Πώς και παίζετε το μουσικό όργανο που παίζετε??

Από μικρός είχα μια ιδιαίτερη σχέση με την μουσική, σχεδόν ερωτική... Όταν ήμουν 8 ή 9 χρόνων, μια παιδική μου φίλη είχε αρχίσει μαθήματα και είχε στο σπίτι της ένα αρμόνιο. Θυμάμαι ότι μου άρεσε όπως την άκουγα να παίζει, και κάποιες στιγμές ένιωθα την επιθυμία να πατήσω τα πλήκτρα μαζί της... Όποτε δεν έπαιζε, καθόμουν στο σκαμπουδάκι της και πάλευα να παίξω μελωδίες... Τελικά, μετά από 3 χρόνια αποφάσισα να αρχίσω τα μαθήματα. Πήρα αρμόνιο, γράφτηκα στο ωδείο του Νάκα στην Καλλιθέα... αλλά μετά από 1.5 χρόνο εγκατέλειψα την ιδέα του ωδείου αφού δεν τα πήγαινα καλά με τις νότες (τόσο καιρό δεν έμαθα να διαβάζω... ούτε μέχρι σήμερα, βέβαια!)... Τα επόμενα χρόνια έπαιζα μόνος μου διάφορα κομμάτια, μέχρι την ηλικία των 21, όταν στο 4ο Τάγμα Εφοδιασμού στην Κομοτηνή βρέθηκα με μια δανεική κιθάρα στα χέρια, και κάποιον Αντώνη να μου δείχνει τα πρώτα ακκόρντα... Αυτό ήταν! Από εκείνη τη στιγμή η κιθάρα με κέρδισε, και ως σήμερα (Θεέ μου, πέρασαν σχεδόν 9 χρόνια!!!) δεν την έχω αφήσει από τα χέρια μου!

Η μαμά μου έπαιζε από μικρή κιθάρα και έτσι και εγώ μικρή έβλεπα φωτογραφίες με τη μαμά μου να παίζει κιθάρα,σπάνια την έβλεπα να παίζει μπροστά μου,στο σπίτι είχαμε παντού κιθάρες ε και πολύ ήθελε?Αν και αρχικά ήθελα να μάθω και άρχισα να μαθαίνω φυσαρμόνικα(και πιάνο ήθελα αλλά που να χωρέσει?).Βλέπετε είχαμε μουσικό και στην προηγούμενη generation:τη γιαγιά μου η οποία έπαιζε εξαιρετική φυσαρμόνικα και είχε αγγελική φωνή και προσπαθούσε να μου μάθει.Το σχέδιο της φυσαρμόνικας δεν πέτυχε αλλά η κιθάρα ριζώθηκε στην καρδιά μου...
Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να μάθω φυσαρμόνικα αν και είναι δύσκολη,αν και υπό άλλες συνθήκες δε θα την επέλεγα,αλλά για να με βλέπει η γιαγια μου από τον ουρανό και να χαμογελάει(αφού τα αλλά 2 εγγόνια της δεν σκαμπάζουν από μουσική...)!!!

"If I lay here,If I just lay here,would you lie with me and just forget the world?Forget what we're told,before we get too old,show me a garden that's bursting into life.":"Chasing Cars"-Snow Patrol

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Phoenix_Of_The_Dark στις 27-02-2007 18:58 ]

