Όχι άλλα τραγούδια αγάπης

Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα - Αδελφοί Κατσιμίχα

Λοιπόν τις Κυριακές ξυπνώ αργά
και πίνω τον καφέ μου μονάχος μου
με τον ηλεκτρικό στον Πειραιά
χαζεύω τα εκτός και τα εντός μου

Κοιτάζω γύρω δεν με βλέπω πουθενά
μεσ' το μυαλό μου όλα ένα μάτσο
δεν ξέρω αν λυπάμαι η αν χαίρομαι
να σηκωθώ να φύγω η να κάτσω

Διαφορά μούτρα βαποράκια ναυτικοί
ποιοι να 'ναι οι κλέφτες και ποιοι οι πολισμάνοι
ύστερα χώθηκα σε κάποιο σινεμά
δίπλα μου κάθονταν πέντε-έξι Πακιστανοί

να, να...

Σβήνουν τα φώτα και δεν είναι πια κανείς
γυμνές γυναίκες αστράφτουν στην οθόνη
κανείς δε νοιάζεται αν πεθαίνω η αν ζω
το χέρι μου γλιστράει στο παντελόνι

Κομμένη ανάσα αγωνιά μη σε δουν
ούτε που ξέρω πως βρέθηκα εδώ πέρα
με της βδομάδας το άθλιο πορνό
η Κυριακή είναι η χειρότερη μου μέρα

Στέκω στην πόρτα ψάχνω για κλειδί
μεσ' το μυαλό μου όλα ένα μάτσο
Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα
τραβάω την καρέκλα για να κάτσω

"Θα κάτσω σπίτι σεισμός να γίνει δεν πρόκειται να βγω..και αμα πεινάσω τηγανίζω καν'αυγό.." 'Θα κάτσω σπίτι'

Λουκιανός Κηλαηδόνης

ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Τα χρόνια που ηταν ρίζες, ήταν δέντρα
Που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
Και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
Οι φίλοι μου φεγγάρια, ήταν νησιά
Που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιό μακρύ ταξίδι μου εσύ
Η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
Μικρή πατρίδα, σώμα μου κι αρχή
Η γη μου εσύ, η ανάσα μου κι αέρας
Η γη μου εσύ, η ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
Σε όνειρα, σ'αισθήματα υγρά
Το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Το μυστικό τον κόσμο ν?ανασάνει

BROTHERS IN ARMS-DIRE STRAITS

These mist covered mountains
Are a home now for me
But my home is the lowlands
And always will be
Some day you'll return to
Your valleys and your farms
And you'll no longer burn
To be brothers in arm

Through these fields of destruction
Baptism of fire
I've watched all your suffering

As the battles raged higher
And though they did hurt me so bad
In the fear and alarm
You did not desert me
My brothers in arms

There's so many different worlds
So many different suns
And we have just one world
But we live in different ones

Now the sun's gone to hell
And the moon's riding high
Let me bid you farewell
Every man has to die
But it's written in the starlight
And every line on your palm
We're fools to make war
On our brothers in arms

Μάνα Γη

Apurimac, Κατσιμιχας


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: eneni on 06-06-2005 13:44 ]

Φάνης..Κατσιμιχαίοι

Η Μοναξιά της Αμερικής
του Διονύση Σαββόπουλου
(ένα συγκλονιστικό τραγούδι γραμμένο για τους βομβαρδισμούς στη Σερβία)


Η φαντασία στην εξουσία !
Φώναξε ο Μάης του ‘68
αλλά τούτος εδώ
ξεπέρασε την πάσα φαντασία
Ο πρόεδρος με το σαξόφωνο
κουφάθηκε απ’ το ψέμα
που του ‘πε η κουκουβάγια
και δύο σύμβουλοι
απ’ το Μπέρκλεϊ
που διαδήλωναν στο Φράουλες και Αίμα
δίχως ρίσκο
δίχως τύψη
τα φλεγόμενα σκεπάρνια του να ρίξει
αφού, τους σοφούς του Πενταγώνου αγνοήσανε
την κοινή γνώμη εξαπατήσανε
που όταν μάθει λεπτομέρειες θα φρίξει


Σαν αστυνόμος
που δρα εκνόμως
θρίλερ που διαρκεί
η Αμερική
σκούζοντας φεύγει ο χρόνος

