Πως μπορώ να μάθω μουσική;

Το μέλος XrysaOikonomaki στις 21-07-2006 στις 16:42 έγραψε...

Παράθεση: Συμπάθα με αν τα γραπτά μου "χτυπάνε" κάπως επιθετικά. Η διάθεσή μου είναι πέρα για πέρα φιλική αλλά εξαιτίας του άμεσου λόγου που χρησιμοποιώ, μπορεί να ακούγομαι λες και βάζω στον τοίχο κανέναν και τον πυροβολώ. Συμφωνούμε απόλυτα στο ότι η κλασική μουσική θέλει χρόνο, να ξεκινήσεις από τα έξι σου κ.λπ. Αλλά αν ξεκινήσεις στα 9 για παράδειγμα, μπορείς να κερδίσεις αυτά τα τρία χρόνια της προκαταρκτικής αν κάνεις ιδιαίτερα, ενώ αν είσαι σε ωδείο, πάρα πολύ δύσκολα. Πόσοι όμως από αυτούς που ξεκινάνε πολύ αργότερα τη μουσική από μεράκι, σε ηλικίες διάφορες, άνω των 16 ετών έχουν την ευχαίρεια να πέσουν σε λάθος δάσκαλο ή σε ωδείο - βιομηχανία καθυστέρησης κ.λπ; Από τα φόρουμς που διαβάζω κάποιοι έχουν μεράκι και ψάχνουν τρόπο να διδαχτούν και λόγω άγνοιας κάνουν κινήσεις απλές χωρίς να έχουν την ενημέρωση για τις επιλογές τους. Κι έτσι καταλήγουν σε λάθος χώρους και τους κόβεται η όρεξη ή τα φτερά σε ότι αφορά τη μουσική. Επίσης να προσθέσω ότι επιμένω, αν κάποιος σε ηλικία άνω των 16 θέλει να μάθει κλασική μουσική, πολύ καλύτερα είναι να πάει να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, γιατί δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει συγκεκριμένη ύλη, ούτε να στρεσάρεται κάθε χρόνο σε εξετάσεις. Και επίσης επιμένω, ότι οι ρώσοι δάσκαλοι είναι οι καλύτεροι κι ας μη με συμφέρει. Κι εγώ διδάσκω κλασικό πιάνο, αν κάποιος θέλει να μάθει κλασικό πιάνο, αλλά αν τον δω ότι έχει ταλέντο τον στέλνω σούμπιτι σε μια συγκεκριμένη δασκάλα που γνωρίζω γιατί πώς να το κάνουμε! Εκείνη σπούδασε στη σχολή τσαϊκόφσκι κι εγώ στο ωδείο Αττικής. Ε, δεν είναι το ίδιο πράγμα! Εμένα με ενημερώσανε για πρίμα βίστα στα δεκάξι μου, ενώ στη δική της σχολή ήταν μέρος του προγράμματός της απ' την αρχή! Όσο καλή κι αν ήμουνα σαν μαθήτρια, όσο καλή κι αν είμαι σαν δασκάλα, δεν μπορώ να συγκριθώ, με μια δασκάλα του επιπέδου της. Κάθε άνθρωπος που θέλει να ξεκινήσει να διδάσκεται, χρειάζεται πιστεύω μια καθοδήγηση. Αυτό το τόσο απλό, ότι υπάρχουν σχολές σύγχρονης μουσικής, οι περισσότεροι, όσο κι αν για μένα και για σένα είναι γνωστό, δεν το γνωρίζουν ή δεν έχουν εμπιστοσύνη, λόγω του ότι δεν υπάρχει κάθετη αναγνώριση από το κράτος. Τώρα...εγώ είμαι και λίγο παλιά, καθότι 33 ετών και μπορεί και να κάνω λάθος. Νομίζω όμως ότι ακόμα, πτυχίο για ηλεκτρική κιθάρα δεν υπάρχει, όπως και για το έντεχνο τραγούδι. Κάνω λάθος; Ακόμα κι αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται να πάρει πτυχίο, η αίσθηση της αναγνώρισης που έχουν τα ωδεία, τον στέλνει κατά κει, κι ας μην έχει καμία διάθεση να ασχοληθεί με κλασική κιθάρα λόγου χάρη. Γι' αυτό μπαίνω και απαντάω σε άτομα που βλέπω ότι ψάχνουν να βρουν μια λύση, προκειμένου να τους δώσω δυο ή τρεις προοπτικές παραπάνω από αυτές που έχουνε. Δεν ειν' κακό.ε; Με εκτίμηση, Χρύσα.

