Γκέι ταινίες & άλλα

@ Διαβάζοντας για το παρακάτω φεστιβάλ σκέφτηκα "όμορφα, η Αθήνα προσφέρει όλο και πιο πολλές ευκαιρίες στο κοινό της ώστε να ανοίξει τους ορίζοντές του". Αν ήμουν εκεί θα πήγαινα σε αυτό το φεστιβάλ ασυζητητί όπως και σε τόσα άλλα που διαβάζω και λέω φτου ρε γαμώτο που δεν είμαι εκεί. Κι ευτυχώς που υπάρχουν και τα dvds/βιντεοκασσέτες , αν και τελικά τη μαγεία του κινηματογράφου δεν την αλλάζω με τίποτα.


Φεστιβάλ: Γκέι ταινίες με άποψη

Ενα φεστιβάλ διαφορετικό από τ' άλλα ξεκινά σήμερα στον Κινηματογράφο «Μικρόκοσμος» στη Συγγρού: Τιτλοφορείται «1ο Φεστιβάλ Γκέι και Λεσβιακών Πορνογραφικών Καλλιτεχνικών Ταινιών» και διοργανώνεται από την Proud Promotions, την πρώτη διαφημιστική εταιρεία στην Ελλάδα που απευθύνεται αποκλειστικά σε ομοφυλόφιλους καταναλωτές (κουλτούρα, διασκέδαση, «pink market» κ.λπ.).




Ιδρύτρια η Μαρία Cyber (γνωστή και από την εφημερίδα «Athens Voice») που μιλά με ενθουσιασμό για το φεστιβάλ και τη νέα της εταιρεία. «Πάει πολύ καλά, γιατί η αγορά έχει ανοίξει πολύ στην Ελλάδα. Σε επίπεδο διασκέδασης μάλιστα η περιοχή του Γκαζιού έχει εξελιχθεί στο ελληνικό gay village».

Οσο για το φεστιβάλ, που επιμελείται ο γερμανός ιδρυτής των πορνογραφικών στούντιο Wurstfilm και Cazzo Γιούργκεν Μπρούνινγκ (συνεργάτη και του Μουσείου Ομοφυλόφιλων του Βερολίνου), μη φανταστείτε πως θα δείξει τίποτε φτηνιάρικα πορνό που βρίσκει κανείς σωρηδόν στα βιντεοκλάμπ:

«Πρόκειται για ταινίες καλλιτεχνικών αξιώσεων, πειραματικές στη φόρμα και τη θεματολογία τους που κινούνται μεταξύ τέχνης, μυθοπλασίας και πορνογραφίας. Το όραμά μας για το φεστιβάλ είναι οι θεατές να ξεφύγουν από την αντίληψη ότι η πορνογραφία είναι ένα θέμα πρόσκαιρης ικανοποίησης, που μεταμορφώνει την κινηματογραφική αίθουσα σε "τσοντάδικο", και να απολαύσουν μια πορνογραφία με καλλιτεχνικές και κοινωνικές αναζητήσεις».

Δηλαδή ναι μεν στις ταινίες που θα προβληθούν (πολλές από τις οποίες είναι συλλεκτικές) κυριαρχούν οι φαντασιώσεις, οι διαστροφές, τα σαδομαζοχιστικά συμπλέγματα και οι απροκάλυπτες ερωτικές σκηνές, αλλά η αισθητική τους, όπως υποστηρίζουν οι διοργανωτές, κάνει τη διαφορά. Και για του λόγου το αληθές, τιμώμενα πρόσωπα είναι ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, που θα δείξει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη βραβευμένη ταινία του «Caught looking» (με θέμα τις εικονικές ερωτικές περιπέτειες ενός άντρα που παίζει ένα διαδραστικό παιχνίδι στον υπολογιστή του), και η βραβευμένη Αμερικανίδα Μαρία Μπίτι (που θα παρευρεθεί). Η Μπίτι δημιουργεί ακριβές λεσβιακές ταινίες εποχής, τύπου βωβού σινεμά, με μεγάλα πλάνα σεκάνς και εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια και «εξυψώνει το φετιχισμό, το σαδομαζοχισμό και τη λεσβιακή αισθητική». Συνήθως πρωταγωνιστεί η ίδια στις ταινίες της: όπως στο «Elegant Spanking» στο ρόλο της δούλας που αναπτύσσει μια σχέση υποταγής με την κυρία της, μέσα σ' ένα κλίμα ντεκαντάνς και στο οποιο η Μπίτι ουσιαστικά περιέγραφε την τότε σχέση της με την ερωμένη της.