Σ’ ένα σεντόνι που αίμα ιδρώνει
Λοιπόν αν δεν προσαρμοστείς
βγαίνει ο κακός ειρηνιστής
απ’ τη μικρή σου οθόνη
και σε σκοτώνει
μέσ’ στο σαλόνι


Καπνίζουν δίπλα του οκλαδόν
κάτι παιδιά των λουλουδιών
παιδιά του Μάη, πρωθυπουργοί
μια πίπα όλο υποταγή
στον καουμπόη
Του καουμπόη
έντρομο σόι

Σου μιλάω από κρυψώνα
κάπου απ’ τις ελληνικές βουνοπλαγιές
του διαδικτύου. Στοιχεία.
Των Αθηναίων η συμμαχία
τη σφαγή της Μήλου αποφασίζει
σφραγίζοντας τη νέα εποχή
με του δικού της ξεπεσμού την απαρχή
Και την άλλη στιγμή
η υπερδύναμη
μια υψικάμινο κρατώντας στη μασχάλη
ξυρίζει το κεφάλι
σα τον Μάρλον Μπράντο
στην Αποκάλυψη
που ετοιμάζεται το τέλος του να βάλει


Στρατιές προσφύγων
τραγούδι επείγον
Ποια Αμερική ;
Ποια μουσική μου εφηβική
στη φρίκη των οβίδων ;

Σ’ ονειρευόμουν
κοντά σου ερχόμουν
της υπανάπτυξης τους Θειούς
Κομμουνιστές και δεξιούς
ένοιωθα μα λυπόμουν
Απολογιόμουν
διαπληκτιζόμουν
τα τζιν ντυνόμουν


Με τους Θεούς των τραγουδιών σου
τις καλλονές των ταινιών σου
τραβάει ψηλά η σκαλωσιά σου
προς τη μεγάλη μοναξιά σου
Αυτήν του τέλους
με τους αγγέλους


Το ΚΚΕ, η εκκλησία και ο Μίκης
στις ραχούλες του δημώδους τραγουδιού ψηλά
ανταμώσανε το Σπάρτακο ν’ ανάβει
τον καθρέφτη πάνω από το Βελιγράδι
Μα η Νέα Ρώμη, η νέα αριστερά
καννιβαλίζει όλο χαρά
τον τελευταίο κομμουνιστή
Ξεκατινιάζει
του παλιού μας τραγουδιού την ευχή:
Του κράτους η φανφάρα μη σκεπάζει
το χρώμα του αλλουνού και τη φωνή
μα ο κουφός με το σαξόφωνο
άμουσος και ατάλαντος
σολίστας για ακαύλους
δεν μπόρεσε με τ’ όργανο
το κάνει με πυραύλους


Το φως αλλάζει
το έργο μοιάζει
τόσο αληθινό
μη πραγματικό
κι όμως το αρνί βελάζει

Για αίμα κι άλλο
τραγούδι άλλο
Ψηλά στις γέφυρες τ’ ακούν
χορεύουν ροκ πριν σταυρωθούν
που είναι ψυχή μου το άλλο ;
Αυτόν τον Μπάλο
να ξαναβάλω

Μια τέχνη αναίμακτη έχω εδώ
Φορώ την μάσκα για να ιδώ
κάτι καλό στον δήμιό μας
κάτι στραβό στον εαυτό μας
να μην φοβάμαι
Εκεί που πάμε


Βασίλεια, θρόνοι
γυρνούν στο χιόνι
Είσαι πιο μόνη
η μόνη υπερδύναμη
Η πρώτη υπερμόνη
Πιο μόνη
Απ’ τον Λόγο που έρχεται καινούργιος
απ’ το χιόνι

ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ ΜΠΛΟΥΖ

Μαχαιρίτσας Λαυρέντης


Το εβδομήντα-έξι λίγο πριν να φέξει
πήρα ένα πλοίο ασπρο σαν ψυγείο σαν νοσο - κομείο
Το εβδομήντα-έξι σαν χοντρό αστείο
κρύο χειρουργείο το εθνικό θηρίο μ' έστειλε - ε στη Χίο
θρυλικός κομπάρσος με προφίλ κουρέλα
λούτσα στον ιδρώτα σάπιο καλοκαίρι
κουρεμένοι σβέρκοι
Εθνική διχόνοια τράκες και καψόνια
ίδια πελατεία απ' το σινέ ομόνοια σαν φτηνή-η κολόνια