Δε βρισκω σε καμμια περιπτωση επιθετικα τα γραπτα σου.Ισα ισα που σε τιμα το ενδιαφερον σου για τη μουσικη εκπαιδευση.Η διαφωνια μου μαζι σου ειναι σε καποιες ανακριβειες σε οτι αφορα το προγραμμα σπουδων των ωδειων που ομως ειναι και ανθρωπινο να συμβαινει.Δεν εισαι υποχρεωμενη να γνωριζεις τα παντα.Απλα ισως να τα εχω ψαξει λιγο παραπανω γιατι ασχολουμαι αρκετα χρονια με την εκπαιδευση τοσο στο δημοσιο οσο και στον ιδιωτικο τομεα.

Αν κατι υπαρχει που με ξενιζει στα γραφομενα σου ειναι καθετη αποψη σου σχετικα με τα ιδιαιτερα μαθηματα.Φυσικα και δεν διαφωνω οτι σε ενα ιδιαιτερο μαθημα ενας μαθητης τυγχανει μεγαλυτερης προσοχης αλλα φανταζομαι οτι καταλαβαινεις πως τα παντα εξαρτωνται απο το δασκαλο.Ειτε σε σπηλια κανεις μαθημα μαζι του,ειτε σε ωδειο,αν ο καθηγητης ειναι καλος το αποτελεσμα ειναι ακριβως το ιδιο.Τον ασυνειδητο καθηγητη μπορεις να τον βρεις και στο ωδειο και στα ιδιαιτερα.Οπως επισης δεν νομιζω πως αμφιβαλλεις οτι στο ιδιαιτερο μαθημα ο καθηγητης ειναι ουσιαστικα ανεξελεγκτος απο πλευρας βιογραφικου.Δεν ειναι λιγες οι φορες που οι διδασκοντες στα ιδιαιτερα δεν εχουν καν πτυχιο η διπλωμα του οργανου τους,κατι που δεν υπαρχει περιπτωση να το συναντησεις σε ενα ωδειο καθως εκει τα πραγματα ειναι ελεγχομενα.Ας μην ειμαστε λοιπον τοσο απολυτοι στο θεμα της προοδου μεσω των ιδιαιτερων,διοτι τα παντα εξαρτωνται απο το καθηγητη.

Επιπλεον διαφωνω καθετως στο τροπο που αντιμετωπιζεις το θεμα των εξετασεων .Οι εξετασεις δεν ειναι τιποτε αλλο παρα μια διαδικασια που σε μαθαινει να αποδιδεις υπο συνθηκες αγχους και πιεσης πραγμα που ειναι αναμφισβητητα χρησιμο για καποιον που αυριο θελει να ζησει απο αυτο.Κι εγω στα 16 μου ξεκινησα τη μουσικη και θυμαμαι οτι στις πρωτες μου εξετασεις ειχα πολυ αγχος.Οταν μετα απο καποια χρονια εδωσα για το διπλωμα μου το αγχος ειχε ξεπεραστει,και σε μεγαλο βαθμο αυτο οφειλοταν στην εμπειρια που απεκτησα μεσω των εξετασεων που εδινα ολα αυτα τα χρονια.Αρα θα πρεπει να αντιμετωπιζουμε τις εξετασεις ως προετοιμασια για performance και οχι ως φοβητρο.Και μια που αναφερεις τις Ρωσσιδες πιανιστριες,ρωτησε τες ποσες φορες το χρονο δινουν εξετασεις.Μαλλον κατι γνωριζουν παραπανω,ετσι δεν ειναι?

Μια που αναφερθηκες σε μοντερνα οργανα να σε ενημερωσω πως πραγματι δεν υπαρχει αναγνωρισμενο πτυχιο στην ηλεκτρικη κιθαρα οπως και σε καθε μοντερνο οργανο,ενω σε οτι αφορα το τραγουδι,περα απο το διπλωμα μονωδιας,υπαρχει και το πτυχιο ελαφρου τραγουδιου,που ουσαστικα ειναι το ιδιο απλα αυτο που αλλαζει ειναι το ρεπερτοριο.

Οχι απλα δεν ειναι κακο που ενδιαφερεσαι να συμβουλεψεις τα νεα παιδια,απεναντιας ειναι αξιεπαινο.Απλα ειναι καλο να ειμαστε λιγο προσεκτικοι στο τι συμβουλες δινουμε ωστε να εχει κυρος το site κι εμεις οι ιδιοι ως καθηγητες.Σε ευχαριστω πολυ για το χρονο που διεθεσες.Συνεχισε την καλη δουλεια.

Η θέση μου, αφορά αυτούς που δεν τους ενδιαφέρει να πάρουν δίπλωμα, ή να μπουν στη διαδικασία εξετάσεων κ. λπ. Η θέση μου αφορά αυτούς που θέλουν τη μουσική για χόμπι. Που θέλουν να παίξουν συγκεκριμένα πράγματα και να φτάσουν σε ένα επίπεδο να μπορούν να αγοράσουν μια παρτιτούρα από ένα βιβλιοπωλείο και να μπορούν να την παίξουν χωρίς τη συνοδεία δασκάλου.

Για αυτούς συγκεκριμένα, αφορά η θέση μου και όχι για ανθρώπους που θέλουν να γίνουν επαγγελματίες σολίστες σε οποιοδήποτε είδος. Ξέρω πολύ καλά πώς λειτουργούν τα ωδεία και όπως έχω προαναφέρει σε προηγούμενη απάντηση κι εγώ στέλνω τους μαθητές μου σε ωδείο αν δω ότι έχουν τη μαγιά ή τη διάθεση για σκληρή μελέτη, προκειμένου να πάρουν κάποιο πτυχίο. Πολλές φορές έρχονται μαθητές με μαμάδες που με συμβουλεύουν να κάνει τη μουσική χόμπι το παιδί και όχι επάγγελμα και καταλήγω να τσακώνομαι όταν το παιδί φαίνεται ότι μπορεί κι εγώ η ίδια το προωθώ σε ωδείο.

Ρώτα όμως, αυτούς που θέλουν απλά να ασχολούνται με τη μουσική και να διαβάζουν τον ελεύθερο χρόνο τους, όσο μπορούν επειδή δουλεύουν πλέον ή σπουδάζουν κάτι άλλο, κατά πόσο τους βολεύει η πίεση και η ένταση των εξετάσεων; Μια μαθήτριά μου όταν ήρθε πρώτη φορά μου είπε "με είχε η εξεταστική επιτροπή και μου τα έψελνε, ότι δεν διάβασα αρκετά λέει και θα πάρω οχτώ, ενώ εγώ το μόνο που θέλω είναι να παίζω κανένα κομματάκι ποπ. Πρέπει όλοι να γίνουμε σολίστες; Δεν καταλαβαίνω..."

Αυτό που θέλω να πω γενικότερα, είναι ότι όποιος θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική, πρέπει να το ψάξει και όχι να πάει τυφλά κάπου επειδή για παράδειγμα είναι κοντά στο σπίτι του. Το ίδιο ισχύει και για τα ιδιαίτερα. Έχω αναλάβει μαθητές από προηγούμενη δασκάλα και τραβάω τα μαλλιά μου για να φέρω τα χέρια τους σε μια σειρά.

Θέλει και λίγο να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, αλλά και να βλέπουμε τις επιπτώσεις που έχει το μάθημα επάνω μας. Αν δούμε ότι οδεύουμε προς τενοντίτιδα ή αν στο τραγούδι δούμε πως αντί να φεύγουμε από το μάθημα με χαλαρό λαιμό, υποφέρουμε, ε, τότε, δεν είναι κακό να αμφισβητούμε τον καθηγητή. Ο καθηγητής δεν είναι θεός, ούτε ο διευθυντής που τον προσέλαβε.

Αν δεν έπαθα τενοντίτιδα ποτέ και αν πήρα τα πτυχία μου με άριστα, εγώ που ήμουνα παιδί του ωδείου, ταγμένο, είναι γιατί απέρριψα καθηγητές. Έχω πει σε δάσκαλο ότι "φεύγω, γιατί θέλω να πάρω το πτυχίο μου με άριστα" και αποδείχτηκε ότι είχα δίκιο. Έχω φύγει από δασκάλα πιάνου, γιατί ένιωθα ότι στο τεχνικό μέρος ήτανε σωστή, αλλά δεν μπορούσε να μου μεταδώσει το συναίσθημα και τελικά αποδείχτηκε ότι 'είχε ελλείψεις και σε ότι αφορά την τεχνική. Μου έφυγε η ψυχή και ξόδεψα ένα σωρό λεφτά επειδή δεν ήθελα να πάρω απλά ένα δίπλωμα, ήθελα ένα δίπλωμα να αξίζει τα λεφτά του, οπότε, αν προκαλώ την επιφυλακτικότητα, προέρχεται από προσωπικές και άλλων ανθρώπων κακές εμπειρίες.

Αλλά νομίζω ότι δεν χρειάζεται να το πολυαναλύουμε το ζήτημα. Μπορεί να σκάλωσες κάπου επειδή δουλεύεις σε ωδείο, οπότε γίνεται μια ψιλοκατάσταση ίσως τύπου "παίνεψε το σπίτι σου". Όλα χρήσιμα είναι και ούτως ή άλλως, ότι δεν κάνει καλή δουλειά, είτε αυτό λέγεται ωδείο (σύγχρονο ή κλασικό) είτε ιδιαίτερο, κάποια στιγμή για κάποιο λόγο, απλά κλείνει, επειδή δεν έχει μαθητές. Η καλή δουλειά είναι η καλύτερη διαφήμιση. Όλα τα άλλα...είναι ιστορίες.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : XrysaOikonomaki στις 22-07-2006 03:10 ]

Το μέλος XrysaOikonomaki στις 21-07-2006 στις 23:48 έγραψε...