Το φεστιβάλ θα ανοίξει σήμερα ένα ερωτικό σόου στο Lamda Club με δυο πορνοστάρ της θρυλικής Wurstfilm και θα κλείσει την Παρασκευή στο Club Sodade.
.
enet 06/11/2005

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 26-06-2006 21:36 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 26-06-2006 21:45 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 26-06-2006 21:45 ]

Από ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ απόψεως, θα συμφωνήσω απόλυτα ότι το εν λόγω φεστιβάλ προβλέπεται πολύ ενδιαφέρον και είναι σίγουρα μια πολύ ευχάριστη είδηση για τα καλλιτεχνικά δρώμενα της Αθήνας...

Εκτός όμως από καλλιτεχνικό γεγονός, το φεστιβάλ αυτό είναι μια κοινωνική δήλωση, ένα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ γεγονός που με κάνει να πιστεύω ότι εδώ πέρα ο στόχος έχει χαθεί... Νόμιζα ότι ο στόχος, το "ευκταίον" ήταν η ενσωμάτωση των γκέι ατόμων στο κοινωνικό σώμα, για μένα το σημαντικότερο είναι τα γκέι άτομα να μη χρειάζεται να κρύβουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα ή να ντρέπονται γι αυτήν, να αντιμετωπίζονται στην πράξη ως ίσα και όχι ως παράξενα όντα που κατεβηκαν απ'το φεγγάρι, να αισθανονται ελεύθερα να συζητούν ανοιχτά και χωρίς ενοχές για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις κ επιλογές όπως και οι υπόλοιποι "straight" άνθρωποι... Με τέτοιες κινήσεις, όμως, τα ίδια τα μέλη της γκέι κοινότητας δείχνουν μια διάθεση κ πρόθεση γκετοποίησης. Αντί δηλαδή να αντιμάχονται τον (αντι-ανθρωπιστικό) διαχωρισμό τους από τους υπολοίπους, τον προκαλούν και αντί οι ίδιοι να αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους ως φυσιολογικούς, συνηθισμένους ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα το ουσιαστικά διαφορετικό από τους υπόλοιπους, επιλέγουν συνεχώς να προβάλλουν την σεξουαλικό τους προσανατολισμό ακόμα κι όταν δεν είναι απολύτως απαραίτητο. Για παράδειγμα, τι σημαίνει Γκέι ταινίες; υπάρχουν και στρέιτ ταινίες; Πώς ορίζεται η διάκριση; Ανάλογα με τη σεξουαλική προτίμηση του παραγωγού; του σκηνοθετη; των πρωταγωνιστών; ανάλογα με το θέμα; Γιατί πρέπει σώνει και καλά αυτό να τονίζεται; Ξέρω πολλές ταινίες με θέμα τη μετανάστευση π.χ. αλλά δεν έχω δει κανένα φεστιβάλ με τίτλο "Ταινίες για τη μετανάστευση με άποψη"! Έχω δει επίσης ταινίες των οποίων οι σκηνοθέτες είναι εβραίοι, αλλά δεν έχω δει φεστιβάλ με τίτλο "Εβραικες ταινιες με άποψη"! Συγγνώμη αλλά δεν είχα υπόψην μου ότι οι ταινίες διακρίνονται σε "γκέι ταινίες" και "στρέιτ ταινίες" (άκρον άωτον του ρατσισμού), αλλά σε αισθησιακές (όπως οι εν λόγω, απ'ό,τι κατάλαβα), σε τρόμου, δράσης, κωμικές κ.λπ. Μόνο και μόνο με την αναφορά της λέξης "γκέι" στον τίτλο, προκαλείται ένα αίσθημα διαχωρισμού, διαχέεται μία διάθεση αποκοπής, που κατά τη γνώμη μου έχει διαφημιστικούς λόγους.

