Γιατί να μας ενδιαφέρει τόσο πολύ η γνώμη των άλλων?

Παρατηρώ και από τους άλλους αλλά και από εμένα ότι δεν είμαστε πάντα ο εαυτός μας μόνο και μόνο για να γίνουμε αρεστοί από τους άλλους.Και εδώ έρχεται το ερώτημα μου και θα ήθελα να μάθω τις απόψεις σας.

Δυο από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου είναι

1. Η επιβεβαίωση και

2. Η εκτίμηση που δέχεται από τους άλλους ανθρώπους.

Η εκτίμηση και η επιβεβαίωση μπορούν ικανοποιηθούν με ένα σωρό τρόπους (από απλούς μέχρι και νοσηρούς) αναλογώς τον κάθε άνθρωπο.

Ενας από τους πολλούς τρόπους είναι "να μην είμαστε πάντα ο εαυτός μας μόνο και μόνο για να γίνουμε αρεστοί από τους άλλους"

Δεν πειράζει....... αυτό έχει συμβεί σε όλους, σε ορισμένους συμβαίνει και κάθε μέρα ....... απλά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει η να βρείς εναλλακτικούς τρόπους για να κερδίσεις την εκτιμηση (χωρίς να το πάιζεις κάτι άλλο δηλαδή)...... αν απότυχουν και αυτοί οι τρόποι "forget about it"  πολυ απλά την κοπανάς και κάνεις σχέσεις με αλλους ανθρώπους που θα σε εκτιμίσουν περισσότερο.....

Όποιον τον ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων, δεν έχει εμπιστοσύνη  στον εαυτό του και στις δυνατότητες του, είναι συνήθως κλειστός χαρακτήρας, δειλός, αναποφάσιστος, και θέλει πάντα να του δίνουν συμβουλές για τη ζωή του. Είναι επίσης ολότελα εξαρτημένος απο τους άλλους, σε σημείο, να μην μπορεί να πάρει αποφάσεις που τον αφορούν, και ειδικά όταν έχουν να κάνουν με τον αισθηματικό τομέα. Σε περίπτωση που γνωρίσει εναν άνθρωπο με τον οποίο ταιριάζει σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα, δεν θα κάνει την κίνηση να τον/την πλησιάσει, απο το φόβο της απόρριψης! Ίσως να το κάνει, αλλά δεν θα είναι ο συνηθισμένος τρόπος, με αποτέλεσμα εξαιτίας της δειλίας του αλλά και της λανθασμένης αντίληψης για τον εαυτό του, να χάσει ίσως το μοναδικό άνθρωπο που αξίζει...

Δηλαδή εσύ Liza32 μάς λές ότι δεν σε ενδιαφέρει π.χ. η γνώμη των γονέων σου των φίλων σου κ.τ.λ. για σένα?

Αν στη δουλεία σου π.χ. δεν σε συμπαθεί κανένας εσένα δε θα σε απασχολήσει το ζήτημα!!!! Ε ναι γιατί θα αλλίως θα γίνεις δειλή, άβουλη μπλά μπλά μπλά.....

Μέχρι στιγμής δεν είχα γνωρίσει κανένα άνθρωπο που να μην τον ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων, (έστω και αν αυτή είναι κακή)....

Εσύ είσαι η πρώτη!!!!

-----------------
" Το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκκαλο"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : BAGRATION στις 22-07-2008 20:13 ]

Δεν με έχει επηρρεάσει ποτέ η γνώμη των άλλων.

Δεν με νοιάζει καν...

κοιτα πάντα θα μας ενδιαφερει η γνωμη των αλλων...πάντα θελουμε να ειμαστε αρεστοι,να μας προτιμουν,να μας θαυμαζουν κ.λ.π.!!!θελουμε να ξερουμε τι σκεφτονται για μας οι αλλοι..ετσι ειναι ρε παιδια..!!!για επιβεβαιωση πολλές φορες...!

Πραγματικά, αυτή η ερώτηση με έχει απασχολήσει πολύ.

Μας ενδιαφέρει, γιατί απλούστατα ζούμε και κινούμαστε ανάμεσα σε ανθρώπους και είναι λογικό να θέλουμε να μας εκτιμούν και να μας αναγνωρίζουν.

Τώρα, υπάρχει και η περίπτωση του κόμπλεξ, όπου πεθαίνεις να κάνεις καλή εντύπωση σε όλους, γιατί δεν έχεις στάλα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης.

Αυτά!

Χμμ......Ετσι και ετσι.........
Εξαρταται και απ τον ανθρωπο που εχεις απεναντι σου.........
Αν δηλαδη ειναι καποιος τυχαιος στον δρομο, ή καποιος που σημαινει κατι για σενα (φιλος, συντροφος, καποιος που εκτιμας κτλ κτλ)
Το θεμα με μενα ειναι οτι δεν με νοιαζει και ιδιαιτερα να με αντιπαθουν....Ισα ισα, μ αρεσει καποιες φορες!