Παράθεση: Η θέση μου, αφορά αυτούς που δεν τους ενδιαφέρει να πάρουν δίπλωμα, ή να μπουν στη διαδικασία εξετάσεων κ. λπ. Η θέση μου αφορά αυτούς που θέλουν τη μουσική για χόμπι. Που θέλουν να παίξουν συγκεκριμένα πράγματα και να φτάσουν σε ένα επίπεδο να μπορούν να αγοράσουν μια παρτιτούρα από ένα βιβλιοπωλείο και να μπορούν να την παίξουν χωρίς τη συνοδεία δασκάλου. [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : XrysaOikonomaki στις 22-07-2006 03:10 ]

Απο τη στιγμη που απευθυνεσαι σε παιδια που δεν θελουν να ασχοληθουν επαγγελματικα με τη μουσικη ειμαι πληρως καλυμμενος με αυτα που γραφεις.Αν εξαιρεσουμε ομως τους μεγαλυτερους σε ηλικια ανθρωπους που ασχολουνται με τη μουσικη ως χομπυ, αναρωτιεμαι κατα ποσο ενα παιδακι που ξεκιναει μαθηματα μουσικης γνωριζει απο την αρχη κατα ποσο θελει να γινει επαγγελματιας η ερασιτεχνης.Μηπως οταν στα 15 π.χ. αποφασισει οτι θελει να ασχοληθει επαγγελματικα με τη μουσικη ειναι αργα για να του αλλαξουμε την ερασιτεχνικη λογικη(δηλ.χωρις εξετασεις κλπ) σε επαγγελματικη?

Θα σταθω μονο σε αυτο που ειπες περι σκαλωματος μου λογω της απασχολησης μου σε ωδειο.Σου τονιζω για ακομα μια φορα οτι η αντιρρηση μου εχει να κανει με την καθετη αποψη περι υπεροχης των ιδιαιτερων.Αν υποστηριζες ακριβως το αντιθετο(δηλ την υπεροχη των ωδειων εναντι των ιδιαιτερων) με την ιδια απολυτοτητα,θα ειχες εκ μερους μου ακριβως τις ιδιες ενστασεις.Συνεπως δεν τιθεται θεμα να παινεψω κανενα σπιτι μου.Αλλωστε δεν αναφερω καν το "σπιτι" μου οποτε η παρατηρηση σου ειναι εμφανως αστοχη.Ελπιζω να εγινα κατανοητος.

Δε νομίζω να φάνηκα πουθενά απόλυτη σε ότι αφορά τη μόρφωση γενικότερα. Η απάντηση που έδωσα στον ερωτηθέντα, δεν ήταν "πήγαινε κάνε ιδιαίτερα". Φάνηκα επιφυλακτική με τα ωδεία, αλλά αν με ρωτούσε τι ιδιαίτερο να κάνει, πάλι θα του απαντούσα αντίστοιχα επιφυλακτικά και θα του έδινα άλλη συμβουλή τι να προσέξει. Λίγη αφύπνιση. Αυτό είναι όλο.

Νομίζω ότι φορτώνουμε το θέμα του συγκεκριμένου φόρουμ με μία συζήτηση στην ουσία προσωπική μεταξύ μας, όπου προκύπτουν παρερμηνείες, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

Παρόλ' αυτά θα σου απαντήσω για τελευταία φορά, στην ερώτηση που έκανες. Ένας μαθητής με ταλέντο φαίνεται από τον πρώτο καιρό διδασκαλίας, οπότε και η ύλη που παίρνει δεν είναι ίδια σε όγκο, ούτε σε κατεύθυνση. Αλλά πάλι δεν νομίζω ότι θα σε καλύψω και αν πάω να σε καλύψω θα πρέπει να αναφερθώ σε δικές μου εμπειρίες και δεν θέλω. Μπήκα στο φόρουμ, απλά για να πω τη γνώμη μου, ότι όπως μου ακούγονται τα λεγόμενά του ερωτηθέντα, προς ντραμς κλείνει, από τον τρόπο που γράφει και από τον τρόπο που σκέφτεται. Είναι μια άποψη. Τώρα αν θες να κάτσουμε να αναλύσουμε πώς και γιατί, ε, δεν υπάρχει λόγος πιστεύω. Η άποψή μου έχει το βάρος μιας πεταλούδας. Μια άποψη μέσα στις εκατό.