Δηλαδή στοχέυει στην γκέι κοινότητα, θεωρώντας την προτίστως μία τεράστια αγοραστική δύναμη (πράγμα που είναι αλήθεια), και αυτό θα έπρεπε να θίγει πρώτα πρώτα τους ίδιους τους γκέι... Το ίδιο ισχύει και για τη δημιουργία "της Proud Promotions, της πρώτης διαφημιστικής εταιρείας στην Ελλάδα που απευθύνεται αποκλειστικά σε ομοφυλόφιλους καταναλωτές (κουλτούρα, διασκέδαση, «pink market» κ.λπ.)", όπως περιχαρώς μας ανακοινώνει η Ελευθεροτυπία. Το ρεζουμέ της είδησης είναι ότι -δόξα τω Θεώ- σιγουρευτήκαμε ότι θα ξεζουμίσουμε την αγοραστική δύναμη ΚΑΙ των γκέι, με άλλα λόγια: "Μη σκάτε, δεν θα μας ξεφύγει ούτε ένας καταναλωτής!". Η ιδιοκτήτρια δε της εν λόγω εταιρίας (η οποία μου ήταν ιδιαιτέρως συμπαθής, για να μη νομίσετε ότι έχω και τίποτα προσωπικό!) έπεσε κατακόρυφα στην υπόληψή μου (σκασίλα της μεγάλη θα μου πείτε τώρα...) με την παρακάτω δήλωση: «Πάει πολύ καλά, γιατί η αγορά έχει ανοίξει πολύ στην Ελλάδα. Σε επίπεδο διασκέδασης μάλιστα η περιοχή του Γκαζιού έχει εξελιχθεί στο ελληνικό gay village», που επιβεβαιώνει, νομίζω, περίτρανα τα παραπάνω καθώς και την αποψή μου περί γκετοποίησης. Μήπως να κάνουμε και χαρακώματα, ρε παιδιά, γύρω απ'το Γκάζι;

Για να μη γίνει καμία παρεξήγηση, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι είμαι ένθερμη υποστηρικτής της ενσωμάτωσης των γκέι και της κουλτούρας τους στο κοινωνικό σύνολο, όμως εκνευρίζομαι αγρίως όταν τα γκέι άτομα κάνουν αυτό ακριβώς για το οποίο κατηγορούν τους υπόλοιπους, αποκόβουν τον εαυτό τους με έμβλημα τη σεξουαλική τους ταυτότητα, αντί να την αντιμετωπίζουν ως κάτι το κοινό ή, στην τελική, ως ΕΝΑ μόνο στοιχείο του εαυτού τους και όχι ως όλην τους την ύπαρξη. Υποθέτω ότι θέλουν να πιστεύουμε ότι υπάρχει και κάτι παραπάνω κάτω απ'την ταμπελίτσα "γκέι", αρνούνται όμως να μας το δείξουν, και απέναντιας κρύβονται πίσω απ'αυτήν την ταμπέλα που υποτίθεται ότι οι άλλοι τους φόρεσαν (αλλά δε λένε να τη βγάλουν από πάνω τους!). Ακόμα περισσότερο εξοργίζομαι επειδή ακολουθούν μια τετοια τακτική χωρίς να καταλαβαίνουν ότι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης για διαφημιστικούς λόγους (η αγορά που έχει αναπτυχθεί γύρω και με θέμα τη γκέι κουλτούρα είναι από τις επικερδέστερες παγκοσμίως, μιλάμε για πολύ χρήηηημα!)

Αντί, λοιπόν, η γκέι κοινότητα να οχυρώνεται πίσω από ένα αφοριστικό φεστιβάλ (ο ρατσισμός έχει δύο πλευρές), θα μπορούσε να διεκδικήσει, στην προκειμένη περίπτωση, να περιλαμβάνονται σε ένα φεστιβάλ αισθησιακών/ ερωτικών/ πρνογραφικών καλλιτεχνικών ταινιών "με άποψη" ΚΑΙ ταινίες που χαρακτηρίζονται ως γκέι, να μη θεωρείται δηλαδή αυτονόητο ότι μία αισθησιακή ταινία έχει ως θέμα αποκλειστικά και μόνο τον ετεροφυλόφιλο έρωτα... Αυτό μάλιστα! Αυτό όμως δεν εξυπηρετεί μάλλον την Proud Promotions. Η τέχνη όμως είναι μία, είτε προέρχεται/ στοχεύει σε γκέι κοινό είτε σε στρέιτ...

Υποθέτω ότι τα λόγια μου θα βρουν πολλούς αντίθετους γι'αυτό προσπάθησα να τεκμηριώσω όσο καλύτερα μπορούσα, γι'αυτό πιθανώς να επαναλαμβάνομαι κιόλας, περιμένω πάντως με χαρά τις διαφωνίες σας. Συγχωρέστε μου τη φλυαρία και το "εν βρασμώ" του ύφους, αλλά βγήκα απ'τα ρούχα μου! Ευχαριστώ για την υπομομονή σας.


