You say the hill's too steep to climb
Just climb it
You say you'd like to see me try
Climbing
You pick the place and I'll choose the time
And I'll climb
The hill in my own way
Just wait a while for the right day
And as I rise above the tree lines and the clouds
I look down
Hear the sound of the things you said today
Fearlessly, the idiot faced the crowd
Smiling
Merciless, the magistrate turns 'round
Frowning
And who's the fool who wears the crown?
And go down in your own way
And every day is the right day
And as you rise above the fear-lines in his brow
You look down
Hear the sound of the faces in the crowd
...και φοβάμαι μη φύγεις, ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα το μυαλό μου θολώνει
και φοβάμαι μη φύγεις μα άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι ''Σ'αγαπώ, να προσέχεις...''
Φοβάμαι που έχω αναισθητοποιηθεί και δεν μπορώ να εκλάβω τίποτα στις σωστές του διαστάσεις. φοβάμαι πράγματα λιγότερο από ότι θα έπρεπε και κάποια άλλα προσπερνούν χωρίς να μ'ακουμπάνε.
Εγώ φοβάμαι
πως τη στιγμή που θα πω
"Η ζωή είναι ωραία"...
θα φύγω απ'αυτήν...
Το άλλο που φοβάμαι είναι το να αλλοιωθώ και να αλλοτριωθώ απ'όσα προσπαθώ να πολεμήσω...
(If you can't beat them, join them...που λένε και το κατακρίνω...)
Φοβάμαι..τη στιγμή που θ'ανυπομονώ ν'ανοίξω την τηλεόραση.
φοβάμαι τη στιγμή που θα χαίρομαι όταν πλένω τα πιάτα.
όταν αποδεχτώ εντελώς την τέλεια συμβιβασμένη ζωή μου.
φοβάμαι μήπως απλώς υπάρχω και δε ζω. that simple..
Ο φόβος είναι άλλη μια δικαιολογία για να μην κουνήσουμε το ποδαράκι μας για λίγο παρα πέρα... Κατά τη γνώμη μου χαζή δικαιολογία! Ξέρω πως μπορεί να τον υιοθετούμε μα στην πραγματικότητα είναι μια τσιχλόφουσκα του νου που εγώ τη φωνάζω και χλαπατσοτσιχλόφουσκα...
