Πόση φιλοσοφία πια;

Λόγια, λόγια, λόγια…Τι έμεινε να αναπτύξουμε? Και τελικά τι από αυτά μπορεί να γίνει πράξη? Από την άλλη μπορούμε να ζήσουμε χωρίς θεωρία στην ζωή μας? Μήπως αναλώνουμε εαυτούς σε φιλοσοφίες δίχως νόημα και χάνουμε την απλή καθημερινότητα , την ζωή η οποία τελικά είναι σαφώς ποιο λιτή από αυτό που πολλές φορές περιγράφουμε? Μπορεί αυτή την στιγμή που γράφω να διαπράττω κι εγώ το ίδιο ατόπημα που αναφέρω παραπάνω…αναλύσεις των αναλύσεων και αποτέλεσμα κανένα. Πόσα βιβλία να διαβάσω για να βρεθεί η αλήθεια που ψάχνω? Και αν αυτή η αλήθεια είναι κάτι που ζω καθημερινά και είναι τόσο χειροπιαστή όσο η ύλη που μας περιβάλλει? Τι απογοήτευση θεέ μου! Σκέφτομαι πάλι πόσες φορές έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να επικρίνουμε καταστάσεις και στην κρίσιμη στιγμή να φερόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πριν λίγο αποκηρύτταμε σαν τον σατανά. Σκεφτείτε το λίγο…θα εκπλαγείτε! Είναι κάτι σαν την συμπόνια. Δεν μπορείς ποτέ να συμπονέσεις πραγματικά κάποιον αν την ίδια ακριβώς στιγμή δεν νιώθεις κι εσύ τον ίδιο πόνο! Από την άλλη τι θα ήταν η ζωή χωρίς στοχασμό? Μήπως αδιάφορη? Μήπως απλούστερη? Θα ήθελα την προσωπική άποψη όσων θα ήθελαν να απαντήσουν…

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: jorge στις 27-05-2003 14:54 ]

ρωτας πως θα ηταν η ζωη χωρις τις αναλυσεις των αναλυσεων....αδυνατη!!!δε γινεται,δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην αναρωτιεται,να αμφιβαλλει,να σκεφτεται.....ειναι νομιζω στη φυση μας και μερικες φορες κιολας ποναει να σκεφτομαστε...δεν νομιζω να υπαρχει καποιος που να μην εχει πει:θελω να σταματησω να σκεφτομαι,θελω να κοιμηθω να μη σκεφτομαι ή κατι παρομοιο τεσπα...ποναει αλλα παρολαυτα δεν μπορουμε να το απωθησουμε....ειναι ανθρωπινο γνωρισμα.ετσι νομιζω.και παντα χανεις τη ζωη σου και την καθημερινοτητα με τις χαρες τις οταν κανεις κατι χωρις το μετρο.δεν γινεται ομως να μην υπαρχουν στιγμες που χαιρεσαι,που γελας,που δεν εχεις εγνοιες τα φιλοσοφικα ερωτηματα και οχι μονο!γιατι χρειαζεται και αυτο το κομματι στη ζωη μας.οχι τπτ αλλο αλλα το βρισκω πολυ ενδιαφερον και διασκεδαστικο.τωρα οσο για την αληθεια.....ποια αληθεια ψαχνεις???δεν καταλαβαινω τι εννοεις....

Φίλε Νεκτάριε,

Δεν θα σου πω τι είναι η ζωή χωρίς τις αναλύσεις, αυτό το ξέρεις καλύτερα εσύ. Θα σου πω όμως τι είναι η ζωή με αναλύσεις..
Βλέπεις συχνά στη ζωή σου ανθρώπους να σκέφτονται πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους, άλλους να «αμπελοφιλοσοφούνε» και άλλους που είναι απαθείς..σαν να μην τους νοιάζει τίποτα. Δεν ξέρω ποιός από τους τρεις είναι πιο ευτυχισμένος..αλλά προσωπικά προτιμώ να ανήκω στην πρώτη περίπτωση. Όχι επειδή την θεωρώ πιο καλή σε σχέση με τις άλλες, αλλά επειδή μου πάει πιο πολύ. Είναι λοιπόν στον χαρακτήρα του καθένα το πως αντιλαμβάνεται τη ζωή του και πως τη μεταχειρίζεται..να είσαι σίγουρος ότι δεν τα αναλύουν όλοι τα πράγματα. Για'μένα που μου αρέσει να αναλύω λοιπόν, η ζωή είναι ένα κουβάρι που το ξεδιπλώνω, ένα αίνιγμα που προσπαθώ κάθε μέρα να λύσω και που ίσως μερικές φορές απομακρύνομαι από τη λύση του. Δεν ξέρω πως το βλέπεις εσύ ή η ZOI που απάντησε, μα εγώ το βλέπω έτσι ακριβώς όπως σου είπα.
Όσο για την αλήθεια..
Είναι πραγματικά ένα μεγάλο κεφάλαιο. Σίγουρα στα βιβλία δεν θα βρεις πουθενά την αλήθεια ούτε και θα έρθει κάποιος ουρανοκατέβατος να στην πει. "Βρες μου έναν άνθρωπο που ξέρει την αλήθεια κι εγώ θα σου χτίσω παλάτι στον ουρανό" Φ.Χάντζερ
Κάθε άνθρωπος πλάθει τη δική του αλήθεια, και αν ακόμα γνωρίζουμε πως η πραγματική αλήθεια είναι μία, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι δρόμοι που οδηγούν σε αυτή είναι άπειροι. Ας πλάσουμε τότε τη δική μας αλήθεια, ας ακολουθήσουμε το δρόμο που χαράξαμε και χαράζουμε, και θα δούμε κάπου κάποτε την αλήθεια..ίσως να'ναι και πέρα από αυτή τη ζωή, ίσως και να μην τη βρω ποτέ..αλλά αξίζει που προσπάθησα.

