Ποιά είναι η γνώμη σας για την ομοφυλοφιλία;

ξέρεις τι γίνεται ilias-nekt;

μου φαίνεται πως έχεις αρκετές αξιοσέβαστες απόψεις, αλλά το βλέπεις λίγο απέξω το θέμα.

Σου έχει τύχει να συναναστρέφεσαι με ομοφυλόφιλο; ή αποκλείεται αυτό εφόσον δεν τους πας;

Γιατί εμένα μου έχει τύχει και γνωρίζω πως αν για σένα είναι μία φορά δύσκολο να τους βλέπεις,για κείνους είναι δέκα φορές δυσκολότερο να γίνουν αποδεκτοί ή να προσπαθούν να γίνουν κάτι που δεν είναι. Κι αυτό δεν πρέπει να σε λυπεί σαν άντρα(όπως είχες πει πως σε λυπεί το κούνημα), αλλά σαν άνθρωπο.

έχοντας μαγαλώσει σε περιβάλλον με ανθρώπους-ομοφυλόφιλους και μη-που είχαν τεράστια ενοχικά σύνδρομα, ανασφάλειες, κόμπλεξ..(γιατί να κάνω αυτό, γιατί είπα αυτό,εγώ έκανα αυτο και έγινε αυτό, ποπο κατέστρεψα τα πάντα, είμαι ένας άχρηστος..γιατι σε μενα;;), ξέρω πως το δυσκολότερο πράγμα είναι να βρεις (και να τα βρεις με) τον εαυτό σου.

άπαξ και το καταφέρεις αυτό, αρχίζει να μη νοιάζεσαι για το τι λένε οι άλλοι.

πραγματικά εύχομαι από καρδιάς να μην τύχει το παιδί σου να έχει ένα τέτοιο "πρόβλημα".

και για σένα, αλλά-με συγχωρείς κιόλας-10 φορές περισσότερο γι αυτό.

χεχεχε! Ναι, ειμαι εκκολαπτωμενη ιχθυολογος, ζωη να 'χω! 

Και ισως αυτη η επιστημονικη φυση του αντικειμενου μου με εχει κανει να βλεπω τα πραγματα λιγο πιο "ψυχρα", πραγμα ομως που κατα την γνωμη μου δεν υποβαθμιζει ή ισοπεδωνει τις καταστασεις, ιδιαιτερα τον ψυχισμο του ανθρωπου, αλλα μας δινει την δυνατοτητα να κρινουμε ολα αυτα τα "φαινομενα" και τις συμπεριφορες που βλεπουμε απο μια αλλη σκοπια, σε βαθος. Να ψαξουμε δηλαδη τις ριζες που δημιουργουν τις καταστασεις και οχι απλως να τις παρατηρουμε. Γιατι, μην ξεχναμε, δεν υπαρχουν πραγματα που "απλως συμβαινουν".

ΑΥΤΟ ακριβως λεω και εγω! Σε εναν ψυχαναγκαστικο, ας πουμε, η αρχικη πηγη της δυσφοριας ειναι μια πηγη αγχους, που ομως εκδηλωνεται με την μορφη ψυχαναγκασμου, ο οποιος προκαλει μια επιπλεον δυσφορια στο ατομο, συν οτι δεν του δινει την λυση της διαχειρησης του αγχους του.

Μα, και η "κινητοποιηση" που περιγραφεις ειναι μια "ακινητοποιηση" της ζωης του: ολη του η ζωη καθηλωνεται, ή αλλιως ακινητοποιειται, στην αναζητηση της ηδονης.

Και εδω το θεμα του ποσο και με ποιο τροπο θα επηρεασει η βια τον κοινωνικο περιγυρο ειναι αρκετα υποκειμενικο, καθως δεν ειναι ολοι το ιδιο "ευαισθητοι" σε αυτα τα ερεθισματα. Χαρακτηριστικο ειναι οτι δεν αποκτουν ψυχολογικα προβληματα ολα τα παιδια που προερχονται απο οικογενειες με κακοποιηση.

Διαφωνω οτι η ψυχολογικη βια ειναι συγχρονο φαινομενο. Βασικα, δεν υπαρχουν "συγχρονα φαινομενα". Τα ιδια φαινομενα υπηρχαν σε ολες τις εποχες, υπαρχουν και θα υπαρχουν παντα. Οι ανθρωποι στην βαση τους δεν αλλαζουν. Αλλαζει μονο ο τροπος εκφρασης του εσωτερικου τους κοσμου.

Σκεψουν ομως και το αλλο, οτι πολλοι δεν εχουν φιλους. Αλλα και οι φιλοι πολλες φορες δεν ξερουν πως να βοηθησουν, ή ακομα χειροτερα, αντι να βοηθησουν κανουν την κατασταση ακομα χειροτερη. Δεν ξερουν ολοι οι ανθρωποι πως να αντιμετωπισουν καποιον που εχει ενα οποιδηποτε ψυχολογικο θεμα, απο το πιο απλο και συνηθησμενο οπως μια απλη μελαγχολια, μεχρι συνθετα οπως αγχωδεις διαταραχες, καταθλιψη κτλ. Χαρακτηριστικο ηταν το παραδειγμα σου, οπου η σερβιτορα αντι να κατσει να δει τι συμβαινει πραγματικα με την γιαγια αμεσως εβγαλε το συμπερασμα οτι ειναι σαλεμενη και δεν ασχολιονταν, πιθανων να την απεφευγε. Οι ανθρωποι το καταλαβαινουν οταν οι αλλοι τους αντιμετωπιζουν σαν τρελους. Και δεν υπαρχει τιποτα χειροτερα απο το προστεθει στο οποιοδηποτε προβλημα το αισθημα της ντροπης για αυτο που περνας. Σκεψουν, επισης, ποσο θα φοβαται καποιος που εχει καποιο ψυχολογικο θεμα, ειδικα αν εχει πληρη αγνοια οσον αφορα την ψυχολογια, να το εκμυστηρευτει σε καποιον κοντινο του ανθρωπο. Σκεψουν τι καταστροφη μοιαζει στο μυαλο του το να τον θεωρησει ο φιλος του, ο συντροφος του, ο γονιος του ή ακομα και ο κοινωνικος του περιγυρος, οτι ειναι τρελος.

Ειναι πολυ πιο ευκολο να μιλησεις σε καποιον που ειναι επαγγελματιας, και αρα ξερεις οτι οτι και να του πεις δεν θα σε κοιταξει στραβα, δεν θα κρινει (επειδη και αυτο παιζει πολυ μεγαλο ρολο στον δισταγμο, ο φοβος δηλαδη για το "πως θα το παρει" ο αλλος αυτο που αισθανεσαι και πως θα το κρινει), και που ξερεις οτι εχει δει δεκαδες ατομα σαν και εσενα. Σε κανει να χαλαρωνει και να μην νιωθει ο μοναδικος "μη φυσιολογικος" ανθρωπος στον κοσμο.

Επισης......... Η καταστροφη ειναι και αυτη μια μορφη δημιουργιας! 

Γενικευεις λιγο..... Οχι οτι δεν αποτελουν πλειοψηφια οι χρυσοθηρες της επιστημης, αλλα παντα σε ολους τους τομεις υπαρχουν και σοβαροι ανθρωποι που κανουν αξιολογη δουλεια.

Και η επιστημονικη προσεγγυση ειναι το κοντινοτερο που μπορουμε να εχουμε στην αντικειμενικη αληθεια, δηλαδη στην χημικη, φυσικη, και τελικα βιολογικη αληθεια.

Χα! Πολυ ωραιο θεμα συζητησης!

Εννοειται οτι δεχεται περιορισμου και ορια η ελευθερη βουληση! Τα ορια της τα θετει ο ιδιος ο εδραιωμενος ψυχισμος του ανθρωπου, δηλαδη η προσωπικοτητα του, αλλα και τα εκαστοτε βιωματα που μπορει να επηρεασουν την βουληση του. Ο ανθρωπος ποτε δεν μπορει να κανει "αυτο που θελει". Και αυτο γιατι καθε φορα αυτο που θελει επηρεαζεται απο τον ψυχικο του κοσμο. Δηλαδη δεν υπαρχει απολυτη θεληση, ουτε στον καθε ανθρωπο ξεχωριστα. Η ελευθερη βουληση ειναι στην ουσια τα ορια που θετει ο ιδιος ο ψυχισμος του ανθρωπου, στον ανθρωπο.

Εγω την ελευθερη βουληση την αντιλαμβανομαι ως εξης: με βαση την προσωπικοτητα του ο ανθρωπος δυναται να πραγματοποιησει καποιες ορισμενες συμπεριφορες. Μεσα σε αυτο το κλειστο (αλλα και λιγο ελαστικο....) οριο των δυνητικων συμπεριφορων, η ελευθερη βουληση ειναι η διαδικασια διαλογης της συμπεριφορας που αρμοζει σε εκαστοτε περισταση.

Στην ουσια δηλαδη, δεν δημιουργεις μια συμπεριφορα με την ελευθερη βουληση, απλως διαλεγεις μια απο τις "προεπιλεγμενες".

Ο ανθρωπος που "επιλεγει" να εξελιξει την συμπεριφορα του το κανει γιατι του το επιτρεπει ο εσωτερικος εαυτος του. Γι αυτο και δεν εχουν ολοι οι ανθρωποι την δυνατοτηα ή την επιθυμια να τροποποιησουν τις συμπεριφορες του.

