Ανεξήγητα είναι τα φαινόμενα που δεν επιδέχονται εξηγήσεως. Υπό αυτήν την άποψη η ίδια η ύπαρξη του ανθρώπου είναι "ανεξήγητο" και "μεταφυσικό" θέμα. Κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ "γιατί υπάρχω;". Θεωρούμε δεδομένη την ύπαρξη και με βάση τα χαρακτηριστικά που της αποδίδουμε ερμηνεύουμε όλον τον κόσμο.
Το πρόβλημα της σύγχρονης επιστημονικότητας είναι πως έχει μετατρέψει το "γιατί" σε "πώς". Κι ο "μέσος" άνθρωπος έχει εκπαιδευτεί σε αυτόν τον τρόπο σκέψης. Θεωρούμε ότι ερμηνεύσαμε κάτι αν περιγράψουμε το πώς εκείνο εξελίσσεται με βάση την ήδη αξιωματική θεώρηση του κόσμου. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η παρανόηση του ανεξήγητου. Η εξήγηση προϋποθέτει το "γιατί" ταυτόχρονα με το "πώς" συμβαίνει κάτι.
Είχα κάποτε παραθέσει επιστημονικά άρθρα που πλέον αναγνωρίζουν ότι οι αισθήσεις μας παράγουν εξωτερικότητα (πραγματικότητα) και αναπαράγουν εσωτερικότητα (νόηση) ταυτόχρονα. Δηλαδή, δημιουργούν τον κόσμο γύρω μας και τον ερμηνεύουν ταυτόχρονα σε ένα κλειστό "φαύλο" κύκλο εμπειρίας. Οι εξωτερική πραγματικότητα προϋποθέτει την εσωτερική νόηση και η εσωτερική νόηση αναπτύσσεται από την εξωτερική πραγματικότητα. Κι εδώ αξίζει να αναφέρω πως πραγματικότητα είναι ουσιαστικό του ρήματος πραγματεύομαι, δηλαδή ερμηνεύω, εξετάζω. Η εξωτερική πραγματικότητα δεν είναι κάτι αυθύπαρκτο αλλά πρόκειται για δημιούργημα του τρόπου εξέτασης των πραγμάτων. Το γεγονός ότι κάποιες πεποιθήσεις περί της εξωτερικότητας είναι κοινές δεν σημαίνει ότι είναι και απόλυτα ακριβείς ή και σωστές από τη βάση τους.
Παράθεσα τα παραπάνω για να δώσω το στίγμα του "τί είναι ερμηνεία", "τί είναι πραγματικότητα" και "τί είναι ανεξήγητο". Το ανεξήγητο υπάρχει ήδη μέσα μας και η αναγνώρισή του από εμάς εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Ένας από αυτούς αφορά τις θρησκείες (κάθε μορφής αποκρυφισμός, τελετουργίες κλπ.) που συμφιλιώνουν τον άνθρωπο με την αγωνία του ανεξήγητου. Η θρησκεία εμπλουτίζει τη διαδικασία της εσωτερικής παραγωγής πραγματικοτήτων, με σκοπό την αποδοχή του αυθύπαρκτου ανεξήγητου της υπάρξεως ως είναι. Άλλος είναι η επιστήμη που επιτίθεται στο ανεξήγητο με βάση τη δημιουργημένη λογική, με σκοπό να το περιορίσει όσο αυτό είναι δυνατό. Η επιστήμη απεμπλουτίζει τη διαδικασία παραγωγής πραγματικοτήτων περιορίζοντας/απορρίπτοντας το ανεξήγητο της υπάρξεως ως μή είναι.
Το ανεξήγητο ενυπάρχει στον καθένα μας και αντιστοιχεί στο πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Και τα ανεξήγητα πάντοτε αναπτύσσονται όταν κορυφώνεται η αντίθεση επιστήμης-θρησκείας, όταν και ο άνθρωπος φανατίζεται στην ερμηνεία των φαινομένων με χρήση της ημι-γνωσίας του και αναγκάζεται να καταφύγει σε "μεταφυσικά" εργαλεία προκειμένου να αντιμετωπίσει τις φοβίες που προκύπτουν από τη λογική θεώρηση των πραγμάτων. Μεταφυσικά φαινόμενα θα υπάρχουν όσο υπάρχουν και φυσικά, δηλαδή όσο ο άνθρωπος θεωρεί πως κατέχει τη φύση του περιβάλλοντός του.
* Με τη λέξη θρησκεία, στο κείμενο περιγράφεται η θρησκειολατρεία, η εκλογικοποίηση του αντικειμένου που εκείνη πραγματεύεται.
** Με τη λέξη επιστήμη περιγράφεται ο επιστημονισμός, δηλαδή η θρησκεία (βλέπε *) που αντιτίθεται στις υπόλοιπες. Και θα διαπιστώσει κανείς ότι οι επιστημονιστές αναγκάζονται τελικά να καταφύγουν στον κεκαλυμένο αποκρυφισμό, ενώ ταυτόχρονα είναι οι πρώτοι που πιστεύουν ότι υπάρχουν πχ. ΟΥΦΟ ή εξωγήινοι, χωρίς να έχουν ουτέ μία απόδειξη περί αυτού. Δηλαδη, αντεπιστημονικά (δεδομένου ότι η επστήμη απαιτεί πειραματικές ή εμπειρικές αποδείξεις).
