Μυστήρια πράγματα...

Το μέλος jorge στις 02-10-2005 στις 01:14 έγραψε...

Σήμερα ένιωσα πως βρήκα την δική μου αδελφή ψυχή στο χώρο της μουσικής.

Εβλεπα που λέτε ΝΕΤ, όπου είχε τον Μίκη Θεοδωράκη καλεσμένο στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου. Πολλοί οι καλεσμένοι, ανάμεσά τους και ο Φοίβος Δεληβοριάς.

Κάποια στιγμή του δίνει το λόγο ο Σπύρος. Ο Φοίβος ξεκινά και λέει για τις αναμνήσεις που είχε με τα τραγούδια του Μίκη. Φαντάστηκα πως θα έλεγε κι αυτός τα γνωστά, περί "ενηλικίωσης με τα τραγούδια του Μίκη" κλπ.

Όμως ο Φοίβος έκανε μια μικρή εξομολόγηση, η οποία στα αυτιά των περισσοτέρων θα ακουγόταν βλακώδης, ανώριμη, άσχετη.

Είπε λοιπόν ο άνθρωπος, μπροστά στον ίδιο τον Μίκη και σε μια παρέα επιφανών καλεσμένων, ότι όταν πρωτοάκουσε το "Ενα το Χελιδόνι", σκέφτηκε "Μα ποιά είναι αυτή η Ζωντανίνα;".

Άσχετο έτσι;

Όμως ο Φοίβος έκανε τον ίδιο συνειρμό που είχα κάνει κι εγώ στα 6-7 μου.
Ακουσε τον στίχο "Θέλει κι οι ζωντανοί να πίνουν το αίμα τους" και το "ζωντανοί να", το έκανε στο μυαλό του "Ζωντανίνα".

Και άρχισε κι αυτός - όπως κι εγώ - να αναρωτιέται ποιά είναι αυτή η κοπέλα, η Ζωντανίνα.

Εγώ δεν τολμούσα να το πω σε άλλον και το κράταγα μέσα μου, θεωρώντας το μια παιδική παρανόηση. Αυτός όμως τολμησε και το ανέφερε. Και με άφησε με ανοικτό το στόμα, καθώς δεν πίστευα πως υπήρχε και κάποιος άλλος άνθρωπος που δεν μπόρεσε να διακρίνει έναν απλό και προφανή στίχο.


Επί τη ευκαιρία της παραπάνω σύμπτωσης λοιπόν, θα ήθελα και τις δικές σας εμπειρίες, σχετικά με στίχους και ρεφραίν που στο μυαλό σας έχουν "τσαλακωθεί"

Εγώ έχω κι άλλα, θα τα πω στην πορεία.

Έλα κι εσύ να δροσιστείς ψυχή ταξιδεμένη
που 'χεις φωλιά στον ουρανό και περπατάς στη γη
- Ξένοι Τόποι -
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 02-10-2005 01:25 ]

Το μέλος augustina στις 17-08-2006 στις 12:38 έγραψε...

Λοιπόν...Κάτι που ΄διαπίστωσα μόλις χθές...Το κομμάτι "ασημένια σφήκα" απο υπόγεια ρεύματα λέει...
Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι...κλπ κλπ

Εγώ λοιπόν άκουγα:
Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
οι φίλοι μου φωτάκι δίνουν στο σκοτάδι...

’λλο ένα απο φίλους είναι στο "Αιμα δάκρια και ιδρώτας" του Ρουβά
Ενώ το τραγούδι λέει Αίμα δάκρια και ιδρώτας κλείσιμο μιας πόρτας ακούγανε:
ο ένας Αίμα δάκρια και ιδρώτας πλύσιμο μιας κότας
και ο άλλος
δάκρια και ιδρώτας τρείς οι μούμιες πρώτα...
Λές και ο σκοπός του τραγουδιού ήταν να μετρήσει τις μούμιες...πόσες ήταν στην αρχή και πόσες στο τέλος!!!

Το μέλος angela_77 στις 17-10-2005 στις 19:01 έγραψε...

Λοιπον αυτο το Ζωντανινα το ακουγα και εγω. Αλλα εγω ακουγα "θελει κι οι ζωντανινα πινουν το αιμα τους" και συμπερανα πως οι ζωντανινα ειναι κατι παραπλισιο του ζουλου (φυλη αιμοσταγης δηλαδη) που ειχαν ανθρωπους στους τροχους (???) και οταν πεθαιναν τους επιναν το αιμα...

Το μέλος neerie στις 12-02-2008 στις 13:43 έγραψε...

(τελικά τι είναι στίφη;)

Το μέλος blackdragon στις 09-02-2008 στις 19:54 έγραψε...