χαχαχαχαχαχαχα!  Ναι, η αληθεια ειναι οτι εχω μεθυσει καμποσες φορες λογω καψουρας! Επισης, εχω χρησιμοποιησει το ποτο σαν μεσο για να ξεδωσω. Δηλαδη, εχει τυχει να γινω κομματια επειδη απλως ηθελα να κλαψω, για να βγαλω απο μεσα μου την ενταση, την οποια δεν μπορουσα να απελευθερωσω αλλιως. Η μαλλον, το ποτο ηταν η ευκολη λυση!

Η ηδονη της αυτοτιμωριας ειναι μια ιδιαιτερη ηδονη, καθως η πηγη της ευχαριστησης μπορει να μην ειναι η ιδια η πραξη αλλα το αισθημα εξιλεωσης του να τιμωρεις τον εαυτο σου.

Η ευχαριστηση ομως, μπορει να προκυπτει και απο την δημιουργια του πονου

-----------------
Η ζωή δεν έχει νόημα. Γιατι θα έπρεπε να έχει, άλλωστε;;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : punkster στις 16-06-2010 18:52 ]

όμορφα :)

• ΑΥΤΟ ακριβως λεω και εγω! Σε εναν ψυχαναγκαστικο, ας πουμε, η αρχικη πηγη της δυσφοριας ειναι μια πηγη αγχους, που ομως εκδηλωνεται με την μορφη ψυχαναγκασμου, ο οποιος προκαλει μια επιπλεον δυσφορια στο ατομο, συν οτι δεν του δινει την λυση της διαχειρησης του αγχους του.

Aν δέσουμε λοιπόν τη συμφωνία μας στο θέμα του ηδονισμού, θεωρείς παράλογη μία πρόταση που υποστηρίζει πως εκείνος που θεωρεί πως σκοπός της ζωής είναι η ηδονή (κυνηγά διαρκώς την ηδονή) βιώνει ένα διαρκές άγχος μή ικανοποίησης αυτής της οριακής συνθήκης, και συνεπώς αγωνιά διαρκώς μέσα στον ηδονικό του ψυχαναγκασμό; Κι εφόσον αποδεχθούμε μία τέτοια πρόταση, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η αγωνία και το άγχος κλιμακώνεται ανάλογα με το επίπεδο των ηδονικών απαιτήσεων; Δηλαδή, αν κάποιος ευφραίνεται γευόμενος μία σοκολάτα προφανώς δεν αγωνιά λιγότερο από εκείνον που ευφραίνεται με 5 σοκολάτες κι όχι λιγότερες, εξαιτίας της 'ηδονικής στάθμης' η οποία δημιουργεί μεγαλύτερες απαιτήσεις όσον αφορά τον εθισμό στην ηδονή; Αντίστοιχα, στην αντίπερα όχθη, ίδια είναι η ανακούφιση από τον πόνο ενός κάλου κι ενός κατάγματος; Ή μήπως η ανακούφιση απο τον πόνο του κατάγματος αγγίζει τα όρια της ηδονής; Δηλαδή, δεν θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι τόσο η ηδονή όσο και ο πόνος κλιμακώνονται και μαζί τους κλιμακώνεται και η αντίστοιχη αγωνία; Ή θα αποτελούσε μία λάθος προσέγγιση;

• Μα, και η "κινητοποιηση" που περιγραφεις ειναι μια "ακινητοποιηση" της ζωης του: ολη του η ζωη καθηλωνεται, ή αλλιως ακινητοποιειται, στην αναζητηση της ηδονης.

Μήπως με βάση και πάλι τη λογική της κλιμάκωσης της ηδονής (και του πόνου) θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι ο βαθμός ακινητοποίησης (καθήλωσης) ενός ανθρώπου είναι ανάλογος προς την αγωνία προς αναζήτηση ηδονής; Ειδάλλως, θα πρέπει να καθορίσουμε όρια, μέχρι τα οποία ο άνθρωπος λειτουργεί μία χαρά, και πέρα από τα οποία καθηλώνεται.

• Διαφωνω οτι η ψυχολογικη βια ειναι συγχρονο φαινομενο. Βασικα, δεν υπαρχουν "συγχρονα φαινομενα". Τα ιδια φαινομενα υπηρχαν σε ολες τις εποχες, υπαρχουν και θα υπαρχουν παντα. Οι ανθρωποι στην βαση τους δεν αλλαζουν. Αλλαζει μονο ο τροπος εκφρασης του εσωτερικου τους κοσμου.

Κι εγώ διαφωνώ εξίσου και συμφωνώ μαζί. Κι ετούτο γιατί δεν υποστήριξα κάτι τέτοιο. Εκείνο που υποστήριξα είναι πως η κοινωνία μας (σύγχρονη) έχει την ικανότητα να μετατρέπει την σωματική βία σε ψυχολογική. Κι ενώ παρατηρείται ελάττωση της σωματικής βίας, η ψυχολογική βία είναι 'must' της εποχής. Όχι δηλαδή πως δεν υπήρχε ψυχολογική βία σε άλλες εποχές.

• Σκεψουν τι καταστροφη μοιαζει στο μυαλο του το να τον θεωρησει ο φιλος του, ο συντροφος του, ο γονιος του ή ακομα και ο κοινωνικος του περιγυρος, οτι ειναι τρελος.

Αυτή η πρόταση κάτι μου θυμίζει...

Stavmanr 13-6-2010 , 1:09

"Μήπως το ψυχολογικό υπόβαθρο εξαρτάται εξίσου από τις πράξεις; Κι έτσι, μήπως το πρόβλημα είναι μία ζώσα κατάσταση μεταξύ του ενίοτε ψυχολογικού υποβάθρου και των επιλογών (εκφράσεων-πράξεων); Η έκφρασή σου αυτή ('Το προβλημα δεν γεννιεται απο την πραξη, αλλα απο το ψυχολογικο υποβαθρο') είναι περισσότερο Πλατωνική από όσο θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ο Πλάτωνας. Είναι σαν να θεωρείς ότι ο άνθρωπος ξεχωριστά έχει έναν προαιώνιο παγιωμένο ψυχισμό, γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ζωή του. Γιατί η πράξη και το ψυχολογικό υπόβαθρο σχετίζονται με ένα κυκλικό τρόπο, όπως θα σου γράψω αμέσως μετά.

(...) Το ψυχολογικό υπόβαθρο που αναφέρεις είναι τόσο πολύπλοκο που φτάνει στις απαρχές του κάθε ανθρώπου χωριστά, μα και του ανθρώπου γενικά. Η μεταδιδόμενη εμπειρία μέσα από τις γενεές μεταφέρει και ψυχοσυνθετικά στοιχεία, για να μην γράψω πως μεταφέρονται ΚΥΡΙΩΣ ψυχοσυνθετικά στοιχεία. Ακριβώς αυτά έγραφα παραπάνω, όταν υποστήριζα ότι ο ηδονισμός είναι ένας 'υπεραιώνιος εκφυλισμός'.

Τέλος, είναι πολύ εύκολο να δείχνουμε ως αρρώστους μόνο εκείνους που καταφεύγουν σε κέντρα απεξάρτησης. Αυτός είναι ο σύγχρονος μεσαίωνας. Κοινωνούμε σε ανθρώπους όλες τις ψυχικές μας ασθένειες και τους καίμε στην πυρά. Κάτι σαν τον τρελό του χωριού στις παλαιότερες εποχές. Γιατί ακόμη κι εκείνο που θεωρείς δυσφορία, είναι στην ουσία ένα πολυσύνθετο σύμπτωμα. Κι ακόμη κι εκείνος που αισθάνεται δυσφορία, την αισθάνεται γιατί πολλές φορές κάποιος/οι τον κάνει να αισθάνεται δυσφορία. Δεν μπορεί να αποτελεί η δυσφορία κριτήριο ψυχικής ασθένειας, ασχέτως αν σήμερα μία τέτοια πρόταση στην ουσία θα αποδείκνυε όσα υποστηρίζω, δηλαδή την ψυχική ανισορροπία του συνόλου της αστικής ζωής που πλέον βιώνει μία διαρκή δυσφορία ασχέτως αν έχει όλου του κόσμου τα καλούδια και έχει ξεπεράσει 'μεσαιωνικές αντιερωτικές πρακτικές'."

• Η καταστροφη ειναι και αυτη μια μορφη δημιουργιας!

Τάδε έφη Χίτλερ ... Φυσικά εσύ το εννοείς σε πολύ βαθύτερο επίπεδο, αλλά αυτό κι αν αποτελεί γενίκευση!

• Και η επιστημονικη προσεγγυση ειναι το κοντινοτερο που μπορουμε να εχουμε στην αντικειμενικη αληθεια, δηλαδη στην χημικη, φυσικη, και τελικα βιολογικη αληθεια.

Γι' αυτό και καμία επιστημονική προσέγγιση δεν αποτελεί αλήθεια. Αλλά κάθε επιστημονική προσέγγιση παράγει και μία αληθινότητα. Μεγάλη συζήτηση. Προτιμώ ιστορία του Νασρεντίμ Χότζα:

"Ο Νασρεντίν είχε χάσει το κλειδί του σπιτιού του. Πήγε κάτω από μια κολόνα που έφεγγε ένας φανός κι έψαχνε μέσα στη νύχτα, κάνοντας μεγάλη φασαρία. Μαζεύτηκε κόσμος κι όλοι ήθελαν να τον βοηθήσουν. Άρχισαν να ψάχνουν κι αυτοί μαζί του.
- Πες μου Χότζα, τον ρώτησε στο τέλος κάποιος, είσαι σίγουρος πως έχασες το κλειδί εδώ, σ’ αυτό το μέρος;
- Όχι, απάντησε ο Νασρεντίν, αλλά μόνο εδώ έχει φως. Εγώ θέλω πάντα να βλέπω τι κάνω."

