STOMP - Εντυπώσεις !

Τρεχάτε να βρείτε εισιτήρια, δεν έχω ξαναμείνει ποτέ με το στόμα ανοικτό και το χαμόγελο τόσο πλατύ επί 2 ώρες. Ήταν η πρώτη φορά...

Δεν είχα ιδέα για τους Stomp... μόνο δυο λόγια από κριτικές και 2-3 φωτογραφίες. Είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα. Αξίζουν τα χρήματα 100%.

Ώρα Έναρξης (δεν αναφέρεται πουθενά παρά μόνο στα εισιτήρια): 21.00

Kαλημέρα σε όλους! Xθες ήταν φανταστικά στους STOMP! Πολύ καλοί! Bέβαια έχω να πω ότι στα ταμεία κανείς δεν μας ζήτησε ταυτότητα για να πάρουμε τα εισητήρια που είχα κερδίσει. Πάντως ξαναλέω ότι ήταν φανταστικοί! Πάντα τέτοια!

Το μέλος ntinat στις 29-08-2006 στις 09:12 έγραψε...

Παράθεση: Bέβαια έχω να πω ότι στα ταμεία κανείς δεν μας ζήτησε ταυτότητα για να πάρουμε τα εισητήρια που είχα κερδίσει.

Βασικά ο Λυκαβηττός είναι το πρώτο θέατρο στην Ελλάδα που έχει εγκαταστήσει συστήματα ανίχνευσης ψεύδους

Βρήκα μια ωραία παρουσίαση στο Αθηνόραμα και σας την παραθέτω:


Η απίστευτη παρέα των Stomp γεννήθηκε το 1991 στο Brighton από τους Βρετανούς Luke Cresswell και Steve McNicholas, οι οποίοι εκτόξευσαν το αυτοσχέδιο σόου τους στα ύψη εν μιά νυκτί με μια συμμετοχή-σταθμό στην ιστορία τους στο πασίγνωστο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου.
Ξεκινήσαμε για το Matinee, το λονδρέζικο παλιομοδίτικο θεατράκι, γνωρίζοντας ότι θα δούμε μια σειρά από σωλήνες, σκούπες, τενεκέδες και τηγάνια να στήνουν μια ιδιότυπη ορχήστρα σε συνδυασμό πάντα με την παράταιρη performance των παιδιών του γκρουπ. Καμιά παράσταση, όμως, δεν είναι ποτέ ίδια με την άλλη. «Όλα τα θεατρικά μέρη και τα σόλο είναι αυτοσχεδιαστικά. Είναι σαν ένα τζαζ γκρουπ: παίζεις κάποια standards, αλλά το πας όπου θέλεις εσύ κάθε φορά. Μπορεί να παίζεις ένα διαφορετικό χαρακτήρα κάθε βράδυ. Είναι πολύ φρέσκο», μας εξηγούν τέσσερις από τους συντελεστές στην εξίσου θορυβώδη -από φωνές και γέλια- συνάντηση που είχαμε μαζί τους μετά την παράσταση.