...Nektarie den 3erw an exeis dei mia diafhmish pou paizetai edw sthn Agglia kai meta3u allwn leei kai to e3hs: "...ka8enas xreiazetai kapoio meros gia na skeftei"...kai auth einai h alh8eia!
O provlhmatismos einai anagkaios estw kai an kapoies fores mporei na ginei mia oxi kai toso euxaristh empeiria.......gia tous x,y,z logous!
H dikh mou logikh omws leei kai kati allo, oti tis perissoteres fores h alh8eia einai dipla mas, sxedon thn akoumpame kai den xreiazetai na pame polu makrua gia na thn vroume...edw o provlhmatismos mporei na ginei pagida!!!

Προσωπικά προτιμώ να μου στερήσουν οποιαδήποτε άλλη ελευθερία, οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα στη ζωή παρά το δικαίωμα να σκέφτομαι... έστω κι αν αυτό που σκέφτομαι είναι τελείως λάθος, έστω κι αν δε με αφορά άμεσα... ο άνθρωπος θέλει απαντήσεις. Απαντήσεις για τα πάντα... φυσικά και δεν μπορεί να τις έχει. Κάποιοι συμβιβάζονται με όσα έχουν, κάποιοι δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ χωρίς μία θεωρία για όσα συμβαίνουν και υπάρχουν γύρω τους... την αλήθεια δεν την βρίσκεις στα βιβλία. Τα βιβλία απλά προσφέρουν τροφή για σκέψη, για παραπάνω ανάλυση... την αλήθεια του ο καθένας τη βρίσκει στο μυαλό του (ποιός είπε ότι η αλήθεια είναι μία και ισχύει για όλους???) Κανένα βιβλίο, καμία σχολή και κανένας συνομιλητής δεν μπορεί να προσφέρει τη λύση του σύμπαντος... ευτυχώς κι όλας... τί νόημα θα είχε η νόηση αν τα είχαμε όλα στο πιάτο...?

Nektarie me thn erwthsh pou mas kaneis pali mas zhtas na filosofhsoume!!! Epomenws katalabaineis oti den mporoume na afairesoume apo th zwh mas auto to megisths shmasias stoixeio. Einai ena anapospasto kommati tou euatou mas, pou mas bohtha na lusoume ta problhmata ths zwhs shmantika h' mh kai na katanohsoume to kosmo gurw mas. H filosofia apokta aksia otan den menei mono thewria se kapoia biblia alla apokta morfh me tis prakseis mas. O kathenas mas prepei na exei th dikh tou filosofia, th dikh tou kosmothewria kai na thn kanei tropo zwhs gia na mporei na einai se thesh na anazhthsei thn alhtheia, opoia kai an einai auth. Alla an pote brethei apanthsh sto erwthma ths alhtheias tote tha xathei to musthrio ths zwhs kai h mageia ths filosofias...

loipon... osa proanafer8hkan einai swsta kai filosofhmena...
Oloi mas skeftomaste me skopo na katalaboume poios einai o rolos mas
s' auth th zwh kai giati antimetwpizoume diafores katastaseis pou allote dieukolunoun kai allote duskoleuoun thn poreia ths zwhs mas...

Kata thn apopsh mou Nektarie eisai an8rwpos me polles euais8hsies kai endiaferon gia to ba8utero nohma twn katastasewn. Katalabainw oti polles fores 8a duskoleuesai na breis thn xrush tomh se kati, alla auto den shmainei oti den exeis thn apanthsh... Auto pou telika dinei se sena mia sxetikh ais8hsh ikanopoihshs einai kai h apanthsh sou. Oi filosofies ufistantai gia thn proswpikh mas dieukolunsh! Etsi loipon mporei na uparxoun diafores apopseis pou nas mas antiproswpeuoun xwris na xreiazetai na diale3oume...

H alh8eia den krubetai mono mesa mas, alla pantou! Ka8e 8ewria exei thn alh8eia ths dioti einai basismenh panw se mia logikh pou phgazei apo thn pragmatikothta... den mporoume na filosofhsoume panw se pragmata mh uparkta. Pairnoume thn empneush apo auta pou niw8oume, blepoume kai antilambanomaste...

Prwi prwi me thn augoula...