λοιπον δεν εχουμε να αποδειξουμε τπτ στους αλλους παρα μονο στον ιδιο μας τν εαυτο..τωρα θα μου πειτε..ωραια τα λες..αλλα εσυ το κανεις??βεβαιως και με ενδιαφερει η γνωμη των αλλων!μη γελιομαστε..τν καθενα μας ενδιαφερει..το χειροτερο που μπορει να κανει ο αλλος ειναι να αρχισει να σε κρινει..μεγα λαθος.μετα απ'αυτο χανεται η μπαλα και αντε να τη βρεις μετα...η γνωμη των αλλων μας ενδιαφερει γτ ολοι λιγο πολυ εχουμε μια εμφυτη αναγκη επιβεβαιωσης απο τους αλλους..μπορει να μαστε οι πιο ομορφοι η να χουμε 5 πτυχια..δεν εχει να κανει...αρκει να μην υπερβαινει τα ορια αυτη η αναγκη.

Συμφωνώ σ' αυτό!

απο προσωπικη εμπειρια και ζωντας αναμεσα σε ενα πληθος ανθρωπων.γονεις,φιλοι,συγενεις κ.α,σκεφτομαι οτι πολλες φορες και πριν καλα-καλα ζητησεις την γνωμη του αλλου εχει ηδη τοποθετηθει και εκφερει αποψη....και τοτε ή απλα την δεχεσαι(γιατι ενδιαφερεσαι να ακουσεις και τον αλλον) ή την αποριπτεις με την πρωτη γιατι απλα την συγκεκριμενη στιγμη εχεις αποφασισει και καταληξει μονος.. το θεμα ειναι τι γινεται οταν η γνωμη γινεται κριση... και κει συμφωνω με music-fan...χανεις την μπαλα..και αντε μετα να βαλεις ταξη χωρις εκνευρισμους και παρεξηγησεις....

Όχι πραγματικά δεν με ενδιαφέρει.Υπήρχαν φορές παλιότερα που είχα κολλήματα τώρα όμως με τα χρόνια αλλάζω.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΔΕΚΤΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ...ΓΙ'ΑΥΤΟ.

ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ? ΕΓΩ ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ Κ ΑΝ ΔΕΝ ΑΡΕΣΩ..."ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΤΗ ΛΕΞΗ..."

ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ...ΠΩς ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΧΤΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ???

Στο θεμα πανω αυτο γραφτηκαν πολυ ενδιαφερουσες αποψεις απο διαφορα μελη...Κοιτωντας ενα τετοιο θεμα ειναι πολυ δυσκολο να απαντησεις με ενα ξερο ΝΑΙ η ΟΧΙ...Ο ανθρωπος ειναι φυσει κοινωνικο ον κι εχει αναγκη την παρεα,την αποδοχη και την ΕΝΤΑΞΗ του σε ενα κοινωνικο 'περιγυρο'...

Ας παρουμε την αποψη που λεει πως 'δε με ενδιαφερει η γνωμη των αλλων-ειμαι παντα ο ΕΑΥΤΟΣ μου'....Λοιπον,καταρχην εχω βαρεθει να ακουω ολους αυτους τους 'ωραιους' τυπους(εξαιρουνται οι παροντες μην παρεξηγηθουμε και μεταξυ μας)να συμβουλευουν καποιον να ειναι ο ΕΑΥΤΟΣ του...ΜΑ...Αυτος ο γαμημενος ΕΑΥΤΟΣ ειναι και ο μαγαλος αγνωστος 'Χ' της ολης υποθεσης!!!Νομιζω πως δεν λεει τιποτα να εισαι κατι που δεν ξερεις...Και μην ακουσω τα κλισε του τυπου μα...καλα...τοσα χρονια δεν ξερεις τον εαυτο σου?..Κι εχω να πω σ αυτο οτι πολλες φορες μια ζωη ολοκληρη δεν αρκει για να γνωρισεις ποιος εισαι...Ακομη και αυτη η προσπαθεια του να αρεσεις στους αλλους η αντιθετα να μην σε νοιαζει καθολου,στοιχειο ΕΑΥΤΟΥ ειναι...

Το ζητουμενο τελικα λοιπον ειναι να γνωρισει καποιος τον εαυτο του...Ποιες ειναι οι δικες μου αξιες?Ποιοι ειναι οι δικοι μου κανονες ηθικης?Τι θα με ευχαριστουσε πιο πολυ?Με τι θα παρεξηγιομουν πιο πολυ?Τι μου αρεσει να κανω για να χαλαρωνω?και αλλα πολλα τετοια ερωτηματα...Ολα αυτα ειναι διαφορετικα απο ατομο σε ατομο...Καθενας απο μας οφειλει να τα εντοπισει αυτα στον εαυτο του ΚΡΙΤΙΚΑ και στη συνεχεια να μπει στον κοπο να καταλαβει ΠΟΥ ΔΙΑΦΕΡΕΙ με τον διπλανο του...και οσο γινεται να σεβαστει τη διαφορετικοτητα του διπλα του...