Το εβδομήντα-έξι έκλεισα τα μάτια
κάπνισα μια γόπα σβήστηκα απ' το χάρτη
Κόλαση του Δάντη
Σαν παροπλισμένος ψευτοεπαναστάτης
είχα τ' άλλοθί μου το κουτσό σκυλί μου
την αποστολή μου
Τραύλιζα διατάξτε έσυρα δυο μήνες
μείναν άλλοι δέκα να 'μαι στο Χαϊδάρι
Παίδες εν καμίνω
Το 'κρυβα απ' όλους σαν παραχαράκτης
Είπα θα περάσει, ήμουνα προστάτης δώρο κι εφιάλτης
Διδυμότειχο μπλουζ Διδυμότειχο μπλουζ
Διδυμότειχο μπλουζ

Δίπλα μου η Αθήνα του Οδυσσέα σειρήνα
λαϊκή βιτρίνα ομφαλός του κόσμου
πίσω μου κι εμπρός μου
Χρόνια σαν ταβέρνα σαν καλλικατζούρα
κράτος φιλελλήνων του καιρού η λατρεία
ποιητική αδεία
Εν πάσει περιπτώσει πίσω στα δικά μου
στα χακιά άπλυτά μου στα εγερτήριά μου
στη μουγκή σκοπιά μου
στη μετάθεσή μου στο τρελό βιολί μου
στο βραχνό πρωινό μου, στο έτσι αλλιώς κι αλλιώτικο
μπρος στο Διδυμότειχο

Διδυμότειχο μπλουζ
Με ξεκούρδιστη κιθάρα Διδυμότειχο μπλουζ
Η χαμένη μου πεντάρα Διδυμότειχο μπλουζ
Λιγδιασμένη μου τσατσάρα
τα βρεγμένα μου τσιγάρα
σάπια φρούτα στα τελάρα
Διδυμότειχο μπλουζ, Διδυμότειχο μπλουζ
Διδυμότειχο μπλουζ
Τ' όνομά του είναι η αιτία Διδυμότειχο μπλουζ
τρύπα στη γεωγραφία Διδυμότειχο μπλουζ
αδειανή φωτογραφία, του παράλογου η θητεία
αγχωμένη μαλακία
Διδυμότειχο μπλουζ, Διδυμότειχο μπλουζ

"Πές μου αν θέλεις κάτι" Παύλος Σιδηρόπουλος

Μελυδρόν-Πυξ λαξ.........<><><><><

magic de spell-sarajevo
magic de spell-emena oi filoi mou einai

"Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα"

Τριπολίτης-Βαρδής

sta kaminia-pix lax

''Ποσο μαλακας εισαι'' GOIN' THROUGH.

Αγύριστο κεφάλι - Πασχαλίδης Μιλτιάδης

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει
ενθύμια παλιά και φυλαχτά
οι ήρωες το σκάνε απ' την οθόνη
ξυλάρμενοι τραβάνε στ' ανοιχτά

"Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι;"
"Δεν ξέρω, γέμισέ μου το ποτήρι"
"Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι;"
"Δεν ξέρω, γέμισέ μου το ποτήρι"

Τα μάρμαρα στο φως αντιφεγγίζουν
σε ποιο ταξίδι σ' έχω ξαναδεί
Τυφλά πουλιά το τζάμι μου ραμφίζουν
το πλένει στα φανάρια ένα παιδί

Κι ένας τελάλης σ' έρημη πλατεία
τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία
Κι ένας τελάλης σ' έρημη πλατεία
τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία

Στους δρόμους καβαλάρηδες καλπάζουν
και κυνηγούν τ' αδέσποτα σκυλιά
και οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν
ξορκίζουν μ' αγιασμό τον σατανά

Δεν είν' εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα
Δεν είν' εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει
μα εγώ μ' ένα τραγούδι αλλοτινό
στου δρόμου το λιοπύρι και το χιόνι
αγύριστο κεφάλι θα γυρνώ

Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει

Deutera kati exw.
Thn Trith den antexw.
Tetarth den kratiemai,
Thn Pempth pws variemai,
Paraskevh prwi.
La la la la la la la.
Ap'oles tis hmeres h Kyrakh m'aresei.

