Και μόλις τελειώνω την ιστορία σε χρόνο ρεκόρ, βλέπω ότι δεν θα γίνει σήμερα η εκπομπή... Δεν πειράζει!
Χρόνια Πολλά Cross!
*********************************************************************
"Πού πας ρε κρυογάτσουλο με το κασκολ μέσα στη ζέστη;!" φώναξε από μακριά ο Δημήτρης στην Εύα. Είχαν ραντεβού στην πλατεία Κοραή, μπροστά από το σινέ Άστυ.
"Τι ξέρεις εσύ βρε Σαλονικιέ από Αθήνα; Έχει κατεβασιά σ' αυτό το σημείο, και σήμερα ειδικά που έχει υγρασία... Στο τσεπάκι την έχεις τη γρίπη".
"Σιγά μην έχω και τον έμπολα. Εσύ θα κρυώσεις, έτσι μπαμπουλωμένη που είσαι. Θα ιδρώσεις, θα ξε-μπαμπουλωθείς, θα φυσήξει.. Το λιγότερο με ψύξη θα είσαι αύριο!"
"Ωραία! Βάζουμε στοιχημα δυο τριγωνάκια Πανοράματος;"
"Εγώ να το βάλω, εσύ δεν ξέρω πού θα τα βρείς!"
Ο.. ιατρικής φύσεως διάλογος έγινε καθώς περπατούσαν προς την πλατεία Καρύτση με σκοπό να κάτσουν σε κάποιο από τα καφέ της.
Η Εύα διάλεξε επίτηδες ένα τραπεζάκι στη σκιά του άη Γιώργη για να μη σκάσει και το χειρότερο ρεζιλευτει στον Δημήτρη. "Λοιπόν για πες", τον ρώτησε αφού παρήγγειλαν "τι κάνεις βρε ψυχή; Παιδί σε άφησα στη Θεσσαλονίκη, άντρα σε βρίσκω στην Αθήνα".
"Ε, όπως και να το κάνουμε.. Η φοιτητική ζωή, οι έγνοιες και οι Σαλονικιές... Μπουμπούκια όλες"
"Τσ τσ τσ, έκλυτος βίος! Αυτές σου είπανε να κουρέψεις τις ωραίες σου τις μπουκλίτσες; Σαν αγροτεμάχιο είναι το κεφάλι σου!"
"Εμ, όχι ακριβώς... Είπα να μην τους αφήσω να με ταπεινώσουνε και να το κάνω μόνος μου"
Ένα σύννεφο ανησυχίας πέρασε από τα μάτια της Εύας.
"Τι εννοείς;"
Ο Δημήτρης την κοίταξε σοβαρά.
"Εύα.. πάω φαντάρος".
Το σύννεφο έγινε βροχή.. από γέλια -μέχρι που δάκρυσαν! Μα ήταν δυνατόν, αυτός ο ρέμπελος, το πνεύμα αντιλογίας να πάει στο στρατό;
"Και όμως, και όμως" είπε μισογελώντας ο Δημήτρης. "Ένδοξες μέρες περιμένουν την αεροπορία και σε παρακαλώ να έχεις σε μεγαλύτερη εκτίμηση το Σώμα!"
"Μη μου πεις ότι θα πας για αλεξιπτωτιστής!"
"Ε, όχι κι έτσι. Στα ραντάρ νομίζω ότι θα είμαι".
"Ε, ρε κακομοίρη τι καθάρισμα σε περιμένει... Στην καλύτερη θα φέρνεις τους καφέδες στους ανώτερους. Ελπίζω τουλάχιστον να βρεις καμιά καλή παρέα εκεί, να κάνετε την πλάκα σας".
"Εμ, βασικά είναι κι αυτός ένας λόγος που ήθελα να βρεθούμε. Όπως ξέρεις όλοι μου οι φίλοι είναι πάνω, μην πω για τους γονείς που είναι στα σύνορα. Εδώ δεν έχω κανέναν. Οπότε θα μπορούσες ξέρω γω να έρχεσαι πότε πότε να με βλέπεις.. Ή να βγαίνουμε άμα έχω άδεια; Θα 'σαι σαν τις "αρραβωνιαστικιές" των ανταρτών στον εμφύλιο".
"Και το ρωτάς βρε χαζούλη; Τιμή μου να έχω έναν τόσο ωραίο.. αρραβωνιαστικό και να τον βολτάρω στην Αθήνα!"
Η Εύα το είπε χαμογελώντας με ύφος περισπούδαστο, αλλά στα αλήθεια το χαιρόταν. Της το ζητούσε σαν χάρη, σα να φοβόταν την αντίδρασή της, ενώ εκείνη θα το έκανε και... εθελοντικά.
"Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί το αγόρι σου", είπε ο Δημήτρης κοιτάζοντας το φλιτζάνι του.
"Μην ανησυχείς, δεν έχω" απάντησε ανέμελα η Εύα ξεσκονίζοντας το μανίκι της.
"Ελπίζω κι εγώ να μη ζηλέψει η κοπέλα σου..."
"Μα δεν έχω!" είπε με ύφος έκπληκτο κι ο Δημήτρης.
"Άλλωστε" πρόσθεσε "τώρα το κλείσαμε, η κοπέλα μου είσαι εσύ!"
[ τροποποιήθηκε από τον/την Jazzie, 22-10-2014 22:01 ]