οταν ειμουν μικρο παιδι (πριν παααρα πολλα χρονια δηλαδη) τα παιχνιδια που μου φερναν οι δικοι μου (αυτοκινητακια,τραινακια,στρατιωτακια) τα ειχα στολισμενα, ομορφα ομορφα σε ενα ντουλαπι μεσα.
γιατι?
γιατι το μοναδικο αγαπημενο μου παιχνιδι ηταν μια (ψευτικη) ηλ.κιθαρα που μου ειχε φερει η νονα μου και μερα νυχτα με αυτη παλευα...
μαζευα τα παιδια της γειτονιας και τους εδεινα φανταστικες συναβλιες...(μεγαλο ψωνιο απο μικρος!!!)
τα χρονια περασαν,τα παιχνιδια απο το ντουλαπι φυγανε, η ψευτικη ηλ.κιθαρα εσπασε (στο τελος καποιας "συναβλιας" μου)
το μερακι μου ομως για τη μουσικη καλα κρατει...
θυμαμαι ακομα μεχρι σημερα οταν 12-13 χρονων ανακοινωσα στους γονεις μου οτι θελω να γινω μουσικος,την αντιδραση τους...
"τι? χασικλης θα πας να γινεις?πρεζακιας?"
αλλες εποχες,αλλα μυαλα βλεπεις οι γονεις μου...
με το μπασσο ασχοληθηκα οταν πρωτοακουσα το υπεροχο θεμα του roger waters στο "hey you"
παρατησα την κιθαρα και πηγα κατ'ευθειαν και αγορασα ενα μπασσο...

Οταν ημουν 5 χρονων, ο αδελφος μου ξεκινησε μαθηματα πιανου με δασκαλα την ξαδελφη μας. Εγω, σε καθε τους μαθημα καθομουν στο ιδιο δωματιο και ζωγραφιζα, επαιζα...Μετα απο αρκετους μηνες, μια Κυριακη, καθησα στο αρμονιο για πρωτη φορα και επαιξα το κομματι που επαιζε ο αδελφος μου..βλεπετε το μυαλο μου ηταν συνεχεια στο μαθημα του... Ετσι οιι γονεις μου αποφασισαν να ξεκινησω και εγω μαθηματα! Ετσι ξεκινησε η σχεση μου με το αρμονιο και αργοτερα με το πιανο και γενικα τη μουσικη.

Το βιολί το ξεκίνησα μικρός γιατί μου άρεσε ο ήχος του.
Το σαξόφωνο το άρχισα όταν μπήκα στη φιλαρμόνικη του δήμου για μια κοπέλα, που έπαιζε κι αυτή εκεί.

μου άρεσε πολύ το θέμα και θέλω και εγώ να μοιραστώ τις αναμνήσεις μου για το πως ξεκίνησα... ήμουν 6 χρονών οταν για πλάκα μου ζωγράφισε ο νονός μου( ο οποίος έιναι μουσικός) ένα αρμόνιο πάνω σε μια σανίδα... αυτό ηταν.. όσο γελίο κ αν σας φαίνεται εγω έπαιρνα τη σανίδα παντού μαζί μου κ πάταγα τα ‘‘πλήκτρα’’ και τραγουδούσα
μετά απο λίγο καιρό- 6-7 μήνες μου είπε ο μπαμπάς μου- μου πήρε ένα πολύ μικρό αρμόνιο... σκεφτείτε οτι δούλευε με μπαταρίες και είχε μόνο μια οκτάβα... και αυτό που λέτε το είχα παντού μαζί μου κ όλη τη μέρα ‘‘έπαιζα’’ και τραγουδούσα. και όχι μόνο αυτό, κυνηγούσα το μπαμπά και τη μαμά να ακούσουν τις υπέροχες ‘‘συνθέσεις’’ μου
είδε κ αποείδε ο καημένος ο πατέραας μου και με πήγε σε ένα ωδείο... και απο τότε κόλλησα... στο σπίτι διάβαζα μόνο πιάνο..ουτε σχολειο ούτε τίποτα... το παράλογο είναι οτι παντα δεν έπεφτα κατω απο 17 στο μ.ο. πως γινόταν αυτό δεν ξέρω... όλες οι σχολικές μου αναμνήσεις εχουν να κάνουν με τις μικροπαραστάσεις που οργάνωνα εγώ η ίδια στο σπίτι για να με παρακολουθήσουν να παίζω (ψωνιο!!!!) και με τις παραστάσεις που δίναμε με το ωδείο μου..απο το ‘‘κανονικο’’ σχολείο; τίποτα! τα πήγαινα καλά χωρίς να διαβάζω και οταν αποφασισα να μέινω στην Αθήνα έδω σα και παννελλήνιες και μπήκα στη φιλολογία... μπούρδα...τώρα έχω τελειώσει τις κλασσικες μουσικές μου σπουδές και θα ασχοληθώ με την ηλεκτρονική μουσική (μουσική και τεχνολογία) όταν μου το επιτρέψει ο χρόνος μου...