Οι Lοrraine Le Blanc, Matthew Scannon, Jeremy Dolan, Simone Clarke είναι θεότρελοι από κοντά, ακριβώς όπως όταν τους παρακολουθείς στη σκηνή σε ένα έργο εν εξελίξει. «Βρισκόμαστε κάθε μέρα 20 λεπτά πριν από το σόου και ενώ ξέρουμε ποιο θα είναι το νούμερο, δεν ξέρουμε ποτέ πού θα μας βγάλει. Αυτό το μαθαίνεις το λεπτό που ανεβαίνεις στη σκηνή μαζί με τους άλλους και ξεκινάει η αλληλεπίδραση μεταξύ μας». Αυτά που μένουν σταθερά είναι η απίστευτη ενέργεια, η φαντασία, το χιούμορ και η διάθεση για χορό και... drumming που σου αφήνει μετά το τέλος της κάθε παράσταση. Η επιθυμία να πας σπίτι και να φτιάξεις μαζί με τους φίλους σου μια αυτοσχέδια ορχήστρα με όλα τα τηγάνια, τους κουβάδες και τα τιρμπουσόν που θα βρεις μπροστά σου. Αλήθεια, μπορεί το Stomp (που σημαίνει χτυπώ το πόδι δυνατά) να σου γίνει μανία;
«Όταν πρωτάρχισα το μυαλό και η ακοή μου λειτουργούσαν διαφορετικά. Τώρα οι αισθήσεις μου είναι συνεχώς σε εγρήγορση, κάτι που μπορεί να σε τρελάνει! Πας για ύπνο και ακούς πράγματα. Όπως τώρα, π.χ., την καρέκλα που τρίζει», μας υποδεικνύει χαμογελώντας μία Stomper. 'Αλλος πάλι, πρώην ντράμερ, μας εξηγεί πως είδε το σόου ως μια ευκαιρία να πάει ένα βήμα παραπέρα με το ρυθμό, κάτι που τον έκανε να παίζει μανιακά με οτιδήποτε. «Κάποιοι έχουν περισσότερη πειθαρχία από μένα στη σκέψη τους»!




Τι χρειάζεται, όμως, κανείς για να γίνει καλός Stomper; «Να είναι πολύ όμορφος και καλός σε αυτό που κάνει», απαντά ευθύς αμέσως και με χιούμορ μία από τις κοπέλες του γκρουπ. «Μπορεί να το κάνει ο καθένας», μας απαντούν στη συνέχεια με μια φωνή. «Ο καθένας μπορεί να βγάλει ήχο σχεδόν από τα πάντα. Την τελική απόφαση, βέβαια, την παίρνουν οι δύο άνθρωποι που δημιούργησαν το σόου, οι οποίοι ξέρουν ακριβώς τι είδους προσωπικότητες και ανθρώπους ζητάνε. Ο καθένας είναι τόσο διαφορετικός με τον τρόπο του. Κάποιοι είναι καλλιτέχνες - κάποιοι άλλοι όμως είναι γιατροί, νοσοκόμες ή τεχνικοί υπολογιστών». «'Αρα έχουμε κι εμείς μια ευκαιρία», σκέφτομαι δυνατά και με προσκαλούν αμέσως στην επόμενη οντισιόν. Δεν γίνεται να μην σε εμπνεύσει μια παράσταση όπως το Stomp. Tα αντικείμενα δεν θα μπορούσαν να σου είναι πιο οικεία, γκλαμουράτα κουστούμια και σκηνικά δεν υπάρχουν -ο καθένας εμφανίζεται με το τζινάκι και το σορτσάκι του, μια λεκιασμένη φόρμα, ένα φανελάκι-, ενώ το κάθε λεπτό της παράστασης στηρίζεται στην ευρηματικότητα, την ετοιμότητα και τον εθισμό των πρωταγωνιστών στο ρυθμό.




