στιχάκια

Ας μη μιλαμε δυνατα καρδια μου,τωρα πια
μα σιγανα,ψυθιριστα ας λεμε τα δικα μας,
να μην τρομαξουν οι φτωχοι εργατες στα γιαπια
να μην ακουσει ο χαφιες της γειτονιας μας

Δειχνουνε ηρεμοι οι καιροι,ομως μην ξεχαστεις
και μην σου φυγει ψιθυρος και παει παραπερα,
να πεις το λογο το στερνο,καρδια μου μη βιαστεις,
θα σου το πουνε τα παιδια σαν φτασει εκεινη η μερα

Μην σε τρομαξουν ολοι αυτοι,που σ'εχουν για φτηνο,
μη σε τρομαξει κι ο χαφιες που ζει αναμεσα μας,
μα το σκουλικι προσεξε αυτο το ταπεινο,
που φωλιασε μες την καρδια και τρωει τα σωθικα μας!

Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα
αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τα αγγίξεις
Μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους
Αρκεί να πας, αρκεί να πας ολάνοιχτος
γυρεύοντας τα,γυρεύοντας τα

Πρέπει να δικαιολογείς
κ τον αέρα που αναπνέεις
Τις νύχτες αν θα κοιμηθείς
Αν στέκεσαι ή αν καταρρέεις

Τι δεν έμαθε ο Θεός;
Αλήθεια πώς δεν είδε τόσα;
Το λάθος φαίνεται σωστό
κάτω απ'τα καινούρια φώτα
Να,να,να
Να,να,να

Γιατί εξατμίζομαι τη νύχτα;
Γιατί γίνομαι καπνός;
Τι δεν ξέρω,τι δεν είδα,τι να πω...
Που έχουν κρύψει την ελπίδα;
Τι δεν έμαθε ο Θεός;
Πώς μπορεί να μην το ξέρει ούτε αυτός;

Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες
Που δεν βρίσκω παραμύθι να σου πω...

Οπου με πάνε τα όνειρα
εκεί τα οδηγώ.
Κι είναι το τέρμα τους αρχή
κι η αρχή τους είναι τέρμα.

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει

So you children of the world listen to what I say:
If you want a better place to live in spread the words today
Show the world that love is still alive,you must be brave
Or you children of today are children of the grave.

OZZY

Και μπροστά απ΄τους κολασμένους περνάω εγώ
σαν μια σκιά που σεργιανάει στον ¶δη τη δικιά σου μυρωδιά...
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί...

Kαλό ταξίδι, καλό ταξίδι εκεί ψηλά στον ουρανό...

καλό ταξίδι, καλό ταξίδι, βαθεία στη θάλασσα.

Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά


ποτε περασαν 11 χρονια....

Σαν κάμεις κόρη μην της πεις πως είχες αγαπήσει
κάποιον τρελό απού 'θελε ν' αλλάξει το ντουνιά
στης νιότης την αποκοτιά και τώρα τον σκεπάζει
βαριά σαν την ταφόπλακα του κόσμου η λησμονιά

....

Κι έτσι κατάρα τα κρατεί κάποια παλιά τραγούδια
και ταξιδεύουν ζωντανά σ' όλες τις εποχές
και τα σιγοτραγούδησαν στόματα πικραμένα
τόσο πολύ που γίνανε στο τέλος προσευχές

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες
Όταν τ’ ανοίγω βλέπω μπρος μου ό,τι κι αν τύχει
Όταν τα κλείνω βλέπω μπρος μου ό,τι ποθώ

Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ ότι ονειρεύτηκα
όμως 8υμάμε μια νύχτας είδα τα μάτιας
της λύπης να μου χαμογελάνε...
Ισως δεν ήμουνα κ εγώ ότι ονειρεύτηκες.....

Η ζωη μου μια ηρεμη λιμνη
μεχρι που ηρθες εσυ...
ηρθες σαν πετρα και ταραξες
τα νερα μου.....
θα μου πεις τα νερα μετα ηρεμουν
ναι αλλα η πετρα μενει
για παντα εκει..........

αφιερωμενο στο Μαριο που ελπιζω να μην ξεχασει οσα περασαμε.....

Κάθομαι μόνος τραγουδώ για σένα πάλι,
κοιτάω τη θάλασσα την αγρια ομορφιά της,
μέσα στα κύματα τις σκέψεις μου διαβάζω,
πόσο θα ήθελα για λίγο να σου μοιαζω....

νινι!!!!!!!!!

( Υ.Κ. )

Ήθελα να'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε'μένα ταξιδεύει η σκέψη σου.....

Μονάχη μες τους ξένους και μες τους φίλους μόνη..
συγκλονιστικός στίχος...

Κι αν έχεις τίποτα μαζί μου
να συγκρινεις
εδω να μεινεις
Να το μαθουμε κι οι δυο...