Aγιοποιήθηκε ο Χριστόδουλος!!!
Πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του "Κόσμου του Επενδυτή"
Η ελληνική κοινωνία διολισθαίνει όλο και πιό πολύ στην θρησκοληψία, στην καταφυγή στο παράλογο, που έρχεται να καλύψει το έλειμμα αριστερής εναλλακτικής πολιτικής και ορθολογισμού που υπάρχει. Αγύρτες και τσαρλατάνοι βρίσκουν ευκαιρία να ασκήσουν στις εξαθλιωμένες οικονομικά μάζες, ακροδεξιά εθνικιστική δημαγωγία, να ζητούν την απόσυρση του βιβλίου ιστορίας της Στ΄Δημοτικού επειδή δεν έχει τουρκοφαγικό χαρακτήρα, να περιφέρουν βρωμερά πτώματα του κάθε αγίου Βησσαρίωνα σε προκύνηση και είσπραξη, να βυσσοδομούν κατά της δημόσιας παιδείας, να παραδίδουν τα πάντα στους νόμους της Αγοράς. Μέσα σ'αυτό το σκηνικό της αφασίας και ανοχής, έχοντας εξασφαλίσει την ασυλία των ΜΜΕ, ο αρχιεπίσκοπος Παρασκευαϊδης αγιογραφήθηκε όπως αποκαλύπτει "Ο Κόσμος του Επενδυτή" σε Εκκλησία του Βόλου, σηματοδοτώντας έτσι την αχόρταγη φιλοδοξία του να επεμβαίνει με τον αέρα του αγίου στην δημόσια ζωή είτε με ξενοδοχειακές μπίζνες, είτε με απροκάλυπτες πολιτικές παρεμβάσεις, εφαρμόζοντας το ενθρονιστήριο σύνθημά του "Όπισθεν ολοταχώς". Η ενέργεια αυτή που πριν 20 χρόνια θα ξεσήκωνε το γενικό καγχασμό σήμερα αντιμετωπίζεται με απάθεια από την χαβαλετζίδικη κοινή γνώμη του τηλεοπτικού καναπέ, αλλά και από τις ηγεσίες των 2 κομμάτων, αφού ο μεγαλομανής ρασοφόρος επηρεάζει ένα σημαντικό ποσοστό της εκλογικής βάσης της Ν.Δ και του Πασόκ.
"Ο Αρχιεπίσκοπος ήταν τότε απορροφημένος στις μελέτες του"
(Ευστάθιος, Μητροπολίτης Σπάρτης, εκπρόσωπος Τύπου ΙΣ, 4/3/2001)
ΤΟΝ ΑΔΙΚΟΥΝ και πάλι τον κ. Χριστόδουλο. Οι αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις του για τη στάση του επί δικτατορίας και οι αμήχανες δικαιολογίες του ("εγώ τότε διάβαζα") έγιναν αφορμή για να επισημανθεί και πάλι ο ανακόλουθος λόγος του και η μικρή του σχέση με τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Επιμένουμε, όμως, ότι τον αδικούν τον κ. Χριστόδουλο. Και βέβαια υποστήριξε τη δικτατορία, ό,τι κι αν λέει σήμερα. Και βέβαια υπήρξε το δεξί χέρι του εκλεκτού χούντας και παλατιού Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου. Και βέβαια τα γνώριζε όλα, εφόσον η καταστολή, η βία και η βαρβαρότητα της χούντας ήταν ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Αλλωστε ο ίδιος ο Ιερώνυμος περιγράφει αναλυτικά τις υποθέσεις βασανιστηρίων που έφταναν στο γραφείο του (δηλαδή στα χέρια του αρχιγραμματέα τότε κ. Παρασκευαϊδη) στο αυτοβιογραφικό "Το δράμα ενός Αρχιεπισκόπου" (Αθήναι 1975, σελ. 96-104).