Νεκτάριε ξέρεις πόσα λάθη έχουν γίνει στην ανθρωπότητα επειδή κάποιος δεν έκατσε να σκεφτεί ικανοποιητικά αυτό που επρόκειτο να κάνει?
Είναι απαραίτητο να σκεφτόμαστε εώς και να φιλοσοφούμε το κάθετι. Πριν λίγες μέρες ο πατέρας μου μου είχε προτείνει να διαβάσω μια συνέντευξη ενός "διανοητή" καθηγητή. Εντελώς φιλοσοφικά κι εγώ του απάντησα "Γιατί? Κι εγώ κι εσύ είμαστε διανοητές. Αν δεν διανοείσαι δεν είσαι άνθρωπος." Δε μου απάντησε αλλά δεν ξέρω αν αυτό συνέβηκε επειδή τον προβλημάτισα ή επειδή βαριόταν ν'ανοίξει συζήτηση μαζί μου!
Όπως και να'χει αν κάποιος δεν φιλοσοφούσε, δεν ερευνούσε χιλιάδες προβλήματα θα έμεναν άλητα. Όλα ξεκίνησαν επειδή κάποιος το φιλοσόφησε το πράγμα κι είδε ότι κάτι απ'όσα είχε δεν του αρκούσε, ήθελε βελτίωση!
Μπορούμε να φανταστούμε ότι το forum ή η παρέα μας είναι μια μικρή....αθηναϊκή αγορά. Από εμάς ίσως ξεπηδήσουν απαντήσεις στα σύγχρονα ερωτήματα (λέμε τώρα...).
Ολιγαρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα εμφανίζονται όπου οι άνθρωποι δεν έχουν την δυνατότητα ή τη διάθεση να σκεφτούν, να κρίνουν, να προβληματιστούν και να επικρίνουν κι εμείς έχουμε δημοκρατία και οφείλουμε να πράτουμε έτσι ώστε να είμαστε αντάξιοί της. Είναι υποχρέωση και δικαίωμά μας κι εγώ ποτέ δεν αφήνω ένα δικαίωμα ανεκμετάλευτο. Εσύ?

Από την άλλη μόλις σήμερα έγραψα σ'ένα λεύκωμα "Ζήσε χωρίς να πολυσκέφτεσαι". Ναι, ίσως μερικές φορές το πολυσκαλίζουμε ένα θέμα μέχρι που καταντούμε να φθείρουμε την ουσία του.
Φαντάζομαι λοιπόν πως η απάντησή στο "πόσο πρέπει να σκεφτόμαστε" είναι το ρητό των αρχαίων ημών προγόνων (των πρώτων διδαξάντων σε φιλοσοφία) "παν μέτρον άριστον"!
¶λλωστε μην ξεχνάς ότι τα ανέκδοτα για τις ξανθιές βγήκαν γιατί μεγάλη μερίδα τέτοιων ανθρώπων δε συνηθίζει να κάνει αυτό το οποίο εσύ βαρέθηκες να κάνεις!

όσο για την αλήθεια....είναι πολύυποκειμενικό πράγμα. Κάποιοι μάλιστα προτιμούν σα δική τους αλήθεια το ψέμα.
Είναι από αυτά τα πράγματα των οποίων τα όρια ψαξίματος και φιλοσοφίας είναι πολύ μικρά. Υπάρχει φυσικά και η χριστιανική αλήθεια αλλά βλέπωντας τα κατορθώματα της εκκλησίας προτιμώ να μην την αποδέχομαι αυτή. It's your choice my friend!

Λοιπόν Ευα… Κατά αρχήν μπράβο σου που σκέφτεσαι έτσι! Μέσα σε ένα τόσο μικρό κείμενο κατάφερες και έθεσες πολύ σημαντικά θέματα πάνω στα οποία θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μας…Όλα όσα ειπώθηκαν πραγματικά με άφησαν κάτι παραπάνω από απλά καλυμμένο! Όλες οι απόψεις είναι πραγματικά ένα κομμάτι του κάθε ένα μας και αυτό είναι πολύ ξεχωριστό! Προς θεού Ευα αν μας απαγόρευαν την ελευθερία λόγου και έκφρασης! Το αναφέρω γιατί σε καμία περίπτωση δεν μίλησα για τέτοιου είδους πνευματική παρακμή. Τόνισα απλά την ανάγκη για αυτοπεριορισμό όπου αυτός χρειάζεται…
Συμφωνώ απόλυτα με όσα προαναφέρθηκαν όσων αφορά την ‘αλήθεια’ που ψάχνει ο καθένας μας. Είμαι λάτρης του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι, ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν ‘πολυτέλειες’ που δύσκολα θα μπορούσαν να συγκριθούν ακόμα και με τις ποιο σύγχρονες που κατέχουμε εμείς. Αναγνωρίζω βέβαια ότι η κοινωνία τους ήταν εντελώς διαφορετική σε δόμηση και κουλτούρα από τη δική μας αλλά είναι απόλυτα εξευτελιστικό για την ανθρώπινη φύση, η όποια φιλοσοφία να είναι προνόμιο των ‘λίγων’…όπως και με βρίσκει αντίθετο η ύπαρξη δουλείας!
Για την χριστιανική ηθική δεν θα πω πολλά. Μία συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι να μην συγκρίνεις τα της εκκλησίας με τα του χριστιανικού πνεύματος γιατί είναι ή μάλλον έχουν καταλήξει να είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες! Τι ποιο όμορφο από την φιλοσοφία της αγάπης που δίδαξε ο Ιησούς? Το πώς κατάφερε η εκκλησία να παραλάβει μια τόσο όμορφη φιλοσοφία και να την διαμορφώσει κατά τον χειρότερο δυνατό τρόπο είναι άλλο θέμα. Κι εγώ έχω σιχαθεί την πολιτική πλέον, γιατί για πολιτικό σώμα μιλάμε και όχι πολιτιστικό, της εκκλησίας. Δεν θα επεκταθώ σε αυτό για να μην βγούμε εκτός θέματος. Απλά ήθελα να κάνω αυτές τις προσωπικές παρατηρήσεις…Ευχαριστώ για όλες τις απαντήσεις και χαίρομαι που βλέπω πραγματικά φιλοσοφημένους ανθρώπους να λένε την γνώμη τους!