Από μικρός μου άρεσε η μουσική. Πάρότι ξεκίνησα με κλασική κιθάρα, πάντα ήθελα να δοκιμάσω και ηλεκτρικό μπάσο, γιατί μου ήταν ως τότε ένα όργανο ''ξένο''. Μετά το δοκίμασα και κόλησα...

Εμένα πάντα με μάγευαν τα όργανα...Αλλά τα έβλεπα πολύ απόμακρα..Δεν πίστευα ότι θα μάθαινα ποτέ κάτι..(Ποτέ δεν είναι αργά όμως!)Μέχρι που μου βγήκαν πολλά συναισθήματα τα οποία με 'έπνιγαν' και κάπως ήθελα να εκφραστώ.Επειδή πάντα πίστευα ότι η μουσική είναι ο καλύτερος τρόπος έκφρασης και σε συνδυασμό με μια αγάπη για κιθάρα που άρχισε να γεννιέται και ένα ακουστικό live που παρακολούθησα άρχισα κιθάρα...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα
μα είν` η ζωή μικρή...
Συνήθισα να σ` αγαπώ
συνήθισες κι εσύ...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Toyintheattic στις 04-03-2007 00:29 ]

καλημέρα σας κι απο μένα.πολύ όμορφο το θέμα που θέσατε για συζήτηση κι ειπα ν ακούσετε και τα δικά μου.Όταν ήμουν 14 χρονών πήγα με έναν φίλο επισκεψη σε κατι συγγενείς του.Εκεί ήταν ο Κώστας.Μόλις ειχε σηκωθεί απ το κρεβάτι και ειχε στα χερια του την κιθάρα του.μια παλια ανακατασκευασμενη και ζωγραφισμένη με το χέρι κλασσική.ηταν ο καιρς που ειχα πρωτομπει στον ομορφο κόσμο του ροκ....οποτε το ακουσμα και η θέα της κιθάρας με έφτιαξαν τρελά.την άλλη μέρα δανείστικα μια κιθάρα απο εναν ξαδερφ'ό μου που την είχε στην απομαχια και εκινήσαμε με τον κωστα να μου δειχνει τα πρωτα ακκορντα.ενα χρόνο μετα ανέβηκα στην αθήνα και αγοράσαμε την πρωτη μου κιθάρα.Τότε εγινε κατι που ισωσ αν δεν ειχε συμβει εγω τωρα δεν θα έπαιζα κιθάρα.ζήτησα απ τον κώστα να μου δείξει το dust in the wind και μου ειπε πως ηταν αρκετα δυσκολο για μενα.με έπιασε τοτε ο εγωισμόσ μου και μένα και αφου τον κατάφερα με το ζόρι να μου το δείξει μετα απο τρείς μερες και αφού ειχα κατέβει ξανα στο χωριο τον πήρα τηλέφωνο και τον εβαλα να με ακούσει να παίζω το κομμάτι.από κει και πέρα ολα πηραν το δρόμο τους και εγω το δικο μου.εδώ και δέκα χρόνια μια κιθάρα ωρίσκεται πάντα μαζι μου εστω κι αν φευγω για κάπου μονο για μια μέρα.

Εγω οταν ημουν 6 χρονων, ακουσα το House of the rising sun, και ειπα απο μεσα μου" Πο πο πως το παιζει αυτο ?????"(το αρπισμα ειναι της πλακας) και ειπα στον πατερα μου οτι θελω να μαθω κιθαρα. Ε, απο τοτε και μεχρι τωρα δεν εχει περασει ουτε μια μερα που ναμην εχω παιξει κθαρα....

Γιατι παντα ηθελα να γίνομαι αισθητός και η DRUMS ηταν το πλεον κατάληλο όργανο για αυτον το σκοπο...

Εγώ πάντα είχα ένα μουσικό μικρόβιο μέσα μου, που μέχρι τα 14 περίπου, το έβγαζα με death-brutal φωνητικά!!!Μέχρι που διέλυσα το λαιμό μου και έπιασα για πρώτη φορά κιθάρα (άλλος ένας κιθαρίστας...).Μου έβγαινε αρκετά φυσικό και με σκληρή δουλειά τον πρώτο χρόνο είχα βγάλει το painkiller,το fire and ice και το summer song.Ωδείο ποτέ δεν πήγα,αλλά ευτυχώς βρέθηκαν-και βρίσκονται ακόμα-καλύτεροι μουσικοί από μένα που μου δείχνουν και μαθαίνω.Αν και ξεκίνησα από ρομαντισμό,πάθος και άλλα τρυφερα συναισθήματα,τώρα πια έχει γίνει και ένα προσωπικό στοίχημα για το που μπορώ να φτάσω και το πόσο καλύτερος μπορώ να γίνω.Λατρεύω τον ήχο όλων τον οργάνων-παιγμένα σωστά-αλλά το feeling της κιθάρας πιστεύω ότι δεν το ξεπερνάει τίποτα!

Εγω παλι...δεν ειχα καμια σχεση με την μουσικη.Αντε να ειχα λιγο οταν απο ηλικια 3 χρονων ο πατερας μου,μου ειχε μαθει ολα τα τραγουδια του Σφακιανακη.
Μεχρι που καποια μερα,στην τριτη δημοτικου, εισβαλουν στο σχολειο μου τρεις τυποι με κατι οργανα,και καλα για να μας κανουν παρουσιαση με καποια οργανα...Ενθουσιασμενα ολα τα παιδια που θα εβλεπαν οργανα κατεβαιναν σαν τρελα τις σκαλες(σιγα μην θελαν να δουν οργανα,να χασουν μαθημα θελανε)Εγω ομως ειχα πραγματικα ενθουσιαστει με την ιδεα και μονο.Μετα και το τελος της παρουσιασης πηρα την αποφαση να παω και να μιλησω στο εναν εκ των τριων "μαγων".
Υστερα απο μια συντομη συζητηση ειχα πια πειστει να ξεκινησω μαθηματα για τουμπελεκι.Μετα απο κανα χρονο ξαναρχονται οι ιδιοι τυποι μαζι με κατι αλλους αυτη την φορα.Με το που τους βλεπω λεω απο μεσα μου "δεν υπαρχει παριπτωση,αυτοι θα μου το κλεισουν το σπιτι.
Οταν φυγαν για δευτερη φορα,ειχα παρει πια μια δευτερη αποφαση να ξεκινησω μαθηματα ακορντεον.Τωρα πια ειμαι σε μουσικο γυμνασιο και παιζω ακορντεον,πιανο και ταμπουρά που ειναι υποχρεωτικα οργανα στα μουσικα σχολεια.Το τουμπελεκι το εχω ψιλοπαρατησει. Βλεπετε κατι ηξερα για αυτους τους τρεις τυπους,τον εναν μαλιστα τον ξανασυναντησα στο μουσικο σχολειο,ειναι καθηγητης μου!!!!!!

εμενα μου το κολλησε ο ξαδελφος μου και η τηλεοπτικη σειρα ''το μινορε της αυγης''!!Παιζω μπουζουκι!!

