564 online · 210.873 μέλη
Η κατάσταση έχει γενικώς ξεφύγει. Τόσο από τους επιχειρηματίες όσο κι από τους εργαζόμενους.
Δεν είναι μόνο οι επιχειρηματίες που προσπαθούν να κερδίσουν. Πρέπει να αναλογιστούμε πολλές φορές ότι το μεροκάματο ενός μουσικού είναι διπλάσιο και τριπλάσιο ενός μπετατζή, ενός δασκάλου, ενός γεωργού.
Είναι οι εποχές παράλογες. Όλοι απαιτούν και θεωρούν ότι οι απαιτήσεις τους είναι παγκόσμιος νόμος. Οι επιχειρηματίες απαιτούν το μέγιστο κέρδος. Οι μουσικοί απαιτούν το μέγιστο μεροκάματο. Οι πελάτες απαιτούν το χαμηλότερο κόστος και το κράτος απαιτεί τον υψηλότερο φόρο. Οι ιδιοκτήτες των χώρων στους οποίους στεγάζονται τα καταστήματα απαιτούν τα υψηλότερα ενοίκια και ο μπακάλης που ψωνίζει ο μουσικός απαιτεί το υψηλότερο κόστος της τομάτας.
Μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό, κάποιοι φαίνεται να κερδίζουν και κάποιοι να χάνουν. Μα, για να κερδίσεις απαιτούνται κι άλλα μέσα, όπως μάνατζερς, δικηγόροι, μπράβοι κλπ, οι οποίοι απαιτούν με τη σειρά τους υψηλότερο κέρδος. Και η ζωή συνεχίζεται μέσα στο φαύλο σύνδρομο "ο κλέπτης του κλέπτη".
Είναι παράλογος εκείνος που ψάχνει να βρει λογική σε ένα σύστημα παραλογισμού.
Η λογική είναι σύστημα εντολών που πρέπει να υπηρετήσεις κι όχι κάτι που ενυπάρχει στον κόσμο μας.
Όσοι επιθυμούν να εκφραστούν ερασιτεχνικά, ας ακολουθήσουν το δρόμο του ερασιτεχνισμού σε κάθε μορφή. Δηλαδή σε πάρκα, σε δημοτικές συναυλίες ή σε χώρους με μηδαμινό κόστος και κέρδος. Τα υπόλοιπα ονομάζονται επαγγελματισμός, μικρού, μεσαίου ή μεγάλου οικονομικού βεληνεκούς. Και οι ερασιτέχνες καλό είναι να γνωρίζουν ότι με τη συμπεριφορά τους πιέζουν τους επαγγελματίες, από την άποψη ότι γίνονται αντίβαρο στις επιλογές των επιχειρηματιών ώστε να εκβιάζονται οι άνθρωποι που καλώς ή κακώς βγάζουν ψωμί από την μουσική.
Επίσης, θέλω να τονίσω ότι υπάρχουν και σοβαροί επιχειρηματίες, που τουλάχιστον κρατούν τα προσχήματα και το επίπεδο του χώρου σε σχετικά υψηλά στάνταρντς. Βέβαια, ο αριθμός τους μάλλον ελαττώνεται στα πλαίσια της κοινωνικής μας φθοράς και στο άμεσο μέλλον θα εκλείψουν αν συνεχιστεί αυτή η νοοτροπία όλων μας. Εμάς κι εκείνων.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 05-04-2010 10:21 ]
Παιδια η λυση ειναι μια. Πας στο μαγαζατορα και του λες:"Εχουμε κασε πχ 50ευρω το ατομο. Τι?Δεν μπορεις? οκ. Δεν πειραζει. Αλλη φορα που θα μπορεις."
Λες και θα γινεις διασημος μονο μεσω του μαγαζιου του η λες και θα χασεις κατι. Δε σφαξανε. Υπαρχουν πολλες ευκαιριες για λαιβ οπου δεν πληρωνεσαι. Φεστιβαλ, αυτοδιοργανωτα και στο κατω κατω υπαρχουν και μερικοι που θα σε εκτιμησουν. Και που αν δουν πως βγαλαν λεφτα θα σου δωσουν και 70 στο ατομο.