Πέρα από τα ευφάνταστα νούμερα με τα πάσης φύσεως αντικείμενα καθημερινής χρήσης, αυτό που για πολλούς κλέβει την παράσταση -και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά που τα ακούγαμε να χασκογελούν στο θέατρο- είναι η ικανότητα των ανθρώπων που συνθέτουν την ομάδα να επικοινωνούν με το κοινό. «Το 9ο μέλος της παρέας», όπως το αποκαλούν χαρακτηριστικά. Μια πρώτη προθέρμανση για την οντισιόν, μάλιστα, κάνουμε ομαδικώς όταν ζητούν τη συμμετοχή και παίζουν με τα αντανακλαστικά μας, βάζοντάς μας να χτυπάμε ρυθμικά παλαμάκια ακολουθώντας τις δικές τους αυτοσχεδιαστικές τρέλες. Αν, φυσικά, αποτύχεις, δείχνουν έντονα την απογοήτευσή τους με ανάλογες γκριμάτσες, όταν όμως επιτέλους τα καταφέρεις χαμογελούν ικανοποιημένοι σαν να τους έδωσες ζαχαρωτό. Με τόσο αυτοσχεδιασμό και πάρε δώσε, φαίνεται πως το Stomp βασίζεται περισσότερο από κάθε άλλο σόου στην ξεχωριστή προσωπικότητα του καθενός. «Πράγματι, σου δίνει μεγάλη ελευθερία και γι' αυτό υπάρχουν τόσοι που μένουν στο σόου για πολύ καιρό. Αν παίζεις στο "Σικάγο", π.χ., ύστερα από λίγο κουράζεσαι, το κάνεις για ένα χρόνο και μετά πας για κάτι άλλο. Εδώ όμως δεν παίζουμε απλώς, κάνουμε τη μουσική, αλλάζουμε ρόλους, εμείς είμαστε η προσωπικότητα του σόου», λέει ο ένας, για να συμπληρώσει ο επόμενος ότι «ποτέ δεν φτάνεις στο τέλος του Stomp, πάντα συνεχίζεις παραπέρα. Είναι όπως όταν σου δίνουν ένα λευκό χαρτί, σου ζητούν να γράψεις κάτι επάνω και αναρωτιέσαι τι χαρακτήρας θέλεις να είσαι».
Αυτό το «λευκό χαρτί», λοιπόν, ευθύνεται για ένα σόου φουλ στις πολύχρωμες εκπλήξεις. Με αδιαμφισβήτητο highlight το νούμερο με τους υπερμεγέθεις νεροχύτες, γεμάτους νερά και πιατικά, όπου οι Stompers κρεμούν από το λαιμό για να σχηματίζουν ανενόχλητοι απρόσμενους ήχους, ενώ αναπόφευκτα κάποια από τα νερά εκτοξεύονται και στο κοινό. C'est la vie με τους Stomp.




«Πόσο συχνά αλλάζετε πάτωμα;», τους ρωτάμε γεμάτοι περιέργεια για τις παράπλευρες απώλειες. «Κάθε δώδεκα εβδομάδες και κάθε εβδομάδα το βάφουμε», μας απαντούν, ενώ δεν λείπουν και τα ατυχηματάκια, με τις σκούπες να ξεφεύγουν από την πορεία τους και να βρίσκουν το διπλανό performer.
Όσο για το σκηνικό, στην ουσία πρόκειται για έναν τοίχο στολισμένο με διάφορα συμπράγκαλα, τα οποία φτάνουν σκαρφαλώνοντας ή στερεωμένοι με ειδικά σκοινιά. Πάντως, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν χρειάζονται φανταχτερά σκηνικά για να στήσουν μια ιδιαίτερη performance μια και, πέρα από τα διάφορα παράταιρα όργανα, μεγάλο ρόλο παίζει και η γλώσσα του σώματος. Με αποκορύφωμα έναν κύκλο όπου ο καθένας κάνει ένα σύντομο σόλο και αποτελεί, όπως μας επιβεβαιώνουν, από τις αγαπημένες στιγμές των παιδιών του σόου.
Αναρωτιόμαστε για το πώς μαθαίνουν ένα καινούργιο τρικ που μπορεί να σκεφτεί κάποιος από τους συντελεστές στην άλλη άκρη του κόσμου, την Αυστραλία ή την Αμερική λ.χ. «Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα ταξιδεύουν τα νέα μεταξύ μας! Όταν κάποιος κάνει κάτι καινούργιο ή... τα χαλάσει με κάποιον άλλον, την επόμενη ώρα είμαστε στο τηλέφωνο. Όλοι ξέρουν τι γίνεται. Έχει πολλή πλάκα, είναι τόσο cool. Σαν μια τεράστια οικογένεια!», μας λένε. Μια οικογένεια με τύπους... τζαζ, που χορεύει σύσσωμη στους αρχέγονους αφρικανικούς ρυθμούς, τα βήματα του rock 'n' roll, του φλαμένκο, της σάμπα, ενσωματώνοντας τις κουλτούρες του κόσμου σ' ένα σύγχρονο αστικό μιξ. «Τι νομίζετε, λοιπόν, ότι θα έλεγαν ο Fred Astaire ή ο Gene Kelly για τους Stomp;», τους ρωτάμε λίγο πριν αποχωρήσουν. «Θα έλπιζαν να ήταν 40 χρόνια νεότεροι για να κάνουν και αυτοί το ίδιο!», μας απαντούν. Δεν απορούμε ιδιαίτερα που το να είσαι στους Stomp φαίνεται να σου χαρίζει ατέλειωτη ενέργεια και κέφι. Συμπέρασμα; Stomp non-stop και τότε σίγουρα κάθε μονότονη στιγμή της αστικής καθημερινότητας θα αποκτήσει άλλο χρώμα.