Νεκτάριε κατάλαβα ότι ο προβληματισμός σου προερχόταν από ένα αίσθημα ανάγκης για αυτοπεριορισμό των όσων συνηθίζουμε να παραθέτουμε ώς αποτέλεσμα υπερδιανόησης γι'αυτό άλλωστε και ανέφερα καί γιατί ο άνθρωπος νιώθει την ανάγκη και πρέπει να σκέφτεται αλλά καί ότι πάντα πρέπει να θέτουμε όρια σε ότι κάνουμε και κυρίως στη διανόηση.
Όντως κάποιες φορές καταντά κουραστικό να αερολογείς με τις ώρες αλλά εάν υποθέσουμε ότι πράττουμε έστω και το 1/3 όσων σκεφτόμαστε και ότι με τη σκέψη κάνουμε ένα βήμα προς την πράξη τότε ίσως κάποιες μικρές υπερβολές να είναι ανεχτές.

Όσο για εκείνο που είπα για τη χριστιανική αλήθεια συμφωνώ μαζί σου και η δική σου απάντηση είναι αυτή που δίνω κι εγώ σ'όσους μου προβάλλουν αυτό το επιχείρημα. Εγώ χρησιμοποιώντας το δε σημαίνει ότι το πιστεύω κιόλας. Ήταν απλά ένα μέσο πειθούς. Πραγματικά όταν έχω να πάρω σημαντικές αποφάσεις ή να δώσω απαντήσεις στον εαυτό μου χρησιμοποιώ σα γνώμονα τη χριστιανική αλήθεια και ηθική γιατί ξέρω πως δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την εκκλησία.

Η φιλοσοφία φίλε μου είναι συμπεράσματα που έχουμε βγάλει από την ίδια την ζωή, από αυτά που ακούμε κι από αυτά που διαβάζουμε :) δεν είναι κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο :)

Η δική μου ερώτηση είναι η εξής: Πόση έλλειψη φιλοσοφίας πια;

Το γεγονός πως ο άνθρωπος έμαθε να απαντά με εύπεπτα ευφυολογήματα στις μέρες μας δεν τον καθιστά και ευφυή.
Το γεγονός πως ο άνθρωπος έμαθε την επίλυση διπλών και επικαμπύλιων ολοκληρωμάτων στα μαθηματικά και τη δομή της ύλης, δεν τον καθιστά φιλομαθή.
Το γεγονός πως ο άνθρωπος έμαθε να εφαρμόζει επιλεκτικά επιστημονικές θεωρίες και γνώσεις στην καθημερινότητά του και να κρίνει το σύμπαν με βάση τη δική του αισθητική, δεν τον καθιστά φιλό-σοφο.

Το πρόβλημα των ημερών δεν είναι η φιλο-σοφία, αλλά η φαινο-φιλο-σοφία. Όλη η συσσωρευμένη γνώση σήμερα καταλύεται κάτω από το πρίσμα του τυχοδιωκτισμού και της εκμεταλλεύσεως του διπλανού.

Παράθεση: Το μέλος StavmanR στις 08-12-2007 στις 18:19 έγραψε... Η δική μου ερώτηση είναι η εξής: Πόση έλλειψη φιλοσοφίας πια; (...) Το πρόβλημα των ημερών δεν είναι η φιλο-σοφία, αλλά η φαινο-φιλο-σοφία. Όλη η συσσωρευμένη γνώση σήμερα καταλύεται κάτω από το πρίσμα του τυχοδιωκτισμού και της εκμεταλλεύσεως του διπλανού.

Σταύρο έχεις δίκιο.
Νομίζω ότι δεδομένου του πλούτου γνώσεων που θα πρεπε να έχουμε μετά από τόσες χιλιετίες είμαστε υπερβολικά ...αφελείς και αμαθείς. Σκέψου σε πόσες πληροφορίες, φιλοσοφίες, ιδεολογίες έχουμε πρόσβαση πλέον και πόσο λίγο τις εκμεταλλευόμαστε. Πόσο κενοί είμαστε ενώ θα έπρεπε να είμαστε οι πιο σοφοί άνθρωποι που υπήρξαν μέχρι τώρα πάνω στη Γη.
Συμφωνώ λοιπόν, η πραγματική φιλοσοφία και ο στοχασμός δυστυχώς λείπει πολύ απ' τη ζωή και την καθημερινότητά μας.