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Sidonie στις 06-11-2005 03:07 ]


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Sidonie στις 06-11-2005 03:11 ]

Quote:

Το μέλος Sidonie στις 06-11-2005 στις 03:04 έγραψε: . Συγχωρέστε μου τη φλυαρία και το "εν βρασμώ" του ύφους, αλλά βγήκα απ'τα ρούχα μου! Ευχαριστώ για την υπομομονή σας.

Για ανθρωποκτονία εν βρασμώ ψυχής ξέρω, για φλυαρία εν βρασμώ ψυχής πρώτη φορα διαβάζω, αλλά όπως λενε για ολα υπαρχει η πρωτη φορα.

Καλύτερα gay village παρά Village Center.

το να υπαρχει ενα κινηματογραφικο αφιερωμα σε μια σειρα ταινιων που αναφερονται σε μια κατηγορια ανθρωπων δεν ειναι περιεργο, γιατι παντοτε τα αφιερωματα εχουν μια θεματικη ενοτητα. δειτε σχετικα για το Πανοραμα Ομοφυλοφιλικων ταινιων

αλλα το να δημιουργουνται σε μια πολη χωροι που απευθυνονται σε ανθρωπους με συγκεκριμενες ερωτικες επιλογες ειναι διαφορετικο.
εχει να κανει με το πως αντιμετωπιζει κανεις τη σεξουαλικη του ταυτοτητα, ως ενα προσωπικο δεδομενο ή ως κατι που αφορα στους τριτους.

Quote:

Το μέλος W4TT4N4B3 στις 06-11-2005 στις 11:31 έγραψε: Καλύτερα gay village παρά Village Center. [/I]

Προσπαθώ να πω ότι gay village και Village Center τείνουν να γίνουν το ίδιο, μιλάμε για ένα σύστημα διασκέδασης που προσπαθεί να βγάλει κέρδος εκμεταλλευόμενο στο "άχτι" αυτών των ανθρώπων που μετά από χρόνια "επιβεβλημένης σεξουαλικής σιωπής" θέλουν να φωνάξουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα.

"το να υπαρχει ενα κινηματογραφικο αφιερωμα σε μια σειρα ταινιων που αναφερονται σε μια κατηγορια ανθρωπων δεν ειναι περιεργο, γιατι παντοτε τα αφιερωματα εχουν μια θεματικη ενοτητα."

Έχουν μια θεματική ενότητα επιλεγμένη από ένα αχανές πεδίο θεμάτων, δηλαδή η θεματική ενότητα αποτελεί συνήθως ένα από τα ΥΠΟΣΥΝΟΛΑ του "κοσμου", π.χ. τανίες με θέμα τα τρένα, τα αεροπλάνα, την περιπλάνηση, την φτώχεια, την εκβιομηχάνιση, υπάρχουν άπειρα θέματα ΜΗ αλληλοαποκλειόμενα. Στην προκειμένη περίπτωση είναι άσπρο μάυρο, μιλάμε για πολωση: γκέι ταινίες, "σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες ταινίες του κόσμου που είναι στρέιτ" σα να μας λέει ο τίτλος... Πού έχουμε ξαναδει παρόμοια διάκριση; Είναι σα να λέμε Φεστιβάλ Καλών ταινιών, "σε αντίστιξη με όλος τις υπόλοιπες που είναι κακές φυσικά"

"εχει να κανει με το πως αντιμετωπιζει κανεις τη σεξουαλικη του ταυτοτητα, ως ενα προσωπικο δεδομενο ή ως κατι που αφορα στους τριτους."

Aκριβώς! Το σύνθημα υποτίθεται ότι ήταν "τι σας νοιάζει εσάς τι κάνω εγώ στο κρεβάτι μου;" και να που τώρα οι ίδιοι οι θιασώτες του κινήματος αυτού βάζουν το κρεβάτι τους στο κέντρο της αρένας... Let the show begin!