Go Stomping
Πότε: Στις 28-30/8 και δύο έξτρα παραστάσεις λόγω της μεγάλης ζήτησης στις 31/8 & 1/9, στις 9 μ.μ.
Πού: Θέατρο Λυκαβηττού
Προπώληση: € 50 (θέση Α), € 40 (θέση Β), € 30, φοιτ.: € 20 (θέση Γ) από τα Virgin Megastores, τα Ταμεία Ελληνικού Φεστιβάλ (Πανεπιστημίου 39, εντός στοάς, 2103272000), το Ticketshop.gr. Πληροφορίες: 2106465000, www.stomp.gr.

Το να κάνεις κριτική σε τέτοιου είδους παραστάσεις δεν είναι εύκολο. Κι ο λόγος είναι γιατί δεν υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης με άλλα συγκροτήματα, όπως π.χ. συμβαίνει στις μουσικές συναυλίες.
Επίσης, ασκώντας κριτική στη συναυλία ενός συγκροτήματος τη συγκρίνεις με την ηχογραφημένη στο studio δουλειά τους και με τις προηγούμενες τυχόν εμφανίσεις τους.


Στην περίπτωση των Stomp δεν μπορώ να κάνω τίποτα από τα παραπάνω. Δεν τους έχω ξαναδεί στο παρελθόν, δεν έχω δει άλλη παρόμοια παράσταση από κάποιους άλλους και βέβαια δεν είναι μουσικό συγκρότημα.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, δεν έχεις παρά μία λύση. Να ακολουθήσεις αυτόν της καρδιάς και της ψυχής. Κατά πόσο δηλαδή το διασκέδασες, κατά πόσο εντυπωσιάστηκες και γενικά κατά πόσο πέρασες καλά.


Σε ένα σχεδόν γεμάτο Θέατρο Λυκαβηττού, ας πούμε κατά 90%, οι Stomp έδωσαν την πρώτη τους παράσταση.
Δεν ξέρω πως ήταν βέβαια οι προηγούμενες παραστάσεις των Stomp (είχαν ξαναεμφανιστεί στο Ηρώδειο) αλλά προσωπικά εντυπωσιάστηκα.


Ξεκίνησαν παίζοντας με τους ήχους που παράγουν τα σκουπόξυλα πότε σέρνοντάς τα στο πάτωμα, πότε χτυπώντας με το ξύλο στο πάτωμα και πότε χρησιμοποιώντας σαν όπλα σε μονομαχίες (σαν αυτές που βλέπουμε σε κινέζικες ταινίες όπου μάχονται με μπαμπού).


Και βέβαια δεν περιορίστηκαν μόνο στα σκουπόξυλα που ήταν απλώς η αρχή. Σιγά-σιγά μπήκαν στο παιχνίδι και άλλα πράγματα που έχουμε στο σπίτι αλλά όχι για να παίζουμε κρουστά...
Έτσι, μετά τα σκουπόξυλα, ακολούθησαν σωλήνες και σωληνάκια, μέχρι που εμφανίστηκαν και οι... νεροχύτες!


