Ευκαιρία απόδρασης, φυγής, αποτοξίνωσης και φυσικά διασκέδασης...

Απόδρασης από την πολή και την φασαρία.

Φυγής από την καθημερινότητα.

Αποτοξίνωσης από τη χαρτούρα του γραφείου.

Η διασκέδαση δεν χρειάζεται χαρακτηρισμό...

Αφορμή ένα τηλεφώνημα πριν λίγο καιρό

"Γεια σας τηλεφωνώ από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Λόγω της απονομής πτυχίων που θα κάνουμε θα γίνουν και εκδηλώσεις για τη λειτουργία των 10 χρόνων του τμήματος. Θα ήταν χαρά μας να παρευρεθείτε"

Ευκαιρίας δοθείσης και καιρού θέλοντος...φύγαμε.

Μου έλλειψε πραγματικά το νησί μου (έχω πλέον το δικαίωμα να το αποκαλώ ΜΟΥ, και δεν σηκώνω αντιρρήσεις) αλλά δεν ξέρω τι μου έλλειψε πιο πολύ απ'όλα...

Στην προσπάθεια μου να "καταρτίσω" μια λίστα, το μυαλό μου στάθηκε σε αρκετά πράγματα...άλλα γενικά, άλλα ειδικά!

Μου έλλειψε το άρωμα από τα εσπεριδοειδή την άνοιξη στον Κάμπο, το ηλιοβασίλεμα από την προβλήτα του λιμανιού, ο αέρας που σε έπαιρνε και σε σήκωνε στα στενά αλλά και η θαλασσινή αύρα του καλοκαιριού στο Μπούρτζι.

Η "βρακωμένη" φέτα στο Απόμερο, η γαριδόπιττα στα Μυλαράκια, οι γεμιστές πιπεριές και το ημίγλυκο στο Λουκούμι.

Τα μεσημέρια που βαριόμασταν στις τεράστιες πολυθρόνες του Remezzo, οι ατέλειωτες ώρες photoplay στο Satva και η μουσική του Γρηγόρη στο Metropolis.

Το πλακόστρωτο έξω από τη σχολή, τα δέντρα με τα μωβ λουλουδάκια στην Κουντουριώτου, ο περίπατος στην Απλωταριά.

Οι μπύρες στην παραλία, και τα ταβερνάκια μέσα στο χειμώνα.

Η εφόρμηση των φιλενάδων μου στο σπίτι ανά πάσα ώρα και στιγμή και η καφετιέρα σε ετοιμότητα. Το πήξιμο μπροστά στην τηλεόραση, οι ύπνοι που έριχνα στις περιόδους εξεταστικής, το κουνκαν και η μπιρίμπα με το τζάκι αναμμένο.

Το περπάτημα στο λιμάνι, στα στενά, στο Κάστρο, στον Κάμπο με τα παλιά αρχοντικά παρέα με τις σκέψεις μου και με το άρωμα μαστίχας...