Με μπερδεύει βέβαια εκείνο που λες για επιλεκτική εφαρμογή επιστημονικών θεωριών, και κρίση του σύμπαντος με την αισθητική μας. Ακόμα και αν είναι λάθος οι επιστημονικές θεωρίες, δεν είναι αξιέπαινη η προσπάθεια του ανθρώπου να ερμηνεύσει τον κόσμο; Τί άλλο μπορούμε να κάνουμε απ' το να ...προσπαθούμε;

Παύλο δε σε αδικώ που μπερδεύτηκες με την συγκεκριμένη πρόταση. Έχω παρατηρήσει στο φόρουμ ότι οι μεγάλες και αναλυτικές τοποθετήσεις "κουράζουν" και "ενοχλούν". Έτσι , προσπαθώ να συνοψίσω ολόκληρες θεωρίες και θέσεις σε "μικρο-φραστικές θεωρήσεις" που επιτάσσει η νέα μόδα, δηλαδή στα σλόγκαν. Φαίνεται ότι το σλόγκαν έχει σήμερα μεγαλύτερη αξία από την εμπεριστατωμένη θέση, γεγονός που περιγράφω στο πρώτο σκέλος της προηγούμενης απαντήσεώς μου περί ευφυολογημάτων.

Στο θέμα μας, με τον όρο "επιλεκτική εφαρμογή επιστημονικών θεωριών" εννοώ την αποδόμηση ολόκληρης της επιστήμης στα πλαίσια του ωφελιμισμού. Καθημερινά, οι άνθρωποι εφαρμόζουν επιλεκτικά θεωρίες-μοντέλα του επιστημονικού κόσμου, απομονώνοντας σημαντικά και δομικά για τις θεωρίες στοιχεία. Τέτοια στοιχεία είναι χωροχρονικού τύπου, όπως σε ποιο περιβάλλον ανταποκρίνεται η θεωρία, με ποιες προϋποθέσεις, σε ποιες συνθήκες ανταποκρίνεται κλπ. Πιστεύω ότι ειδικά από εσένα γίνομαι επαρκώς αντιληπτός.

Όσον αφορά την κρίση του σύμπαντος με την αισθητική μας, είμαι της παρακάτω άποψης: ο άνθρωπος οφείλει να εκπαιδεύει τις αισθήσεις του όσο και να εκπαιδεύεται από αυτές. Είναι μία αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ των αισθητηρίων και του εγκεφάλου. Άρα ο σκοπός μας δεν είναι απλώς να ερμηνεύσουμε τα πάντα γύρω μας με βάση αυτά που αντιλαμβανόμαστε, αλλά και να επεκτείνουμε τις εγκεφαλικές μας ικανότητες ώστε να οξυνθούν αισθήσεις οι οποίες σε πρώτο βαθμό βρίσκονται σε υπολειτουργία ή και μερική λειτουργία. Το πρόβλημα είναι όταν όλα τα φέρνουμε αυστηρά στα μέτρα μας ώστε να μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τον ματαιόδοξο εγωισμό μας. Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα περισσότερο, καθώς φαίνεται ότι έχω αναπτύξει αυτή την ικανότητα σε μεγάλο βαθμό...

Υ.Γ. Πολύ καλό το φιλοσοφικό κείμενό σου.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 08-12-2007 20:56 ]

Παράθεση: Το μέλος mnk στις 08-12-2007 στις 22:18 έγραψε... Κλωθογυρίζουμε τις ίδιες γνωστές κι ακίνδυνες ιδέες, μέχρις εξαντλήσεως, αλλά πολύ λίγοι τολμούν να κοιτάξουν στο μη ήδη γνωστό. Πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι απλά εγωισμός, αλλά διανοητικός τρόμος. ------ Σε μια εποχή παγκόσμιας εξαπάτησης, η μαρτυρία της αλήθειας είναι ενέργεια επαναστατική (George Orwell) [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mnk στις 08-12-2007 22:37 ]

Μαρία, ο Νίτσε θα χορεύει σάλσα στον τάφο του! Το να προχωράς σε τέτοια άγνωστα φιλοσοφικά μονοπάτια προϋποθέτει μοναξιά, περισσότερη από όση θέλει να αντέξει ο μέσος (και όχι μόνο) άνθρωπος. Εγωισμός είναι όλος κι όλος, λέω κι εγώ. Το πρόβλημα είανι ότι ο σημαντικότεροσ και πρωταρχικός στόχος του δυτικού ανθρώπου έχει καταντήσει να είναι το να ικανοποιεί τα "θέλω" του.
Απ' την άλλη, primum vivere, deinde philosophare (να ζεις πρώτα και να φιλοσοφείς μετά), λέγανε οι Λατίνοι αλλά έτσι όπως το πετάω θα με πάρει στο κυνήγι ο Σταύρος γιατι χρησιμοποιώ τσιτάτα έξω απ' τα χωροχρονικά τους συμφραζόμενα!
Τέλος, γιατί αρχίζω να τα κάνω σαλάτα, άποψή μου είναι πως έτσι πως διαμορφώνεται το "δικό μας" κομμάτι του κόσμου αρκεί να σκεφτόμαστε. Το να βαφτίζουμε την απλή σκέψη φιλοσοφία (υπονοώντας βαριά κουλτούρα και διανόηση) είναι μια (αποτυχημένη) αποπειρά μας να απαλλαγούμε από τις ευθύνες μας.

