Σχόλια

gate: Σ' ευχαριστώ Αντώνη! Εννοείται πως η άδειά μου είναι ...αυτονόητη, για τέτοιου είδους αξιοποιήσεις του υλικού... :)

gate: Κατερίνα μου σ' ευχαριστώ για τα όμορφά σου λόγια. Αν είναι έτσι όπως τα λες, τότε ...σας οδηγώ κι εγώ στον "κήπο" που μου γνωρίσανε και μ' έκαναν κι εμένα να αγαπήσω οι δικοί μου αγαπημένοι άνθρωποι και πρώτος απ' όλους ο κ. Χρόνης.

gate: ...κι εγώ Σωτήρη μου...
Όσο για το πόσο σπουδαίο είναι να καταγράφεται και να μεταφέρεται η λαϊκή σοφία από γενιά σε γενιά... το μαθαίνω κι εγώ όλο και πιο πολύ χρόνο με το χρόνο, κοντά σ' αυτόν τον μεγάλο δάσκαλό... Σ' αυτόν χρωστώ την αγάπη και το μεράκι γι' αυτό τον πολύτιμο θησαυρό και σ' αυτόν την συνειδητοποίηση του πόσο σημαντικό είναι να μεταφέρεις όλες αυτές τις γνώσεις αιώνων, ....όπου ...και με όποιον τρόπο μπορείς και κυρίως προς τις νεώτερες γενιές, εμπνέοντάς τους την όρεξη να ασχοληθούν κι εκέινοι καθένας του προσωπικά και ιδιαίτερα... Έτσι συνεχίζεται η παράδοση κι έτσι μπορούμε να κρατάμε ακόμα ζωντανές τις μυρωδιές των προγόνων μας, για να ξέρουμε ποιοί στ' αλήθεια είμαστε σήμερα... Αφού ό,τι είμαστε δεν είναι παρά ένας ακόμα κρίκος μια ιστορικής συνέχειας...

gate: Τι να σου πω... Δε μου έχει πει ποτέ για κανένα τέτοιο τραγουδάκι... Αλλά δεν το αποκλείω να υπάρχει... ;)

gate: Παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ...!! :)
Αυτό το κομμάτι της παράδοσης, είναι για ΄μένα πολύ διασκεδαστικό, και μέχρι να καταλήξω ποιά από το σύνολο των τραγουδιών που παρουσιάζουν τέτοιες ιστορίες αληθινές και καθημερινές θα σας γνωρίσω, έσβησα και ξανάγραψα αρκετές φορές... Γι' αυτό χαίρομαι πολύ που κι εσείς ...το χαρήκατε το διάβασμα...
Σίγουρα για σχολικές ιστορίες είναι ό,τι πρέπει... jorge. Ένα τέτοιο βιβλίο με ευχάριστα στο διάβασμα λαογραφικά στοιχεία θα ήταν όχι μόνο διασκεδαστικό για τα παιδιά αλλά θα ένιωθαν τελείως διαφορετικά αυτό που λέμε "παράδοση"... και που σήμερα λόγω αμάθειας ή ημιμάθειας το παρεξηγούμε και το παρερμηνεύουμε...
stam 23 χαίρομαι κι εγώ όταν συναντώ ανθρώπους νέους που πιστεύουν, όπως εσύ, πως όντως... "κάποια πράγματα χρειάζονται σεβασμό"... Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σκέφτοναι έτσι, τόσο πιο εύκολο θα είναι αυτά τα "πράγματα" να έρχονται ξανά και ξανά στην επιφάνεια και να γνωρίζει και ο υπόλοιπος κόσμος την αξία τους....
Shakti σ' ευχαριστώ! Και ασφαλώς και σήμερα συμβαίνουν διάφορα τραγικά όπως και τότε... Όπως το είπε ο jorge ακριβώς! Είναι θέμα ανθρώπων... Εγκλήματα, απάτες, "παράνομοι" έρωτες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο όλα τούτα είναι κομμάτια ανθρώπινης συμπεριφοράς...
Thank, τώρα μου το αποκάλυψες ο ίδιος... :Ρ Την επόμενη φορά θα ξέρω με ποιόν τρόπο θα σε απειλήσω... Όσο για την ιστορία του τίτλου..., συνδέεται με τον κ. Χρόνη... Από εκείνον την έμαθα τη φράση... Είναι η φράση που του έλεγε η γιαγιά του και η μάνα του όταν έκανε αταξίες... Που να 'ξεραν τότε ότι το άτακτο εκείνο παιδάκι όχι απλώς θα γινόταν τραγούδι, αλλά θα γινόταν... ένα με το τραγούδι... Θα γινόταν ο ίδιος η ιστορία του θρακιώτικου τραγουδιού...
Σ' ευχαριστώ Θάνο μου!