Αυτή είναι η επιστήμη.

Και το αστείο είναι πως όταν 'βγεις στην παραγωγή' μάλλον θα διαπιστώσεις ότι η επιστήμη αποτελεί πρόφαση ακόμα και στους πιο επιστημονικούς κλάδους. Τα πάντα βασίζονται στην εμπειρία, παρά στους επιστημονικούς κανόνες και τύπους. Είναι το σοκ που παθαίνει κάθε παιδί που πίστευε στην υπερβατικότητα της επιστήμης, όπως κι εγώ.

• Εννοειται οτι δεχεται περιορισμου και ορια η ελευθερη βουληση! Τα ορια της τα θετει ο ιδιος ο εδραιωμενος ψυχισμος του ανθρωπου, δηλαδη η προσωπικοτητα του, αλλα και τα εκαστοτε βιωματα που μπορει να επηρεασουν την βουληση του. Ο ανθρωπος ποτε δεν μπορει να κανει "αυτο που θελει". Και αυτο γιατι καθε φορα αυτο που θελει επηρεαζεται απο τον ψυχικο του κοσμο. Δηλαδη δεν υπαρχει απολυτη θεληση, ουτε στον καθε ανθρωπο ξεχωριστα. Η ελευθερη βουληση ειναι στην ουσια τα ορια που θετει ο ιδιος ο ψυχισμος του ανθρωπου, στον ανθρωπο. Εγω την ελευθερη βουληση την αντιλαμβανομαι ως εξης: με βαση την προσωπικοτητα του ο ανθρωπος δυναται να πραγματοποιησει καποιες ορισμενες συμπεριφορες. Μεσα σε αυτο το κλειστο (αλλα και λιγο ελαστικο....) οριο των δυνητικων συμπεριφορων, η ελευθερη βουληση ειναι η διαδικασια διαλογης της συμπεριφορας που αρμοζει σε εκαστοτε περισταση. Στην ουσια δηλαδη, δεν δημιουργεις μια συμπεριφορα με την ελευθερη βουληση, απλως διαλεγεις μια απο τις "προεπιλεγμενες".

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι ζούμε την εποχή της πλάνης της ενέργειας. Δηλαδή, θεωρούμε ότι πράξη είναι μόνο η ενεργητική συμμετοχή. Κι εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη πλάνη του ανθρώπου, που προσπαθεί συνεχώς να κάνει κάτι, μα στην ουσία δημιουργεί συνεχώς μεγαλύτερες τρύπες. Εξίσου σημαντική πράξη είναι το να μην κάνεις κάτι. Μα διαπιστώνεις ακόμα και μέσα από τις συζητήσεις ότι ως ελευθερία βούλησης νοείται η ελευθερία να πράξεις κάτι από επιλογή. Αντίθετα, αποσιωπάται η εξίσου ισοδύναμη πράξη του να μην το κάνεις. Είναι αυτό που περιγράφει η επιστήμη με τις ενεργειακές καταστάσεις, πχ. την δυναμική ενέργεια που μετατρέπεται σε κινητική και το αντίστροφο. Ετούτα βέβαια στον υλικό κόσμο, μακριά από ψυχοσυνθέσεις και πνευματικούς κόσμους.

Κι άλλη μία ιστορία του Νασρεντίν:

Ο Νασρεντίν ανοίγει στον κήπο του μια βαθιά τρύπα και μετά την γεμίζει με πέτρες. Ο γείτονας το βλέπει και του λέει ειρωνικά:
- Χότζα, καλά τις ξεφορτώθηκες τις πέτρες, αλλά το χώμα που έβγαλες που θα το βάλεις;
- Είναι απλό: Θα ανοίξω μια τρύπα και θα το ρίξω μέσα!
- Μπράβο! Αλλά δεν μου λες, το χώμα που θα βγάλεις από την δεύτερη τρύπα, πού θα το βάλεις; Θα ανοίξεις μήπως μια τρίτη;
- Κοίτα, μη μου ζαλίζεις τα αυτιά! Δεν προλαβαίνω να σού εξηγήσω το σχέδιό μου, με όλες του τις λεπτομέρειες!

Παράλληλα λοιπόν με το θέμα, θα υποστήριζα ότι η πραγματικά οικολογική στάση (θέμα των ημερών) δεν είναι η ακτιβιστική (activism = ενεργητισμός), αλλά η οριακώς παθητική (passivism = παθητισμός). Γιατί "σε ταχύτητες μεγάλες μοναχά η γη αλλάζει" κι ο άνθρωπος έχει επιταχύνει υπερβολικά μέσα στο ακτιβιστικό πάθος του. Όλα σε ένταση, όλα στο μάξιμουμ.

• Η ηδονη της αυτοτιμωριας ειναι μια ιδιαιτερη ηδονη, καθως η πηγη της ευχαριστησης μπορει να μην ειναι η ιδια η πραξη αλλα το αισθημα εξιλεωσης του να τιμωρεις τον εαυτο σου.

Μήπως θα μπορούσε αντίστοιχα να ερμηνευτεί και η αυτοτιμωρία με βάση τον ηδονισμό; Δηλαδή, ενώ γνωρίζω συνειδητά ότι υποβιβάζω και στην ουσία καταστρέφω την ουσία μου, παράγω πόνο και αγωνία μέσα από την ενοχικότητα της ηδονής; Μήπως ο άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη να τιμωρήσει τον εαυτό του για το 'ασυγχώρητο' σκάνδαλο της ανάπτυξης του πνεύματός του;

Θα μπορούσα να κάνω κι άλλους ειρμούς σχετικά με τη φύση του ηδονισμού. Κι αυτό γιατί τέτοια ιδεολογήματα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος μόνο στις κορυφώσεις αυτοκρατοριών και φεουδαρχιών. Όταν δηλαδή αναπτύσσεται ενδοκοινωνική τροφική αλυσίδα, που εμείς ονομάζουμε ταξική διαστρωμάτωση. Τότε που ο φεουδάρχης γίνεται τσέλιγκας και οι άνθρωποι πρόβατα. Μήπως λοιπόν η 'επιστροφή στη φύση' σχετίζεται άμεσα με την καταπιεσμένη και μαζοποιημένη κοινωνική συνείδηση του ανθρώπου που ταυτίζεται με το ρόλο του στο άρμεγμα και το κούρεμα; Πολλά μπορεί να γραφτούν. Τα αφήνω ως υπαινιγμούς.

• Η ευχαριστηση ομως, μπορει να προκυπτει και απο την δημιουργια του πονου

Δεν θα το έλεγα... Όμως θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι στον άνθρωπο δημιουργείται μία 'ψυχοχωρητικότητα' (copyleft Stavmanr), δηλαδή ένα εύρος αίσθησης μεταξύ του πόνου και της ευχαρίστησης. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να κορεστούν από τα διαθέσιμα ηδονικά στοιχεία του περιβάλλοντός τους, καταλήγουν σε μία ανατροπή των ορίων της ψυχοχωρητικότητας. Δηλαδή, παράγουν περισσότερο πόνο, ώστε η όποια ηδονή θα λάβουν αργότερα να περιλαμβάνει και το μπόνους της ανακούφισης από τον πόνο, ως προστιθέμενη στην όποια ηδονή. Έτσι, δεν θα έλεγα ότι ο πόνος καθαυτός παράγει ηδονή, αλλά η προσμονή και η πίστη σε εκείνο που θα ακολουθήσει. Πιστεύω ότι οι ίδιοι άνθρωποι αν βρίσκονταν σε ένα κελί και δέρνονταν χωρίς την πίστη ότι θα ακολουθήσει ηδονική διαδικασία (πχ. κρατούμενοι φονταμενταλιστικής φασιστικής οργάνωσης), δεν θα το χαίρονταν καθόλου μα καθόλου. Δεν παράγει ο πόνος την ηδονή. Η ηδονή είναι το προσδοκώμενο, που προκύπτει μέσα από το κόντραστ των καταστάσεων.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 16-06-2010 23:43 ]

Αν ανατρεξεις σε προηγουμενα μηνυματα,θα δεις διαφορες περιπτωσεις που μου εχουν συμβει κατα καιρους,κυριως επαγγελματικα.Οι περισσοτερες ειχαν οικτρο αποτελεσμα.

Την περασμενη ομως Κυριακη,πραγματοποιησαμε με την εταιρια μου μια επιδειξη κομμωτικης,σε γνωστο Hotel της περιοχης μας,οπου μεσα στην τεχνικη ομαδα,ηταν ενας κυριος,ο οποιος ηταν gay δηλωμενος,τον οποιο τον ξερω αρκετο καιρο τωρα και αρκετα μεγαλος στην ηλικια.

Τελοσπαντων,για να μην πολυλογω,περασαμε μια ολοκληρη μερα πολυ καλη.Φαγαμε,ηπιαμε,κουβεντιασαμε,καλαμπουρισαμε,μιλησαμε για δουλεια και γενικα,δεν προβληματιστικα καθολου.Γιατι ομως ξερεις;...Γιατι δεν ηταν προκλητικος στην συμπεριφορα του,(ειχε βεβαια το γνωστο ''υφος'' και λιγο το χυδαιο λεξιλογιο,,αλλα σ'αυτα δεν εχω προβλημα)δηλ. δεν χειρονομουσε πανω σου,να σε αγγιξει,ας πουμε.Οποτε ολα καλα. Αυτη η περιπτωση ειναι μια απο τις ελαχιστες,γιατι,οσο για τις περισσοτερες.....Αχαχουχα!!...