Στο κατω κατω αν εισαι καλος θα σε χρειαστει. Και δεν ειναι ο,τι πιο ωραιο να μαζεψεις 50 φιλους σου που απαιτειται για να παιξεις σε μια λαιβ σκηνη. Δηλαδη θα γινεις ο υπερτατος γυφτος και θα υποχρεωθεις σε καθε λογης γνωστους σου για να παρεις ενα μικρο ποσοστο? Και τι να το κανω ρε μαγκα να παιξω μπροστα στην παρεα μου? 1000 φορες με εχουν δει.
Στην Αθηνα δυστυχως δεν υπαρχει μουσικη σκηνη. Τα "λαιβαδικα" εχουν κοσμο μονο οταν παιζει διασημη μπαντα, γιατι πολυ απλα δεν ειναι τροπος διασκεδασης του αθηναιου να μπει σε ενα μαγαζι να δει τι παιζει. Και ειδικα με 10ευρω εισιτηριο και 10 ευρω καθε ποτο απο κει και περα.
Μην κανετε χαρες σε κανενα. παιξτε μονο αν ειναι για σαπορτ σε καποια μεγαλυτερη μπαντα θα σας δει και καινουριος κοσμος και που θα παιξετε για 1 ωρα το πολυ. Αλλιως αφηστε τους κι αν βρουν καποιο που να δεχτει να παιξει δωρεαν το πιο πιθανο ειναι να ναι χειροτερος απο σας και να του βγαλει και το ονομα. ΜΑς εχουν αναγκη απλα με τα νταβατζιλικια τους προσπαθουν να δειξουν το αντιθετο. Αυτα.
Και κατι ακομα. Που ακουστηκε να πληρωνει η μπαντα τα ποτα της? Πρεπει παντα να απαιτουμε το μαξιμουμ. Ουτε αυτο δεν πρεπει να δεχομαστε!
Αν και εχω σταματησει τα group κοντα στον 1,5 χρονο, το γελιο ειναι οτι σε αυτο το χρονικο διαστημα με πιασανε περισσοτεροι "μαγαζατορες" για live... ρε συ δεν ερχεσαι να παιξεις μου ελεγαν.. και μου εδιναν και καλες μερες, αλλα εβλεπα και εγω αυτους που εφερνε π.χ. Παρασκευες, Σαββατα μαζευαν 40-50 ατομα... εψαχναν καποιον να τους σωσει καμμια μερα γιατι απο μονα τους τα μαγαζια δεν φερνουν κοσμο... και δεν ενδιαφερονται και για αυτο,...να μιλησουμε για την μπομπα που εχουν, για την συμπεριφορα τους, (εδω ειχα παει σε σκηνη Βορειων Πραστειων ,πολυ γνωστη για rock μπαντες, να δω μια πρωην τραγουδιστρια μου και φιλη και ο καραγκιοζης που την εχει επιασε και της ελεγε κουτσομολια και βρισιες για μενα, που δεν τον ξερω ουτε και εχουμε μιλησει ποτε...και ουδεποτε εχω δημιουργησει καποιο θεμα ποτε στο μαγαζι του, η σε αλλο..) βασικα ξερουν οτι δεν προκειτε να μαζεψουν κοσμο και κοιτανε μεσα απο τις μπαντες να ερχεται περαστικος κοσμος και να τα παιρνουν γιατι τον θεωρουν και εχθρο τους γιατι ερχονται και πληρωνουν μονο την εισοδο και πινουν μια μπυρα με αυτην.Παντως εχω ακουσει για κανα-δυο μαγαζια που δινουν το μεροκαμματο ασχετως τον κοσμο αλλα δεν ειναι καθε μερα ιδια η μπαντα, και αν δεν μαζευει για δυο-τρεις εμφανισεις την σταματαει. Απλα το τελος τους θα γινει και θα ειναι δικαιο οταν το παθουν ,να υπαρχει καποιος χωρος που θα μπορουμε να τον νοικιαζουμε να παιζει η μπαντα μας και τα ποτα- μπυρες ας τα φερνουν οι καλεσμενοι.. κατι σαν παρτυ δηλαδη και ο κοσμος θα περνα καλυτερα και τα λαμογια δεν θα εχουν λεφτα για την κοκα - κολα τους...
