκεινα πραγματικότητας -δικαίωμά σου- και προσπαθείς να στριμώξεις το φαινόμενο της προσευχής σ΄ένα ερμηνευτικό μοντέλο που, εξ ορισμού, της αρνείται την πραγματικότητα.
|
|
Νομίζω ότι αδικεί ο ένας τον άλλο μ’ αυτή τη φράση. Με οδηγεί, το ίδιο «αυθάδικα», να πισωγυρίσω και να πω: «Οχι μόνο δεν αρνούμαι σε κανέναν την πραγματικότητα, αλλά αντίθετα εσύ δημιουργείς «πραγματικότητες» εκεί που δεν υπάρχουν».
Και τέλος
Παράθεση:
Επειδή, τι άλλο είναι η προσευχή, παρά απόπειρα επικοινωνίας μ΄αυτό το επέκεινα;
Αν το επέκεινα δεν υπάρχει, τότε η προσευχή είναι ψευδαίσθηση κι όσοι την ασκούν βρίσκονται σε βαθιά αυταπάτη. Αυτοί δε, που έχουν και θρησκευτικές εμπειρίες από πάνω, βρίσκονται σε παραισθησιακή κατάσταση, πάσχουν από βαριά ψύχωση και χρήζουν θεραπείας. Μέσος όρος δεν υπάρχει.
|
|
Εντάξει Μαρία (είδες, το συνηθίζω σιγά – σιγά) δημιουργούνται ψευδαισθήσεις, αρκετοί βρίσκονται σε βαθιά αυταπάτη, ενδεχόμενα θρησκευτικές εμπειρίες και παραισθησιακές καταστάσεις να βρίσκονται κάποιες φορές σε αλληλεξάρτηση. Όμως η γενίκευση και το συμπέρασμα ότι πάσχουν από βαριά ψύχωση και χρήζουν θεραπείας, δεν στέκει και εγώ τουλάχιστον το απορρίπτω με μεγάλη μάλιστα αποστροφή. Αυτά τα πράγματα θα τα λύσει το εποικοδόμημα της κοινωνίας όταν θα είναι ώριμες οι συνθήκες και οδηγήσουν σε αλλαγή τις συνειδήσεις, χωρίς βεβαίως διοικητικά μέτρα, σαν αποτέλεσμα της νίκης της γνώσης και της επιστήμης και επιταγή άλλων συνθηκών ζωής πάνω στις αντιλήψεις των ανθρώπων που γεννήθηκαν για να εξυπηρετήσουν ανάγκες του τρόπου της παραγωγής κοινωνιών που μόλις ξεμύτισαν από το στάδιο της βαρβαρότητας και βρέθηκαν μέχρι το κατώφλι της Αληθινής Ιστορίας του Ανθρώπου… (Κοινωνία που γλυκοφαίνεται στον ορίζοντα και σκιαγραφεί τρόπο ζωής που δεν έχει ανάγκη κανενός είδους χειραγώγηση συνειδήσεων)…
)
