στιχάκια

Te voglio bene assai,
ma tanto tanto bene sai.......

¶λλο κλάμα δεν θα ρίξω
φτάνει αυτό το αποψινό
το κενό θα διαρρήξω
πάω να πιάσω ουρανό..

Και όταν θά 'ρθουν οι καιροί
που θά 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλυτώσει το παιδί
υ π ά ρ χ ε ι ε λ π ί δ α.

Όνειρο θα γίνω και θα'ρθω να σε κοιμίσω
όσα ονειρευτήκαμε μαζί να σου θυμίσω.
Όνειρα που κάναμε και οι δυο
πάνω στο ίδιο μαξιλάρι....

Εικόνες κυνηγώ πρωί και βράδυ
τα ίχνη σου ζητώ το πρώτο χάδι
αιώνες κυνηγώ ένα σημάδι
πεθαίνουμε καί ζούμε στό σκοτάδι

To σεληνόφως απλώθηκε
στις παρυφές
των δέντρων
φιλοτεχνώντας πάνω τους
χρυσαφί ανταύγιες.
Στεκόμουν μόνος
κάτω απτήν πανσέληνο
κι η σκέψη μου
ταξίδευε σε σένα.
Δίνω ζωή στις μορφές σου,
παίρνεις τα όνειρά μου
και τα σκορπάς
σαν αστέρια
στο βυθό της ψυχής σου
ωσότου ναναγεννηθούν ξανά.

Όπως μυστικά και ήσυχα
οι βροχές μιλούν στα πέλαγα
να 'μουν προσευχή να ημέρευα
της ζωής σου τα ανήσυχα.

Για άλλη μια φορά σε βρίσκω μάτια μου
βγαίνεις απ'τον καθρέφτη κι απ' το κελί μου με τραβάς.
Για άλλη μια φορά σε βρίσκω μάτια μου
βγαίνεις απ'τον καθρέφτη και πέφτεις και μαζεύεις
τα κομμάτια μου..

Μάνα δεν φυτέψαμε
ούτ ένα λουλούδι
κι ακριβοπληρώσαμε
δυό σπυριά ζωή.

Οσοι προδόθηκαν είναι αδελφοί μου
δίνω τα μάτια μου για να θωρούν.

Έλα κοντά, μην κάνεις πίσω
το χέρι κράτα μου στα σκοτεινά.
Έλα κοντά να σου μιλήσω
γι' αυτά που μέσα δεν χωράνε πια.

Να με προσέχεις, γιατί έχω πέσει χαμηλά
έχω πέσει χαμηλά, μάτια μου γλυκά
να με αντέχεις. Να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά, μάτια μου γλυκά να με αντέχεις.
Να με προσέχεις...
... Έλα κοντά μια σπίθα ρίξε
να βγει απ'τη στάχτη μου ξανά φωτιά...

Αν ήταν άστρα τα φιλιά σου
και τα`χαν άλλοι ουρανοί
θα`ταν αλλοιώς ο κόσμος τώρα
θα`χαν και τα πουλιά φωνή

Aστέρι μου φεγγάρι μου της άνοιξης
κλωνάρι μου...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: anzelina on 30-04-2004 02:08 ]

Κοίτα τι έχω πάθει, κάθομαι και κλαίω
να που ο πόνος γράφει μέσα μου καιρό
κι επιτέλους κλαίω...

Ήταν τρεις θυμάμαι τ' Απρίλη
κάποια Δευτέρα ερωτική.
Κι ήτανε κάπου προς το δείλι
όταν δακρύσαμε στο τελευταίο φιλί...

Σου` φερα νερό στις χούφτες
για να πιείς να ξεδιψάσεις
Σου` φερα νερό και μέλι
κι ούτε ένα ευχαριστώ.

Μελαγχολικά ταξίδια
του μυαλού,
-φυγή από τις κρύες νύχτες-
οδηγούν στο ζεστό άγγιγμα των χεριών σου
πάνω στα μαλλιά μου.
η γεύση των χειλιών σου
αποτυπώνεται στα δικά μου
καθώς ο έρωτάς μας
πλανάται
σε κάθε ίνα των σκεπασμάτων.
Η έκφραση του προσώπου σου
καθώς κοιμάσαι
δημιουργεί το ερώτημα:
από πότε
οι άγγελοι
κοιμούνται με θνητούς;

φοβηθηκες τη δυναμη που εχει ο νικημενος
στο λαθος του δοσμενος...
φοβηθηκες τη δυναμη που κρυβει η αγαπη...

Ομορφη πόλη φωνές μουσικές
Απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
Ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
Βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα

Αν είσαι αλήθεια έχω πια ξεχάσει
τη σκιά σου κλέβουν του Απρίλη τα πουλιά,
που έρχονται πάλι μα εσύ
είσαι κάπου μακριά...

Η αγάπη που νιώθω για σένα είναι φωτιά.
Φοβάμαι μήπως καω όπως παλιά...

Να τον πονάς σαν άγγελο που αμάρτησε
και βρήκε τον παράδεισο κλειστό