Κατ' αρχήν χαίρομαι που είδα ξανά κίνηση από το "βαρύ πυροβολικό" του ΜΗ, καθώς τελευταία έχουν ελαττωθεί οι κινήσεις...

- Με τον όρο φιλοσοφία αναφέρομαι στην πνευματική δίψα για συνεχή μάθηση και απόκτηση γνώσης σχετικά με το περιβάλλον του ανθρώπου αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Δεν αναφέρομαι σε καμία διανόηση ή ψευτοκουλτούρα. Με βάση αυτήν την προσέγγιση βλέπει κανείς γύρω του καθημερινά πολλούς ανθρώπους που ψάχνουν τη γνώση; Δεν μιλώ φυσικά για επαίτες και ανθρώπους που αντιμετωπίζουν θέμα επιβίωσης , όπως πολύ εύστοχα υποσημείωσε ο absurdus_delirium με τη λατινική ρήση. Μιλώ για ανθρώπους που έχουν ξεπεράσει αυτό το στάδιο και κινούνται πχ. στο χώρο του ίντερνετ (άλλωστε σε αυτό το χώρο γίνεται η παρούσα συζήτηση).

- Η συγκεκριμένη φράση (στη λατινική αναφέρομαι) αναφέρεται στη ζωή του ανθρώπου γενικότερα, η οποία δεν έχει αλλάξει δομικά και λειτουργικά παρά τις τεχνολογικές επαναστάσεις. Άρα παραμένει συμπαρασυρόμενη στο παράλληλο χωροχρονικό περιβάλλον μας ακόμα και σήμερα και τη στηρίζω χωρίς δεύτερη κουβέντα. Επίσης είναι σημαντικό να τονίσω ότι κι εγώ, όπως προφανώς και η Μαρία, έχουμε μία ιδιαίτερη αδυναμία στους Αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους-επιστήμονες, χωρίς να θέλω να μειώσω τους μεταγενέστερους. Σοφοί άνθρωποι = σοφή κοινωνία = κοινωνία που έχει ήδη προνοήσει ώστε να υπάρχουν τα κατάλληλα εφόδια για φιλοσοφία, δηλαδή τα βασικά της επιβιώσεως+παιδείας. Πρόκειται για μία αμφίδρομη σχέση μεταξύ φιλοσοφίας και επιβιώσεως.

- Κάθε σκέψη αποτελεί απαρχή της φιλοσοφικής τάσεως του ανθρώπου. Φιλοσοφία είναι και η τάση για συλλογή πληροφοριών και πλέξιμο των νέων δεδομένων με τα παλαιότερα. Τα όρια της φιλοσοφίας είναι οι έννοιες γνωρίζω, ξέρω, δεν ενδιαφέρομαι. Εκεί σταματούν τα πάντα. Ας μη λησμονούμε ότι βαθιές φιλοσοφίες κρύβουν απλές λαϊκές ρήσεις από ανθρώπους που δεν είχαν βγάλει το δημοτικό, δηλαδή στερούνταν στοιχειώδους εκπαιδεύσεως. Είναι αποτελέσματα βιωμάτων που συνδέθηκαν με βαθύτερα νοήματα της υπάρξεως και της ζωής, με απλές φράσεις και έννοιες. Μιλούμε για απλές σκέψεις...

- Πρέπει να διαχωρίσουμε το θηλαστικό Άνθρωπος, από το κοινωνικό πνευματικό όν Άνθρωπος, σε φιλοσοφικό πάντα επίπεδο. Η βάση τους είναι η ίδια δομή στο γενετικό υλικό, οι ίδιες βασικές λειτουργίες, αλλά είναι επίσης καλό να θυμόμαστε ότι πχ. και το γυαλί είναι στην ουσία άμμος. Αυτό δε σημαίνει ότι θα μηδενίσουμε τη νόηση και τον πολιτισμό των τελευταίων 50.000-150.000 ετών. Είτε θέλουμε να αναγνωρίζουμε την πνευματικότητα του ανθρώπου είτε σβήνουμε την ιστορία μας και παίρνουμε τα βουνά.

