Παράθεση:
Το μέλος clapton21 στις 09-11-2006 στις 17:58 έγραψε...
Είδα τη ταινία ''Βαβέλ''. Είναι μια πολύ δραματική ταινία, την οποία δεν θα συνιστούσα σε υπερευαίσθητους σινεφίλ, γιατί ενδέχεται να αναπτύξουν καταθλιπτικές τάσεις. Κατά τα άλλα ήταν πάρα πολύ καλή. Αν τη βαθμολογούσα θα της έβαζα 9/10. 
|
|
Χτες πηγα κι εγω να τη δω. Ο Μπραντ Πιτ (με γκριζους κροταφους και ρυτιδες, αχ παει μεγάλωσε κι αυτος...) σε μια απο τις καλυτερες ερμηνειες της καριερας του, η νταντα επισης ηταν απαιχτη. Πολυ καλη ταινια, λιγο η ιστορια της Ιαπωνιας εχανε ως προς τη συνδεση της με την υπολοιπη ταινια. Οι πιο δυνατες σκηνες κατ' εμε ειναι η σκηνη του τηλεφωνηματος προς το τελος οπου ο Ριτσαρντ(Μπραντ Πιτ) μιλαει στο γιο του (εκει επεσαν δακρυα), η σκηνη οπου παραδιδεται το παιδακι αφού έχει διαλύσει την καραμπίνα και θυμαται τη στιγμη με τον αδερφο του στο βουνο που φυσουσε ο ανεμος, ,η στιγμη που πανε να ραψουν το τραυμα της Κειτ Μπλανσετ και η σκηνη στο κλαμπ της Ιαπωνιας που ενω εσυ νιωθεις πως οντως βρισκεσαι σε κλαμπ με τοσο δυαντη μουσικη και τα φωτα ξαφνικα ολα σωπαινουν και μένεις με το στόμα ανοιχτό καθως συνειδητοποιείς απότομα πως αυτο ειναι που ζει η γιαπωνεζα, την απολυτη σιωπη.
Υπεροχη η μουσικη, ειδικα στο τελος στη σκηνη που απογειωνεται το ελικοπτερο και ο ηλιος δυει στην μαροκινη ερημο, δενουν τοσο πολυ...Και φυσικα η σκηνοθεσια με αφησε πολυ ιακνοποιημένη, παρολο που μερικες φορες με κουρασε λιγο η ροη της ταινιας, η καμερα εστιαζε εκει που επρεπε και σου μετεφερε ολο το συναισθημα. Μπραβο στους Μπραντ Πιτ, Κειτ Μπλανσετ και Γ.Γ.Μπερναρ που συμμετειχαν σε μια τετοια παραγωγη. Πιστευω οτι χωρις τα ονοματα τους ισως η ταινια να μην γινοταν τοσο γνωστη. Ειδικα για τον Μπραντ Πιτ, οσοι ειδατε την Τροια η αλλες χαζοταινιες που γυρισε και δεν τον εκτιμησατε, μολις δειτε τη Βαβελ θα αλλαξετε γνωμη. Για τους έταιρους 2 σταρς δεν χρειάζεται να πω κάτι, η ερμηνευτική τους ικανότητα είναι ευρέως αναγνωρίσιμη
Η ταινια ΔΕΝ προτεινεται σε σινεφιλ του ελαφρου θεαματος, 2 φιλες που ηρθαν μαζι μας εβριζαν γιατι ΔΕΝ τους ειπαμε οτι ειναι "ποιοτική" ταινία και οτι βραβευτηκε με Χρυσο Φοινικα στο Φεστβαλ Καννών 2006.
Περισσότερα θέλω να γράψω στο μπλογκ μου, καθώς είναι από τις λίγες φορές που λέω στον εαυτό μου πως ΝΑΙ, αυτήν την ταινία καλά έκανα και την είδα στο σινεμά. Κατατάσσεται πλέον στην λίστα των must see ταινιών μου.
Δικο μου λαθος απο τη βιασυνη! 
Ήταν η ταινία "Click"!! Την είδα το καλοκαίρι, κάπου στο τέλος των διακοπών μου... Ομολογώ πως δεν ήταν αυτό που ακριβώς περίμενα... Ως αμερικάνικη, περίμενα να ήταν καμιά απλή κωμοδία, αλλά προς έκπληξή μου ήταν και διδακτική!... 