Επισης, με ενοχλει τον τελευταιο καιρο αυτη πληση εγκεφαλου που γινεται,μεσω των καναλιων,που περναει το μηνυμα οτι το να εισαι ομοφυλοφιλος ειναι φυσιολογικο και cool και οτι μεσω αυτης της....ιδιοτητας(;) σου ανοιγονται ολες οι πορτες στον καλλιτεχνικο χωρο.Ε,οχι,δεν το ανεχομαι αυτο!.....Γιατι αν ειναι φυσιολογικοι ολοι αυτοι,τοτε απο που ξεφυτρωσανε ξαφνικα;;.... Και να τους τρωω και στη μαπα καθε μερα;...Εχω βαρεθει να ακουω και να βλεπω ρεπορτερ.παρουσιαστες,και αλλους τετοιους ''περιεργους'' και sorry που το λεω....

Και τελος,ενω καταδικαζω την ομοφυλοφιλια,δεν θα σου πω φυσικα οτι με τις λεσβιες δεν εχω προβλημα,αλλα....δεν με εχουν προκαλεσει ποτε και δεν μπορω να εκφερω γνωμη.

Δηλ. αν το προσεξες,ειναι οι αντιστοιχες καταστασεις:

Οι γυναικες δεν εχουν προβλημα με τους gay αντρες και οι αντρες δεν φαινεται να εχουν προβλημα με τις λεσβιες....(Γι'αυτο και ακους καποιους που λενε,οτι δεν γουσταρουν τους gay αντρες,αλλα,αν εβλεπαν λεσβιες,εν ωρα δρασης δεν θα ειχαν και προβλημα!... Η' δεχεσαι, ή καταδικαζεις!....

Οι γυναικες,τι λενε για τις λεσβιες; Δεν εχει αναφερει καμια σας,καποια εμπειρια...Περιμενω να ακουσω τοσες μερες τωρα...

Ελπιζω να σε καλυψα!...

-----------------
Δεν μπορω αλλους...δηθεν!!...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ilias-nekt στις 16-06-2010 23:58 ]

με κάλυψες, αλλά μάλλον σε διαφορετικό πράγμα δίνει ο καθένας μας τη σημασία:)

προσπαθώ να σου μιλήσω για ορισμένους εφήβους, αγόρια και κορίτσια, που αντιλαμβάνονται αυτήν τη διαφορά κι έχουν ένα πρόβλημα που εμείς δεν έχουμε στο να γίνουν αποδεκτοί όπως είναι, κι εσύ μου λες για τους κουνιστούς στη δουλειά σου, για το πόσο σε λυπεί το κούνημα και πώς νιώθεις όταν βλέπεις άντρα να κουνιέται..νομίζω ότι μιλάμε για άλλο πράγμα και δίνουμε τη σημασία αλλού

αυτό για την προβολή από την τιβί που γράφεις σε προηγούμενες σελίδες(σόρι δεν έχω το χρόνο να ψάξω τώρα) δεν το ήξερα γιατί δεν έχει τύχει να ασχοληθώ πολύ, ρώτησα όμως μια ομοφυλόφιλη φίλη μου και μου είπε πως έχεις δίκιο..πως υπήρξε κάποια φάση που ήταν μόδα να είσαι ή να κάνεις τον γκέι.

αλλά γενικά εγώ αλλού θέλω να καταλήξω...

Η συζήτηση αυτή αφορά στην ομοφυλοφιλία, κι όχι για τους ανθρώπους που κάνουν σεξ χωρίς αναγκαστικά με κάποιον που αγαπούν. Ομοφυλοφιλία δεν είναι το σεξ άντρα με άντρα ή γυναίκας με γυναίκα αλλά το ένας άντρας να είναι ερωτευμένος με έναν άντρα και να θέλει να είναι μαζί και μια γυναίκα αντίστοιχα. Σε πολλούς αρέσει να πειραματίζονται σεξουαλικά, άντρες και γυναίκες, και είναι πάρα πολλοί οι στρέιτ που απολαμβάνουν σεξ και με τα δύο φύλλα. Εδώ όμως δε μιλάμε για ομοφυλοφιλία αλλά για απλή ηδονή.

Όσο για το φυσιολογικός και ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, έτσι νομίζω εγώ. Και η εικόνα που έχω στο μυαλό μου είναι απλώς ότι όλοι έχουμε στοιχεία μοναδικά τα οποία δεν θεωρώ ότι πρέπει να κατατάσσονται σε φυσιολογικά ή μη. Δεν είχα πρόθεση να κρίνω κάποιον, ίσως έτσι φάνηκε στη διατύπωση, οπότε ζητώ συγγνώμη αν έθιξα άθελά μου κάποιον.

Όσο για το αν θα φρίξω αν το παιδί μου είναι γκέι, έχω να πω ότι θα φρίξω γενικότερα αν αποκτήσω ποτέ παιδί. Να μου λείπει το βύσσινο. Αλλά σαφώς δε θα είμαι λιγότερο περήφανη αν ο γιος μου ή η κόρη μου είναι ομοφυλόφιλοι. Αν μάλιστα είναι ανοιχτά γκέι θα ήθελα να είμαι ακόμα πιο περήφανη που θα έχω μάθει στα παιδιά μου ότι η διαφορετικότητα δεν είναι μειονέκτημα και που δε θα φοβούνται να το κρύψουν και να ζήσουν τη ζωή τους ψάχνοντας την αγάπη και την ευτυχία τους.

Συζήτηση γίνεται, συμφωνώ, αλλά ας προσπαθήσουμε όλοι οι συνδιαλεγόμενοι να μην είμαστε προσβλητικοί, ούτε προς τους ομοφυλόφιλους ούτε προς αυτούς που εκφράζουν αρνητικοί άποψη για την ομοφυλοφιλία. Να εκφράζονται απόψεις αλλά κάποιοι προσπαθούν, ή έτσι φαίνεται να κάνουν, να μειώσουν τη αντίθετή από τη δική τους γνώμη και αυτούς που την εκφέρουν. Ελπίζω να μη θεωρηθεί ότι κι εγώ αυτό κάνω τώρα. Απλώς προσπαθώ να ξεκαθαρίσω τα πράγματα.

erofilie,

έχω γράψει σε παλαιότερη παρέμβαση ότι καθείς μπορεί να είναι ερωτευμένος με ο,τιδήποτε, όπως κάποιος ερωτεύεται έναν πίνακα. Όμως, θεωρώ ότι έχει εκφυλιστεί η ίδια η έννοια του έρωτα.

Δεν θα αναφρεθώ σε έρευνες και τα τοιαύτα. Απλά θα σου ζητήσω τη δική σου εικασία, εύστοχη ή άστοχη. Πόσες πιστεύεις είναι οι περιπτώσεις 'ομοφυλόφιλων' που δεν επιδίδονται σε σεξουαλικές επαφές μεταξύ των; Μπορείς φυσικά και να απαντήσεις 'δεν γνωρίζω' όμως σίγουρα γνωρίζεις ότι η ουσία της ομοφυλοφιλίας είναι η ομοσεξουαλικότητα. Ειδάλλως, όλοι μας είμαστε ομοφυλόφιλοι, όπως έγραψα όταν ερμήνευα την ομοφυλοφιλία ως λέξη, δηλαδή όλοι μας προσεγγίζουμε άτομα του ιδίου φύλου.

Κι εγώ, όπως κι εσύ, έχουμε επιστήθιους φίλους του ιδίου φύλου, που τους αγαπάμε, τους τιμούμε και θέλουμε να τους βλέπουμε ευτυχισμένους. Πολλές φορές ερωτευόμαστε τον τρόπο που τραγουδάνε, που μιλάνε, που κοιτούν κλπ., όμως η σχέση μας παραμένει σε πνευματικά επίπεδα. Γι' αυτό και αναφέρω πως έχουμε παρερμηνεύσει τον έρωτα. Κι αναλογίσου ότι σήμερα η λέξη έρωτας συνοδεύει μόνο σεξουαλικές εκφράσεις: 'έκανα έρωτα (ανόητο αγγλογενές δάνειο που στην πραγματικότητα έπρεπε να είναι {έκανα αγάπη}, ερωτικά βοηθήματα, ερωτισμός, ερωτική ταινία {δηλαδή τσόντα} κ.ο.κ.'. Καταφέραμε να μεταφέρουμε μία πνευματική κατάσταση στη ζωώδη βάση του οργανισμού και να τα ταυτίσουμε μεταξύ τους.

Δεν θα αναφερθώ λοιπόν στην πνευματική φύση της ομοφυλοφιλίας, καθώς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πνευματική ομοφυλοφιλία, υπάρχει γενικότερα αγάπη προς το συνάνθρωπο. Εκείνο που συζητούμε είναι η ομοσεξουαλικότητα, περί της οποίας στρέφεται αυτό που αποκαλείς "ομοφυλοφιλικό έρωτα".

• Όσο για το φυσιολογικός και ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, έτσι νομίζω εγώ. Και η εικόνα που έχω στο μυαλό μου είναι απλώς ότι όλοι έχουμε στοιχεία μοναδικά τα οποία δεν θεωρώ ότι πρέπει να κατατάσσονται σε φυσιολογικά ή μη. Δεν είχα πρόθεση να κρίνω κάποιον, ίσως έτσι φάνηκε στη διατύπωση, οπότε ζητώ συγγνώμη αν έθιξα άθελά μου κάποιον.