ΟΜΩΣ Ο κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ δεν έκανε τίποτα παραπάνω από εκείνο που έκανε το σύνολο των στελεχών της Εκκλησίας εκείνη την περίοδο. Μάταια θα ψάξει κανείς ανάμεσα στα μέλη του ανώτερου κλήρου να βρει ανθρώπους που τόλμησαν να διαφοροποιηθούν από τους συνταγματάρχες της "Ελλάδος των Ελλήνων Χριστιανών". Η αναζήτηση του ιστορικού θα σταματήσει σε καναδυό ιερείς, τον εξής έναν: τον Γεώργιο Πυρουνάκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι δημοκρατικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης υποχρεώθηκαν να στηριχθούν στη μια από τις δύο πτέρυγες των χουντικών ιεραρχών, ελλείψει τρίτης, "δημοκρατικής". Η Εκκλησία -ελέω ισοβιότητας των Ιεραρχών- υπήρξε ο μοναδικός θεσμός που δεν "αποχουντοποιήθηκε" ούτε στο ελάχιστο. Μέχρι και σήμερα διατηρείται ο χωρισμός "Παπαδοπουλικών" και "Ιωαννιδικών" στους παλιότερους Ιεράρχες. Ο κ.Χριστόδουλος, δηλαδή, υπήρξε στέλεχος ενός μηχανισμού που υπηρέτησε πιστά τη δικτατορία. Δεν μπορεί να περιμένει κανείς αντιστασιακές δάφνες από εκκλησιαστικούς άνδρες, όπως είναι παράλογο να αναζητά στις τάξεις των ΕΣΑτζήδων 1967-74 στελέχη αντιστασιακών οργανώσεων.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ο κ.Χριστόδουλος -και που δεν του καταλογίζουν, όπως όφειλαν, οι επικριτές του- είναι η δράση του μετά την πτώση της δικτατορίας. Ε, λοιπόν, και μετά το 1974, τότε πουκαμιά προσχηματική δικαιολογία άγνοιας δεν ίσχυε πλέον, ο κ.Χριστόδουλος εξακολουθούσε να υπηρετεί τις ιδέες αλλά και τους μηχανισμούς της χούντας. Συνέχισε να αρθρογραφεί στον "Ελεύθερο Κόσμο", ο οποίος δεν ήταν πλέον το κεντρικό όργανο της ισχυρής χούντας, αλλά μια περιθωριακή φυλλάδα των "αμετανόητων", των "νοσταλγών" και των "σταγονιδίων". Είχε προλάβει, βέβαια, να πουλήσει τον παλιό του προστάτη, τον Ιερώνυμο, και να ταχθεί υπέρ του ιωαννιδικού Σεραφείμ, προκειμένου να εξασφαλίσει τη μητροπολιτική έδρα λίγο πριν τη μεταπολίτευση.
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ και αρκετά χρόνια αργότερα, εξακολουθούσε να αναφέρεται με νοσταλγία στην "επανάσταση" και την "επαναστατική κυβέρνηση", όταν αναφερόταν στη χούντα. Αυτές τις διατυπώσεις χρησιμοποιεί και στη διδακτορική διατριβή του που εκδόθηκε το 1981. Τις ίδιες διατυπώσεις διατηρεί και στην πρόσφατη επανέκδοση του έργου ("Ιστορική και Κανονική Θεώρησις του Παλαιοημερολογητικού Ζητήματος κατά την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι", σελ. 319-331), στο οποίο τονίζει και τη στενή σχέση Ιεραρχίας και Πολιτείας εκείνη την περίοδο.