gate: Καλή επιτυχία στα παιδιά... Είναι όμορφο να ξέρεις πως επιτέλους δημιουργοι και ερμηνευτές που αξίζουν βρίσκουν ανταπόκριση και στις δισκογραφικές εταιρείες και στα μέσα... Μακάρι το "άνοιγμα" αυτό να συνεχίζει να περιλαμβάνει πολλού πολλούς ακόμη που κρύβουν "διαμάντια" και βρίσκονται στην αφάνεια...
Καλές επιτυχίες. Σπύρο ευχαριστούμε!

gate: Οκ... Μαργαρίτα μου... Θα έλεγα όχι σε 'σένα ; :)

gate: Από τα πιο όμορφα κομμάτια πράγματι, Μανώλη, το οποίο όμως σήμερα όχι απλώς δεν έχει να πει τίποτα, αλλά όταν παίζεται μοιάζει "ξεκάρφωτο" με ό,τι μας περιβάλλει... Δυσκολίες, ανέχειες και διάφορα δεινά υπάρχουν μεν και σε 'μας αλλά κανείς πια δεν τα λέει "συμφορές" ή "καημό"... Ακόμα κι αυτοί που τα ζουν... Μοιάζουν "μίζερα" για 'μας, καλώς ή κακώς... Έχουμε εξοικειωθεί περίεργα μ' αυτό που λεγόταν κάποτε "δυστυχία"... Κι έστω κι αν κάποτε μοιάζει να είναι στην ουσία του και σήμερα το ίδιο, η ίδια η λέξη "δυστυχία", μας ανατριχιάζει, μας φαίνεται "γραφική" και ηλίθια "μίζερη" για την εποχή μας..., καλώς ή κακώς...
Πάντως, το άκουσμα ενός τέτοιου τραγουδιού είναι πάντα χρήσιμο για να μας υπενθυμίζει τον τρόπο που "παίδευαν" όμορφα κάποτε στίχους και μουσική και που τους ένιαζε να εκφράζουν ό,τι γράφουν τον κόσμο που τους άκουγε...
Αυτό είναι το πιο σημαντικό νομίζω...

gate: Απλά αξεπέραστη...! Ξένια ευχαριστούμε!

Βέβαια, θα πρέπει να γίνει και μια διευκρίνιση... Είναι αλήθεια πως αν την ακούσει κάποιος που δεν έχει πολλή μεγάλη επαφή ή έστω ελάχιστη αγάπη στην μουσική της ανατολής, δεν θα μπορέσει να την αντέξει πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Το πείραμα το έχω δοκιμάσει πολλές φορές με αρκετούς φίλους μου φιλόμουσους κυρίως αλλά χωρίς σχέση με ανατολίτιτκα ηχοχρώματα και έχει "πιάσει"... Η φωνή της βέβαια δεξιοτεχνικά "δεν πιάνεται". Είναι μαγικά κυριολεκτικά αυτά που μπορούσε να κάνει με το λαρύγγι της κι αυτό είναι κάτι που κι όσοι δεν τους αρέσει να την ακούν το παραδέχονται... Ωστόσο, σίγουρα δεν είναι για όλα τα αυτιά... Το δεύτερο επίσης στοιχείο που σε κάποιους μπορεί ακούγοντας τη μουσική της να μην την αντέξουν είναι η διάρκεια των τραγουδιών. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να κουράσει και τους γνώστες εδώ στην Ελλάδα, μιας κι εμείς έχουμε συνηθίσει το πολύ μέχρι 3-4 λεπτά να διαρκεί το τραγούδι ακόμα και το καθιστικό παραδοσιακό. Σε χώρες όμως της Ανατολής όπως τα μέρη που καταγόταν η Ουμ, το τραγούδι μπορούσε να διαρκέσει και μισάωρο ακόμα, για να μην πω και περισσότερο... Κι οι ακροατές όχι μόνο ήταν και είναι ακόμη μυημένοι σε αυτό το τραγούδισμα (...είναι τα λεγόμενα "σαρκιά") αλλά ειδικά τότε που έδινε συναυλίες η Ουμ κάθονταν αποσβολωμένοι σε όλη αυτή τη διάρκεια ενώ συχνά συμμετείχαν τόσο πολύ στο πάθος του τραγουδιού που το συνόδευν με... δάκρυα...
Αυτο θα πει να την έχεις μέσα σου τη μουσική...

gate: Εξαιρετικό νέο!

Η χαρά μου απ' όταν το διάβασα είναι μεγάλη! Στέλιο μου, όπως βλέπεις -έστω κι αν στην Ελλάδα δεν συνηθίζεται εύκολα ή συνήθως όταν γίνει, γίνεται αργά- οι κόποι και οι προσπάθειες ανταμοίβονται... Κι εσένα οι κόποι και οι προσπάθειές σου, σ' αυτό που αγαπάς υπήρξαν και υπάρχουν υπερδιπλάσια από τον μέσο κοινό άνθρωπο! Γι' αυτό και τα συγχαρητήρια που σου αξίζουν πρέπει να υπερβαίνουν σε ένταση και μέγεθος αυτά που επιφυλάσσουμε για τους υπολοίπους!

Σ' ευχαριστούμε για το παράδειγμα δύναμης, θέλησης και αγάπης που δίνεις σε όλους μας!