- Έχεις δίκιο που αναφέρεσαι στον εγωισμό ως πρωταρχικό στοιχείο του φαινομένου "ζωή". Σε αυτόν αναφέρθηκα κι εγώ στην προηγούμενη τοποθέτηση. Όμως, ας μη γενικεύσουμε, μπλέκοντας τον εγωισμό όπως αυτός αναφέρεται στις παρέες και το γήπεδο, με τον εγωισμό που αφορά τη "θεωρία του εγωιστικού γονιδίου" της βιογενετικής (->εδώ<- μία ενδιαφέρουσα παρουσίαση από καθηγητή Πανεπιστημίου της Κρήτης) , που αποτελεί μία από τις επικρατέστερες στις μέρες μας. Να θυμίσω ότι η θεωρία αυτή, περίπου, περιγράφει ως σκοπό της ζωής κάθε μέλους την πλήρωση, εξέλιξη και μεταφορά των "ισχυρών" κληροδοτημάτων από γενιά σε γενιά ώστε να πλειοδοτηθεί η στατιστική πιθανότητα επιβιώσεως του υλικού στο χρόνο. Είναι μία από τις επικρατούσες θεωρίες σχετικά με το σκοπό της αναπαραγωγής και το ρόλο του κάθε απογόνου στη ζωή. Άλλο να αναφερόμαστε στην φιλοσοφική έννοια του εγωισμού και άλλο στην κοινωνικο-ψυχολογική, που αναφέρεται σε στοιχεία του χαρακτήρα (συμπεριφοράς) ενός ατόμου στο κοινωνικό σύνολο.

Μαρία επανήλθες δριμύτερη. Μην ανησυχείς για το τρελάδικο, είμαστε πολύ τρελοί για να μας βάλουν...θα φάμε πόρτα. Οι πιο τρελοί βρίσκονται έξω...(λαϊκή ρήση)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 09-12-2007 08:06 ]

mnk, δε νομίζω να διαφωνούμε σε κάτι ουσιαστικό. Απλά το προσεγγίζουμε από διαφορετικές πλευρές. Και οι Λατίνοι (και ο Αριστοτέλης) τις έχουν πει τις ανακριβειές τους. Στο συγκεκριμένο αναφέρονταν στον κίνδυνο της φιλοσοφίας της αποσυνδεδεμένης από την πραγματική ζωή και την εμπειρία και αυτονόητο θα ήταν πως δεν την υποβάθμιζαν (τη φιλοσοφία, όχι τη ζωή). Για το μόνο που θα έπρεπε να ανησυχείς είναι το ότι με βάφτρισες Δημήτρη... Βαγγέλης εδώ!

Αναφερόμενος στον εγωισμό (σε μερσώ, Σταύρο, για το διαχωρισμό) είχα στο νου μου την αυτιστική στάση μας μέσα στην κοινωνία. Οτιδήποτε έξω από εμάς ταξινομείται ως αδιάφορο αν δε μας "ωφελεί", καλό αν μας "ωφελεί" και κακό αν "πιάνει χώρο".Η φιλοσοφία, λοιπόν, είναι καλή, κακή η αδιάφορη για τον καθένα; Όταν είναι μηρυκασμός των ίδιων κλισέ είναι κουραστική. Όταν είναι αφηρημένη φαίνεται ανούσια. Από την άλλη ένας μαθηματικός (μεγάααααλο μυαλό) είχε πει "όταν βρισκόμαστε στις πιο θεωρητικές διαθέσεις μας είναι που βρίσκουμε τη λύση στα πιο πρακτικά μας προβλήματα". Επειδή του είχε συμβεί, όχι επειδή (αμπελο)φιλοσοφούσε εκείνη την ώρα!

Γενικώς, προσωπική μου πεποίθηση είναι πως "μαυρίζουμε" εύκολα πλέον τα πάντα μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης δυσπιστίας μας απέναντι στο περιβάλλον μας. Αναφερόμενοι στη φιλοσοφία, όλοι έχουν στο μυαλό τους έναν τύπο που κάθεται ανάσκελα κάτω από ένα δέντρο (ελιά κατά προτίμηση ή και πλάτανο), μασάει ένα λουλούδι και κοιτάζει το υπερπέραν με βλέμμα βαθύ και απλανές. Όσες φορές έχω αναφερθεί στη λέξη φιλοσοφία, σε προσωπικές συζητήσεις και στο ίντερνετ, όλοι (σχεδόν) μου απαντούν με τη λέξη αμπελοφιλοσοφία. Δηλαδή, φτάσαμε σε σημείο να κατακρίνουμε την έμφυτη αλλά και επίκτητη τάση του ανθρώπου να διψά για την απόκτηση της Γνώσης.

Κανείς δεν είναι Ο Φιλόσοφος, όπως κανείς δεν είναι Ο εκπρόσωπος της ζωής. Όλοι είμαστε φορείς των ιδιοτήτων αυτών και είναι στο χέρι μας να τα αξιώσουμε ή όχι.