Stixourgos: agnwstos
Syntheths: agnwstos
Ermhneuths: ta Stroumfakia.

Θυμάμαι ένα σπίτι-Τρύπες


Θυμάμαι ένα σπίτι δίχως στέγη και τοίχους
γεμάτο αίμα γεμάτο πόθους νικημένους αστείους
θυμάμαι ένα σπίτι που ράγιζε από αγάπη
όταν μέσα του ούρλιαζαν δολοφόνοι παλιάτσοι


θυμάμαι ένα σπίτι που γιάτρευε τη θλίψη μου
στη στοιχειωμένη του σιωπή
μα δε θυμάμαι, δε θυμάμαι
αν πέρασα ποτέ μου απο 'κει
δε θυμάμαι, δε θυμάμαι
αν έζησα ποτέ μου μέσα εκεί


Θυμάμαι ένα σπίτι με βγαλμένες τις πόρτες
που σύχναζαν μέσα του οι ανίκανες ώρες
ένα σπίτι μεθυσμένο απ' τα χνώτα της νύχτας
να ζητάει στο σκοτάδι τη σκιά της αλήθειας

Τα φάρμακα
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
άδουν: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Κατερίνα Στανίση

Τα φάρμακά σου στο συρτάρι
μικρά του γάλακτος θηρία
ζωή που έκανες κουβάρι
και τη μοιράστηκες στα τρία.

Φάρμακα για να μην ξεχάσεις
τους τόπους που έσβησαν στο χώμα,
πατρίδες που έγιναν κομπάρσοι
με μιά σημαία δίχως χρώμα.

Φάρμακα για τις αυπνίες,
φάρμακα για τις αναμνήσεις,
γιά κάποιων ξένων αμαρτίες
και φάρμακα γιά συναντήσεις

κι'ακόμα, φάρμακα για χάδια
που σου ξυλιάσανε τα χέρια
και οδηγίες σ'ένα χάρτη
πως φτάνει κάποιος ως τ'αστέρια.

Φάρμακα για τα όνειρά σου
και συνταγές γιά όλες τις λύπες,
γιά όσα κλώτσησες μιά νύχτα
κι'όσα μετάνοιωσες που είπες.

Γι'αυτόυς που βλέπουν στη σκοπιά τους
αγγέλους να τους οδηγουν στη μάχη,
φάρμακα γιά την ερημιά τους
γιά όσους πιά θα ζουν μονάχοι.

Φάρμακα γιά τις αυπνίες
φάρμακα γιά τις αναμνήσεις
γιά κάποιων ξένων αμαρτίες
και φάρμακα για συναντήσεις.

Τα φάρμακά σου στις ντουλάπες
και στα μπαούλα και στα σκρίνια.
Το'χεις το σπίτι φαρμακείο
σταμάτα πια αυτή τη γκρίνια

Από την "Αγία Νοσταλγία":

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

"Στις χαραυγές ξεχνιέμαι"

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ
στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ
της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο.

Bάρα καλή, βάρα γερή
μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία
του χαρτοπόλεμου τη βία.

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ
τη λογική απαρνιέμαι,
μ' ένα σαράκι αρμένικο
για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι.

Bάστα το νου, βάστα το νου
να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στη γλύκα.

Τι σε μέλλει εσένα σκόρπια μου ψυχή
που εγώ τον πόνο μου έκανα νησί
να σπέρνει ο ήλιος πάνω μου φωτιά
και τ' άστρα μοναξιά
Πεθύμησα ένα σύννεφο
βροχή να πιω κι ουρανό

Θάλασσα ζωή χρόνια περιμένω
πλοίο κουρσεμένο σ' άγονη γραμμή
θάλασσα ζωή με πανιά σχισμένα
και κουπιά σπασμένα πάρε με μαζί

Τι σε μέλλει εσένα άδεια μου καρδιά
κι αν αγαπώ παράξενα παιδιά
που κρύβουν στο φιλί τους προσευχή
της μάνας τους ευχή
Πεθύμησα ένα σύννεφο
βροχή να πιω κι ουρανό

Θάλασσα ζωή χρόνια περιμένω
πλοίο κουρσεμένο σ' άγονη γραμμή
θάλασσα ζωή με πανιά σχισμένα
και κουπιά σπασμένα πάρε με μαζί
(Γ. Ανδρέου)