Η παράσταση με τους νεροχύτες ήταν, κατά τη γνώμη μου, από τις πιο εντυπωσιακές. Έτσι ένα μέλος χτύπαγε, εν είδει κρουστών, τα ανοξοίδωτα μέρη του νεροχύτη ενώ κάποιος άλλος έτριβε την επιφάνεια δημιουργώντας έναν ήχο σαν τα σκρατς που κάνουν οι D.J. στους δίσκους βινυλίου.
Κάθε μέλος παρήγαγε το δικό του ήχο και όλοι μαζί δημιουργούσαν έναν ήχο, πανδαισία κρουστών, που λίγο διέφερε από τους διονυσιακούς ρυθμούς με τους οποίους έπεφταν σε έκσταση οι Μαινάδες.

Ακολούθησαν παιχνίδια με κουβάδες, με βεντούζες, με σακούλες, κάδους σκουπιδιών, τενεκέδες κ.λπ., όλα πολύ ωραία, μέχρι και με αναπτήρες (κι αυτό πολύ καλό).
Στο τέλος κράτησαν τα πιο ξεσηκωτικά μέρη της παράστασης, με τα βαρέλια να βγάζουν εξαιρετικά χαμηλά που συναγωνίζονταν ακόμα και τις καλύτερες μπότες των ντραμς.

Αυτό που πρέπει να προσθέσω είναι ότι όλη η παράσταση διαθέτει πολύ ωραία κωμικά στοιχεία, που θα σας ξεκαρδίσουν, και στα οποία συμμετείχε με ιδιαίτερη θέρμη το κοινό.
Τα πειράγματα μεταξύ των ίδιων των Stomp αλλά και με το κοινό φρόντισαν να δώσουν ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη των θεατών που σίγουρα έφυγαν ευχαριστημένοι.

Η παράσταση ξεκίνησε στις 21:30 και τελείωσε στις 23:00 χωρίς διάλειμμα. Όλα τα μέρη φάνηκαν ότι είναι δουλεμένα με εξαιρετικό μεράκι από τους Stomp που αποδεικνύουν ότι είναι χορευτές, μουσικοί αλλά και εξαιρετικοί entertainers. Ξεχώρισα αυτά με τα βαρέλια στο τέλος, με τους νεροχύτες και με τα σκουπόξυλα. Αυτό που βρήκα μέτριο ήταν το μέρος με τις σακούλες (αλλά ήταν πολύ μικρό) το οποίο, όμως, ίσως να φάνηκε καλύτερο σ’ αυτούς που καθόντουσαν στις μπροστινές θέσεις αφού ο ήχος που βγάζουν οι σακούλες είναι μικρής έντασης και δεν έφτανε στις πίσω θέσεις τόσο καθαρός.
Το καλύτερο απ’ όλα, όμως, ήταν το μόνιμο κωμικό στοιχείο που διαπότιζε όλη την παράσταση και της έδινε όχι μόνο ζωντάνια αλλά εξασφάλιζε και τη συμμετοχή του κοινού.

Μπράβο στους διοργανωτές, κι ένα ευχαριστώ στο Music Heaven και στον Jorge που μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε πραγματικά τους Stomp.

Θα πάω σήμερα και απ'ότι βλέπω , οι εντυπώσεις μου πρόκειται να είναι οι καλύτερες...

Α αν μπορής,περνα να σε δώκω μία σφουγγαρίστρα που με ζήτησαν,διότι η δικιά τους κάτσιασε και θέλουν μια φρέσκια και καλά να περάσης!!!

Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο Ι ! !
Είναι η τρίτη φορά που τους βλέπω και είμαι το ίδιο τρελαμένη όπως την πρώτη φορά...Έκσταση!!Θες δε θες θα κουνηθείς και θα γουστάρεις!!!
Καλή διασκέδαση σε όποιον πάει τις επόμενες μέρες

οχι μονο υπεροχοι αλλα ΚΑΙ ψυχεδελικοί !!! πολλά σημεια δεν μπορουσα να μην τα περασω στη καμερα με αποτελεσμα να εχω μαζεψει 1 γβ με βιδεο απο τους κρουστους ημίθεους ..


το τελος(τα τελευταία 10 λεπτά) ηταν για μενα το καλύτερο της βραδιάς .κριμα στα ΖΩΑ που εφυγαν νομιζοντας πως ειχε τελιώσει η παράσταση

Το μέλος CHE στις 29-08-2006 στις 12:42 έγραψε...

