Καλά.... Από τα reality βγαίνουν φωνές κι εγώ από τα ρούχα μου....
Το θέμα δεν είναι αυτό. Δε πρέπει να προβληματιζόμαστε για το αν βγαίνουν καλές φωνές ή όχι. (πράγμα για το οποίο κατέληξα έπειτα από τη συζήτηση με τον agera!). Οκ βγαίνουν.... και? Το σύστημα αυτό που έχουν θεσμοθετήσει πρέπει να μας προβληματίζει. Που θίγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραβιάζει τις προσωπικές στιγμές. Που όλο το σύστημα "συνομωτεί" και καθοδηγεί τις φιλοδοξίες των μελλοντικών επώνυμων τραγουδιστών στον εγκλεισμό, για να ασχοληθούν υποτίθεται μόνο με τη μουσική ένα τρίμηνο, ενώ ο απώτερος σκοπός είναι να περιορίσει τις ζωές των ανθρώπων αυτών σε τέσσερις τοίχους με αποτέλεσμα την ανάπτυξη ανθρώπινων σχέσεων εκ νέου(βλ. έρωτες, ίντριγκες κλπ) για την τηλεθέαση και κατ'επέκαση για το χρήμα. Αλλά δε φταίνε μόνο οι ιδρυτές αυτών των τηλεοπτικών προιόντων, αλλά κι εμείς που καθόμαστε στον
δερμάτινο καναπέ με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας δίνοντας μ'αυτόν τον τρόπο την ώθηση για συνέχιση αυτών.
Και για να μη βιαστεί κανείς να με πεί προκατειλειμένη.... Ξέρετε πόσες φορές παρακολούθησα και ασχολήθηκα με το story Μάρως- Καραφώτη και χιλίων δυό ιστοριών reality; Έχω υπάρξει τηλεθεατής-θύμα τέτοιων εκπομπών και μιλάω "από μέσα". (και δε ξαναγίνομαι θύμα του συστήματός τους).....
Υ.Γ.:Αλήθεια, το τελευταίο επεισόδειο dream show το είδε κανείς; Για τί το έχασα! (πλακίτσα!
)