Μ' άλλα λόγια, προτού γίνει Αρχιεπίσκοπος, ο κ.Χριστόδουλος είχε το θάρρος της γνώμης του: υπήρξε μέχρι τέλους υποστηρικτής της χούντας και των χουντικών. Δεν πρέπει, λοιπόν, να μας εκπλήσσει η ιδιαίτερη σχέση που ανέπτυξε με τον γνωστό κήρυκα της Νέας Εθνικοφροσύνης Γεώργιο Καψάλη της εφημερίδας "Στόχος", μέχρι το θάνατό του. Ούτε η συνεργασία των δυο ομοϊδεατών στη διοργάνωση εκδηλώσεων και οι επιστολές, με τις οποίες ο Χριστόδουλος επαινούσε τον εκδότη της ρατσιστικής και χουντικής εφημερίδας (λέγοντας ότι "έχουμε ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους") και τον πρόβαλε ως πρότυπο "Ελληνοκεντρικού και Ελληνόψυχου και ταυτόχρονα Χριστιανοκεντρικού και Ορθόδοξου" (Στόχος, 6/5/1998).
Η ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, λοιπόν, των πρόσφατων δηλώσεων του κ. Χριστόδουλου οφείλεται στο γεγονός ότι ο νέος ρόλος που έχει προσδιορίσει για τον εαυτό του (Ιερό-εθνο-κομματ-άρχης) απαιτεί την αυτοαναίρεσή του και τη συγκάλυψη των εμπεδωμένων απόψεών του. Δεν είναι όμως εύκολο να μεταβληθούν και οι μέχρι πρότινος ακροδεξιοί υποστηρικτές του σε "μεσαίο χώρο". Αυτό το νέο πολυσυλλεκτικό ποίμνιο του κ. Χριστόδουλου εκφράζουν οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες των λόγων του. Ας δείξουμε, λοιπόν, λίγη κατανόηση.
(Ελευθεροτυπία, 10/3/2001)
821999
Χριστόδουλου επιστολή προς Παττακό
από Κωλοσούζας 6:01μμ, Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008
«Στρατηγέ,
»Με ιδιαίτερη χαρά έλαβα το πόνημα με τον τίτλο Οδοιπορικόν ενός στρατιώτου
90 ετών, το οποίον είχατε την ευγενή καλωσύνην να μου αποστείλετε και σας
ευχαριστώ πολύ.
»Το αποσταλέν βιβλίον σας, στις σελίδες του οποίου εκθέτετε τις σκέψεις,
τις επισημάνσεις, τις τοποθετήσεις σας σχετικά με περιστατικά, επεισόδια
και γεγονότα από την μακρόχρονη διαδρομή και πορεία της ζωής σας,
εντυπωσιάζει τον αναγνώστην με την απλότητα και την γλαφυρότητα του λόγου,
το ανυπόκριτο πατριωτικό φρόνημα και την πηγαία ειλικρίνεια, τη συγκινητική
εξιστόρηση και τη διάθεση αυτοκριτικής και αυτοσαρκασμού.
»Όπως προκύπτει από τα γραφόμενά σας και την αυτοβιογραφούμενη σταδιοδρομία
σας, υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε
ιστορία, την οποίαν ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να εκτιμήσει και να
προσδιορίσει.
»Εύχομαι ο Δομήτωρ κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος Κριτής πάντων, να
σας χαρίζει πλούσια την Χάριν και την ευλογίαν Του.
»Μετ' ευχών διαπύρων
»Ο Αθηνών Χριστόδουλος».
mnk και asxetos: τις καταλάβαμε τις θέσεις σας. Δεν είναι ανάγκη να κάνετε copy+paste εδώ μέσα το μισό internet.
Λοιπόν το απεφάσισα .
Σταματώ να ασχολούμαι με τον αποβιώσαντα Χριστόδουλο και τα διάφορα του και ρίχνω όλο μου το βάρος στους Μητροπολίτες:
( Κατά σειρά προτεραιότητας )
Μεσσηνίας
Λακωνίας
Θηβών
Θεσσαλονίκης
Ζακύνθου
Ναύπακτου
Φυσικά η λίστα θα παραμείνει ανοιχτή γιατί θα προκύψουν σίγουρα νέα ονόματα.
