Είναι ένα άτομο, που σταμάτησα να του μιλάω, του κράταγα μούτρα και γι' αυτό έπεσε σχεδόν να πεθάνει! Μία γυναίκα που της έχω βγάλει την πίστη τα τελευταία τέσσερα χρόνια κι όμως της έχω τρελή αδυναμία! Αυτή η γυναίκα λοιπόν είχε γενέθλια σήμερα. Και για πρώτη φορά την είδα να βουρκώνει.

Για άλλη μία φορά απέδειξα πως ξέρω να συγκινώ τον άλλον μόνο με μία κάρτα γενεθλίων. Μα είναι δυνατόν να χαίρομαι βλέποντάς τη να...δακρύζει? Κι όμως το χάρηκα!

Όχι, μόνο πήρα προσωπική ικανοποίηση από αυτό, αλλά...τι να πω? Ευχάριστη η αίσθηση όταν ικανοποιείς και τον άλλον. Όταν δίνεις χαρά στους ανθρώπους που αγαπάς.

Αλλά θα συνεχίσω να είμαι απόμακρη. Τι να κάνουμε? Είμαι εγωίστρια!

(Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο χρήστη Giotarillioum. Να τη χαιρόμαστε Γιώτα μου!)

Κι ένα τραγούδι για την εορτάζουσα: