Ως προς το: " Έτσι είμαι,δεν αλλάζω ...Ισχύει;;"
- Αν θελήσεις να αλλάξεις δεν ισχύει.
- Αν δεν θέλεις να αλλάξεις ισχύει.
Εξαρτάται από την θέλησή σου.
Παναγιώτης.
Κάποιες σκέψεις γρήγορες, διατρέχοντας τα όσα γράψαμε όλοι μέχρι τώρα,
"Ετσι ειμαι δεν αλλαζω απο εκεί και πέρα, οποιανού του αρέσει ....", Ναι ισχύει και πρέπει να ισχύει, αν ειναι να προσποιούμαστε ή να δεχτούμε ρόλους, συμπεριφορες, ακόμα και συναισθήματα, ενώ τα "θέλω μας" , η ψυχή μας, και γενικά αυτό που λέμε "ο εαυτός μας", όπως το εννοεί ο καθένας για τη συγκεκριμένη στιγμή ή περίοδο, νοιώθουν ότι "βιάζονται". Βεβαια λίγο - πολύ όλοι έχουμε δοκιμάσει να αγνοήσουμε αυτήν την αρχή, αλλα μάλλον "δεν έχει πιάσει". (Σε μένα τουλάχιστον ...) Ο "εαυτός μας" καποια στιγμή μας περιμένει στη γωνία λίγο πιο κάτω.
Συνήθως, αυτά που νοιώθουν ότι βιάζονται ειναι και τα "καθοριστικά" οι "βασικές αρχες" κλπ. Η αντανακλαστική αντίδρασή μας σε κάποιες υποχρεωτικές αλλαγες προκειμένου να ανταποκριθούμε σε κάτι (σχέση, δουλειά κλπ) μας αποκαλύπτουν και το πόσο καθοριστικά ειναι για μας κάποια στοιχεία μας, ενώ μέχρι τότε τα θεωρούσαμε ως ήσσονος σημασίας. Η και το αντίστροφο ...
"Ετσι ειμαι, αλλα, αν εμπνευστώ, ή αν δώ πως έχω λάθος, η αν οι συνθήκες με υποχρεώνουν, θα μπω σε διαδικασία αλλαγής, ... " Πρέπει να ισχύει, ανάλογα πάντα με το τι έχουμε να κάνουμε. Αλλοιώς, ειναι σαν να αρνούμαστε θεμελιώδεις νόμους που διέπουν τη φύση και την ίδια την κοινωνία. Και να μη ξεχνάμε πως, αυτό που λέμε "Ειναι ο εαυτός μου σήμερα", στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί προϊόν εξέλιξής μας, σε σχέση με προηγούμενες περιόδους. Αυτό δεν σημαίνει πως ειναι όλα ρευστά και χύμα, ούτε όμως πως ειμαστε εξ αρχής αυστηρά προσδιορισμένοι και μπετόν. Σκόπιμα περιορίστικα στη "διαδικασία αλλαγής", γιατί πολλές φορές δεν γνωρίζουμε το που θα καταλήξουν αυτές οι διαδικασίες.
Εκτός βέβαια από αυτά που λίγο - πολύ θεωρούνται ώς αποτέλεσμα προσωπικών αποφάσεων (έχουμε στοιχειώδη γνώση του τι μας γίνεται ...) υπάρχουν και άλλες φορές που, ενώ νομίζουμε ότι δεν αλλάζουμε με τίποτα, κοιτάμε πίσω και βλέπουμε το αντίθετο ... Η εκει που νομίζουμε πως είμαστε ανοιχτοί σε αλλαγές, προσαρμογές κλπ, βλέπουμε πως .. παρα τις προσπάθειές μας .. Δεν ...
Τώρα, μπορεί να ξεκινήσει μια ολόκληρη ιστορία περί κληρονομικότητας, εξέλιξης των ειδών κλπ, ποια στοιχεία μας ειναι δεδομένα και ποιά όχι, αλλα μάλλον θα μπλέξουμε.
Κατά τη γνώμη μου πάντα, αν θέλουμε να ειμαστε συνεπείς με τον εαυτό μας, τα ταξίδια στο "μέσα μας" θα βρίσκουν πάντα τόσες ανεξερεύνητες, τόσες γκρίζες και τόσες αντιφατικές περιοχές που ειναι δύσκολο να χαρτογραφήσουμε ώστε να κάνουμε τα ταξίδια αυτά εύκολα και προβλέψιμα. Κάποιες περιοχές μας, μπορούμε να τις χαρτογραφήσουμε με μεγάλη ακρίβεια, να τις ορίσουμε, κάποιες άλλες, μπορούμε με λιγότερη ακρίβεια και κάποιες δεν μπορούμε καθόλου. Δυστυχώς, αν νομίζουμε πως οι χάρτες μας ειναι ακριβέστατοι ενώ στην ουσία έχουν λάθη, υπάρχει φόβος να πέσουμε σε υφάλους. Με ότι αυτό συνεπάγεται, για εμας και για τους άλλους.
Αντίθετα, αν μάθουμε να κάνουμε τέτοια ταξίδια, χωρίς να τα φοβόμαστε το άγνωστο ή το δυσδιάκριτο, αν δεν "αγνοούμε" τις εκπλήξεις, τότε μπορούμε πολύ πιο καθαρά να αναγνωρίζουμε και να προστεύουμε τα σημαντικά και τα πολύτιμα στοιχεία μας, χωρίς να χάνουμε την μαγεία και την αναγκαιότητα των αλλαγών. (Εντάξει, δεν ειναι μόνο μαγεία, ειναι και πόνος κάποιες φορές .. ). Το μόνο ισως που θέλει ΤΗΝ προσοχή, ειναι το πλαίσιο, οι γενικοί κανόνες της πλεύσης μας και των ταξιδιών μας. Χρειάζονται οπωσδήποτε, δεν ειναι εύκολο, αλλα ο καθένας νομίζω, μπορει να βρει κάτι τέτοιο.
Και εννοείται πως, αυτά τα ταξίδια στο εσωτερικό μας πρέπει να μπορούμε να τα κάνουμε και για τους άλλους, που μας ενδιαφέρουν .. Και ισως όχι μονο για τους άλλους. Για τις συνθήκες που μας περιβάλλουν .. και για άλλα πολλά. Τέλος πάντων. Προσωπικά, αλλες φορές τα καταφέρνω άλλες όχι, αλλα μάλλον αυτό ειναι και το ενδιαφέρον.
Γειαααα....αρχικά πρέπει να πω πως το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον και κατά τη γνώμη μου,καθαρά υποκειμενικό!από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε,διαμορφώνουμε κάποιο χαρακτήρα και αποκτούμε μια συγκεκριμένη προσωπικότητα...οι φίλοι μας,οι γονεις μας,οι καθηγητές μας και γενικότερα το κοινωνικό μας περιβάλλον,μας γνωρίζουν και μας δέχονται γι'αυτό που ειμαστε....
''Έτσι είμαι,δεν αλλάζω'' εάν ο χαρακτήρας μας δε θίγει την προσωπικότητα των άλλων κι αν έχουμε αποδεχτεί εμείς οι ίδιοι αυτό που είμαστε,θεωρώ πως πρέπει να παραμένουμε έτσι...Νομίζω οτι είναι πολύ καταπιεστικό και πολύ εγωιστικό,το να πρέπει να αλλαξει κάποιος το χαρακτήρα του μόνο και μόνο επειδή στην πορεία της οποιαδήποτε σχέσης(φιλικής,ερωτικής κλπ) καταλαβαίνει ο άλλος πως τελικά δεν του αρέσει ο χαρακτήρας του-πόσο μαλλον εαν ο ίδιος δεν πιστεύει πως όντως έχει κάτι αρνητικό-!Στην τελική έτσι μας γνωριζουν και μας δέχονται γ'αυτό που είμαστε...όλα αυτά μπορεί να ακούγονται πολύ εγωιστικά....μπορεί και να είναι!!
Η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα να με χαρακτήριζαν εγωίστρια παρά υποκρίτρια....
''Έτσι είμαι,δεν αλλάζω''εαν καταλάβουμε πως κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μας είναι αρνητικα και θέλουμε να τα διορθώσουμε,τότε σίγουρα δεν ισχύει η παραπάνω φράση....το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε,πως δεν πρέπει να αλλάζουμε την χρονική στιγμή που μας επιβάλλουν οι άλλοι μόνο και μόνο για να προσαρμοστούμε σε κάτι που δεν υπάρχει,αλλά όποτε το αισθανθούμε...
Σίγουρα κατά τη διάρκεια της ζωής μας,μέσα από τις καταστάσεις και τις συνθήκες που βιώνουμε,αλλάζουμε κάποια σημεία του χαρακτήρα μας-είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά-!!