Πολύ όμορφα. Όμως, θεωρείς ότι υπάρχουν πράγματα στον κόσμο αυτό που κατ' εσέ είναι μή φυσιολογικά; Ας πούμε, λίγο ακραία για να 'ερεθίσω' την λογική σου, ο βιασμός μπορεί αν θεωρηθεί φυσιολογική συμπεριφορά; Δεν συγκρίνω με την ομοσεξουαλικότητα, απλά προσπαθώ να καταλάβω αν υπάρχει στο νου σου η έννοια του φυσιολογικού σε οποιαδήποτε μορφή ή όχι. Σύμφωνα με όσα καταλαβαίνω, η έννοια 'φυσιολογικό' δεν υφίσταται.

• Όσο για το αν θα φρίξω αν το παιδί μου είναι γκέι, έχω να πω ότι θα φρίξω γενικότερα αν αποκτήσω ποτέ παιδί. Να μου λείπει το βύσσινο. Αλλά σαφώς δε θα είμαι λιγότερο περήφανη αν ο γιος μου ή η κόρη μου είναι ομοφυλόφιλοι. Αν μάλιστα είναι ανοιχτά γκέι θα ήθελα να είμαι ακόμα πιο περήφανη που θα έχω μάθει στα παιδιά μου ότι η διαφορετικότητα δεν είναι μειονέκτημα και που δε θα φοβούνται να το κρύψουν και να ζήσουν τη ζωή τους ψάχνοντας την αγάπη και την ευτυχία τους.

Χωρίς να θέλω να σου επιτεθώ, θα θέλεις πραγματικά την ευτυχία ενός όντος, η σκέψη και μόνο του οποίου σε κάνει να φρίττεις; Αυτό που περιγράφεις ως 'υπερηφάνεια διαφορετικότητας' φαίνεται περισσότερο ως 'το παιδί μου [που στη σκέψη του φρίττω] θέλω να ακολουθήσει τα δικά μου χνάρια και να φρίττει στην ιδέα των πιθανών δικών του παιδιών. Άρα, η ομοσεξουαλικότητα θα του προσφέρει τη γενετήσια ηδονή που χρειάζεται, προφυλάσσοντάς το από μία νέα, δική του φρίκη μέσα σε μία κούνια'.

Αυτά τα γράφω όχι για να σε μειώσω, αλλά περισσότερο για να καταδείξω πώς το σύνολο του ιδεολογήματός μας και της φαντασιακής μας υπόστασης (φόβων, αγωνιών, άγχους) κοινωνείται στα παιδιά μας και αποτελεί σημαντικό κριτήριο των όποιων επιλογών τους.

• Συζήτηση γίνεται, συμφωνώ, αλλά ας προσπαθήσουμε όλοι οι συνδιαλεγόμενοι να μην είμαστε προσβλητικοί, ούτε προς τους ομοφυλόφιλους ούτε προς αυτούς που εκφράζουν αρνητικοί άποψη για την ομοφυλοφιλία. Να εκφράζονται απόψεις αλλά κάποιοι προσπαθούν, ή έτσι φαίνεται να κάνουν, να μειώσουν τη αντίθετή από τη δική τους γνώμη και αυτούς που την εκφέρουν. Ελπίζω να μη θεωρηθεί ότι κι εγώ αυτό κάνω τώρα. Απλώς προσπαθώ να ξεκαθαρίσω τα πράγματα.

Μία καλημέρα λοιπόν κι από εμένα.

Αν αναφέρεσαι στα κείμενά μου, οφείλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν μειώνω την άποψη κανενός. Άλλωστε, αν μία άποψη φέρει αλήθεια είναι αδύνατο να τη μειώσεις, γιατί η ίδια η φύση της λογικής του ανθρώπου επιδιώκει την αλήθεια. Ερεθίζεται από εκείνη και τρέφεται. Αναλογίζεται κι αναθεωρεί ώστε να αγκαλιάσει την αλήθεια που της παρουσιάστηκε.

Stavman R

Με ρωτάς για τον έρωτα. Θεωρώ ότι ο έρωτας υπάρχει. Αυτός ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών, που σιγά σιγά κατασταλάζει και ωριμάζει και πότε πότε φτάνει στην αγάπη. Νομίζω ότι αυτό ισχύει και για ετεροφυλόφιλους και για ομοφυλόφιλους. Πράγματι ο έρωτας είναι μια πνευματική κατάσταση κι όχι η εκφυλισμένη έννοια της πράξης του έρωτα, βλ. σεξ.

Για το βιασμό που με ρωτάς, για να καταλάβεις τι εννοώ, θεωρώ ότι είναι κάτι κακό. Υπάρχουν καλές συμπεριφορές ή στοιχεία (όπως η αλληλεγγύη, η ευγένεια, η καθαριότητα ας πούμε), υπάρχουν κακές συμπεριφορές ή στοιχεία (όπως εγκληματική συμπεριφορά, αγένεια, υπερβολικός εγωισμός) και ουδέτερες συμπεριφορές ή στοιχεία (όπως το να τρως τα νύχια σου, να χτενίζεσαι πριν κοιμηθείς, να ακούς μουσική 24/7 και όλα αυτά που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία, καλή ή κακή). Στη δικιά μου θεωρία πάντα μιλάω.

Και τέλος για το θέμα του παιδιού που θίξαμε, δε θέλω να αποκτήσω παιδιά. Τώρα αν βρεθώ έγκυος κάποια στιγμή, πιθανότατα θα το κρατήσω γιατί είμαι κατά της έκτρωσης. (τη θεωρώ πολύ βάναυση διαδικασία και για γυναίκα αλλά κυρίως για το αθώο παιδί). Αν δεν καταφέρω να το δώσω για υιοθεσία, προφανώς θα το κρατήσω, αλλά φαντάζομαι ότι τότε δε θα "φρίττω" τόσο όσο τώρα. Ούτε τώρα φρίττω βασικά, απλώς δεν είμαι απ'τους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν γονείς. Και αν με το καλό(ή το κακό) αποκτήσω παιδί, το κρατήσω και το μεγαλώσω, δε νομίζω να με πειράζει αν δεν είναι ίδια η συμπεριφορά του με των συνομηλίκων του, αν δηλαδή αντί να κυνηγάει κορίτσια, αυτό να κυνηγάει αγόρια και αντίστροφα.

harmonizer

ποιο ακριβώς σου ακούγεται για ανέκδοτο; Θεωρείς δηλαδή λεσβία τη γυναίκα που θα κάνει τρίο επειδή έκανε σεξ με άλλη γυναίκα; Άλλη είναι η έννοια της λεσβίας και του γκέι. Όχι αποκλειστικά το σεξ.

• Για το βιασμό που με ρωτάς, για να καταλάβεις τι εννοώ, θεωρώ ότι είναι κάτι κακό. Υπάρχουν καλές συμπεριφορές ή στοιχεία (όπως η αλληλεγγύη, η ευγένεια, η καθαριότητα ας πούμε), υπάρχουν κακές συμπεριφορές ή στοιχεία (όπως εγκληματική συμπεριφορά, αγένεια, υπερβολικός εγωισμός) και ουδέτερες συμπεριφορές ή στοιχεία (όπως το να τρως τα νύχια σου, να χτενίζεσαι πριν κοιμηθείς, να ακούς μουσική 24/7 και όλα αυτά που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία, καλή ή κακή). Στη δικιά μου θεωρία πάντα μιλάω.

Δεδομένου ότι συνδιαλεγόμαστε, θα σου δώσω το στίγμα του πως ερμηνεύω τη συζήτηση. Αν ξεκινήσω να αναλύω και να ρωτώ περί του καλού και το κακού θα καταλήξουμε πως δεν υπάρχει καλό και κακό παρά μόνο φυσιολογικό και μη. Είναι οι διαρκείς εννοιολογικές 'τούμπες' που συμβαίνουν σε κάθε συζήτηση. Απλά, αν αρχίσω να ρωτώ πώς κατανοείς αυτές τις έννοιες, μάλλον θα καταλήξουμε σε άλλες.

Απόφυγες φυσικά να απαντήσεις ευθέως στο άν βλέπεις έναν βιασμό φυσιολογικό ή όχι. Κι ετούτο μάλλον αποτελεί ελιγμό αποφυγής της τριβής με μία έννοια που 'καίει'. Αντ' αυτού προτιμάς να αφαιρέσεις μία έννοια χιλιάδων ετών από το λεξικό σου ώστε να δικαιώσεις την όποια πεποίθησή σου.

Οι τούμπες αυτές συνεχίζονται και παρακάτω, όταν αντί της 'φρίκης του παιδιού', διορθώνεις με την πιο μετριοπαθή φράση " δε θέλω να αποκτήσω παιδιά". και θα σου δώσω να καταλάβεις που βρίσκεται η τούμπα:

• έχω να πω ότι θα φρίξω γενικότερα αν αποκτήσω ποτέ παιδί.

• Αν δεν καταφέρω να το δώσω για υιοθεσία, προφανώς θα το κρατήσω, αλλά φαντάζομαι ότι τότε δε θα "φρίττω" τόσο όσο τώρα.

Ενώ λοιπόν στην πρώτη πρόταση φαντάζεσαι ότι θα φρίξεις κατά την απόκτηση παιδιού, στη δεύτερη πρόταση η ίδια ακριβώς φαντασία καταλήγει σε μία πιο όμορφη στιγμή, που καταλήγει σε καταστάσεις αγάπης, όπως πχ. θα το δώσω για υιοθεσία κλπ.