Παράθεση: Το μέλος jorge στις 02-10-2005 στις 01:14 έγραψε... Σήμερα ένιωσα πως βρήκα την δική μου αδελφή ψυχή στο χώρο της μουσικής. Εβλεπα που λέτε ΝΕΤ, όπου είχε τον Μίκη Θεοδωράκη καλεσμένο στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου. Πολλοί οι καλεσμένοι, ανάμεσά τους και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Κάποια στιγμή του δίνει το λόγο ο Σπύρος. Ο Φοίβος ξεκινά και λέει για τις αναμνήσεις που είχε με τα τραγούδια του Μίκη. Φαντάστηκα πως θα έλεγε κι αυτός τα γνωστά, περί "ενηλικίωσης με τα τραγούδια του Μίκη" κλπ. Όμως ο Φοίβος έκανε μια μικρή εξομολόγηση, η οποία στα αυτιά των περισσοτέρων θα ακουγόταν βλακώδης, ανώριμη, άσχετη. Είπε λοιπόν ο άνθρωπος, μπροστά στον ίδιο τον Μίκη και σε μια παρέα επιφανών καλεσμένων, ότι όταν πρωτοάκουσε το "Ενα το Χελιδόνι", σκέφτηκε "Μα ποιά είναι αυτή η Ζωντανίνα;". Άσχετο έτσι; Όμως ο Φοίβος έκανε τον ίδιο συνειρμό που είχα κάνει κι εγώ στα 6-7 μου. Ακουσε τον στίχο "Θέλει κι οι ζωντανοί να πίνουν το αίμα τους" και το "ζωντανοί να", το έκανε στο μυαλό του "Ζωντανίνα". Και άρχισε κι αυτός - όπως κι εγώ - να αναρωτιέται ποιά είναι αυτή η κοπέλα, η Ζωντανίνα. Εγώ δεν τολμούσα να το πω σε άλλον και το κράταγα μέσα μου, θεωρώντας το μια παιδική παρανόηση. Αυτός όμως τολμησε και το ανέφερε. Και με άφησε με ανοικτό το στόμα, καθώς δεν πίστευα πως υπήρχε και κάποιος άλλος άνθρωπος που δεν μπόρεσε να διακρίνει έναν απλό και προφανή στίχο. Επί τη ευκαιρία της παραπάνω σύμπτωσης λοιπόν, θα ήθελα και τις δικές σας εμπειρίες, σχετικά με στίχους και ρεφραίν που στο μυαλό σας έχουν "τσαλακωθεί" Εγώ έχω κι άλλα, θα τα πω στην πορεία. Έλα κι εσύ να δροσιστείς ψυχή ταξιδεμένη που 'χεις φωλιά στον ουρανό και περπατάς στη γη - Ξένοι Τόποι - [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 02-10-2005 01:25 ]

Αν σου πω πως κι εγώ την είχα πατήσει έτσι με το συγκεκριμένο στίχο θα με πιστέψεις;; Με πήρε τουλάχιστον 4-5 χρόνια να καταλάβω τι λέει. Το κρατούσα κι εγώ μέσα μου

Το μέλος blackdragon στις 09-02-2008 στις 19:54 έγραψε...

Παράθεση: Το μέλος jorge στις 02-10-2005 στις 01:14 έγραψε... Σήμερα ένιωσα πως βρήκα την δική μου αδελφή ψυχή στο χώρο της μουσικής. Εβλεπα που λέτε ΝΕΤ, όπου είχε τον Μίκη Θεοδωράκη καλεσμένο στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου. Πολλοί οι καλεσμένοι, ανάμεσά τους και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Κάποια στιγμή του δίνει το λόγο ο Σπύρος. Ο Φοίβος ξεκινά και λέει για τις αναμνήσεις που είχε με τα τραγούδια του Μίκη. Φαντάστηκα πως θα έλεγε κι αυτός τα γνωστά, περί "ενηλικίωσης με τα τραγούδια του Μίκη" κλπ. Όμως ο Φοίβος έκανε μια μικρή εξομολόγηση, η οποία στα αυτιά των περισσοτέρων θα ακουγόταν βλακώδης, ανώριμη, άσχετη. Είπε λοιπόν ο άνθρωπος, μπροστά στον ίδιο τον Μίκη και σε μια παρέα επιφανών καλεσμένων, ότι όταν πρωτοάκουσε το "Ενα το Χελιδόνι", σκέφτηκε "Μα ποιά είναι αυτή η Ζωντανίνα;". Άσχετο έτσι; Όμως ο Φοίβος έκανε τον ίδιο συνειρμό που είχα κάνει κι εγώ στα 6-7 μου. Ακουσε τον στίχο "Θέλει κι οι ζωντανοί να πίνουν το αίμα τους" και το "ζωντανοί να", το έκανε στο μυαλό του "Ζωντανίνα". Και άρχισε κι αυτός - όπως κι εγώ - να αναρωτιέται ποιά είναι αυτή η κοπέλα, η Ζωντανίνα. Εγώ δεν τολμούσα να το πω σε άλλον και το κράταγα μέσα μου, θεωρώντας το μια παιδική παρανόηση. Αυτός όμως τολμησε και το ανέφερε. Και με άφησε με ανοικτό το στόμα, καθώς δεν πίστευα πως υπήρχε και κάποιος άλλος άνθρωπος που δεν μπόρεσε να διακρίνει έναν απλό και προφανή στίχο. Επί τη ευκαιρία της παραπάνω σύμπτωσης λοιπόν, θα ήθελα και τις δικές σας εμπειρίες, σχετικά με στίχους και ρεφραίν που στο μυαλό σας έχουν "τσαλακωθεί" Εγώ έχω κι άλλα, θα τα πω στην πορεία. Έλα κι εσύ να δροσιστείς ψυχή ταξιδεμένη που 'χεις φωλιά στον ουρανό και περπατάς στη γη - Ξένοι Τόποι - [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 02-10-2005 01:25 ]

Αν σου πω πως κι εγώ την είχα πατήσει έτσι με το συγκεκριμένο στίχο θα με πιστέψεις;; Με πήρε τουλάχιστον 4-5 χρόνια να καταλάβω τι λέει. Το κρατούσα κι εγώ μέσα μου