Αντιγραφή του άρθρου μου που δημοσιευτηκε εχτές απο το e-orfeas.gr
Είναι θλιβερό να μαθαίνεις για τον θάνατο κάποιου.
Πάντοτε έπαιζα τραγούδια του μαζί με τους φίλους μου. Ακόμα και όταν βρεθήκαμε σε μπάντα και θέλαμε να φτιάξουμε πρόγραμμα τα σίγουρα χαρτιά ήταν το “Πούλα με”, τα “Άχρηστα ρολόγια”, το “Δέ θα δακρύσω πια για σένα”, το “Με στέλνεις”... και ο Μάκης μας κατηγορούσε: “Όχι άλλα Πυξ-Λαξ-οτράγουδα”.
Αυτό που δε συγκρίνεται είναι οι άπειρες “ανακαλύψεις” σχετικά με τα τραγούδια του Μάνου Ξυδούς που έκανα με τη βοήθεια του αδερφού μου, του Ερμή. Μία από αυτές, που κατά τη γνώμη μου είναι και η κορυφαία στιγμή του Μάνου ήταν “Τα κόκκινα τα blues”.
Μία άλλη ήταν το “Περίεργο παιχνίδι” που άκουσες πριν κάποια χρόνια έξω από το σπίτι σου και αμέσως τερμάτισες το volume στο αυτοκίνητο. Έχει νόημα να γράψω τίτλους των τραγουδιών που έγραψε;
|
Οι Πυξ-Λαξ αποτέλεσαν το ερέθισμα άπειρων Ελλήνων μουσικών για να κάνουν μπάντα και να παίξουν τα τραγούδια τους. Από το 1990 ως και σήμερα τα τραγούδια τους παίζονται ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ σε όποια συναυλία-παράσταση-live μικρών και μεγάλων ονομάτων μπορείτε να φανταστείτε. Τουλάχιστον το 40% των γνωστότερων τραγουδιών αυτής της ομάδας ανθρώπων που λατρέψαμε, ανήκει στον Μάνο Ξυδούς. Στα πρότυπα των Πυξ-Λαξ πολλοί από εμάς έκαναν μπάντες και ξεκίνησαν να παίζουν με άλλους μουσικούς και να ανακαλύπτουν μουσικές. Έτσι και ο γραφών μαζί με τον Ερμή και το Μάκη, έφτιαξαν μια μπάντα και αποπειράθηκαν να παίξουν μαζί. Φανταστείτε την χαρά μας όταν ο Μάνος Ξυδούς βρέθηκε στο δρόμο μας και μοιραστήκαμε τη σκηνή μαζί του, πόσο μάλλον όταν δέχτηκε να τραγουδήσει αφήνοντας εμάς να τον συνοδεύουμε.
Έχω μάθει να εκτιμώ τους ανθρώπους βάση της συμπεριφοράς τους. Και τον Μάνο τον εκτίμησα στο έπακρον αφού εκείνος και οι συνεργάτες του έδειξαν τον δρόμο που οφείλουν να ακολουθούν οι παλιοί” βοηθώντας τους νέους που θέλουν να δημιουργήσουν καινούριες Ελληνικές μουσικές. Προσπάθησα να του το ανταποδώσω με μια επίσκεψη στο Γυάλινο, για ένα απλό ευχαριστώ. Αντ’ αυτού μου σύστησε τον Πάνο Κατσιμίχα...μιλώντας με τα καλύτερα λόγια.
Καλεσμένος στον ΣΠΟΡ-FM ένα πρωί Παρασκευής μίλησε με τα καλύτερα λόγια για εκείνη τη σύμπραξή μας στην σκηνή.
Αυτός για μένα ήταν, είναι και θα είναι ο Μάνος Ξυδούς.
Ο Μάνος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57 χρονών. Αισθάνθηκε, διαβάζω, αδιαθεσία κατά τη διάρκεια πρόβας στο Νέο Φάληρο και μέχρι να διακομιστεί στο νοσοκομείο εξέπνευσε. Για μένα έφυγε υπηρετώντας αυτό που τον έκανε να αισθάνεται πλήρης.
Όλα αυτά που λες τα ξέρω, όλα τα 'χω ξαναδεί
Ρίχνω στάχτη μες τα μάτια, και αράζω παρακεί
Όλα αυτά που με πληγώσαν, με κρατήσαν στη ζωή
όλοι αυτοί που με προδώσαν, μου χαράξανε αρχή
Μια ζωή στο ρίσκο, να ποντάρω στη στιγμή
μια ζωή στη συνοικία, σ' ένα τοίχο
να ζωγραφίζω ένα γιατί
Μάνο, καλό ταξίδι και χαιρετισμούς στους συναγωνιστές σου εκεί που πάς. Εσύ θα είσαι εκεί και εμείς στου κόσμου το υπόγειο...Και μη ξεχνάς πως μαζί με εσένα πιστεύω και εγώ παραμύθια λαϊκά.
|
Υ.Γ. : Τελικά ίσως έχει νόημα να σας αναφέρω κάποιους τίτλους που οι περισσότεροι έχουμε τραγουδήσει και δεν γνωρίζαμε ότι είναι του Μάνου Ξυδούς.
Άρχισες να ξεθωριάζεις σα μια παλιά φωτογραφία, Άσ’ την να λέει (Βασίλης Καρράς), Ατέλειωτα ταξίδια, Άχρηστα Ρολόγια (Domenica), Βράδιασε, τα ξαναλέμε, Δεν θα δακρύσω πια για σένα, Δεν θέλω τίποτα ν' αλλάξω (Νομικός), Δεν μ' αρέσουν τα τραγούδια (Παπακωσταντίνου), Εσύ εκεί, Η εικόνα του χειμώνα, Κάνε κάτι για ‘σένα, Με στέλνεις, Μεθυσμένη βάρκα, Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν (Νταλάρας), Μια ζωή στο ρίσκο (Σωτηρία Λεονάρδου), Μόνο για ‘κείνη μη μου λες, Μπορεί, Περίεργο Παιχνίδι (Μητροπάνος), Πούλα με, Σύννεφα με παντελόνια, Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά, Τα κόκκινα τα μπλουζ (Μητροπάνος), Της Γοργόνας οι Καημοί, Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;, Φαλτσέτα.
