Αρχικά πιστεύω ότι είναι επιλογή του καθενός το τι θα κάνει με τη ζωή του.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ήμαστε οι επιλογές μας.
Για εμένα είναι πράξη δειλίας η αυτοκτωνία. Σε όλους συμβαίνουν πολύ άσχημα γεγονότα, όμως δε το βάζουμε στα πόδια. Στεκόμαστε απέναντι από τις συνέπειες των πραξεών ή των όσων θα μας φέρει η ζωή μας και τις αντιμετωπίζουμε.
Είναι το πιο εύκολο πράγμα στις μέρες μας να βάλουμε το πιστόλι στον κρόταφο και να πατήσουμε τη σκανδάλη, ή να κατεβάσουμε ένα κουτί χάπια. Σιγά το δύσκολο!!!!!!!! Το να βρεις όμως τη δύναμη και να παλέψεις το οτιδήποτε σου συμβεί αυτό είναι δύσκολο. Αυτό θέλει θάρρος, υπομονή, επιμονή. Μπορεί πολλές φορές να είναι και επίπονο. Οι άνθρωποι που πάσχουν από καρκίνο δεν αυτοκτωνούν! Κάνουν χημιοθεραπείες, υποβάλονται στη μία εγχείριση μετά την άλλη και όμως... πάντα έχουν ένα χαμόγελο, μέχρι τη τελευταία στιγμή.
Πολλές φορές κάθομαι και μεμψιμοιρώ. Αφήνω να με πληγώσουν ανούσια πράγματα. Θα ήθελα πολύ να κατοικούσα απέναντι από το Θεαγένειο και κάθε πρωί που θα άνοιγα το παραθυρό μου η ζωή να μου υπενθύμιζε πόσο δύσκολη είναι για κάποιους ή ακόμη χειρότερα πόσο μικρή.
Η αυτοκτωνία έκτος από πράξη δειλίας είναι και πολλή εγωιστική.
Εντάξει εσύ αποφάσισες ότι θέλεις να εγκαταλείψεις τον "μάταιο τούτο κόσμο", τους γύρω σου τους σκέφτηκες;
Συνήθως οι συγγενείς όσων αυτοκτωνούν δε γνώριζαν κανέναν από τους λόγους που οδήγησαν τον ανθρωπό τους σε αυτή τη κίνηση. Γιατί;; Γιατί οι αυτόχειρες ήταν τόσο εγωιστές που δε μοιράστηκαν το προβλημά τους, στο οποίο οι άνθρωποι που τους αγαπούσαν θα μπορούσαν να δώσουν λύση. Ακόμη όμως και να μη μπορούσαν θα στέκονταν δίπλα τους και θα τους στήριζαν.
Δεν ήμαστε μόνοι μας σε αυτό τον κόσμο ώστε να μπορούμε να πέρνουμε τέτοιες αποφάσεις, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μία βόλτα θα μας κάνει να δούμε τον κόσμο από άλλη οπτική γωνία και μέσα από ένα άλλο πρίσμα.
Μία επίσκεψη στην οικογενειά μας ή στο σπίτι ενος φίλου θα μας κάνει να καταλάβουμε ότι δεν ήμαστε μόνοι. Αρκεί να δούμε το βλέμμα αυτών των ανθρώπων όταν μας βλέπουν......