Σήμερα, οι περισσότεροι εργαζόμαστε, άλλοι χειρωνακτικά, άλλοι πνευματικά και άλλοι συνδυαστικά. Η πίεση μεγάλη, τόση ώστε να γίνεται μέρος του χαρακτήρα μας. Οι εκτονώσεις βίαιες, ειδικά σε διαπροσωπικό επίπεδο και ακόμα πιο έντονες μέσα στις σχέσεις και τις οικογένειες. Ακόμα κι αν κάποιος μετά τη δουλειά του πήγαινε στο βουνό, κάθονταν κάτω από ένα πλάτανο (ή ελιά) μασούσε ένα λουλούδι και κοιτούσε το υπερπέραν, κάθε άλλο από αμπελοφιλόσοφος θα ήταν. Η ίδια η ζωή επιβάλλει τη γνώση, τη σύνεση, την ηρεμία και την σφαιρική αντιμετώπιση ως αντίμετρο των καθημερινών αλλά και χρόνιων (και αιώνιων) προβλημάτων. Ακόμα κι εκείνος που δεν εργάζεται, έχει κάποιους λόγους να μην εργάζεται σήμερα, άλλος γιατί δε βρίσκει δουλειά στο αντικείμενο που του έμαθαν να αγαπά από μικρό παιδί, άλλος γιατί έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις επειδή μία ζωή τον έβγαζαν άχρηστο όπου κι αν πήγαινε κλπ. Σήμερα, η δυστυχία στην προηγμένη κοινωνία δεν οφείλεται ,κατά την άποψή μου, στην πολύ φιλοσοφία, αλλά στη λίγη.

Το μυαλό μας έχει κάποιες ικανότητες-δυνατότητες. Αυτές, αποτελούνται από συναισθητικά δεδομένα (προϊόντα των αισθήσεων) τα οποία συνδυάζονται μεταξύ τους με τους λογικούς δεσμούς ώστε να παραχθεί η νόηση. Εκείνη σε συνδυασμό με τις επιταγές των βασικών ενστίκτων αποτελούν τον συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου, το πως δηλαδή ο οργανισμός αντιδρά στο σύνολο των ερεθισμάτων του περιβάλλοντός του. Φιλοσοφία είναι η τάση του ανθρώπου να κατανοήσει τον εαυτό του και το περιβάλλον του, δηλαδή να εκπαιδεύσει τις αισθήσεις του ώστε να έχει την καλύτερη δυνατή αντίδραση στα ερεθίσματα του χώρου του. Η γνώση αποτελεί μία κληροδοτημένη ταχείας μορφής "τροφή" για την ανάγκη του αυτή. Η τροφή απαιτεί και κατάλληλη επεξεργασία. Άλλος τα χωνεύει τα κουκιά και άλλος υφίσταται τροφική δηλητηρίαση από αυτά (ο πάσχων από κυαμισμό , "κυαμισμός"= έλλειψη ενζύμου G-6-PD)*. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού πάσχει από γνωσιακό κυαμισμό, περιορίζοντας τα είδη και τις ποσότητες της "τροφής" καθώς φυσικά και το σύνολο των εκληφθέντων "πνευματικών βιταμινών" που απαιτεί η συναισθηματική επιβίωση στην εποχή μας. Έτσι , σήμερα εμφανίζουμε το φαινόμενο του Δόκτωρ Τζέκυλ και Χάιντ να είμαστε στην καθημερινότητά μας πότε περισσότερο Άνθρωποι και πότε περισσότερο θηλαστικά, με άμεση συνέπεια την πνευματική ανισορροπία, και την συναισθηματική αναπηρία, που έχουν το αντίστοιχο τίμημα...

Αυτή είναι η γενικότερη, απλουστευμένη άποψή μου περί φιλοσοφίας, φιλομάθειας και πνευματικότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Ελπίζω να μη σας κούρασα, αλλά αισθάνθηκα λίγο όμορφα κι εγώ κάτω από τον πλάτανο και είπα να ρίξω μία ματιά στο υπερπέραν...

*ο κυαμισμός περιλαμβάνει την αιμόλυση κατά την πρόσληψη συγκεκριμένων ουσιών. Δηλαδή, διαλύει το κεντρικό τροφοδοτικό σύστημα του οργανισμού.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 09-12-2007 19:20 ]

Ομολογώ πως κάπου με τον <γνωσιακό κυαμισμό> το έχασα λιγάκι...
Σταύρο γενικά ο λόγος σου είναι κάπως δύσκολος, πυκνός αλλά σίγουρα αξιόλογος...

Σχετικά με όσα ελέχθησαν παραπάνω παραθέτω ένα ποίημα του Καβάφη:

ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νά 'βρω τα παράθυρα. - Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θά 'ναι παρηγορία.-
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τά 'βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρώ.
Ίσως το φώς θα 'ναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τί καινούρια πράγματα θα δείξει.

Ζητώ συγνώμη Oinoxoos για την πυκνότητα και το δυσπρόσιτο του λόγου, αλλά δυστυχώς όσες φορές προσπάθησα να είμαι πιο απλός, έχω αποτύχει οικτρά...

Γνωσιακός κυαμισμός είναι μία μεταφορική έκφραση που χρησιμοποίησα για να περιγράψω τη δυσκολία της πρόσληψης και επεξεργασίας γνώσεως από εγκέφαλο που δεν έχει αναπτύξει τα κατάλληλα "ένζυμα" και τις επιπτώσεις που αυτή η αδυναμία έχει στη συναισθηματική ανάπτυξή του...