Και καταλήγεις:

• Και αν με το καλό(ή το κακό) αποκτήσω παιδί, το κρατήσω και το μεγαλώσω, δε νομίζω να με πειράζει αν δεν είναι ίδια η συμπεριφορά του με των συνομηλίκων του, αν δηλαδή αντί να κυνηγάει κορίτσια, αυτό να κυνηγάει αγόρια και αντίστροφα.

Με βάση τα όσα έγραψες, προφανώς το να μεγαλώσει παιδί στα χέρια σου είναι αντίστοιχο του να πιάσει το λόττο, κι επομένως όλα τα υπόλοιπα αποτελούν φαντασιώσεις περίπου μή ρεαλιστικών καταστάσεων, δηλαδή βρίσκεται στα όρια σουρεαλισμού.

Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω για να σε μειώσω. Τα γράφω για να καταδείξω η λογική παίζει παιχνίδια τα οποία, αν δεν ψάξει ο άνθρωπος, δεν καταλαβαίνει τί συμβαίνει. Ο λόγος σου δεν έχει συνέπεια, όχι διότι άλλαξες άποψη μέσα σε 12 ώρες, αλλά επειδή προσπαθείς να σχοινοβατήσεις μεταξύ μίας άποψης που φέρεις και μίας άποψης που σου έχουν καρφώσει στο σβέρκο μέσα από την όποια εκπαίδευση και τα ΜΜΕ. Κι όσο κάποιος σου πυροδοτεί το λόγο, και σε βάζει σε διαδικασία να φτάσεις στα άκρα και στις απαρχές της λογικής σου, τόσο εμφανίζονται στην επιφάνεια οι εννοιολογικές αντιφάσεις. Ετούτο δεν συμβαίνει μόνο σε εσένα, καθώς δεν είσαι η μόνη που δέχτηκε αυτό το βομβαρδισμό 'αντικειμενισμού' και 'πληροφόρησης'.

Μπορώ εντούτοις να συνεχίσω ακάθεκτος και να ρωτήσω πως αντιλαμβάνεσαι το καλό και το κακό στη ζωή σου. Δηλαδή με ποια κριτήρια θα περιέγραφες κάτι ως καλό και με ποια κάτι ως κακό. Πχ. ανέφερες τη λέξη αγένεια. Γιατί η αγένεια είναι κάτι κακό, και πότε χαρακτηρίζεις κάτι ως αγενές; Πότε περίπου ένας εγωισμός είναι υπερβολικός και πότε μή υπερβολικός (να υποθέσω ότι το αντίθετο του υπερβολικού είναι το φυσιολογικό σε αυτήν την περίπτωση;).

Δεν είσαι υποχρεωμένη να απαντήσεις, μήτε και κάνουμε το τέστ της αλήθειας. Και πραγματικά συγχώρεσέ με αν θεωρείς ότι με κάποιο τρόπο σου επιτίθεμαι. Γιατί συνήθως τους συνομιλητές τους σέβομαι και τους αντιμετωπίζω 'στα ίσια', χωρίς να αναλώνομαι σε γλυκόλογα κι 'επαίνους' (εξαίρεση περί των επαίνων αποτελεί η Punsterίνα που αν δαβάσει κανείς τα κείμενά της και δει την ηλικία της καταλαβαίνει το γιατί). Τέλος, δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν. Οι συζητήσεις γίνονται για να καταλάβουμε εμείς οι ίδιοι αν αυτά που θεωρούμε δεδομένα είναι τέτοια.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 19-06-2010 01:50 ]

StavmanR

Θα συμφωνήσω ότι ο λόγος μου δεν έχει συνέπεια, ακόμα και προφορικά πολλές φορές δε μπορώ να κάνω κατανοητό αυτό που θέλω. Άλλες φορές πάλι είμαι αντιφατική, όπως λες σε 12 ώρες τα λέω αλλιώς. Δε θα συνεχίσω τη συζήτηση γιατί θα βρεθούμε αλλού για αλλού. Γιατί έτσι γίνεται όταν αφεθείς σε ανάλυση απόψεων. Ως τελευταίο μόνο να πω ότι όπως γίνεται φανερό, ο καθένας από μας, ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται τελείως διαφορετικά. Και ίσως όντως αποφεύγω τον όρο φυσιολογικός, ίσως από φόβο, ότι θα ανήκω ή ότι δε θα ανήκω στην κατηγορία του. Άνθρωποι είμαστε, και λάθη κάνουμε και άδικο έχουμε πολλές φορές αλλά δεν παύουμε να έχουμε το δικαίωμα να εκφέρουμε τη γνώμη μας.

Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους, αυτή είναι η θέση μου στο θέμα, ούτε με τους άντρες, ούτε με τις γυναίκες. Δε μου έχει τύχει κάτι που να με φέρει σε δύσκολη θέση, ωστόσο θεωρώ ότι κι ένας του άλλου φύλου μπορεί να σε φέρει σε δύσκολή ή και χειρότερη θέση. Να προσθέσω επίσης ότι είναι λυπηρό αν δει κανείς πόσα εγκλήματα μίσους γίνονται ενάντια σε ομοφυλόφιλους μόνο και μόνο επειδή κάποιοι δε συμφωνούν με τον τρόπο ζωής τους. Απίστευτα νούμερα. Και όταν σκέφτομαι ότι πολλοί αρπάζονται από κάθε λέξη, δε θέλω να φανταστώ τι θα μπορούσαν να κάνουν έξω από κάποιο φόρουμ. (Μην παρεξηγηθώ, δε μιλάω προσωπικά.) Δεν μπορώ να ξέρω για ποιους λόγους αυτοί που είναι αντίθετοι είναι αντίθετοι με την ομοφυλοφιλία. Θρησκεία, ηθική, γούστο, εμπειρία, οτιδήποτε. Το θέμα όμως είναι να είμαστε λίγο πιο ανοιχτόμυαλοι. Δε θέλω πάλι να παρεξηγηθώ, δεν αποκαλώ συγκεκριμένα κάποιους στενόμυαλους, απλά όσο κι αν διαφωνείς με κάτι, απ'τη στιγμή που δεν είναι εγκληματικό, προσπάθησε να συμβιβαστείς λίγο. Σε μια κοινωνία χρειάζονται συμβιβασμοί. Θα μου πεις γιατί να μη συμβιβαστούν αυτοί και να μπουν πίσω στα καβούκια τους; Μα δε νομίζω ότι αυτό είναι συμβιβασμός, είναι σαν να θες να αφανίσεις όσους δε θεωρείς αξιόλογους. Τέλος πάντων, πάλι μεγάλη κουβέντα ανοίγω και δε θέλω.

Καλό βράδυ και χαλαρά. Όλοι άνθρωποι είμαστε, μην το ξεχνάτε.

erοfilie,

διαλέγεις και απομονώνεις καταστάσεις τις οποίες παρουσιάζεις ως ξεχωριστές. Για παράδειγμα θα αναφέρω την εγκληματικότητα κατά της ομοσεξουαλικότητας. Αν ζούσαμε σε μία κοινωνία που εγκληματεί αποκλειστικά κατά της ομοσεξουαλικότητας, θα συμφωνούσα απόλυτα μαζί σου. Μα τα μεγαλύτερα εγκλήματα δεν γίνονται με τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο προηγούμενος αιώνας έστειλε 50 εκατομμύρια ανθρώπους στο χώμα χωρίς να γίνεται οποιαδήποτε διάκριση σεξουαλικών εκφράσεων. Καθημερινά φονεύονται χιλιάδες άνθρωποι για οικονομικούς λόγους. Δεν χρειάζεται να αναλύσω περισσότερο τα πράγματα. Όμως εσύ επιλέγεις να ορίσεις ως πρόβλημα της ανθρωπότητας τη 'δυσανεξία' απέναντι στην ομοσεξουαλικότητα. Η δική μου άποψη είναι πως όλα εχουν μία κοινη συνισταμένη. Γιατί και η εμφάνιση της ομοσεξουαλικότητας, καθώς και η διασπορά της σε κοινωνίες, σχετίζονται άμεσα με την ψυχική ανισορροπία του ανθρώπου. Το γιατί το εξήγησα σε προηγούμενες παρεμβάσεις. Δεν αποτελεί μόνο η ομοσεξουαλικότητα διαστροφική κορύφωση, αλλά και κάθε είδους ηδονική εμμονή. Μάλιστα, υποστήριξα ότι ο 'ηδονικός καπιταλισμός' σε συνδυασμό με τον τροφικό, είναι οι πηγές της τάσης για ισχύ, που ταλανίζουν την ανθρωπότητα από τη βάση της.

Δεν βλέπω ιδιαίτερες διαφορές μεταξύ της ομοσεξουαλικότητας και της σεξουαλικότητας καθ' αυτής, πέραν του γεγονότοτος ότι η σεξουαλικότητα γενικότερα κρύβει σε κάποιο βάθος την ελπίδα και την προσμονή για παραγωγή/συνέχιση ζωής. Κρύβει το λίκνο της ζωής κάτω από στρώματα αρνητισμών και αποτροπών. Η ομοσεξουαλικότητα απορρίπτει πλήρως το λίκνο αυτό. Είναι μία συνειδητή ηδονική θανάτωση στην οποία οδηγείται ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Και φυσικά η επιλογή είναι δική του. Όπως και η επιλογή κάθε γονέα είναι να διδάξει στο παιδί του ποιοι οι κίνδυνοι της ύπαρξής του που εγκυμονούν θανατώσεις σωματικές και ψυχικές. Δεν απορρίπτεται η ομοσεξουαλικότητα αποκλειστικά από την κοινωνία. Πρωταρχικά αυτοαπορρίπτεται. Το ίδιο και η σεξουαλικότητα μέσα από τις βαθμίδες κλιμάκωσής της. Και δεν είναι τυχαίο ότι η σεξουαλικότητα απελευθερώθηκε σε εποχές που ο άνθρωπος αυτοαπορρίπτεται. Η κοινωνία αυτή ακολουθεί τα βήματα της σεξουαλικότητάς της και αυτοαναιρείται. Το βλέπεις γύρω σου.