ααααα ξεχασα και το απιστευτο γελιο..... καποιοι γνωστοι μου (και οχι μονο αυτοι) που εχουν καποιο group με επιαναν και μου ελεγαν οτι στα live-αδικα αυτα τα γνωστα (mike;s) που φερνεις τοσα κεφαλια τοσα παιρνεις, οτι επερναν το ατομο 200 ευρω και με 50-60 ατομα που μαζευαν ... και σε συναυλιες δημων ή εκδηλωσεις επερνε 1500 με 2500 το group, πιστευω να μην ακουτε τιποτα τετοιες σαχλαμαρες και πιστευεται οτι δεν αμοιβεστε σωστα.
Παράθεση:
|
Θα διαφωνήσω εν μέρει. Το να παίζω 1-2 φορές το χρόνο, δεν με κάνει επαγγελματία. Επάγγελμα θεωρώ πως είναι όταν ζεις από αυτό. Γι'αυτό και θεωρώ τον εαυτό μου ερασιτέχνη. Αλλά βέβαια δεν θα το κάνω τσάμπα, και αυτό επειδή ο οποιοσδήποτε μαγαζάτορας θα βγάλει λεφτά εκείνη τη μέρα από μένα. Άρα πρέπει να πληρωθώ κι εγώ γι'αυτό.
Στα υπόλοιπα που γράφεις στο post αυτό με βρίσκεις σύμφωνο.
Δεν ξέρω που θα φτάσει η κατάσταση με τη μουσική γενικά στην Ελλάδα, αλλά εγώ φρόντισα να αλλάξω δουλειά. Μετά από πάνω από 5 χρόνια ως επαγγελματίας μόνο απ'τη μουσική σε ωδεία, ιδιαίτερα και session μουσικός, είδα ότι δεν υπάρχει μέλλον. Και νομίζω πως φταίει όλο το σύστημα περιλαμβάνοντας και τους μουσικούς σ'αυτό. Πάνω απ'όλα δεν υπάρχει επαγγελματική νοοτροπία σε όλο τον κύκλο που σχετίζεται με τη μουσική. Οι εξαιρέσεις σαφώς και υπάρχουν, κυρίως για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Οι μαγαζάτορες θέλουν να παίξεις τσάμπα. Οι καλλιτέχνες που παίρνουν session θέλουν να κάνεις κάθε μέρα πρόβα, 365 μέρες το χρόνο αν γίνεται, αλλά να πληρώνεσαι μόνο για τα live, και για αυτά με λίγα λεφτά. Και οι μουσικοί θέλουν να πληρώνονται καλά, αλλά η ασυνέπεια έχει γίνει συνήθεια πια, και ας κοιτάξουμε και λίγο να παίζουμε καλά ρε παιδιά, αλλιώς για ποιόν επαγγελματισμό μιλάμε?
Εγώ πάντως έχω απογοητευτεί πάρα πολύ με όλο αυτό. Πληρώνομαι καλύτερα από δουλειές του ποδαριού, παρά από αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα...
