21η Απριλίου και Εκκλησία. Ο ρόλος της Χρυσοπηγής
Τα μυστήρια της Χρυσοπηγής .
Στο ζήτημα της στενής συνεργασίας της Ιεραρχίας με την δικτατορία δεν αποδόθηκε ποτέ Δικαιοσύνη. Οι δεσποτάδες ύμνησαν με εμετικό τρόπο την Χούντα, πολλοί από αυτούς εκβιαζόμενοι από στοιχεία της ιδιωτικής τους ζωής. Ακόμη και τα βασανιστήρια στην ΕΣΑ και η σφαγή του Πολυτεχνείου δεν εμπόδισαν τους αρχιεπισκόπους Ιερώνυμο και Σεραφείμ και σύσσωμη την Ιεραρχία να δοξολογούν τη δικτατορία, ενώ ο νεαρός τότε Χρήστος-Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης, γραμματέας της Συνόδου, μελετούσε βίους Αγίων και δεν άκουγε ούτε έβλεπε τίποτα. Στη φωτογραφία του "Βήματος" ο πνευματικός πατέρας του Χριστόδουλου και ηγούμενος της Χρυσοπηγής Καλλίνικος με εκλεκτά πνευματικά του τέκνα. Στην άλλη φωτογραφία, από το βιβλίο του Μανώλη Βασιλάκη "Χριστόδουλος, η μάστιγα του Θεού", βλέπουμε τους Παττακό, αρχιεπίσκοπο της δικτατορίας Ιερώνυμο και τον Χριστόδουλο.
Ο Καλλίνικος κατηγορήθηκε πριν 2 χρόνια για σεξουαλικές ατασθαλίες από τον θεολόγο κ.Τούμπα, τον εργολάβο κ.Κωστογλάκη, τον συμπατριώτη του δικηγόρο κ.Δ.Παπαχριστόπουλο, τον πρώην αρχιμανδρίτη Βενέδικτο Καρίβαλη, ενώ εκκρεμεί δικαστική του διένεξη για το θέμα με τον Σπ.Καρατζαφέρη. Η Σύνοδος τον αθώωσε, πανυγηρικά τον παρασημοφόρησε και ο ίδιος παραιτήθηκε "για λόγους υγείας". Τι ήταν όμως η περιβόητη χουντική Χρυσοπηγή, που στέγασε τον πιστολέρο αρχιμανδρίτη Νικόδημο Φαρμάκη-συνεργάτη του Βαβύλη-τον υμνητή των βασανιστών της Χούντας ταγματάρχη της Χωροφυλακής και μητροπολίτη Αιγιαλείας Αμβρόσιο και ανάθρεψε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο; Κανείς εισαγγελέας δεν διάβηκε τις πόρτες του μοναστηριού της στο Καπανδρίτι, του κτιρίου της στα Μεσόγεια και του οικοτροφείου της στο Παγκράτι για να διερευνήσει τις πολλαπλές καταγγελίες που ακούστηκαν για ροζ σκάνδαλα, οπλοφορίες, οικονομικές ατασθαλίες, συνεργασία με την ΚΥΠ ακόμη και για παρακολουθήσεις αντιπάλων μητροπολιτών και για σοβαρές πολεοδομικές παραβάσεις. Παραμένει και σήμερα επίκαιρο το προφητικό άρθρο του Ιού (2005) που ακολουθεί.
Το βαθύ θείο παρακράτος
Οι αποκαλύψεις για τη δραστηριότητα του Αποστόλη Βαβύλη και της παρέας του εντός και εκτός Εκκλησίας οδηγούν αφενός την Ιεραρχία να επαγγέλλεται την «κάθαρση», και αφετέρου μια μερίδα του πολιτικού κόσμου να ζητά εδώ και τώρα το «διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους». Αλλά ενώ και τα δύο αυτά αιτήματα είναι απολύτως ορθά, στην πραγματικότητα δεν αγγίζουν το πραγματικό σκάνδαλο αυτών των ημερών.
Γιατί δεν είναι ούτε ο υπερπλουτισμός των Ιεραρχών ούτε οι ροζ παρεκκλίσεις τους που αποτελούν το σημαντικότερο στοιχείο των πρόσφατων αποκαλύψεων. Αυτό που έχει τεκμηριωθεί από τη δημοσιογραφική έρευνα είναι ότι μερίδα του εκκλησιαστικού μηχανισμού έχει εξελιχθεί σε:
-Χώρο δράσης αλλά και κάλυψης πρακτόρων.
-Χώρο ασυλίας φυγόδικων και καταζητουμένων.
-Χώρο ξεπλύματος βρόμικου χρήματος.
-Χώρο μηχανορραφιών με διεθνείς διαστάσεις.
