Bρήκα το παρακάτω το οποίο πρόκειται για μια παρουσίαση του έργου Χρ. Ζυγομαλά. Ο Χρ. Ζυγοαμαλάς είναι ένας underground έλληνας καλλιτέχνης, ίδρυσε τους Exarcheia Square Band με τον Νικόλα Άσιμο, αργότερα έπαιξε στην new wave μπάντα Άσπρο - Μαύρο, δεν έμεινε όμως μόνο σε αυτά όπως θα δείτε παρακάτω:
ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ
Ο Χρήστος Ζυγομαλάς ασχολείται με το είδος του τσιμπητού ρεμπέτικου απο το 1981. Επαιξε γιά πολλά χρόνια σε ακουστικές και κλασσικές κιθάρες, αλλά ένα πρόβλημα στο αριστερό χέρι τον ανάγκασε τα τελευταία δύο χρόνια να παίζει μόνο στην ηλεκτρική κιθάρα που έχει λεπτότερο τάστο και μαλακότερες χορδές.
Ο ηλεκτρικός ήχος έχει και αυτός τη γοητεία του και όπως δίπλα στα ακουστικά μπλούζ εμφανιστήκανε και καθιερωθήκανε και τα ηλεκτρικά μπλόυζ, έτσι και εδώ γίνεται μιά πειραματική προσπάθεια με τον παραπάνω αδόκιμο όρο. Οπωσδήποτε αυτό το είδος, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, δεν αντικαθιστά τον παραδοσιακό τρόπο, όπως και η μοτοσυκλέττα δεν αντικατέστησε το ποδήλατο, αλλά είναι μιά άποψη που πρέπει να δουλευτεί χρόνια γιά να καταλήξει κάπου. Μερικά προσφέρονται γιά μεγάλη παραμόρφωση και άλλα μόνο με λίγο εφφέ. Υπάρχουνε κομμάτια που θα μπορούσανε κάλλιστα να παιχτούνε και χεβυμεταλλάδικα γιατί είναι πολύ βαρειά όπως το «ρε μάγκα το μαχαίρι σου» ή το «κάντονε Σταύρο κάντονε» όπως και το «Αντιλαλούν οι φυλακές»
που πρίν απο χρόνια παίχτηκε απο ένα ροκ γκρουπάκι χωρίς το ενδιάμεσο σόλο. Σίγουρα όμως τα περισσότερα «κλασσικά» ρεμπέτικα δεν σηκώνουνε και πολλή παραμόρφωση παρά μόνο λίγο εφφέ γιατί έχουνε καθιερωθεί με τη φόρμα του μπουζουκιού , ενώ στα πολύ παληα μικρασιάτικα και σμυρνείκα που δεν υπάρχει παράδοση μπουζουκιού, όπως και σε ωρισμένα του Γιοβάν Τσαούς που έχουνε περισσότερο δημοτικό χαρακτήρα, το εφφέ μπορεί να είναι εντονότερο. Συμπερασματικά γίνεται μιά προσπάθεια προχωρήματος της φόρμας χωρίς να αλλοιωθεί ή ακρωτηριαστεί το αίσθημα που βγάζουνε αυτά τα τραγούδια που έχουμε όλοι αγαπήσει. Και τούτο γιατί με το λίμνασμα σε μιά μόνο εκδοχή, γίνονται στο τέλος βορά άλλων ντόπιων ή ξένων μουσικών συμφερόντων που δεν διαθέτουνε το ανάλογο τάκτ.
Ο Χρήστος Ζυγομαλάς γλύπτης και συνθέτης με καταγωγή απο τη Σμύρνη και έχοντας ένα δίσκο με ανασκευασμένα σμυρνέΪκα στο ενεργητικό του, «ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» το 1994 και συνεχή παρουσία ση μουσική απο το 1976, τα χρόνια 1977-1983 με τον Νικόλα τον Ασιμο, το 1984 με το ethnic-new wave «ΑΣΠΡΟ-ΜΑΥΡΟ», έχει την άποψη του επίσης μικρασιάτη και μεγάλου Ιωνα φιλσόφου, του Ηράκλειτου, που ορίζει πως «Στην αλλαγή βρίσκουν τα πράγματα ανάπαυση».
Πέρα όμως από όλα αυτά είναι πάνω απ΄όλα, βρίσκονται το βίωμα και η αίσθηση, γιά να μην παραμείνουν τα ανωτέρω μιά διανοητική σαλάτα. Οταν κάποιος έχει μεγαλώσει μέσα στο ρόκ και το ρεμπέτικο και τα έχει αγαπήσει και τα δυό, του έρχεται πολύ φυσικό να τα βλέπει και να τα παίζει ενωμένα. Αλλωστε εκείνο που μετράει είναι το "feeling" και όχι η δογματική αντίληψη. Εν πάση περιπτώσει, μιά πρόταση βρίσκεται στο τραπέζι και έτσι κι αλλοιώς έχει πάρει το δρόμο της