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Orfeus στις 06-11-2005 15:51 ]

Quote:

Το μέλος Sidonie στις 06-11-2005 στις 03:04 έγραψε: Για παράδειγμα, τι σημαίνει Γκέι ταινίες; υπάρχουν και στρέιτ ταινίες; Πώς ορίζεται η διάκριση; Ανάλογα με τη σεξουαλική προτίμηση του παραγωγού; του σκηνοθετη; των πρωταγωνιστών; ανάλογα με το θέμα; Γιατί πρέπει σώνει και καλά αυτό να τονίζεται; Ξέρω πολλές ταινίες με θέμα τη μετανάστευση π.χ. αλλά δεν έχω δει κανένα φεστιβάλ με τίτλο "Ταινίες για τη μετανάστευση με άποψη"! Έχω δει επίσης ταινίες των οποίων οι σκηνοθέτες είναι εβραίοι, αλλά δεν έχω δει φεστιβάλ με τίτλο "Εβραικες ταινιες με άποψη"! Συγγνώμη αλλά δεν είχα υπόψην μου ότι οι ταινίες διακρίνονται σε "γκέι ταινίες" και "στρέιτ ταινίες" (άκρον άωτον του ρατσισμού), αλλά σε αισθησιακές (όπως οι εν λόγω, απ'ό,τι κατάλαβα), σε τρόμου, δράσης, κωμικές κ.λπ. Μόνο και μόνο με την αναφορά της λέξης "γκέι" στον τίτλο, προκαλείται ένα αίσθημα διαχωρισμού, διαχέεται μία διάθεση αποκοπής, που κατά τη γνώμη μου έχει διαφημιστικούς λόγους. Δηλαδή στοχέυει στην γκέι κοινότητα, θεωρώντας την προτίστως μία τεράστια αγοραστική δύναμη (πράγμα που είναι αλήθεια), και αυτό θα έπρεπε να θίγει πρώτα πρώτα τους ίδιους τους γκέι...

Γκέι κινηματογράφος δε σημαίνει ότι ο σκηνοθέτης, ή οι ηθοποιοί είναι γκέι. Σημαίνει πως η ταινία περιέχει σχέσεις μεταξύ γκέι ανθρώπων. Αυτό δε σημαίνει πως απευθύνεται μόνο στους γκέι..... για να δείς μια ταινία δράσης πρέπει να είσαι ‘δραστήριος’ δηλαδή? Ή μήπως για να δείς μια πολεμική ταινία πρέπει να είσαι στρατιώτης?

Ο διαχωρισμός γκέι κινηματογράφος δεν είναι ρατσιστικός, είναι θεματολογία. Εγώ που θα πάρω την ταινία πρέπει να ξέρω πως εμπεριέχει ομοφυλοφυλικές σχέσεις για να μην τη δώ με τα παιδιά μου για παράδειγμα.

Και ναί, υπάρχει στρέιτ κινηματογράφος.....είναι ο κινηματογράφος που ξέρουμε όλοι μας και πάντα κάποιος ερωτεύεται κάποια και το αντίστροφο. Απλούστατα δεν ονομάζεται στρέιτ διότι όλος ο κινηματογράφος ήταν στρέιτ και δεν υπήρχε ανάγκη διαχωρισμού. Τωρα αν υπήρχαν και κάποιοι ομοφυλόφυλοι χαρακτήρες δεν ήταν οι πρωταγωνιστές, ή η ταινία δεν εστιαζόταν στις σεξουαλικές τους προτιμήσεις αλλά σε άλλους τομείς της ζωής τους.

Επίσης.....υπάρχουν και ντοκυμαντέρ με γκέι. Σε αυτά οι πρωταγωνιστές είναι γκέι αλλα αυτό που θέλουν να περάσουν δεν είναι καθόλου μήνυμα ρατσιστικό, ακριβώς το αντίθετο. Για παράδειγμα, ένα ντοκυμαντέρ που είδα εγώ, έχει γυριστεί απο έναν ομοφυλόφιλος φορέα του aids που ήθελε να καταγράψει τις τελευταίες μέρες του αγαπημένου του, στον οποίο ο ιός είχε εκδηλωθεί και βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Αυτό τον άνθρωπο η οικογένειά του τον εγκατέλειψε λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων και ο μόνος άνθρωπος που έμεινε μαζί του μέχρι το τέλος ήταν ο σύντροφος του. Αυτό δεν είναι μήνυμα που απευθύνεται στους γκέι.

Επιπρόσθετα, οι ομοφυλόφυλοι αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα γιατι όλος ο κόσμος νομίζει πως δεν θέλουν σχέση και δεν χρειάζονται ανθρώπους γύρω τους. Αυτοί, πρώτα απο όλους μας χρειάζονται έναν μόνιμο σύντροφο, πρώτα συναισθηματικά και μετά γιατί βρίσκονται στις υψηλές ομάδες κινδύνου όσον αφορά αφροδισιακά νοσήματα, ηπατίτιδα και aids.