-Χώρο άσκησης εξωτερικής πολιτικής με εντελώς αδιαφανείς σκοπιμότητες.
Το πραγματικό, λοιπόν, πρόβλημα είναι ότι ένα τμήμα του εκκλησιαστικού μηχανισμού έχει ταυτιστεί με τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας (αλλά και άλλων χωρών), καθώς και με μυημένα τμήματα άλλων κρατικών μηχανισμών (δικαστικών, αστυνομικών και πολιτικών) και έχει συγκροτήσει ένα ελληνικό «βαθύ κράτος», το οποίο δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την καρατόμηση του Παντελεήμονα ή από τον τυπικό (και βέβαια απαραίτητο) διαχωρισμό της Εκκλησίας από την εκπαίδευση ή τη διοίκηση.
Καμιά «κάθαρση» σαν κι αυτή που προγραμματίζεται δεν εγγίζει το πρόβλημα. Γιατί δεν είναι οι παρεκκλίσεις των ασώτων, αλλά η δράση των συνετών που πρέπει να ελεγχθεί. Είδαμε, για παράδειγμα, τον σεβάσμιο μητροπολίτη Καλλίνικο στις ειδήσεις του Νίκου Χατζηνικολάου να μας λέει για τον αρχιμανδρίτη Νικόδημο Φαρμάκη, τον τρίτο άνθρωπο στην ομάδα Βαβύλη-Τριανταφυλλάκη, ότι «εγώ τον έχω σε περιορισμό» και «τον τιμώρησα που οπλοφορεί». Συμπλήρωσε ότι είναι πολύ καλός και η δραστηριότητά του είναι φιλανθρωπική. Αρα περιττεύει οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση των δημοσιογράφων ή της πολιτείας με τον κουμπουροφόρο αρχιμανδρίτη.
Μ' άλλα λόγια, ο «άγιος Πειραιώς» έβγαλε ήδη το πόρισμά του και έκρινε τον άνθρωπο που με την κάλυψη των ράσων συνόδευε τον Βαβύλη σε όλες τις επικίνδυνες αποστολές του (Ισραήλ, Πάτρα, Ιταλία). Βέβαια ο κ. Καλλίνικος είναι ο ιθύνων νους της Χρυσοπηγής στην οποία ανήκει τόσο ο αρχιμανδρίτης Φαρμάκης όσο και τα δυο άλλα προβεβλημένα πρόσωπα των ημερών, ο Αρχιεπίσκοπος και ο Θεσσαλιώτιδος. Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη κοινωνική ομάδα θα ήταν ο πλέον ακατάλληλος να κρίνει τον «άνθρωπό του». Ομως η Εκκλησία έχει επιλέξει την «αυτοκάθαρση». Ο ίδιος Μητροπολίτης υπήρξε απολύτως αρνητικός σε οποιαδήποτε επέμβαση εξωεκκλησιαστικού παράγοντα στις δραστηριότητές της.
Κάτω απ' αυτούς τους όρους κατανοεί κανείς ότι η αυτοκάθαρση ισοδυναμεί με ακύρωση κάθε εσωτερικής αλλαγής. Αλλά ακριβώς γι' αυτό το λόγο, δεν είναι ο «διαχωρισμός» που επείγει σήμερα, αλλά αντιθέτως η ευθεία επέμβαση στα εσωτερικά αυτών των μηχανισμών και η εξασφάλιση της διαφάνειας.
Αλλά ποιος θα τολμήσει να πει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός;
Ποιος πολιτικός θα διακινδυνεύσει την καριέρα του καταγγέλλοντας αυτή τη μάχη συμμοριών που ονομάζεται «εκλογή ελληνόφωνων πατριαρχών»;
Ποιος θα διανοηθεί να ελέγξει το «πόθεν έσχες» όχι μόνο των Ιεραρχών αλλά και των μονών και των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων (με πρώτη τη Χρυσοπηγή) και του Αγίου Ορους;
Ποιος θα αγγίξει το ρόλο της ΕΥΠ (από εποχής ΚΥΠ) στην Εκκλησία και της Εκκλησίας στην ΕΥΠ;
Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η συγκάλυψη έχει ήδη δρομολογηθεί. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θέτει σε δοκιμασία τη νοημοσύνη μας βεβαιώνοντας ότι δεν προκύπτουν στοιχεία για παρακρατικό μηχανισμό, ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας μας καθησυχάζει ότι ο Βαβύλης ήταν απλός πληροφοριοδότης της Ασφάλειας, όπως πολλοί κακοποιοί, και τώρα οι Ιεράρχες ετοιμάζονται για την κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
(Ελευθεροτυπία, 19/2/2005)