Σταματώ κι εγώ λοιπόν εδώ. Καλό απόγευμα.

Ερεθισματα εξωτερικα απο tv;....Απο γονεις;....Ειναι περισσοτερο πιθανο,γιατι,πως γινεται,οι περισσοτεροι εφηβοι,τουλαχιστον απο αγορια-απο κοπελες δεν ξερω-να συμπεριφερονται,μονο και μονο οταν περπατανε, τα τελευταια χρονια καπως....περιεργα να το πω;...Ολα ορμονικο προβλημα εχουν;....Δεν νομιζω.

Και κατι αλλο:

Ποιος ειναι αυτος που εκμεταλευεται και εξευτελιζει την ιδιαιτεροτητα αυτων των ανθρωπων και την προβαλει στην tv σαν μοδα;...Ποιος ειναι ο σκοπος του;...Αυτο δεν σε εχει παραξενεψει;....

Σου ειναι αρεστο να τους βλεπεις στα παραθυρα να ξεκατηνιαζονται,να προκαλουν με gay παρελασεις με αφισα τους Ευζωνους,τριγυριζοντας με λαβαρο το string τους και αλλα τετοια...Ε,συγγνωμη κιολας,ειναι να παρεις στα σοβαρα αυτους τους ανθρωπους;Αν σταματησουν να προβαινουν σε τετοιες πραξεις,τοτε,εδω θα ειμαστε παλι να το ξανασυζητησουμε.

Εγω σε αυτα τα σημεια στεκομαι....
-----------------
Δεν μπορω αλλους...δηθεν!!...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ilias-nekt στις 19-06-2010 13:00 ]

Σταυρο, μα η σεξουαλικοτητα ηταν "ελευθερη" απ τις απαρχες της δημιουργια ανθρωπινων κοινωνιων με στοιχεια πολιτισμου. Αναλογα με την εκαστοτε σταση ζωης που ακολουθουσαν οι κοινωνιες, που επηρεαζονταν κυριως απο πνευματικες και θρησκευτικες αντιληψεις, η σεξουαλικοτητα ηταν περισσοτερο ή λιγοτερο αποδεκτη. Παγκοσμια, ο μεγαλη συγκαλυψη της σεξουαλικοτητας προεκυψε απο την εξαπλωση και επιβολη του χριστιανισμου, ο οποιος "κατεστρεψε" και εθεσε σε τελμα πολλους τομεις της ζωης των ανθρωπων.

Πως μπορουμε να λεμε οτι η σεξουαλικοτητα απελευθερωνεται με αυτο-απορριψη του ανθρωπου οταν στην ριζα της, δηλαδη στην ιδια της φυση του ανθρωπου, η σεξουαλικοτητα ειναι απευλευθερωμενη? Η ιδια η ουσια της αναπαραγωγης και διαιωνισης του ειδους δεν προυποθετει απελευθερωμενη σεξουαλικοτητα?

Επισης, δεν μπορω να αντισταθω να μην πω την κλασικη τυπικουρα "οι μεθοδοι αντισυλληψης δεν αφαιρουν απο τον ανθρωπο το αισθημα ελπιδας και προσμονης για διαιωνιση του ειδους?". Εφοσον και αυτο, οπως και η ομοσεξουαλικοτητα, ειναι συνειδητες πραξεις οπου εχουμε πληρη επιγνωση οτι δεν θα μας οδηγησουν στην τεκνοποιηση, γιατι η ετεροσεξουαλικοτητα να "γεμιζει" περισσοτερο τους ανθρωπους απ' οτι μια ομοφυλοφιλη σχεση/συνευρεση κλπ??

Αν δεχτουμε οτι η ομοσεξουαλικοτητα παντα υπηρχε (και εχουμε τρανες αποδειξεις για αυτο, πχ στην αρχαια ελλαδα που ολοι τοσο εξυμνουν), τοτε μπορουμε να δεχτουμε οτι η ομοσεξουαλικοτητα ειναι μερος της ανθρωπινης υποστασης, και αρα πιθανοτατα να υπηρχε ανεκαθεν σαν εμφυτη συμπεριφορα στους ανθρωπους. Και, επισης, αν θεωρησουμε την ομοσεξουαλικοτητα ως συνεπεια της ψυχικης ανισορροπιας του ανθρωπου, τοτε μπορουμε να συμπερανουμε οτι η ανισορροπια της ανθρωπινης ψυχης ειναι......φυσιολογικη! Ετσι?

Και θα διαφωνησω αλλη μια φορα οτι η ομοσεξουαλικοτητα ειναι ηδονικη εμμονη, καθως ηδονικες εμμονες υπαρχουν και στην ετεροσεξουαλικοτητα και εχουν να κανουν με το ατομο σαν ξεχωριστη οντοτητα και οχι δεν ειναι γενικευμενη αρχη.

Υ.Γ θα επανελθω στις προηγουμενες συζητησεις καποια αλλη στιγμη.... 

Τον όρο 'απελευθερωμένη σεξουαλικότητα' περιγράφω στο σύνολο των παρεμβάσεών μου. Πώς είναι δυνατό να είναι κανείς απελευθερωμένος σεξουαλικά, όταν ξεκινά μία διαδιασία και την απορρίπτει μέσα από την ίδια τη διαδικασία; Αναφέρθηκα σε τακτικές αρνήσεις της ίδιας της πηγής της 'σεξουαλικότητας'. Και αναφερόμενος στην άλλη ζωτική λειτουργία, την τροφή, αναρωτήθηκα: είναι πραγματική απελευθέρωση να τρως και να παίρνεις εμμετικά χάπια για να απορρίψεις την τροφή σου για να διατηρήσεις πχ. τη σιλουέττα σου; Ή μήπως είναι στην ουσία μία ανακύκλωση μεταξύ δύο αγωνιών, της διατροφικής και της φαντασιακής;

Υπάρχει ο χριστιανισμός ως διδασκαλία κι ο χριστιανισμός ως ιστορικό κίνημα.  Μάλιστα, υπάρχουν πολλές χριστιανικές διδασκαλίες και πολλά χριστιανικά κινήματα. Σε πολλές περιπτώσεις οι δύο μορφές συγκλίνουν ιστορικά, σε άλλες αποκλίνουν σε βαθμό πλήρους διάστασης. Ο χριστιανισμός -ως  βάση της διδασκαλίας του - περιγράφει το πώς ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά πρέπει να προσπαθεί να ελαττώσει τις αγωνίες και τα πάθη του τα οποία κοινωνούνται στο περιβάλλον του και παράγουν τις όποιες ανισότητες, τα συμπτώματα των οποίων περιέγραψαν μετέπειτα υλιστικά κινήματα που φέρουν σφυροδρέπανα αντί συμβόλων κι όχι μόνο. Θυμίζω τη φράση  του Ιησού "εκείνος που έχει δύο χιτώνες να προσφέρει τον ένα" που αποτελεί το θεμέλιο του κομμουνισμού, με τη διαφορά ότι η λέξη 'δίνει' αντικαθίσταται από τη λέξη 'χάνει'. Δηλαδή αίρεται η ελεύθερη βούληση του ατόμου και αντικαθίσταται από την πολιτική βούληση υποταγής στο σύστημα. Μεγάλη συζήτηση και αυτή για την θεοποίηση του κράτους. Έχει τις ρίζες στο άλλο μέρος του χριστιανισμού, το κίνημα που μετασχηματίστηκε σε πολιτικό ιδεολόγημα μέσα στους αιώνες. Είναι ο 'ακτιβιστικός χριστιανισμός', δηλαδή η συμπίεση της πνευματικότητας στα πλαίσια του υλισμού, όταν και ταυτίστηκε η χριστιανική στάση ζωής με την πολιτική στάση του ατόμου, δηλαδή μία θεοκρατία που άλλοτε απαιτεί την βίαιη υποταγή του ανθρώπου στις εντολές θρησκευτικού θεού κι άλλοτε στου εκάστοτε κόμματος και της όποιας Ιδέας.

Χαρακτηριστικό είναι πως θεωρείται ιστορική συνθήκη πλέον, η μεταπήδηση της Βυζαντινής νοοτροπίας, επιστήμης και θεολογίας από το Βυζάντιο προς την Ρωσία, κατά την άλωση του πρώτου. Προβλήθηκε πριν μία εβδομάδα ανάλογο 'προβοκατόρικο' ντοκυμαντερ στην ΕΤ3.

• Επισης, δεν μπορω να αντισταθω να μην πω την κλασικη τυπικουρα "οι μεθοδοι αντισυλληψης δεν αφαιρουν απο τον ανθρωπο το αισθημα ελπιδας και προσμονης για διαιωνιση του ειδους?". Εφοσον και αυτο, οπως και η ομοσεξουαλικοτητα, ειναι συνειδητες πραξεις οπου εχουμε πληρη επιγνωση οτι δεν θα μας οδηγησουν στην τεκνοποιηση, γιατι η ετεροσεξουαλικοτητα να "γεμιζει" περισσοτερο τους ανθρωπους απ' οτι μια ομοφυλοφιλη σχεση/συνευρεση κλπ??