Με τον γκέι κινηματογράφο λοιπόν, δηλώνουν την ταυτότητά τους, τις ανάγκες τους και τη φύση τους. Δεν πρόκειται για ρατσιστικό κινηματογράφο, ακριβώς το αντίθετο.

Quote:

Το μέλος revekka στις 06-11-2005 στις 14:51 έγραψε: γιατί βρίσκονται στις υψηλές ομάδες κινδύνου όσον αφορά αφροδισιακά νοσήματα, ηπατίτιδα και aids.

δεν ειναι απολυτως ακριβες αυτο

Quote:

Το μέλος W4TT4N4B3 στις 06-11-2005 στις 15:00 έγραψε: Quote: Το μέλος revekka στις 06-11-2005 στις 14:51 έγραψε: [i] γιατί βρίσκονται στις υψηλές ομάδες κινδύνου όσον αφορά αφροδισιακά νοσήματα, ηπατίτιδα και aids. δεν ειναι απολυτως ακριβες αυτο [/I]

Τι εννοείς? Με το να λες οτι δεν είναι ακριβές και να μην προσθέτεις τίποτα άλλο είναι σαν να μη λες τίποτα. Εξάλλου το θέμα μας δεν είναι ακριβώς αυτό, αλλα ο γκέι κινηματογράφος.

δεν εγραψα τιποτα παραπανω γιατι αν αρχισουμε να αναλυουμε το θεμα αυτο θα ειμαστε εκτος θεματος.
δεν υπαρχουν εξ αρχης ομαδες υψηλου κινδυνου αλλα συμπεριφορες υψηλου κινδυνου.


...το Φαντασμα του Wattanabe...
"I like to remember things my own way - not necessarily the way they happened."


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : W4TT4N4B3 στις 06-11-2005 16:50 ]

Αυτό αρκεί! Έχεις δίκαιο, υπάρχουν συμπεριφορές υψηλού κινδύνου. Αυτό που ήθελα να πώ είναι πως οι γκέι θεωρούνται ομάδα υψηλού κινδύνου απο την κοινωνία

Bisexual αφιέρωμα πότε θα γίνει?

Αυτά τα αφιερώματα, στον gay κινηματογράφο (σαν να λέμε ο υπόλοιπος είναι straight), είναι ακόμα ένα σύμπτωμα της γκετοποίησης των ομοφυλόφιλων ανθρώπων, που περισσότερο προκύπτει από τους ίδιους, παρά από τους υπόλοιπους. Gay παρελάσεις, gay ολυμπιακοί αγώνες, gay tv, gay clubs, gay βιβλία, gay χριστιανικές ενώσεις (μία για όλους όσοι αισθάνονται αμαρτωλοί και με πιο περήφανο θρησκευτικό αίσθημα) κτλ

Η απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων ατόμων υποσκάπτεται εκ των έσω, εφόσον εξειδικεύεται, περιορίζεται σε καλούπια, διαχωρίζεται από την υπόλοιπη κοινωνία, ξεκαθαρίζει τις ταινίες και τα βιβλία της κτλ. Ο άλλος δρόμος είναι, κατά τη γνώμη μου, ο σωστός. Αυτός που καταργεί τις ταμπέλες. Πάντως, εμένα θα με ενδιέφερε όχι ένα gay film festival, αλλά ένα αφιέρωμα στο ''σινεμά των υπαινιγμών''. Για κάθε σεξουαλική διαφοροποίηση και όχι μόνο!

Όσο ρατσισμό αποτελεί το γεγονός μια ταινία να μην παίζεται σε ένα φεστιβάλ επειδή έχει ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο, άλλο τόσο ρατσιστικό (νομίζω) είναι το να δημιουργείται ένα φεστιβάλ αποκλειστικά για ταινίες ομοφυλοφιλικού περιεχομένου! Συμφωνώ με την Sidonie ότι τέτοιου είδους φεστιβάλ/χώροι διασκέδασης/ δήθεν κουλτούρα είναι τα πρώτα πράγματα που οδηγούν τους ομοφυλόφιλους στην γκετοποίηση και τον εξοστρακισμό τους από την υπόλοιπη κοινωνία...