Πιστεύω ότι στην ουσία ούτε και σ' αυτό διαφωνείς, από την άποψη ότι κάθε μισθωμένη εργασία αποτελεί κομμάτι επαγγελματικής σχέσης. Φυσικά, ετούτο συνεπάγεται κανονικά και μερική ασφάλιση, φορολόγηση εσόδων κλπ. τα οποία εντέχνως παραβλέπουμε. Γι' αυτό και παρακάτω αναφέρθηκα στο πώς ο 'ημι-ερασιτεχνισμός' είναι χειρότερος από τον 'επαγγελματισμό', καθώς αφενός συντηρεί το καθεστώς της παραοικονομίας (αφορολόγητα έσοδα-έξοδα), αφετέρου δίνει επιλογές και πατήματα εκμετάλλευσης στους επιχειρηματίες.
Φυσικά, τόσο ο ημι-ερασιτεχνισμός όσο και ο επαγγελματισμός μπαίνουν σε εισαγωγικά, γιατί στην τέχνη είναι αδύνατο να ορίσεις ποιο το προϊόν ή η υπηρεσία επ' ακριβώς που προσφέρεται ή απολαμβάνεται αντίστοιχα.
Για να το κάνω προφανές, θα δώσω ένα ακραίο παράδειγμα. Είναι δυνατόν μία ιερόδουλη να ζητήσει να υπαχθεί στο υπουργείο πολιτισμού γιατί επιδίδεται στην τέχνη του ερωτισμού, όσο κι ένας στρατηγός επειδή κατέχει την τέχνη του πολέμου. Ακραία μεν τα παραδείγματα, ενδεικτικά δε του χάους των εκφράσεων της τέχνης σε κάθε της μορφή.
Επίσης, οι ίδιοι οι μουσικοί έχουν σταματήσει να αναζητούν, να εκφράζονται και να επιδιώκουν την ολοκλήρωσή τους, και απλά στρέφουν το σύνολο της προσοχής τους στον εύκολο πλουτισμό και την εφήμερη δόξα. It takes two to tango, λένε οι φίλτατοι αγγλοσάξωνες.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 07-04-2010 18:13 ]
Ετσι πωs πανε τα πραγματα.πολυ φοβαμαι οτι θα γινει οπωs στην Αμερικη,οπου ειχα φιλουs,και μου λεγανε,για το συστημα των λαιβαδικωv,pay to play,........και αυτο γινεται εδω και χρονια.........
Πώς ακριβώς δουλεύει το pay to play? Πληρώνεις δηλαδή για να παίξεις??
"E ναι λοιπον αλητες, μουσικοι της πλακας, καλαμπορτζηδες. Θελετε να πληρωνεστε? Ου να χαθειτε απο δω. Δε φτανει που κλεβω απ τα εισητηρια, δε φτανει που δε πληρωνω ΙΚΑ, δε φτανει που σερβιρω μπομπες ποτα. Δε φτανει που δε κοβω εισητηρια . Δε φτανει που εχω ηχο απαισιο. Δε φτανει που εχω μια σκηνη strimocol (κατα το stimorol). Δε φτανει που πληρωνω κ τους μπραβους μπας κ μου τσαμπουκαλευτει κανενας. Δε φτανει που περιμενω απο σας να μου φερετε κοσμο γιατι αν παω εγω κ κουνησω το δαχτυλακι μου θα μου κοστισει. Δε φτανει που θελω να μου φτιαξετε κ αφισα κ να πληρωσετε γραφιστα. Κ θελετε να πληρωθειτε κιολας ? Κ το πιο εξωφρενικο , θελετε να σας κερασω τα ποτα, που θα μου παρετε τα αυτια καλαμπορτζηδες? Ρε ουστ απο δω λεμε, εδω στο Αμερικα πληρωνεις για να παιξεις κ εγω που σε εχω τσαμπα μου κανεις κ ιστορια? Ρε τι ειν τουτοι δω. Ειναι τρελλοι αυτοι οι Ρωμαιοι..."
Αυτα ειναι τα λογια ενος υποθετικου κ ανυπαρκτου ιδιοκτητη μουσικης σκηνης. Τα οποια φυσικα κ δεν ισχυουν συμφωνα με τη σημερινη κατασταση. Ειναι απλα ενα αστειο, σε μια αστεια κ ανυπαρκτη χωρα.