Κάνω δημόσια ανοιχτή πρόσκληση στον asxetos που είναι διαβασμένο παιδί και μπορεί να έχει περισσότερα στοιχεία…
Δεν κάνω δημόσια ανοιχτή πρόσκληση στην mnk που της κρατάω μούτρα… για να μάθει...
ε ρε γλέντια….
Ο asxetos μάλλον για Ζακύνθου των βλέπω
Εγώ πάντως θα ήθελα Πειραιώς
@mnk
πρόσεχε μη τα μπερδέψεις με τα φασολάκια...
Για ζακυνθου το κοβω εχει μια φατσα ομως σαν να σου λεει ετοιμασου ερχομαι.....
Για να επανέλθουμε εντός θέματος, ορίστε τι λέει ο
αθεόφοβος για τον εκλιπόντα...
Προς κάθε αθεότρομο...
Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει το σαφάρι με κυνηγούς που χρησιμοποιούν όπλα μεγάλου βεληνεκούς (ελεύθεροι σκοπευτές) για να πετύχουν ήδη νεκρά θηράματα. Το να επιδίδεται κανείς στο σπορ που λέγεται 'σαφάρι σπιλώσεως και νεκροφιλίας (ηδονή με τη χρήση πτώματος)', σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα κάποια στιγμή θα γίνει ο ίδιος το θήραμα, μπρος στην εξέλιξη της 'τροφικής' αλυσίδας που εν αγνοία του και εκ παραδρομής, ο ίδιος δρομολογεί...
Γκάζακας, κατ' αρχήν έχεις τους χαιρετισμούς μου και χαίρομαι που επανήλθες στη δράση ασχέτως αν συμφωνώ ή διαφωνώ με τις απόψεις σου...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 03-02-2008 22:27 ]
StavmanR, αντιχαιρετώ και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Πρέπει να σημειώσω πρώτα-πρώτα ότι έβαλα το λινκ για τον αθεόφοβο όχι επειδή προσυπογράφω μέχρι τελείας το κείμενό του, αλλά γιατί συμφωνώ με αρκετά από όσα γράφει και κυρίως επειδή με βρίσκει σύμφωνο το νηφάλιο ύφος του. Γι' αυτό ένιωσα έκπληξη διαβάζοντας το παραπάνω σχόλιό σου και έσπευσα να ξαναδιαβάσω το κείμενο του ιατρού μπλόγκερ. Πουθενά δε διαπίστωσα να επιδίδεται σε σπίλωση του νεκρού και σε νεκροφιλία.
Επαναλαμβάνω ότι τα δημόσια/ιστορικά πρόσωπα (πρέπει να) γίνονται πάντα αντικείμενο κριτικής ζωντανά ή νεκρά. Αν διαφωνούμε με αυτή την κριτική μπορούμε να καταθέσουμε την αντίθεσή μας με ή χωρίς επιχειρήματα.
http://gazakas.wordpress.com
http://blogs.musicheaven.gr/gazakas
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gazakas στις 03-02-2008 22:48 ]
Ο αθεόφοβος, πέρα από την μονόπλευρη 'κρίση' που εφαρμόζει, είναι "ύποπτος" ως προς τη στιγμή που έκρινε (για 10 χρόνια δεν είχε μιλήσει σύμφωνα με τα λεγόμενά του) ότι έφθασε η ώρα της κρίσεως ενός ανθρώπου στου οποίου το σώμα ακόμα δεν έχει αρχίσει η διαδικασία της αποσύνθεσης, λίγες μόνο ώρες μετά το βιολογικό του θάνατο. Θυμίζω μία αρχαία αλλά και λαϊκή ρήση για να πιάσουμε το νόημα:
"Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται..."
(που σημαίνει για όσους δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με αρχαία
'μόλις πέσει η βελανιδιά, όλοι τρέχουν να την μαδήσουν')
Πιστεύω πως έχεις την ικανότητα να διαβάζεις 'πίσω' από το γραπτό λόγο και να διακρίνεις προθέσεις.