Άρχισα να πιστεύω ότι δεν με παρακολουθείς...

Αυτό που ζητάς να σου εξηγήσω είναι αυτό που εξηγώ εδώ και δέκα περίπου περεμβάσεις μου. Και μάλιστα περιγράφεται επακριβώς στο κείμενο που παραθέτεις. Επιπλεόν, παρακάτω παραθέτεις μία φράση μου: "Δεν αποτελεί μόνο η ομοσεξουαλικότητα διαστροφική κορύφωση, αλλά και κάθε είδους ηδονική εμμονή.". Δεν διαχωρίζω την ομοσεξουαλικότητα από την ετεροσεξουαλικότητα και γενικά τη σεξουαλικότητα. Άλλωστε, το όμο- και το έτερο-  προστίθενται στην ίδια λέξη: σεξουαλικότητα. Περιέγραψα ότι υπάρχει μία κλιμάκωση στην αρνητικότητα της γενετήσιας λειτουργίας, η οποία κλιμακώνεται στην ομοσεξουαλικότητα, καθώς είναι η μόνη περίπτωση περίπτυξης που είναι αδύνατο να καταλήξει στην παραγωγή ζωής, όπως και να έχει. Θεωρείς ότι υπάρχει οποιαδήποτε περίπτωση σύλληψης σε ομοσεξουαλική επαφή είτε από την επαφή καθαυτή είτε από κάποια προσδοκία άλλης επαφής μεταξύ των ανθρώπων αυτών στο μέλλον;

Και δεν αναφέρομαι στην τεκνοποίηση καθ' αυτή, αλλά στη συνείδηση περί της τεκνοποίησης. Δηλαδή στην συνειδητοποίηση της έμφυτης λειτουργίας της γενετήσιας διαδικασίας. Δηλαδή όσα συμβαίνουν μέσα στον άνθρωπο κι όχι όσα παρατηρούμε με εξωτερικά δεδομένα. Γι' αυτό και ο λόγος μου δεν είναι επιστημονικός, και είναι απλά ένας λόγος.

• Αν δεχτουμε οτι η ομοσεξουαλικοτητα παντα υπηρχε (και εχουμε τρανες αποδειξεις για αυτο, πχ στην αρχαια ελλαδα που ολοι τοσο εξυμνουν), τοτε μπορουμε να δεχτουμε οτι η ομοσεξουαλικοτητα ειναι μερος της ανθρωπινης υποστασης, και αρα πιθανοτατα να υπηρχε ανεκαθεν σαν εμφυτη συμπεριφορα στους ανθρωπους.
  

Εξαρτάται από το άν εσύ θεωρείς πώς ότι υπάρχει γενικώς και παρατηρείται κρίνεται ως φυσιολογικό από τον άνθρωπο. Δηλαδή, θα χαρακτήριζες εσύ φυσιολογική μία απόπειρα βιασμού σου, ή μία απόπειρα δολοφονίας σου επειδή υπάρχει καθόλη την ιστορία της ανθρωπότητας; Θεωρείς φυσιολογική ατομική και κοινωνική συμπεριφορά το εμπόριο οργάνων που οδηγεί καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους σε σφαγεία ζωντανούς, επειδή παρατηρείται στον κόσμο;

Πιο πάνω έγραψες:

• Παγκοσμια, ο μεγαλη συγκαλυψη της σεξουαλικοτητας προεκυψε απο την εξαπλωση και επιβολη του χριστιανισμου, ο οποιος "κατεστρεψε" και εθεσε σε τελμα πολλους τομεις της ζωης των ανθρωπων.

Όμως, σε προηγούμενο ποστ έγραψες εξίσου ότι κάθε καταστροφή ειναι και μία δημιουργία. Ακόμη κι αν εγώ δεχθώ την άποψή σου, το θέμα είναι εσύ η ίδια πως μπορείς και την δέχεσαι; Τελικά ο χριστιανισμός, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου κατέστρεψε ή δημιούργησε; Κι αν τελικά η καταστροφή και η δημιουργία είναι ο κύκλος της ζωής, γιατί αναφέρεσαι τόσο υποτιμητικά στην ίδια της ζωή που εφηύρε το χριστιανισμό ώστε να μπορεί να ανακυκλώνεται, να κινείται και τελικά να επιβιώνει μέσα από την κινητότητα μεταξύ καταστροφής και δημιουργίας; Σύμφωνα με τη λογική της καταστροφής και της δημιουργίας, μπορείς να δεις ταυτόχρονα την εξάπλωση της θρησκείας ως το τέλος μίας εποχής και την αρχή μίας άλλης.

Φυσικά, ετούτα δεν αποτελούν πεποιθήσεις του γράφοντος, αλλά φυσικές ερωτήσεις της ίδιας της λογικής σου.

• Και, επισης, αν θεωρησουμε την ομοσεξουαλικοτητα ως συνεπεια της ψυχικης ανισορροπιας του ανθρωπου, τοτε μπορουμε να συμπερανουμε οτι η ανισορροπια της ανθρωπινης ψυχης ειναι......φυσιολογικη! Ετσι?

Αυτά ισχύουν σύμφωνα με τη λογική πως ό,τι υπάρχει μπορεί να κρίνεται ως φυσιολογικό.

Είναι;

• Και θα διαφωνησω αλλη μια φορα οτι η ομοσεξουαλικοτητα ειναι ηδονικη εμμονη, καθως ηδονικες εμμονες υπαρχουν και στην ετεροσεξουαλικοτητα και εχουν να κανουν με το ατομο σαν ξεχωριστη οντοτητα και οχι δεν ειναι γενικευμενη αρχη.

Στην ουσία δεν διαφωνείς μαζί μου. Απλά, κάνεις τη 'σούμα' αυτών που έχω γράψει. Οι ηδονικές εμμονές, δηλαδή ο ηδονισμός, κλιμακώνονται σε κάθε άτομο ξεχωριστά με τελείως διαφορετικό τρόπο κι εντελώς προσωπικό στίγμα. Όμως η κλιμάκωση της ηδονής αποτελεί και κλιμάκωση της αγωνίας του και των φοβιών του. Αλλά δεν θααναλύσω εκ νέου αυτό το θέμα. Έχω ήδη γράψει ...βιβλίο.

Καλώς να επανελθεις.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 20-06-2010 13:08 ]

''Εξαρτάται από το άν εσύ θεωρείς πώς ότι υπάρχει γενικώς και παρατηρείται κρίνεται ως φυσιολογικό από τον άνθρωπο. Δηλαδή, θα χαρακτήριζες εσύ φυσιολογική μία απόπειρα βιασμού σου, ή μία απόπειρα δολοφονίας σου επειδή υπάρχει καθόλη την ιστορία της ανθρωπότητας; Θεωρείς φυσιολογική ατομική και κοινωνική συμπεριφορά το εμπόριο οργάνων που οδηγεί καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους σε σφαγεία ζωντανούς, επειδή παρατηρείται στον κόσμο;''

Αυτη λοιπον ειναι η ουσια του θεματος!

Πολλα πραγματα γινονται γυρω μας...Ποια ομως απο αυτα θεωρουμε οτι ειναι φυσιολογικα;

(Αν και εχω αναφερει παρομοια περιστατικα προηγουμενος)

ΥΓ: Και συγγνωμη για την παρεμβαση

ilias-nekt,

οφείλω να διευκρινήσω  ότι όταν ψάχνουμε για το 'φυσιολογικό' δεν προσωποποιούμε. Δεν υπάρχει μή φυσιολογικός άνθρωπος, μήτε και ανώμαλος. Υπάρχει άνθρωπος.

Αν κάτι προκύπτει από τα γραφόμενά μου είναι πως φυσιολογική είναι η ροπή του ανθρώπου προς το 'καλό'. Φυσιολογική είναι η πορεία που ακολουθεί ο άνθρωπος εξαρχής, εκείνη κατά την οποία επιλέγει πάντοτε το δύσκολο δρόμο, το κοινό καλό από την πρόσκαιρη ατομική απόλαυση αυτοβούλως. Φυσιολογική είναι η τάση του ανθρώπου να αποτινάξει από πάνω του όλες τις τάσεις που έχει να 'κερδίσει' από τον διπλανό του και να επιβληθεί σε εκείνον.

Μία ομοσεξουαλική έκφραση του ανθρώπου δεν είναι λιγότερο φυσιολογική από την τάση πλουτισμού και εκμετάλλευσης των συνανθρώπων του. Ή μαλλον για να το διατυπώσω καλύτερα, η δεύτερη δεν είναι λιγότερο εκφυλιστική στάση από την πρώτη. Δεν συμμετέχουμε σε συζήτηση για να ποινικοποιήσουμε κάτι, αλλά για να κατανοήσουμε οι ίδιοι τις δικές μας ασθένειες (α-σθενεια=αδυναμία), ώστε να αναπτύξουμε τα κατάλληλα αντισώματα, πριν οι ασθένειες αυτές διασπαρούν με τη μορφή επιδημίας στο περιβάλλον μας.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 27-06-2010 14:13 ]

Και, ποιοι ειναι οι λογοι που,(μαλλον ηδη), εχουν διασπαρει οι ''ασθενειες'' αυτες,τουλαχιστον τα τελευταια χρονια,με ταχυτατους ρυθμους στο περιβαλλον μας;....

Υπαρχει καποιος σκοπος;....Γιατι αυτα τα,περι μοδας,δεν νομιζω πως στεκουν....