Πολιτικοποίηση των νέων

Παράθεση: Το μέλος vero στις 05-03-2008 στις 21:19 έγραψε... Ειδα καταλαθος που καποιος εγραψε οτι εαν η οικογενεια σου ειναι παραδειγματος χαριν ΝΔ δεν πρεπει τα παιδια να ειναι, γιατι? Εγω παραδεισματος χαριν ειμαστε οι πλειστοι μεσα στην οικογενεια Νεοι Δημοκρατες και με αυτο προχωραμε... αν και εγω εχω αρχισει να δυσανασχετο το τελευταιο καιρο Δεν το θεωρω καθολου κακο. Απλα εχω παρει τα μυαλα του πατερα μου... τι να κανουμε...εδω μπλεκετε και η ψυχολογια που αναλογα στο οικογενειακο περιβαλλον που ζεις εχεις τις αναλογες αντιληψεις και ιδεες

Φυσικα και επειρεαζεσαι απο το περιβαλλον σου ! Αυτο ειναι που κρινει τον χαρακτηρα σου στο τελος αρα δεν ειναι παραλογο να ακολουθεις τα πολιτικα πιστευω των γονιων σου. Παρολαυτα πιστευω οτι η υπερβολικη ενασχολιση απο μικρη ηληκια ειναι αυτο που επιφερει την πνευματικη τυφλωση και μπλοκαρει την ελευθερη σκεψη.

Αν όταν είσαι 20 χρονών δεν έχεις προβληματισμούς και δεν έχεις ενστάσεις και διαφωνίες για όσα γίνονται γύρω σου, τότε έχουμε πρόβλημα.

Αν κάνεις ότι σου λέει η μαμά σου επειδή το λέει η μαμά σου και δεν πρέπει να την παρακούσεις, έχουμε πρόβλημα. Οι αλλαγές ήρθαν στην ιστορία όταν μερικοί άνθρωποι έκαναν το αντίθετο από αυτό που τους είπαν.

Αν μπαίνεις σε φοιτητική παράταξη για σημειώσεις και για γκομενάκια, τότε έχουμε μεγάλο πρόβλημα . Άλλωστε αυτή η συμπεριφορά επέφερε την απαξίωση του φοιτητικού κινήματος και την αηδία με τις αφίσες στα πανεπιστήμια. Έχω ασχοληθεί κι εγώ ένα φεγγάρι με παράταξη, κι έφυγα γιατί δεν με εξέφραζε ο τρόπος, οι καταστάσεις, κλπ. Αλλά σημειώνω ότι δεν μπήκα για γκομενάκια και σημειώσεις, μπήκα γιατί ήθελα.

Μπήκα σε μια ανεξάρτητη μη κομματική φοιτητική ένωση για 4 χρόνια και εκεί μαζί με άλλους νέους είδαμε αλλιώς κάποια πράγματα, και θέλω να πιστεύω ότι εξαιτίας μου άλλαξαν κάποια πράγματα με όσους ανθρώπους συναναστράφηκα, όπως άλλαξα κι εγώ αυτούς. Τελικά ο μη-πολιτικός οργανισμός μου έδωσε την καλύτερη ευκαιρία να πολιτικοποιηθώ ακούγοντας νέους σαν εμένα που είχαν προβληματισμούς. Ψαχνόμαστε γενικώς για τα προβλήματά μας και διαμορφώσαμε άποψη, στάση και λόγο.

Φυσικά πολιτικοποίηση και κομματικοποίηση είναι τελείως διαφορετικά πράγματα.

Πολιτικοποίηση είναι η εκδήλωση που είχαμε κάνει με τον φοιτητικό οργανισμό της Ιατρικής πριν 2 χρόνια και ενημερώσαμε για το AIDS, τους μύθους και τις πραγματικότητες.

Πολιτικοποίηση ΔΕΝ είναι όσοι νέοι πήγαν χτες στα συλλαλητήρια επειδή τους το είπε ο δάσκαλος στο κατηχητικό.

Πολιτικοποίηση είναι να θέλω να διαβάζω το βιβλίο "ο Αγών μου" του Χίτλερ, γιατί θέλω να διαβάσω τι κρύβεται πίσω από το μυαλό που επηρέασε τόσο τον κόσμο που ζούμε.

Πολιτικοποίηση είναι όταν μικρή άκουγα τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου να λέει γιατί μισεί τους κομμουνιστές που την δείρανε στον εμφύλιο και να μου δείχνει τις ουλές της 50 χρόνια μετά.

Πολιτικοποίηση είναι να μου διηγείται η μητέρα μου πόσα βράδια φρόντιζε η γιαγιά μου τον ξάδερφό της που έτρωγε ξύλο ως αριστερός στην χούντα και πως τον θυμάται μέσα στα αίματα.

Απτά παραδείγματα της καθημερινότητας. Όσο έχουμε αυτιά και μάτια για να ακούμε και να βλέπουμε, θα αποκτήσουμε και στόμα για να λέμε τις πολιτικοποιημένες απόψεις μας. Από την ιστορία και όσα ζούμε. Αυτό που σκοτώνει μια κοινωνία είναι η αδιαφορία.