Από όσο ξέρω, δεν έχω δεί κανέναν ετεροφυλόφιλο φίλο μου να μου συστείνεται "Γεία είμαι ο τάδε και πάω με γυναίκες". Δεν βλέπω λοιπόν γιατί το ότι ένας ομοφυλόφιλος πάει με άντρες θα πρέπει να γίνεται σημαία του. Προωπικά ποσώς με ενδιαφέρει τι κάνει στο κρεβάτι του ο καθένας. Μου φτάνει να ξέρω τι κάνω εγώ! Από την άλλη πλευρά βέβαια όταν υπάρχουν συμπεριφορές και απόψεις του στυλ

"Ο διαχωρισμός γκέι κινηματογράφος δεν είναι ρατσιστικός, είναι θεματολογία. Εγώ που θα πάρω την ταινία πρέπει να ξέρω πως εμπεριέχει ομοφυλοφυλικές σχέσεις για να μην τη δώ με τα παιδιά μου για παράδειγμα" (<-- quote απο revekka)

Δεν βλέπω γιατί μια ομοφυλοφιλική σχέση από μόνη της (δεν μιλάμε για το κατά πόσο η ταινία περιέχει ερωτικές σκηνές) θεωρείται ως ακατάλληλη για ένα παιδί! Όταν αντιθέτως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την κατανόηση αυτής της μερίδας των ανθρώπων από το παιδί, αντί τα πρώτα σχόλια που θα ακούσει να είναι σχόλια του στυλ "α αυτή η παλιοαδελφάρα..." ή ξέρω κι εγώ τι άλλο! Συγγνώμη αν ξεφεύγω λίγο από το θέμα, αλλά είναι ένα ευαίσθητο θέμα και το οποίο θεωρείται μάλλον ταμπού, ειδικά στην Ελλάδα.

Κλείνω λέγοντας ότι η αγάπη είναι μια και ιερή, το αν αυτή εκφραστεί ανάμεσα σε δύο άντρες, σε δύο γυναίκες ή σε έναν άντρα και μια γυναίκα, προσωπικά το βρίσκω αδιάφορο! (ok τώρα ξέφυγα πολύ! )

Ρατσιστικό το ότι γίνεται φεστιβάλ με ταινίες μόνο για γκέι..... και η Disney land είναι μήπως ρατσιστική γιατι έχει ως θέμα χαρακτήρες μόνο απο τη Disneyland?

Εύκολο για μας να λέμε ότι γκετοποιούνται οι γκέι, τη στιγμή που δεν είμαστε στη θέση τους.

Οι Έλληνες που βρίσκονται στο εξωτερικό μήπως γκετοποιούνται επειδή, εκτός απο τις σχέσεις τους με τους ντόπιους, έχουν και Ελληνικούς συλλόγους και οργανώσεις και Ελληνικά φεστιβάλ?

Ένας οργανισμός που αφορά παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι μήπως ρατσιστικός επειδή δεν αφορά όλα τα παιδιά?

Ένας γκέι δεν συστήνεται ως γκέι επειδή λαμβάνει μέρος σε φεστιβάλ γκέι κινηματογράφου, και στρέιτ μπορούν να λάβουν μέρος.

Επίσης....τι εννοείς είναι καλό για τα παιδιά να δούν γκέι ταινίες για να δεκτούν τους γκέι?........έχεις παρακολουθήσει μια τέτοια ταινία για να ξέρουμε για ποιο πράγμα ακριβώς μιλάμε?

Η ντίσνευλαντ είναι η σύγχρονη μητρόπολη του φασισμού και του ρατσισμού.

Quote:

Το μέλος ph στις 07-11-2005 στις 10:37 έγραψε: Η ντίσνευλαντ είναι η σύγχρονη μητρόπολη του φασισμού και του ρατσισμού.

Ph μπορεί να υποστηρίζεις ότι η Disneyland είναι ρατσιστική (για άλλους λόγους βέβαια απο το ότι εκεί υπάρχουν μόνο χαρακτήρες της Disney) αλλα αυτό τι έχει να κάνει με το θέμα για το οποίο συζητούμε? Αν θες να γράψεις κάτι και έχεις άποψη για τον γκέι κινηματογράφο κάνε το.

Επιμένω σ αυτό το θέμα γιατί είναι κάτι που ξέρω καλά και υπάρχει πολλή άγνοια και προκατάληψη εκ μέρους του κοινού. Απο την άλλη είναι ένα είδος που ολοένα κερδίζει έδαφος....

Αναφέρει επί λέξει η Ελευθεροτυπία: «1ο Φεστιβάλ Γκέι και Λεσβιακών Πορνογραφικών Καλλιτεχνικών Ταινιών».