Ακριβως εδω λοιπον αξιζει να πουμε οτι το σωστο ειναι καπου στη μεση...Δηλαδη,ναι καλο  ειναι να εχεις εμπιστοσυνη στον εαυτο σου(καταχρηστικα χρησιμοποιω τη λεξη 'εαυτος' μια και ειπαμε οτι ειναι ο μεγαλος αγνωστος 'χ'΄της υποθεσης)και να μην σε επηρρεαζει η γνωμη των αλλων,ΑΛΛΑ αυτο δε σημαινει πως δεν πρεπει να βλεπεις τα λαθη σου και να τα διορθωνεις...Πρεπει να ειμαστε ο εαυτος μας μεχρι το σημειο εκεινο που δεν 'καταπιεζουμε' η που δεν δημιουργουμε προβλημα στον αλλο...Και οχι να λεμε η ν ακανουμε ο,τι κοτσανα μας κατεβει,να τα εχουμε ολα γραμμενα στα τετοια μας μην υπολογιζοντας πως νοιωθει ο αλλος...

Η αλλη αποψη που λεει οτι πρεπει να κινουμαι στην ουσια ΕΤΕΡΟΚΑΘΟΡΙΖΟΜΕΝΟΣ απο το τι θελει ο διπλανος μου,αναλογα με τι εκεινου του αρεσει κτλ ειναι ουσιαστικα αλλη μιαεκφραση σκλαβιας...Εσωτερικης αυτη τη φορα...Ειπαμε οτι ο μεγαλος αγνωστος ειναι ο εαυτος μας.....και με την παραπανω σταση μειωνουμε πολυ τις πιθανοντητες να τον γνωρισουμε πραγματικα...μια και μας παει σα φτερο στο ανεμο η γνωμη των αλλων και δεν ειμαστε εμεις στο τιμονι ουσιαστικα...Συνηθως τετοια ατομα που φοβουνται η δεν ξερω εγω τι αλλο να παρουν το τιμονι του 'εαυτου' τους στα χερια τους και να τον κουμανταρουν,ειναι ΑΒΟΥΛΑ ΟΝΤΑ,ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ και οταν τους γνωριζεις σου βγαζουν κατι πολ απωθητικο...

Τμονιερης λοιπον του εαυτο σου εισαι ΕΣΥ...Λαβε υποψη σου ποτε πρεπει και ποτε οχι να στριψεις...Ποτε πρεπει να λαβεις υποψη σου μια γνωμη και ποτε οχι...Φροντισε οσο μπορεις να μη συγκρουστεις με καποιον αλλο 'τιμονιερη'...Καταλαβε τον κωδικα οχι οδικης,αλλα κοινωνικης κυκλοφοριας....Ωστε οταν τον παραβαινεις καμμια φορα,να το κανεις συνειδητα,με προσοχη μην πληγωσεις αλλους και κυριως ο σκοπος να αγιαζει τα μεσα!!!!!

θπαρχει μαγικο?πως τα καταφερες να κανεις αυτη τν αλλαγη?

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : freddieKrueger στις 23-07-2008 18:45 ]

se ayto pou efrapse o pasxalina matia

Στην ζωή του καθένα μουσικέ οπαδέ (μετάφραση του Music-fan) υπάρχουν στιγμές ορόσημα που διαγράφουν παρελθόν και παρόν και το μέλλον το περιμένει διαφορετικό και όμορφο.

Με βάση αυτό ξέχασα παρελθόν και παρόν (όπου έπρεπε) και συνέχισα να ζω έξω απο τους καθωσπρεπισμούς και τα στερεότυπα.

Και λέγοντας καθωσπρεπισμό εννοώ την εμμονή του ατόμου να προσπαθεί να δείχνει καλός όπως ήθιστε.

Συμφωνώ  με αυτά που λέει ο freddieKrueger. Ο μεγαλύτερος άγνωστος είναι ο εαυτός μας. Ο μόνος τρόπος να μην μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων είναι να γνωρίζουμε τόσο καλά τον ίδιο τον εαυτό μας ούτως ώστε να μην επηρεαζόμαστε απο κανέναν άλλον!

Αλήθεια όμως ποιός γνωρίζει τόσο καλά τον εαυτό του? Υπάρχει κανείς? "Όλοι οι άλλοι γνωρίζουν πως πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας κανένας όμως δεν ξέρει πως να ζήσει τη δική του ζωή" όπως λέει και στο βιβλίο ο Αλχημιστής.