Όπως είπε και η red-rose πρωτα πρέπει να είμαστε καλά με τον εαυτό μας και μετά με όλους τους αλλους-ελπίζω αυτό να μην παρεξηγηθεί-!!Πρώτα θα αποδεχτούμε εμείς τον εαυτό μας και μετά οι αλλοι...
και τέλος κατι άλλο πολύ σωστο που αναφέρθηκε από την amelie
-Έτσι γίνεται συνήθως όταν στην αρχή παρουσιάζουμε άλλον εαυτό από το δικό μας για να καταφέρουμε κάτι και μόλις το κατακτήσουμε ξαναγινόμαστε ίδιοι.Καλύτερα να είσαι αυτό που είσαι για να ξέρει και ο άλλος τι του γίνεται και να του δίνεις την επιλογή να μη σε διαλέξει,να γλιτώσει χρόνο και πόνο. Κάποιες διορθώσεις πάντως όλοι χρειαζόμαστε,όσο και αν δεν αλλάζουμε από τον αληθινό εαυτό μας.-συμφωνώ απόλυτα!!
Ο καθενας κρινεται απο τα ελλατωματα του και τα προτερηματα του ετσι ο αλλος τα δεχεται ή οχι.Ο χαρακτηρας του καθενα δεν αλλαζει νομιζω αλλα μεγαλωνοντας ωριμαζει.Εγω δεν αλλαξα πολυ πιστευω,αλλα ωριμασα.Απο τη ζωη μαθαινεις τα σωστα και τα λαθη σου.Οποτε ετσι ειμαι και σε οποιον αρεσω.
Quote:
|
Το μέλος agyristokefali στις 24-11-2005 στις 14:15 έγραψε:
Γειαααα....αρχικά πρέπει να πω πως το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον και κατά τη γνώμη μου,καθαρά υποκειμενικό!
|
|
Ευχαριστώ agyristokefali!!!
ο ανθρωπος πιστευω πως ολα τα μπορει...αρα και να αλλαξει!!!αρκει βεβαια να το θελησει!!!
"Έτσι είμαι, δεν αλλάζω". Φυσικά και ισχύει.
Ή μάλλον, άλλαξα γνώμη... Δεν ισχύει.
Για να μιλήσω όμως κι εγώ λίγο πιο σοβαρά...
Ο άνθρωπος αλλάζει. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες φάσεις στη ζωή του που νιώθει πως έχει κατασταλάξει, ξέρει τι είναι και δεν αλλάζει πια. Όμως η ζωή επιφυλλάσει πάντα εκπλήξεις και ανατροπές. Ο άνθρωπος αλλάζει -ακόμα και ριζικά- και συνήθως αυτό συμβαίνει είτε μετά από μια μεγάλη
απώλεια, είτε μετά από μια μεγάλη
απόκτηση. Και πιθανότατα μετά ακολουθεί πάλι μια περίοδος που πιστεύει ότι πια δεν αλλάζει, μέχρι την επόμενη -ενδεχομένως- έκπληξη.
Φυσικά εκτός από τις ριζικές αλλαγές, υπάρχουν και οι κάθε είδους μικροαλλαγές οι οποίες αφενός δεν παύουν να συγκαταλέγονται στις αλλαγές, και αφετέρου είναι σίγουρα υπαρκτές σε όλους τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ένα δυναμικό σύστημα που αλλάζει συνεχώς. Μορφή, σκέψεις, συναισθήματα, διάθεση κλπ κλπ. Αλλαγή=Ζωή.
Έχουν όλοι δίκιο. Κι αυτοί που αλλάζουν, κι αυτοί που κατασταλάζουν.
Απαντήσεις:
1) Τα πάντα ρει - Ηράκλειτος
2) Αλλάζουν μωρέ οι ανθρΏποι;;;;; - Παπαγάλος Λουμίδη
3) Nothing is as sure as change - Simon & Garfungel
4) Τίποτα δεν είναι μόνο άσπρο - μαύρο - Δικό μου, δανεισμένο...
Ίσως...
Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει πολλές πλευρές που δεν είναι ενεργοποιημένες και οι οποίες ενεργοποιούνται υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Πιστεύω επίσης ότι καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του αλλάζει, είτε επηρεαζόμενος από άλλους είτε από τις συνθήκες. Πάντως κανένας δεν μένει ίδιος σε όλη του τη ζωή. Και πολλές φορές αλλάζουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κι αυτό είναι πρόβλημα, γιατί κρίνουμε συνήθως τους άλλους που έχουν αλλάξει χωρίς να βλέπουμε εμάς τους ίδιους.