Παράθεση: Μπράβο στους διοργανωτές, κι ένα ευχαριστώ στο Music Heaven και στον Jorge που μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε πραγματικά τους Stomp.

Να 'σαι καλά Κωνσταντίνε! Εγώ έπαθα πλάκα και με τις σκούπες, αλλά και με τις "μονομαχίες". Τι συγχρονισμός, τι φυσικότητα, τι εξαιρετικός ήχος... Από το πρωί όποιον βλέπω του λέω να ...τσακιστεί να πάει !

Το μέλος jorge στις 29-08-2006 στις 14:10 έγραψε...

Παράθεση: Από το πρωί όποιον βλέπω του λέω να ...τσακιστεί να πάει !

Ε καλά ντε!!! Θα... τσακιστούμε την Παρασκευή!!! (Ξανά)ψήνεστε?

Έχω κάποια βιντεάκια τραβηγμένα από κινητό με σχετικά καλό ήχο και από εικόνα έτσι κι έτσι, διακρίνονται πάντως..Αν ενδιαφέρεται κανείς ας στείλει πμ με email να στείλω όταν μπορέσω.

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!!!!
Οσες φορές και να τους δω παιδιά...... .............ΕΙΝΑΙ W.O.W!!!!

ΜΗ ΤΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!!!.............Ασε που όταν φύγετε από κει....θα σας μείνει κουσούρι (με την καλή έννοια)......και θα βαράτε (μουσικά....χεχε) ότι βρείτε!!!!

ΠΟΟΟΟΟΟΟΡΩΣΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!

Φεύγω για Θεσσαλονίκη την Πέμπτη και με τη μία θα πάω για εισιτήριο... Σας ακούω όλους τρελά ενθουσιασμένους......... Θα σας πω, αφού δω την παράσταση..

Για μένα ήταν η δεύτερη φορά, και θα ξαναπάω... παράσταση σχεδόν άψογη κυριολεκτικά. Kαι άλλες παρόμοιες ομάδες να υπήρχαν για να το συγκρίνεις πάλι θα ήταν στα ψηλότερα σκαλιά.

Mόνο "μείον" γι 'αυτή την παράσταση ο τύπος που έκανε τα χαζό. O προηγούμενος που είχαμε δει στην Πετρούπολη ήταν σχετικά καλύτερος. Xωρίς να σημαίνει πως και αυτός ήταν κακός έτσι?

Καλύτερος στη χαζομάρα ή στις ικανότητες;

Πραγματικά απίστευτοι!
Τους είδα για τρίτη φορά και τους ξαναβλέπω άνετα άλλες τόσες....

Θέλει πολύ δουλειά για να γίνει κάτι τέτοιο.

Για μένα τα καλυτερα τους ειναι οι σωλήνες, οι μεταλικες καρέκλες, οι σκουπες, τα κονταρια και το σκηνικό στον "πάνω όροφο...."

(Καλύτερος στη χαζομάρα..... Jorge)

Οι άνθρωποι είναι τέλειοι, εξαιρετικοί, υπέροχοι...τί άλλο να πω....ΑΨΟΓΟΙ!!!

Έμεινα με ανοιχτο το στόμα, το όλο θέαμα, οπτικοακουστικά, ήταν υπέροχο!!!!

Τα καλύτερα για εμένα ήταν με τις μεταλλικές καρέκλες και το τελευταίο μέρος....σκέτη πόρωση!!!!




Υ.Γ. Όσο για το κουσούρι, ν χτυπάς πράγματα μετά....όντως μένει

Το μέλος alexia-vicky στις 30-08-2006 στις 12:59 έγραψε...

Παράθεση: Υ.Γ. Όσο για το κουσούρι, ν χτυπάς πράγματα μετά....όντως μένει

ποιός την πλήρωσε???

αααα, τα ποτήρια, η σκούπα, το πάτωμα....ανακαλύπτω την καλλιτεχνική μου φύση ..