Εγώ πάλι,μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πιάνο!Βλέπετε...έχω 6 χρόνια διαφορά με την αδερφή μου κι έτσι όταν γεννήθηκα,εκείνη ήδη έπαιζε..!!Ε..δεν ήθελε και πολύ...το άρχισα κι εγώ!!!!Και το έχω λατρέψει!Μπορώ να κάθομαι ώρες στο πιάνο και να παίζω κομμάτια,όχι μόνο κλασικά,αλλά και διάφορα που άκουγα....

Thumamai Xronia prin kathoti megalos simera, i mitera mou mou eixe agorasi ena mikro mikro armoniaki 2 octaves kai asxoloumai leei....to prwto kommati pou epaiksa eitan ta kalanta...
kai to deutero to Maro Maro mia fora ta niata...gia osous to kseroun...e etsi apofasisan oi goneis mou na graftw sto wdeio...kai siga siga piga sto piano...

O pateras mou eixe ena mantolino...pigaine leei na mathei...emena den mou arese alla otan meletouse egw panta ton parakolouthousa....kapoia stigmi to paratise o pateras mou giati den tin paleue allo kai to epiasa egw...xwris daskalo..e kai etsi akoma kai twra metaniwnei pou to afise nai men alla pou to epiasa egw de...

ena filos mas pige tourkia kai tou parageila na mou ferei ena outi...gia plaka pio polu afou einai duskolo organo kai den tha ta kataferna....telika omws opoios paiksei mia fora dustuxws kollaei meta...exei toso gluko eixo pou einai ikano na se magepsei...auto epatha ki egw...simera meletaw pio polles wres outi para piano...

Βασικά μία φίλη μου είχε ένα πιάνο belarus σπίτι της... η αδερφή της κ ο πατέρασ τησ επαιζαν. μια φορα λοιπον που ημασταν σπιτι της μου είπε να πάμε να "παίξουμε" πιάνο (κάτι παίξαμε.... τώρα τι... ) και από τότε μου είχε καρφωθεί η ιδέα να μάθω πιάνο... Λυπάμαι την καημένη τη μάνα μου και τη γιαγιά μου για αυτά που τράβηξαν!!
Αλλά τα κατάφερα...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : koukli στις 28-03-2008 21:37 ]

Ήμουν τρομερά ανήσυχο παιδί και αγοροκόριτσο...Οι γονείς μου αποφάσισαν για να ισιώσω λίγο να διδαχτώ πιάνο..Το άρχισα με τα χίλια ζόρια...Το χέρι μου δεν το έβαζα καλά καλά πάνω στα πλήκτρα...Βέβαια,όταν έπαιξα το πρώτο ολοκληρωμένο και σωστό τραγούδι έγινα άλλος άνθρωπος κι έπαιζα όσες περισσότερες ώρες μπορούσα την ημέρα μουσική..Βάβαια δεν ηρέμησα καθόλου...Απλά γούσταρα τη μουσική.
Μετά απο 7 χρόνια σταμάτησα το πιάνο και μετά απο 1 χρόνο ξύπνησα ένα πρωί κι είπα:"Μαμά,θέλω να παίξω κιθάρα".Ε αυτό ήταν άρχισα κιθάρα και εδώ και 4 χρόνια αν και τα χέρια μου είναι πολύ μικρότερα απο αυτά που χρειάζεται κανείς να παίξει κιθάρα τα καταφέρνω με πολύ εξάσκηση και κόπο...
Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα νύχια μου που σπάνε κάθε τρεις και λίγο...
Να τώρα γράφω με σπασμένο το νύχιιιι.........Ουα.........

Λοιπόν, αρχικά πάντα ζήλευα τον μπαμπά μου, που ήταν μουσικός και έτσι..κόλλησα κι εγώ!

Πάντα ήθελα να είμαι σε μπάντα..ο κολλητός μου παίζει κιθάρα και εγώ ήθελα να πάρω ντράμς αλλα λόγο όγκου δεν πήρα..και έτσι είπα να πάρω ένα μπάσο.΄..το παλεύω λίγο..