Στο κείμενο που παρέθεσες, δεν υπάρχει όχι μόνο ουδεμία εύφημη μνεία, αλλά ούτε καν ένα θετικό σχόλιο για τον αποθανόντα, γεγονός που δεν έχει συμβεί για τον ίδιο το Διάβολο από τους φανατικούς Χριστιανιστές. Αλίμονο, αν η ιστορική κρίση ενός δημόσιου προσώπου βασίζεται στα ιδεολογικά φίλτρα του κάθε αθεότρομου. Έχω παλαιότερα παραθέσει την έντονη κριτική μου στάση απέναντι στην Εκκλησία. Αλλά σε αυτό το θέμα ισχύει το 'έτερον εκάτερον'...
Τα περί 'σαφάρι νεκροφιλίας' είναι μεταφορική έκφραση που περιγράφει εκείνους που πιθανόν να ηδονίζονται στην ιδέα του νεκρού ιδεολογικού ή θρησκευτικού αντιπάλου.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 03-02-2008 23:20 ]
Ηταν μια πολυ δυνατη προσωπικοτητα και προσεφερε πολλα....ειδικα στα νεα παιδια!Και δεν νομιζω πως μπορει καποιος να τον αντικαταστησει ετσι απλα.....
Δεν θα ήθελα να γίνω απολογητής του αθεόφοβου, αλλά μάλλον αδικείς και τον ίδιο και το κείμενό του.
Πρώτα-πρώτα, αν πατούσες στο
λινκ που παραθέτει στην αρχή του κειμένου του και αναφέρεται σε ποστ του που αναρτήθηκε την εποχή που εισήχθη στο Αρεταίειο θα διαπίστωνες 2 πράγματα: 1) ο αθεόφοβος έχει αναφερθεί πολύ συχνά επικριτικά και σατιρικά στο Χριστόδουλο, άρα μάλλον δεν κατάλαβες τα "λεγόμενά " του, και 2) με έναν πολύ ζεστό και ανθρώπινο τρόπο δηλώνει πως από τη στιγμή που γνωστοποιήθηκε η ασθένειά του ο ίδιος θα πάψει να ασχολείται μαζί του.
Επειτα λες, με μια δόση υπερβολής, ότι είναι ύποπτο που κρίνει το Χριστόδουλο τόσο νωρίς. Υπενθυμίζω ότι το κείμενο αναρτήθηκε σε μπλογκ, είδος γραπτής έκφρασης που εκ των πραγμάτων έχει επικαιρικό χαρακτήρα, και ότι ο ίδιος θεωρεί (ίσως με τον κυνισμό ενός γιατρού) πως αφού έγινε και η κηδεία μπορεί να μιλήσει. Ας μην ξεχνάς τις "μονόπλευρες κρίσεις" των Μέσων (κάποιες από τις οποίες παρατέθηκαν κι εδώ) που έφταναν σε αγιοποίηση του. Εκείνες δεν ήταν άκαιρες;
Τέλος, σχετικά με το αν υπάρχει έστω και μια θετική κρίση στο κείμενο για τον εκλιπόντα, βουαλά (που λέμε και στο χωριό μου):
α) "Θετική, αν και εκ των πραγμάτων επιβαλλόμενη, ήταν επίσης η στάση του κατά την έλευση του Παπα στην Ελλάδα που η παπαδίστικη σκουριά την θεωρούσε ούτε λίγο ούτε πολύ σαν την έλευση του Σατανά."
β) "Το ότι επέλεξε να χειρουργηθεί εδώ όπως και το μην κρύψει από το τι πάσχει είναι από τα θετικά πράγματα που του χρεώνονται."