Ερώτηση: Υπάρχει καλλιτεχνικό πορνό;
Προσοχή, δεν αναφερόμαστε σε γυμνό, αλλά σε πορνό. Ο τίτλος το λέει ξεκάθαρα "πορνογραφικών καλλιτεχνικών" ταινιών.

Και κάτι ακόμη. Τι θα πει γκέι; Τόσο φτωχή είναι η γλώσσα μας, που αισθανόμαστε την ανάγκη να δανειζόμαστε όρους της Αγγλικής; Ή μήπως ο όρος ομοφυλόφιλος είναι προσβλητικός ενώ το "γκέι" έρχεται κάπως πιο απαλά;

Γκέι, ομοφυλόφυλος πες το όπως προτιμάς.

Τα περι πορνογραφίας τώρα τα είπαμε.....εγώ μιλώ γενικά για γκέι κινηματογράφο ο οποίος έχει κάποιες ακατάλληλες σκηνές μέσα αλλα έχει πλοκή, σκηνοθεσία, πολλή δουλειά και δεν είναι πορνογραφικός.

Τωρα αυτός που ενδιαφέρεται για τον πορνογραφικό κινηματογράφο δεν ενδιαφέρεται ακριβώς για τον κινηματογράφο και αυτό είναι άλλο θέμα.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Tipota στις 07-11-2005 15:11 ]

Αγαπητή revveka

έχω παρακολουθήσει αρκετές ταινίες με ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο, ή εν πάσι περιπτώση με ομοφυλοφιλικό προβληματισμό για αυτό μην πας να με βγάλεις άσχετο plz. Και λέω ότι όταν μπορεί ένα παιδί να δεί μια ταινία που παρουσιάζονται ετεροφυλοφιλικές σχέσεις (και πάντα δεν μιλάμε για σκηνές σέξ αλλά ως θεματολογία) και μάλιστα πάνω σε αυτό να δεί και φόνους, αίματα, βία κλπ, δεν βλέπω πως μπορεί να καταστρέψει ένα παιδί η έκθεση του σε τέτοιους προβληματισμούς, εφόσον βέβαια γίνει σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχει κάποιος να του εξηγήσει περι τίνος πρόκειται!

Όταν λέω για γκετοποίηση από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους αναφέρομαι στην μερίδα αυτή των ομοφυλόφιλών οι οποίοι συχνάζουν σε μέρη που πάνε μόνο ομοφυλόφιλοι, που δουλεύουν σε μέρη που δουλεύουν ομοφυλόφιλοι...σε αυτους που κάθε χρόνο παρελαύνουν στην Νεά Υόρκη ή στο Βερολίνο...γιορτάζοντας (;) τις ερωτικές τους προτιμήσεις...όλα αυτά δείχνουν μια έκδηλη ανάγκη να ξεχωρίσουν από τους ύπόλοιπους (τους ετεροφυλόφιλους) και να προσδιοριστούν μέσω αυτού του διαχωρισμού. Προφανώς υπάρχουν και εκείνοι οι ομοφυλόφιλοι που ζούν μια κανονική ζωή και δεν θα μπορούσες να πείς τι κάνουν στο κρεβάττι τους παρά μόνο αν σε καλούσαν σε αυτό! Εδώ έρχεται ο ρόλος της ετεροφυλόφιλης κοινωνίας ή οποία για κάποιο λόγο νιώθεί ότι απειλήται από το φαινόμενο και έτσι ωθεί τους ομοφυλόφιλους να απομονωθούν, φαύλος κύκλος λοιπόν! Όταν το ΕΣΡ κρίνει ότι η σειρά του Παπακαλίάτη έχριζε προστίμου και αλλαγή ώρας επειδή υπήρξε μια υπόνοια ομοφυλοφιλικού έρωτα (συν το βρισίδι,στο οποίο φαίνεται να αρέσκεται ο Παπακαλιάτης για κάποιο λόγο) και ταυτόχρονα η Πάνια πχ εξεφτελίζει καθημερινά ανθρώπους αγράμματους και μάλιστα στη μεσημεριανή ζώνη...τότε μπορούμενα μιλήσουμε για δύο μέτρα και δύο σταθμά..

Αυτά προς το παρόν πρέπει να φύγω για τη σχολή! Θα μπορούσα να πω αρκετά ακόμη, αλλά ο χρόνος με κυνηγά (ως συνήθως )