Ακόμα και αν δεν υπήρχε ουδεμία εύφημος μνεία για το ιστορικό πρόσωπο "Χριστόδουλος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος" δεν το θεωρώ δείγμα μονοδιάστατης κριτικής. Μπορώ να σου παραθέσω πληθώρα ιστορικών προσώπων για τα οποία δε μπορεί να ειπωθεί τίποτα ή σχεδόν τίποτα θετικό.
http://gazakas.wordpress.com
http://blogs.musicheaven.gr/gazakas
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gazakas στις 03-02-2008 23:36 ]
Εδώ όμως κάνεις ένα λάθος...Ακόμα και το μοναδική 'καλοπροαίρετο' σχόλιο που του αφιερώθηκε είναι ύποπτο και λανθασμένο. Το (α) είναι άστοχο διότι την απόφαση για την έλευση και προσκύνημα του Πάπα, την έλαβε η Ιερά Σύνοδος, υπό την εποπτεία Χριστόδουλου. Δεν είναι προσωπική η απόφαση. Η αναφορά στο συγκεκριμένο στοιχείο, θα μπορούσε να έχει 'πονηρή' πλευρά με δεδομένη την περαιτέρω σπίλωση του τέως αρχιεπισκόπου ως φιλοκαθολικιστή στα μάτια των πιστών. Μία σωστή και δίκαιη κρίση θα περιελάμβανε όλες τις ωφέλιμες και κακές πρωτοβουλίες του Αρχιεπισκόπου, καθ' όλη τη διάρκεια της 'θητείας' του στο συγκεκριμένο αξίωμα (για τα ωφέλιμα βλέπε κείμενα ΜΝΚ στις προηγούμενες σελίδες). Όλα αυτά τα στοιχεία γιατί παραμελούνται ΕΠΙΜΕΛΩΣ;
Το (β) είναι μία προσωπική στάση σε ένα προσωπικό βίωμα που αφορά τον ίδιο και μόνο, εκτός κι αν το τοποθετήσουμε σε θέμα προτύπων. Εκεί βέβαια δεν καταλαβαίνω επ' ακριβώς τον τύπο του προτύπου που προωθεί...(υποννοεί ότι είναι Ελληναράς; ότι τα ελληνικά νοσοκομεία είναι καλύτερα; κλπ.). Μάλλον πρόκειται για υπόνοια καλού σχολίου και όχι για ωφέλιμο σχόλιο καθ' αυτό.
Τέλος, πόσες φορές έχει πάει κάποιος σε κηδεία μέλους της οικογένειας και να αρχίσει να κρίνει το νεκρό και την κοινωνική του εισφορά εντός και εκτός της οικογένειας; Ο σεβασμός δεν αποδεικνύεται επιστημονικά με λόγια και συναρτήσεις. Είναι κάτι που είτε το νιώθει κάποιος είτε δεν το νιώθει σε καταστάσεις πένθους, ασχέτως αν ο αποθανών ήταν ιδεολογικός ή και φυσικός αντίπαλος. Τουλάχιστον έτσι διδάσκεται από τις πιο πρωτόγονες ακόμα κοινωνίες και το θεωρώ αυτονόητο στις 'εκσυγχρονισμένες'. Δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς γιατί δεν 'καυτηριάζουμε' το νεκρό ακόμα και στα καφενεία;
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 04-02-2008 00:36 ]
Επειδή το Φεβρουάριο δεν είναι παχιές οι μύγες και όσο και να προσπαθούμε ξύγκι δε θα βγάλουμε από αυτές, δε νομίζω ότι πρέπει να πούμε παραπάνω για το κείμενο του αθεόφοβου. Όποιος το διαβάσει μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Υ.Γ. η τελευταία παράγραφος του προηγούμενου ποστ μου, μπήκε με επεξεργασία ταυτόχρονα με το ποστ του gazakas. Προς αποφυγήν οποιουδήποτε τύπου παρεξηγήσεως..
Άλλο ένα
κείμενο για τον Αρχιεπίσκοπο του Νίκου Ξυδάκη (όχι του συνθέτη) από τη σημερινή Καθημερινή.
http://gazakas.wordpress.com
http://blogs.musicheaven.gr/gazakas
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gazakas στις 04-02-2008 02:22 ]